Bedankt voor alle reviews! Ik vind het echt heel leuk om ze te krijgen. #hint, hint# :P
Romy; een vervolg zit er voorlopig nog niet in, maar ik ben wel al bezig met een nieuwe Ginny/Draco fic. Van mij mag je het idee wel gebruiken hoor, wil je me alleen dan wel een link van het verhaal of het verhaal sturen want ik ben wel benieuwd wat hoe het wordt ;) Mijn
e-mail adres kun je vinden in mijn bio.
Hoofdstuk 6. De opdracht
Die avond zaten Ginny en Draco tegenover elkaar tijdens het eten. Ginny was voor een tweede keer boodschappen gaan doen en dit keer was het haar wel gelukt om met iets thuis te komen.
"Nou Wezelin, ik heb er over nagedacht en ik weet wat je voor me gaat doen."
"Het is Ginny, niet Wezelin", zei Ginny boos.
"Oh ja, Ginny, ik heb bedacht wat je voor me gaat doen."
Ginny luisterde aandachtig, ze wist dat wat hij voor ging stellen nooit veel goeds kon zijn.
"Ik wil dat je me morgenavond meeneemt naar je etentje met st. Potter."
"Wat! Waarom zou ik dat doen", zei Ginny boos.
"Laat me nu eerst even uitpraten. Ik wil dat je me meeneemt naar dat etentje van Potter en dat jij me daar voorstelt als je vriendje."
"Wat! Ze zullen denken dat ik gek geworden ben. En eerlijk gezegd denk ik dat ik dat ook ben als ik dat doe. Maar waarom wil jij dat ik je voorstel als mijn vriendje? Wat zit er voor jou in?", vroeg Ginny nieuwsgierig.
"Wel, ik neem aan dat de gezichten van Potter en Wemel onbetaalbaar zullen zijn zodra ze dit nieuws horen. Ze willen jou natuurlijk gelukkig zien, maar ja, als ze zien dat ik die persoon ben. Ze zullen me waarschijnlijk willen aanvallen, maar ze willen jou ook gelukkig zien. Dat dilemma waar ze dan mee zullen zitten. Geweldig gewoon", zei Draco.
"Oké, daar zul je wel gelijk in hebben. Maar hoe moet ik ze dat ooit wijsmaken. Ze zullen me nooit geloven."
"Tja, dat is jou probleem. Nou, ik ga maar weer eens naar bed, al moet ik zeggen dat je het amper een bed kunt noemen. Het ligt echt voor geen meter. Mijn zielige rug", zei Draco terwijl hij een pijnlijk gezicht trok.
"Als dat bed zo slecht ligt, waarom laat je mij er dan niet gewoon op liggen", zei Ginny.
"Wel, jouw bed is het enige hier in huis wat nog enigszins op een bed lijkt. Maar als je wilt kun je er natuurlijk altijd bij komen liggen", zei Draco terwijl hij knipoogde en naar haar slaapkamer liep.
Hij vond de opdracht die hij voor haar bedacht had wel een goed idee. Niet alleen kon hij de gezichten van Potter en Wemel zien als ze het vertelde. Ook kon hij zien hoe Ginny worstelde met haar gevoelens, want als het waar was wat hij in haar dagboek had gelezen zal ze het waarschijnlijk wel moeilijk hebben om alles alleen maar te spelen. Hij glimlachte gemeen, wat had hij dit allemaal weer goed bedacht.
Die avond bleef Ginny maar ronddraaien in haar opklapbed. Hoe moest ze morgen Harry, Ron en Hermelien ooit wijsmaken dat Draco en zij iets hadden. En erger nog, hoe moest ze nou gaan doen alsof ze iets met Draco heeft. Ze was bang dat haar gevoelens het over zouden nemen, iets wat op zich niet zo erg zou zijn, behalve als Draco het zou merken.
Ginny zuchtte. Draco en zijn stomme opdracht ook.
Ze probeerde te gaan slapen en toen het bijna lukte kwam er een mug in haar oor zoemen. Oh geweldig, dat kan ik ook nog wel gebruiken, dacht Ginny boos. Ze deed de lampen aan en had geluk, want ze zag het rotbeest precies op het plafond boven haar opklapbed zitten. Snel pakte ze een boek en ging voorzichtig op het bed staan. Net toen ze hem wilde gaan slaan, vloog de mug weg. Dat heb ik weer, dacht Ginny boos. Ze wilde van haar bed afstappen, toen ze met haar voet er doorheen zakte en op de grond viel.
Het was weer eens zo een avond, waarop echt alles misging. Ze keek naar het bed en zag dat het echt kapot was en dat ze er onmogelijk nog in kon slapen. Toen dacht ze terug aan wat Draco eerder die avond nog had gezegd.
Maar als je wilt kun je natuurlijk altijd bij mij komen liggen.
