Hoofdstuk 9. Schuldig
Draco had gefaald en hij wist het. Hij had beloofd dat hij Ginny zou beschermen, maar nu heeft haar stalker haar toch meegenomen. Hoe kon hij dat toch laten gebeuren? Hij had haar nooit alleen moeten laten. Hij moest een manier vinden om haar terug te krijgen, maar eerst moest hij haar familie nog inlichten. Hij had alleen geen idee hoe hij dit moest gaan doen. Hij wist zeker dat als hij naar het nest zou gaan met dit nieuws, haar broers hem waarschijnlijk wel van alles aan zouden doen. Hij moest dus iets anders bedenken.
Ineens herinnerde hij zich nog dat dreuzelapparaat waar Ginny het over had gehad. Een telenoof of zoiets. Die had zij toen gebruikt om met Griffel te praten. Dat moest hem toch ook lukken?
Hij ging snel naar Ginny's appartement en zag dat het nog net zo een grote rotzooi was als eerst. Snel gooide hij de tassen met kleding in een hoek neer en liep naar de telefoon. Hoe werkt zo een ding, dacht hij toen hij het voorzichtig bekeek.
Hij pakte de hoorn op en hield hem bij zijn oor net zoals hij Ginny had zien doen.
"Griffel, Hallo? Ben je daar?"
Hij hoorde alleen maar een irritante piep. Misschien hield hij de hoorn wel op z'n kop. Hij draaide de hoorn om en probeerde het nog eens. Weer hoorde hij alleen die irritante piep.
Hoe werkt dit stomme dreuzelding, dacht hij boos. Toen zag hij ineens een boekje liggen waar telefoon op stond. Oh ja, zo heette dat stomme dreuzelding. Hij pakte het op en zag er verschillende nummers instaan. Hij zocht de naam van Griffel op en zag daar een nummer achterstaan.
Hij had geen idee wat hij met die nummers moest doen en besloot ze door de hoorn te zeggen. Dit werkte echter ook niet. Toen zag hij ineens de cijfers op het toestel. Hij drukte het nummer achter Griffel's naam in en wachtte gespannen af.
Dit keer hoorde hij een stem aan de andere kant van de hoorn.
"Hallo?"
"Hallo Griffel, ben jij dat?"
"Malfidus?", zei Hermelien vragend.
"Ja, ik moet je iets zeggen. Je moet naar Ginny's appartement komen."
"Alles is toch wel goed met Ginny?"
"Zorg nu maar dat je snel komt!" en met die woorden gooide Draco de hoorn op de haak.
Niet lang daarna stond Hermelien samen met Harry en Ron voor de deur. Ze was benieuwd wat Malfidus te zeggen had, maar durfde niet echt alleen te komen. En als het over Ginny ging moesten Harry en Ron het toch ook weten.
Toen Malfidus de deur open deed schrokken ze van de rotzooi die ze overal zagen liggen.
"Wat is hier gebeurt?", vroeg Hermelien.
"Hij heeft haar", zei Draco.
"Wat? Wie heeft wie Malfidus?"
"Ginny. De stalker heeft Ginny", zei Draco.
"Wat! Hoe kan dat!", zei Ron. "Een schouwer! Er zou een schouwer op haar letten. Waar is ie?"
"Ik was die schouwer Wemel. Ik moest op haar letten. We hebben helemaal geen relatie samen. Dat was om jou en Potter te stangen. En dat was goed gelukt aan jullie reacties te zien."
"Wat! Ik wist wel dat mijn zusje nog wat gezond verstand had. Maar als jij de schouwer was…. Het is jouw schuld dat Ginny weg is. Wat heb je met haar gedaan Malfidus!" zei Ron boos.
"Ik heb niets met haar gedaan. Ginny stond even buiten te wachten terwijl ik even iets in een winkel ging halen en toen ik terugkwam was ze weg."
"Maar dan is ze misschien wel gewoon in een andere winkel", zei Harry.
"Nee Potter, ze is niet gewoon in een andere winkel. Ik zag haar samen met haar stalker verdwijnselen en ik was te laat om haar nog te redden."
"Het is jouw schuld dat ze weg is", zei Ron terwijl hij woedend op Draco afliep, klaar om aan te vallen.
"Ron stop! Hij kan er ook niets aan doen", zei Hermelien.
"Hermelien hij kon er wel wat aan doen. Hij moest op haar letten en door hem is ze nu weg!"
"Ron, we kunnen beter een manier bedenken om haar terug te krijgen. Het aanvallen van Malfidus helpt daar echt niet bij."
"Je zult wel gelijk hebben",zei Ron, "Maar ik zou me daar wel een stuk beter door voelen."
"Ron!", zei Hermelien geërgerd.
"Oké, oké", zei Ron die nog een laatste boze blik op Malfidus wierp.
"Het is mijn schuld dat ze weg is, dus ik zorg ook wel weer dat ze weer terugkomt", zei Draco.
"Hoe wilde je dat gaan doen? Weet je soms waar ze is?", vroeg Harry.
"Daar kom ik nog wel achter", zei Draco terwijl hij wegliep.
"Malfidus wacht! We hebben meer kans om haar te vinden als we samenwerken", zei Hermelien.
"Daar heeft ze gelijk in", zei Harry.
"Oké, maar alleen om Ginny te helpen."
