Hoofdstuk 10. Een oude bekende
De kerker waar hij binnenliep was erg donker en hij zag daarom ook niets. Zijn ogen moesten eerst aan het donker wennen en tot die tijd had hij geen idee waar hij zijn toverstok op moest richten. Ineens werd de ontwapeningsspreuk geroepen en Draco's toverstok vloog uit zijn handen. Het volgende moment werd er weer een spreuk geroepen en touwen bonden Draco's handen en voeten aan elkaar. Draco zat gevangen en kon geen kant meer op.
De stalker deed de deur van de kerker dicht en verlichtte toen de ruimte. Daar in de hoek van de kerker zag hij de vastgebonden Ginny liggen. De stalker begon weer met praten.
"Nou Draco, ik had wel verwacht dat je zou komen. Kon je het makkelijk herkennen? Nooit geweten dat jij zo makkelijk te overmeesteren was."
Draco keek de stalker niet aan maar keek met een verontruste blik naar Ginny.
"Herken je me niet meer Draco?"
Dit trok de nieuwsgierigheid van Draco en hij keek de stalker aan.
"Korzel?", zei Draco vol verbazing.
"Oh, dus je herkent me nog wel. Grappig hoe de rollen nu omgedraaid zijn hè? Al die jaren dat je mij en Kwast gebruikte om je te beschermen. Nu zie ik pas dat je ons echt nodig had, want zelf had je het nooit aangekund."
"Jullie waren nog te stom om normaal te lopen", zei Draco.
"Waren we dat echt? Of deden we maar alsof?", zei Korzel.
"Wel jammer eigenlijk dat je mijn ontmoeting met Ginny weer moest verstoren. Ik had je nu eigenlijk nog niets willen aandoen. Jij stond pas later op mijn lijstje. Maar ja, ik heb nu helaas geen keus meer", zei Korzel gemeen lachend.
Draco begon bang te worden, maar was vastbesloten om dit niet aan Korzel te laten zien.
"Wat wil je met mij gaan doen?", vroeg Draco op koele toon.
"Nou nou, je hoeft nu niet gelijk zo onvriendelijk te doen."
"Wat moet je eigenlijk met Ginny?"
"Ach ja, de jongste Wemel. Ze heeft me altijd al geïnteresseerd. Al vanaf school met haar opvliegende karakter, en je moet toegeven dat ze nu best een knappe verschijning is. Maar ja, al die jaren op school zag ze me nooit staan, en ook nu wilde ze me niet kennen."
Terwijl Korzel aan het praten was probeerde Draco de touwen om zijn handen voorzichtig los te maken. Korzel had niets in de gaten en praatte gewoon verder.
"Dus besloot ik om haar te gaan volgen en haar in de gaten te houden. Ik weet nu bijna alles van haar, en nu is het tijd voor haar om alles van mij te weten te komen", zei Korzel gemeen lachend.
"Kun je haar niet gewoon laten gaan? Je hebt mij nu toch?"
"Maar Draco, snap je het dan niet? Jij doet er helemaal niet toe. Het gaat een keer niet om jou."
Ineens hoorden ze iemand niezen net buiten de kerkers.
Shit, dat zijn vast Potter, Wemel en Griffel, dacht Draco.
"Wat was dat?", vroeg Korzel. "Heb je soms nog wat meer vriendjes meegenomen?"
Draco moest iets bedenken en snel.
"Ik denk dat je mij net hoorde. Hastjoe. Ik ben een beetje verkouden", zei Draco.
"Weet je zeker dat daar geen vriendjes van je lopen?"
"Welke vriendjes zouden dat moeten zijn? Sinds de oorlog hebben alle voormalig zwadderaars een hekel aan me. En denk je nu echt dat ik nog iemand anders zou inlichten, als ik ook zelf de redder in nood kan spelen", zei Draco.
"Tja, daar zit wat in, maar voor de zekerheid ga ik toch even kijken."
En Korzel liep naar de deur. Hij was bijna bij de deur toen Draco riep.
"Nee, wacht!"
"Wat?" Korzel draaide zich boos om.
"Wel, sinds de dood van mijn vader spookt het hier in huis. Ik denk dat ze nu in de gang aan het spoken zijn. Je kunt de deur dus maar beter dicht houden, je wilt toch geen spoken hier hebben", zei Draco.
"Leuk geprobeerd Draco. Maar je denkt toch niet dat ik daar in trap hè? Hoe stom denk je dat ik ben?"
Hierop moest Draco een lach onderdrukken als hij terugdacht aan vroeger.
"Nu weet ik dus zeker dat er mensen zijn die jij verwacht."
Korzel deed de deur open en keek in het rond. Draco wist zeker dat Potter, Wemel en Griffel nu betrapt zouden zijn. Hij had zijn best gedaan om een smoes te verzinnen. Waarom bleven ze ook niet gewoon weg.
"Vreemd, er is niemand te zien", onderbrak Korzel Draco's gedachten.