Dat moest ze dan maar doen. Zachtjes liep ze naar haar slaapkamer en deed de deur voorzichtig open. Op haar tenen liep ze naar haar bed, proberend om Draco niet wakker te maken. Draco zag er echt lief uit zoals hij daar sliep. Waarom kon hij ook niet wat meer zo zijn overdag? Voorzichtig kroop ze aan de ander kant van het bed en viel al snel in slaap.
De ochtend werd ze wakker van een gil van iemand naast haar.
"Wezelin wat doe jij hier in mijn bed!"
Ginny keek eens rustig in het rond en zag dat ze in haar eigen bed lag. Naast haar stond echter een boze Draco met alleen een boxer aan. Ginny kon het niet helpen om te lachen om de slaperige Draco die voor haar stond met zijn haar dat alle kanten opstond.
"Ach relax Malfidus. Dit is nog altijd mijn kamer en mijn bed. Bovendien heb je zelf gezegd dat ik erbij mocht komen liggen."
"Ja, maar ik had niet verwacht dat je dat ook werkelijk zou gaan doen. Je had me wel kunnen verkrachten."
"Dat mocht je hopen", zei Ginny.
"Nou…." zei Draco terwijl hij gemeen lachte.
"Draco",zei Ginny waarschuwend.
"Wat! Ik ben niet degene die 's avonds bij een ander in bed gaat liggen."
"Je doet net alsof ik het leuk vond om naast je te liggen! De enige reden dat ik naast jou ging liggen, was omdat dat inklapbed kapot was gegaan."
"Alsof je het niet leuk vond om naast mij te liggen en de volgende dag naast mij wakker te worden. Er zijn zat meiden, die maar wat graag in jouw plaats hadden gelegen."
"Wel, dan zijn die meiden goed gek, want ik snap niet wat er leuk is om wakker te worden naast een hysterische Malfidus."
En met die woorden liep Ginny snel naar de badkamer en deed de deur achter zich dicht. Wat denkt die arrogante zak wel niet. Hij doet net alsof hij alles is of zo. Oké, hij ziet er goed uit, maar dan hoeft hij nog niet zo te doen.
Toen ze aangekleed en gewassen de badkamer weer uitkwam, zag ze Draco in de keuken bezig. Hij had nog steeds niet de moeite genomen om zich aan te kleden en liep alleen in zijn boxer rond.
"Nog te lui om je aan te kleden, fretjongen?", zei Ginny. Ze had geen zin meer om hem na vanmorgen nog bij zijn voornaam te noemen.
"Ik heb er eerlijk gezegd nog geen tijd voor gehad, maar als het je teveel afleid wil ik wel even wat gaan aandoen hoor."
"Doe geen moeite, ik ga zo toch naar mijn werk", zei Ginny terwijl ze een kop koffie nam.
"In dat geval kan ik me misschien maar beter snel omkleden, zodat ik mee kan lopen naar de verschijnsel en verdwijnsel plaats."
"Oh, dat hoeft niet hoor. Ik kan de weg heus zelf wel vinden."
"Daar ben ik ook niet bang voor Wezelin, maar je stalker loopt nog steeds vrij rond."
"Ik ben gister toch ook alleen boodschappen gaan doen en dat is toch ook goed gegaan."
"Dat was omdat je wegging terwijl ik sliep, ander had ik ook meegegaan. Bovendien kwam je Potter tegen en die kon je ook beschermen als je je stalker tegen was gekomen."
"Oké, maar schiet dan wel op anders kom ik te laat!"
Binnen 2 minuten had Draco zich aangekleed. Het was alleen zijn haar dat wat meer tijd kostte. Hij was al 10 minuten bezig in de badkamer en Ginny stond ongeduldig op hem te wachten.
"Schiet nou op, straks kom ik nog te laat op mijn werk."
"Ja, ja, nog 5 minuten", zei Draco.
Als Ginny nog vijf minuten zou wachten, zou ze echt te laat komen en daar had ze geen zin in. Ze opende de badkamerdeur en trok Draco aan zijn arm mee naar buiten.
"Je haar zit goed, kom nou maar."
"Maar goed is niet goed genoeg, het moet geweldig zitten."
Ginny zuchtte.
"Ik ga naar mijn werk en je ziet maar of je mee komt."
"Oké, oké, ik kom al."
Samen liepen ze haar appartement uit. De hele weg naar de verschijnsel en verdwijnsel plek praatte Draco over hoe belangrijk het was dat hij zijn haar goed verzorgde en hoe voor lul hij nu liep door haar. Ginny hoorde alles verveeld aan. Ze had weleens meisjes horen zeuren over hun haar, maar dit was echt 10 keer erger. Eindelijk bereikten ze de verschijnsel en verdwijnsel plek.
"Nou, ik ga naar mijn werk", zei Ginny die Draco's uitleg over haarproducten onderbrak.
"Oké, vergeet onze 'date'vanavond niet hè?" en met die woorden van Draco verdwijnselde Ginny naar haar werk.