goddes-of-imaginary-light; Als je Ron eerst al wilde slaan dan denk ik dat hij nu helemaal niet meer veilig is :P Maar van mij mag je je gang gaan hoor :P :P
Hoofdstuk 13. Over
Draco begon alweer af te tellen: 3, 2, 1…
"Wacht!", riep Hermelien.
Draco en Ginny draaiden zich om.
"Ginny, je hebt gelijk."
Hermelien richtte haar blik op Draco.
"Sorry Malfidus, we hadden naar je moeten luisteren."
Harry en Ron keken vol verbazing toe hoe Hermelien haar excuses aanbood. Nadat ze haar excuses had aangeboden keek ze vol verwachting achterom naar Harry en Ron, die echter geen aanstalten maakten om ook hun excuses aan te bieden.
"Harry, Ron, hebben jullie ook niet iets te zeggen tegen Malfidus?", zei Hermelien.
Beide bleven echter stil.
"Ron Wemel, als je nu niet je excuses aanbied is het over tussen ons!", zei Hermelien op een toon die erg veel weg had van Molly Wemel.
"Maar Hermelien", zei Ron.
"Niets te maren", zei Hermelien.
Ron zuchtte. Hij wist dat als Hermelien eenmaal zoiets in haar hoofd had hij het er met geen mogelijkheid uit kon praten.
"Sorry Malfidus", zei Ron.
Nu waren alle ogen gericht op Harry, de enige die nog niet zijn excuses had aangeboden.
"Je denkt toch niet dat ik mijn excuses voor zoiets ga aanbieden? Ik heb gedaan wat volgens mij het beste was en als jullie het daar niet mee eens zijn, is dat jullie probleem", zei Harry terwijl hij boos wegliep.
Ginny begon te huilen. Dit was niet zoals het had moeten gaan. Hermelien liep naar haar toe om haar te troosten.
"Trek het je niet aan, hij draait nog wel bij."
Ook Ron liep naar Ginny toe.
"Kom we brengen je naar huis."
"Draco kom je ook mee?", vroeg Ginny.
Ron trok na die vraag een geschrokken en verafschuwd gezicht. Dat alleen al was normaal gesproken genoeg geweest voor Draco om ja te zeggen. Hij besloot echter anders.
"Nee Gin, ga jij maar vast naar huis, ik blijf nog even hier om te zorgen dat het ministerie Korzel dit keer wel meeneemt en dat hij niet weer kan ontsnappen."
Ginny knikte en liep samen met Hermelien en Ron het ziekenhuis uit, waarna ze verdwijnselde naar huis. Toen ze in haar huis aankwamen was het nog steeds een grote rotzooi. Ze wilde het gaan opruimen, maar Hermelien en Ron stuurde haar naar bed. Iets waar ze eigenlijk best blij om was aangezien ze nog erg moe was.
Toen ze wakker werd zag ze dat alles weer netjes opgeruimd was en in de woonkamer zaten Hermelien en Ron nog wat te praten. Hermelien was de eerste die Ginny opmerkte.
"Hey Gin, gaat het weer een beetje?"
Ginny knikte en ging bij hun zitten.
"Ik ben gewoon erg geschrokken, dat is alles. Ik zou er niet aan moeten denken wat er gebeurt zou zijn als Draco niet op tijd zou zijn geweest."
Hierop kregen Hermelien en Draco een schuldige blik. Hun ongemak werd gelukkig doorbroken toen ze een uil op het raam hoorden tikken. Ron stond op en deed het raam open, waarna een prachtige grijsbruine uil gelijk naar Ginny vloog.
Ginny keek nieuwsgierig naar de uil en haalde voorzichtig het stukje perkament eraf. Ginny begon het briefje te lezen:
Lieve Gin,
Sorry dat ik je niet thuis kon brengen.
Ik hoop dat het weer wat beter met je gaat.
Graag zou ik iets met je willen afspreken.
Kun jij zaterdagavond om 8 uur in restaurant 'Het Vliegende Bord'.
Veel liefs,
Draco.
Nadat Ginny het briefje gelezen had begon ze helemaal te stralen.
"Goed nieuws Gin?", vroeg Hermelien.
"Het is een briefje van Draco. Hij vraagt of ik met hem uit wil", zei Ginny blij.
Bij het horen van dit nieuws liep Ron rood aan, maar beide deden net alsof ze het niet zagen.
"Oh Gin, wat leuk voor je", zei Hermelien, die hoewel ze nog steeds een hekel aan Malfidus had, zag hoe blij hij Ginny maakte.
"Ik ga gelijk een antwoord terug schrijven", zei Ginny terwijl ze op zoek ging naar inkt en perkament.
Lieve Draco,
Het lijkt me erg leuk om iets af te spreken.
Ik zie je zaterdag!
-xxx- Ginny.
Ginny wilde haar antwoord aan de uil vastbinden, maar merkte toen dat die al weg was. Ze zuchtte.
"Dat heb ik weer."
"Wat?",vroeg Hermelien verbaasd.
"Draco's uil is net weggevlogen en aangezien ik zelf geen uil heb, kan ik mijn antwoord niet naar hem sturen."
"Ow, als dat alles is", zei Hermelien, "dan kan Koe hem wel versturen, niet waar Ron", zei Hermelien terwijl ze Ron doordringend aankeek.
"Tuurlijk", zei Ron, hoewel hij het helemaal niet zo een goed idee vond.