Draco vroeg zich af hoe dit kon. Malfoy Mansion was goed beveiligd. Je kon er niet verdwijnselen en tovenaars die zomaar verdwenen kon ook niet.
Ineens zag hij de touwen bij Ginny bewegen, terwijl zij nog steeds stil lag. Natuurlijk, Potters onzichtbaarheidsmantel. Hij zag Korzel echter Ginny's kant oplopen en besloot dat hij iets moest doen om hem af te leiden.
"Hé, dikzak!", riep Draco.
Dat trok in ieder geval Korzel's attentie. Hij draaide zich om en liep boos op Draco af.
"Hoe noemde je mij?", zei Korzel boos.
"Ik noemde je een dikzak", zei Draco terwijl hij gewoon kalm naar Korzel bleef staren. Van binnen voelde hij zich echter helemaal niet zo zeker. Dit had dan wel Korzel's attentie getrokken, maar wat nu? Korzel vond het vroeger al niets als hij dikzak werd genoemd en nu hij Draco zo gevangen hield was het niet echt slim om zoiets te zeggen.
"Noemde je mij een dikzak?", zei Korzel vol ongeloof.
Draco probeerde rustig te blijven en probeerde ook zijn handen los te maken, iets wat nu bijna gelukt was.
"Ik noemde je een dikzak. Je weet wel, een vetlap, een varken, zo'n olifant."
"Genoeg", zei Korzel boos.
Op dat moment werd er weer geniesd en Draco kon nu onmogelijk doen alsof hij het was, aangezien Korzel hem de hele tijd aankeek. Korzel draaide zich om naar waar het geluid vandaan kwam.
Korzel draaide zich om naar waar het geluid vandaan kwam en liep richting Ginny. Korzel wist zeker dat het geluid daar vandaan kwam, maar zag echter niemand anders dan Ginny. Het weglopen van Korzel gaf Draco echter wel de tijd om zijn handen helemaal los te maken van de touwen. Voorzichtig begon hij ook aan de touwen van zijn voeten te werken, terwijl hij goed in de gaten hield of Korzel niet zijn kant op keek.
Draco vond het stom dat Potter en zijn vrienden iedere keer de aandacht trokken met het niesen, maar was er dit keer stiekem ook wel blij om doordat Korzel nu even vergeten was wat Draco zojuist tegen hem gezegd had.
Plotseling zag hij dat een stukje van de onzichtbaarheidsmantel aan iets bleef haken, maar het bekende trio had niets in de gaten en liep gewoon verder. Het had er eigenlijk best grappig uitgezien, als het allemaal niet zo ernstig was geweest. Want daar zag je het bekende trio gebukt achter elkaar lopen, terwijl ze rustig om zich heen keken, denkende dat niemand hen nog kon zien.
"Maar natuurlijk. Potter, Wemel en Griffel hebben besloten om mij ook een bezoekje te brengen. Het lijkt wel reünie", zei Korzel.
Pas toen ze dit hoorden draaide ze zich geschrokken om en merkte ze dat ze niet langer onder de onzichtbaarheidsmantel liepen. Ze wilden snel hun toverstok pakken, maar Korzel was hun te snel af en riep snel de ontwapeningsspreuk gevolgd door enkele spreuken waardoor ze vastgebonden werden.
Ondertussen had Draco echter zijn touwen losgekregen en kroop langzaam naar zijn toverstok die een paar meter verderop nog steeds op de grond lag.
"Nou Potter, ik vraag me af hoe je ooit de heer van het duister hebt verslagen. Terwijl het allemaal toch zo makkelijk gaat", zei Korzel.
"Tja, kun je na gaan hoe stom zijn volgers dan wel niet geweest zijn om hem te geloven", zei Harry terug.
pets
Korzel had Harry geslagen.
"Zo spreek je niet over de heer van het duister", zei Korzel boos.
"De heer van het duister hè? Volgens mij is het nu meer de heer van de doden", zei een stem achter hem.
Korzel draaide zich om en zag daar tot zijn schrik Draco staan met zijn toverstok op hem gericht.
"Maar hoe… hoe ben je…?"
"Losgekomen? Tja, dacht je nu echt dat die simpele touwtjes mij tegen zouden houden? Goh, en ik dacht nog wel dat je niet meer zo dom was als vroeger. Heb ik me daar dus toch in vergist."
Draco zei een spreuk en Korzel werd vastgebonden met een veel sterker stuk touw dan Draco.
Draco liep snel naar Ginny toe die nog steeds roerloos op de grond lag. Hij zei een spreuk waardoor de touwen die haar vastgebonden hielden verdwenen. Hij voelde een hartslag en wist dus dat ze nog steeds leefde. Hij tilde haar voorzichtig op en wilde de deur uit lopen toen…
"Hé Malfidus, zou je ons niet eerst losmaken?"
Het was Ron die dit zei.
"Maar Wemel, waarom zou ik dat doen? Het is je eigen schuld dat je hier vastzit. Als je nou gewoon naar mij geluisterd had en naar de andere kant van de kerkers was gelopen, had je nu ook niet vastgezeten."