Draco werd de volgende ochtend op een vreemde plek wakker. Hij keek in het rond en zag dat hij op Ginny's bank in slaap was gevallen. Gisteravond had hij samen met Griffel, Potter en Wemel geprobeerd te achterhalen waar Ginny zou kunnen zitten, zonder veel succes.
Het was erg laat geworden en hij was zeker in slaap gevallen. Hij keek in het rond en zag dat Griffel, Potter en Wemel al weg waren .Hij stond op en zette een kop koffie, toen hij de post hoorde komen. Voorzichtig, proberend om niet over de vele rotzooi te vallen liep hij naar de deur waar de post op de grond lag. Nieuwsgierig pakte hij het op en bekeek het. De meeste waren rekeningen. Maar, hè, zag hij dat goed? Deze was aan hem gericht.
Nieuwsgierig maakte hij de envelop open en zag een foto van Ginny. Ze was aardig toegetakeld en lag vastgebonden op de grond. Er stond ook een tekst bij:
Dit keer was je te laat.
Volgens mij ga ik winnen.
Op dat moment werd er op de deur geklopt. Draco deed de deur open en daar stonden Griffel, Potter en Wemel.
"Heb je nog iets gevonden?", vroeg Hermelien.
Draco besloot om ze de foto maar te laten zien.
"Oh mijn god. Ginny. Dit is allemaal jou schuld", zei Ron boos.
Maar Draco luisterde niet. In plaats daarvan keek hij naar de foto.
"Geef mij de foto nog eens", zei Draco.
Harry gaf de foto aan Draco.
"Dat kan niet….", zei Draco.
"Hè wat? Herken je het?", vroeg Hermelien.
"Dit is Malfoy Mansion", zei Draco.
"Hè, dat kan toch niet. Je vader was toch dood gegaan tijdens de oorlog?", vroeg Harry.
"De stalker was ook niet mijn vader Potter", zei Draco.
"Weet je wel zeker dat het Malfoy Mansion is?", vroeg Hermelien.
"Ik heb er het grootste gedeelte van mijn leven gewoond. Ik herken dan mijn eigen huis toch wel zeker. Dit hier is bij de kerkers onder Malfoy Mansion.", zei Draco.
"Hadden jullie dan kerkers onder je huis?", zei Ron ongelovig.
Draco knikte. Wie hield Ginny nu weer in Malfoy Mansion gevangen?
"Maar Malfoy Mansion is nu toch jou huis?", vroeg Harry.
"Dat klopt. Ik ben daarom ook erg benieuwd wie haar daar gevangen houd", zei Draco.
Harry pakte zijn mantel en liep naar de deur.
"Potter wat wil je gaan doen?", vroeg Draco.
"Ik ga Ginny terughalen", zei Harry vastberaden.
"En hoe wilde je dat gaan doen? Weet je wel hoe groot Malfoy Mansion is? Het lukt je nooit."
"Oké, wat ben jij dan van plan?", vroeg Harry.
"Laten we ons opsplitsen. Jullie gaan via de achterkant en ik ga via de voorkant. Als je binnen bent, moet je de trap naar beneden nemen, en dan linksaf en vervolgens de tweede gang rechts", zei Draco.
"En jij dan?", vroeg Harry nieuwsgierig.
"Ik kom via de andere kant", zei Draco.
Snel gingen ze onderweg. Draco lachte, daar waren ze mooi ingetrapt. Ginny zat wel in Malfoy Mansion, dat had hij wel goed gezien op de foto, alleen had hij Griffel, Potter en Wemel een hele andere kant opgestuurd. Hij was degene die dit alles veroorzaakt had en hij was er dan ook op gebrand om dit alles weer op te lossen. En daar had hij Griffel, Potter en Wemel niet bij nodig.
Toen hij bij Malfoy Mansion verschijnselde kreeg hij toch wel even de rillingen. Hier had hij zijn hele jeugd gewoond. En wat voor jeugd was dat geweest. Natuurlijk, hij had altijd van alles gekregen van zijn ouders, maar één belangrijk iets had hij gemist: liefde.
Hij herinnerde zich nog wel de eerste keer dat hij moest huilen. Zijn favoriete beer was kapot gegaan. Toen zijn vader zag dat hij aan het huilen was, liep hij gelijk op hem af.
"Een Malfidus hoort niet te huilen. Een Malfidus hoort geen emoties te tonen."
Zijn vader had hem toen geslagen en hij begon nog meer te huilen. Toen hij erachter kwam dat het slaan alleen maar harder werd naarmate hij doorging met huilen was hij snel gestopt. Sindsdien had hij nooit meer gehuild in het bijzijn van anderen. Hij slikte nu hij eraan terugdacht.
Dit rothuis had alleen nare herinneringen. Daarom had hij ook besloten om er niet te gaan wonen toen het van hem werd. Hij had echter ook nooit het lef gehad om het te verkopen.
Voorzichtig ging hij naar binnen, proberend om zo min mogelijk lawaai te maken, zodat de stalker hem niet zou horen. Stilletjes liep hij naar de kerkers. Hij schrok ervan als hij zag hoe weinig er veranderd was in Malfoy Mansion. Hij liep naar de kerker waar hij Ginny in had gezien op de foto. Langzaam deed hij de deur open met zijn toverstok in de aanslag.
"Wel, wel, Draco wat een verassing."