"Mooi, dan is dat geregeld", zei Hermelien, "als je de brief dan aan Ron geeft, dan zorgen wij wel dat hij bij Draco komt."
Ginny stond op en gaf de brief aan Ron.
"Bedankt, ik weet niet wat ik zonder jullie zou moeten", zei Ginny.
Ron en Hermelien bleven tot het avond was. Toen gingen ze naar huis, terwijl Ginny naar bed ging. Ginny miste de aanwezigheid van Draco wel en vond het ook maar akelig stil in huis. Ze wist dat haar stalker nu gepakt was, maar toch bleven de momenten van die dag door haar hoofd spoken, wat ervoor zorgde dat ze pas erg laat in slaap viel.
Onderweg naar huis kreeg Ron plotseling een idee en lacht gemeen. Zijn plan kon gewoon niet mislukken en zou ervoor zorgen dat Ginny en Malfidus uit elkaar zouden gaan. Zodra Ron thuiskwam zette hij het gelijk in werking, waarna hij met een lach op zijn gezicht in slaap viel.
Draco keek verrast op toen hij zijn uil alweer zo snel terug zag komen. Hij zocht naar een stukje perkament, maar zag tot zijn ongenoegen dat er niets aanzat. Hij zuchtte. Dat stomme beest was vast weer weggevlogen voordat Ginny klaar was met haar antwoord. Nu kon hij alleen maar hopen dat Ginny het briefje had ontvangen en met hem mee wilde. Hij had ook gewoon naar haar moeten gaan, in plaats van zo een stom briefje schrijven. Maar hij wilde Ginny wat tijd gunnen om bij te komen van alle gebeurtenissen.
Hij stond op en besloot om alvast wat te gaan eten. Hij had nog maar een paar happen op, toen hij opschrikte van een harde klap tegen het raam. Hij liep naar het raam toe en zag daar een uil liggen die waarschijnlijk er tegenaan gevlogen was.
Stom beest, dacht Draco terwijl hij de uil opraapte. Hij liep ermee naar binnen en zag toen het briefje dat de uil bij zich had. Nieuwsgierig maakte hij het open en zag dat het van Ginny kwam. Hij begon het briefje te lezen en kreeg tijdens het lezen een verdrietige en boze blik. In het briefje stond.
Draco,
Ik weet niet wat je dacht, maar ik ben niet verliefd op je en wil al helemaal niet met je uit.
Ik wil dat je uit mijn buurt blijft en ik wil nooit meer iets van je zien of horen.
Laat me met rust!
Ginny.
Draco kon zijn ogen niet geloven, maar het stond er toch echt. Nou, als dit is wat ze wil, dan moet ze het zelf maar weten, dacht Draco boos. Ik heb haar heus niet nodig.
Die zaterdag was Ginny na haar werk snel naar huis gegaan. Ze kon niet wachten om Draco weer te zien. De hele week had ze al vooruit gekeken naar deze dag. Ze had ook al snel bedacht wat ze deze avond aan zou doen: de avondjurk die ze nog samen met Draco gekocht had.
Hoewel ze alles van te voren al had klaargelegd en haar best gedaan had om op te schieten, moest ze zich op het eind toch nog haasten om op tijd te komen. Om acht uur precies liep ze het restaurant binnen. Ze ging naar een over toe en vroeg waar het tafeltje van Malfidus was.
"Sorry mevrouw, er is hier niemand die onder die naam gereserveerd heeft."
"Oké, bedankt", zei Ginny.
Ze keek het restaurant rond, maar zag Draco nergens zitten. Vreemd, nou ja, hij zal misschien ook wat later zijn. Ze besloot om in de foyer te gaan zitten en daar nog even op hem te wachten. Na ongeveer een half uur begon ze toch wel wat ongeduldig te worden.
Ze pakte het briefje er nog eens bij en keek er nog eens op. Er stond toch echt acht uur. Na nog een hele tijd wachten was ze het zat. Het was al laat en het zag er niet naar uit dat hij nog zou komen. Ook het feit dat hij niet gereserveerd had vond ze erg vreemd. Dat betekend dus dat hij nooit van plan was geweest om te komen. Hij had haar dus gewoon voor niets hierheen laten komen.
Hoe langer ze erover nadacht, hoe bozer ze werd. Hoe kon hij haar dit aandoen, na alles wat ze al had meegemaakt. Boos en teleurgesteld ging ze naar huis. Ze dacht dat Draco, nee Malfidus, veranderd was. Maar daar had ze zich toch in vergist. Hij was nog net zo een lul als vroeger. Ze had ook naar Ron en Harry moeten luisteren, zij hadden gelijk. Ze had Malfidus nooit moeten vertrouwen. En dan te bedenken dat ze nu ook nog eens ruzie had met Harry door Malfidus. Ze zuchtte. Ze had nog heel wat goed te maken.
De dagen erna gingen langzaam voorbij voor zowel Ginny als Draco. Draco had moeite om zich op zijn huidige opdracht te concentreren doordat zijn gedachten steeds weer naar Ginny uitgingen. Ginny had hetzelfde probleem en haatte het. Ze wilde niet meer aan hem denken en een hekel aan hem hebben voor wat hij haar had aangedaan. Maar hoe ze het ook probeerde, diep van binnen hield ze nog steeds van hem.
En wat als ik hier nu eens zou stoppen? (6)
Er komt hierna nog één hoofdstukje dus... ;)