"Dus je stuurde ons expres de verkeerde kant op?", zei Hermelien ongelovig.
"Ja Griffel, dat was precies wat ik gedaan had. En als jullie voor de verandering nou gewoon een keer naar mij geluisterd hadden, dan had je nu ook niet vastgezeten. Hoe graag ik hier nog even had gebleven om met jullie te kletsen moet ik nu toch echt gaan, want Ginny moet nu echt naar het ziekenhuis. Nog veel plezier!"
En met die woorden liep Draco met Ginny in zijn armen Malfoy Mansion uit. Zodra hij in de tuin van Malfoy Mansion stond verdwijnselde hij gelijk samen met Ginny naar St. Mungo's.
Zodra hij in St. Mungo's aankwam liepen er al snel artsen op hem af die Ginny meenamen en haar gingen helpen. Draco bleef achter in de wachterkamer, wachtend op nieuws over Ginny. Hij hoopte maar dat het niet te laat was.
Na een kwartier lang ongeduldig gewacht te hebben, sprak hij verschillende artsen aan, maar niemand kon hem iets vertellen over Ginny.
Na nog ongeveer een half uur gewacht te hebben was hij het zat. Hij besloot om Ginny op te zoeken. Hij wilde net de deur uitlopen toen Harry, Ron en Hermelien op hem kwamen afgelopen.
"Waar is ze? Waar heb je haar gelaten?", zei Ron boos.
"Nou Wemel, zoals je wellicht wel kunt zien is ze in een ziekenhuis, waar precies weet ik niet en de artsen zijn nog steeds met haar bezig."
"En waarom ben jij hier nog steeds? Jij hebt haar nu toch veilig naar het ziekenhuis gebracht. Je kunt nu wel weer gaan", zei Harry.
"Maar Potter, ik vind het hier wel gezellig worden, dus ik denk dat ik nog maar even blijf. Bovendien zou ik zometeen graag nog even praten met Ginny."
"Oh, echt niet! Je blijft uit haar buurt!", zei Ron boos.
Op het moment dat Draco wat terug wilde zeggen kwam er een zuster binnen.
"Zijn jullie hier voor Ginny Wemel?"
Alle vier draaiden zich snel om naar de zuster.
"Heeft u nieuws over haar?", vroeg Draco snel.
"Ja, het gaat weer goed met haar. Ze is alleen nog wel erg moe, want ze heeft erg veel bloed verloren. Maar ik denk dat ze over twee dagen wel weer uit het ziekenhuis mag."
"Mogen we al bij haar?", vroeg Draco nieuwsgierig.
"De familie en vrienden mogen bij haar, maar niet meer dan twee tegelijk."
De zuster liep weg en Draco liep achter haar aan.
"En wat denk je dat jij gaat doen Malfidus?", vroeg Ron.
Draco stopte en draaide zich om.
"Waar lijkt het op Wemel? Ik ga naar je zusje."
"Dan denk ik dat je de zuster toch verkeerd begrepen hebt. Ze zei dat vrienden en familie bij haar mochten en aangezien jij geen van beide bent, is het logisch dat jij Ginny niet mag zien."
"Wat!", zei Draco boos.
"Oh, verstond je me niet? Ik dacht dat ik toch vrij duidelijk was. Jij mag Ginny niet zien. Weet je, ik zal gelijk alle artsen maar even inlichten, dat ze jou niet in de buurt van mijn zusje moeten laten."
"Maar dat kun je niet doen!", zei Draco.
"Oh, maar dat kan ik heel makkelijk doen en dat zal ik je laten zien ook."
Ron liep naar een arts toe en praatte met hem terwijl de arts knikte. Met een grote glimlach op zijn gezicht kwam Ron weer terug.
"Zo, dat is geregeld. Ze zullen jou niet in de buurt van mijn zusje laten."
"Oh nee? Dat zullen we nog wel eens zien."
Vastbesloten liep Draco de gang in waar Ginny lag. Hij was bijna bij Ginny's deur toen hij opeens door twee mensen werd beetgepakt. Snel pakte hij zijn toverstok, klaar om iemand te beheksen, maar tot zijn verbazing deden de personen die hem vasthielden niets. Hij zei een spreuk en de personen die hem vasthielden begonnen te lachen.
"Je mag hier niet naar binnen, dus je kunt maar beter weggaan. Je toverstok werkt hier ook niet, doordat sommige agressieve patiënten weleens verplegend personeel betoverde, is ervoor gezorgd dat alleen het personeel van het ziekenhuis zijn toverstok kan gebruiken. Je kunt dus maar beter gaan."
Draco keek op en zag dat de mensen die hem vasthielden hem langzaam loslieten, maar hun toverstok op hem gericht hielden. Wetende dat het hem nu toch niet zou lukken om Ginny te zien, besloot hij om maar weg te gaan. Met in zijn hoofd een plan vormend hoe hij Ginny zou kunnen zien.
Laat aub een review achter! Het is maar weinig werk en het maakt mij blij :D