Week 46, 1AB, donderdag

Durial had aangeboden om de toren te beklimmen en te kijken wat er in de toren te vinden was. Zijn stijl van klimmen was heel eigenaardig, waarbij hij af en toe zelfs midden in de lucht te blijven hangen. Hij verdween in het gat in de zijkant van de toren en na enkele momenten kwam hij vlug weer naar buiten en sprong naar de grond, waarbij het leek alsof hij vertraagde vlak voor hij de grond raakte. Vlak achter hem, kwam een vreemd wezen, een kruising tussen mens en vleermuis dat ons meteen aanviel. We kwamen er snel achter dat wonden gemaakt door een normaal wapen vrijwel meteen weer sloten, maar die van magische wapens blijvend waren. Na een kort gevecht hebben we dit wezen gedood, waarna het van vorm veranderde totdat deze helemaal menselijk was. Of Durial dit wezen naar buiten heeft gelokt en of hij niet van hun verblijf in deze toren afwist blijft de vraag, maar ik vertrouw dit figuur niet helemaal.

Volgens Durial waren er een stuk of 12 van deze wezens nog in de toren aanwezig. Dit soort onnatuurlijke wezens zijn een bedreiging voor reizigers op deze weg en we besloten dat we zouden proberen dit nest te vernietigen. We planden het gebeuren en besloten de wezens van verschillende kanten aan te vallen. Arvan zou via de binnenkant van de toren naar binnen sluipen en de overige verdiepingen van de toren verkennen. Ik zette een Wyvern Watch vlak bij het raam, voor het geval een werebat via die kant naar buiten wilde komen. Arvan had blijkbaar een stuk rotte vloer gemaakt want hij viel met een luide klap naar beneden, dwars door twee verdiepingen heen. Dit zou zeker de wezens hebben gealarmeerd en we maakten ons klaar voor de strijd. We zagen 6 werebats via het dak naar buiten vliegen en we verplaatsten ons naar de ingang van het overdekte gebouwe zodat we niet in de rug konden worden aangevallen. De wezens vlogen echter weg van ons, waarna we snel richting de toren gingen om Arvan in de strijd te helpen. Deze had, na de val nauwelijks overleefd te hebben, een gevecht aangegaan met een werebat en Durial hielp hem in het verslaan van dit wezen. Snel besloten we dat Arvan beneden zou blijven en gewondde werebats zou afmaken terwijl wij snel via het dak de overgebleven wezens zouden aanvallen. We zetten dit plan in actie door naar boven te zweven met de boots of levitation van Bruce en op vanaf het dak oil flasks te gooien op de wezens, die Griffin zou aansteken met een burning hands spreuk.

Dit plan werkte goed en na een kort, maar hevig, gevecht hadden we de wezens verslagen. Helaas hadden de smerige wezens een potent gif op hun klauwen zitten, waardoor ik een gigantische pijn in de maagstreek kreeg terwijl het door mijn maagwand brandde. Dankzij mijn training en sterke lichaam heb ik dit gelukkig kunnen overleven. Helaas was Durial ook ernstig geraakt geworden door een wezen en ondanks mijn handelingen om het gif uit zijn lichaam te krijgen, overleefde hij het voorval niet. We hebben hem begraven, met al zijn uitrusting, behalve de uitrusting waarvan we vermoeden dat deze magisch is. Moge Helm waken over zijn ziel...

In de schuilplaats van deze verachtelijke wezens vonden we een kist, waar een firetrap op zat. Deze hebben we makkelijk kunnen laten afgaan en er vielen geen verdere gewonden. In de kist zaten een aantal scrolls en veel geld, iets dat we goed kunnen gebruiken op dit punt van onze queeste. De nacht kwam en we besloten in het overdekte gedeelte te overnachten zodat we ons konden insluiten, mochten de wezens terugkomen die eerder waren gevlucht. We waren op dit moment zeker niet in staat om goed te vechten tegen dit kwaad en de rust zou erg welkom zijn. Midden in de nacht hoorde ik geluiden van deze wezens toen ze terug kwamen, maar er waren geen aanwijzingen dat ze dit gebouw zouden aanvallen. Ze waren naar alle waarschijnlijkheid geschrokken van de lijken van zeven van hun soortgenoten en waren de volgende ochtend niet meer aanwezig.

We namen de paarden na ontbeten te hebben en hoorden, na amper een half uurtje gereden te hebben hulp geroep van een klein kind. Ik scande eerst de omgeving op kwaad en voelde deze uit de richting van het gegil. Bruce was ondertussen al richting geluid gegaan en zag daar een skelet gevuld met doorns een klein meisje bedreigen en ging het wezen te lijf. Ik deed mee in eht gevecht, nadat ik had gemerkt dat het kwaad niet alleen van dit skelet afkomstig was, maar ook van dit kind. Ik riep de macht van Helm aan om deze wezens te laten vluchten zodat we beter tegen ze konden vechten. Zeker gezien het doornen skelet deze doorns afschoot indien deze werd geraakt door een wapen. Vreemd genoeg rende het meisje ook weg door mijn gebruik van de goddelijke kracht. Het doornen skelet werd vernietigd door Bruce met zijn machtige zwaard en ik rende achter het meisje aan. Mijn angst werd waarheid toen ik wat heilig water op haar sprenkelde: de huid van het meisje siste alsof gebrand door zuur! Ze was een ondode! Ik gaf Bruce aan dat hij het meisje moest doden, dat hij na een korte aarzeling deed. Daar zag ik mijn vergissing, eentje waar ik nu nog van gruwel. Het meisje bloedde dood! Geen enkele ondode heeft nog normaal bloed, dus het meisje moet bezeten zijn geweest! Ik heb een onschuldige gedood in plaats van haar te beschermen! Ik voelde de kwade macht dit dit meisje had bezeten nog steeds in de omgeving, om precies te zijn in de buurt van Bruce. Ik besprenkelde hem met heilig water om hem ietwat te beschermen en we renden naar de weg om beter te kunnen rondkijken. Ik merkte dat de kwade macht nog steeds bij Bruce zat en besloot deze met een force ward uit onze directe omgeving te halen, zodat we deze met een glitterdust van Griffin zichtbaar konden maken en de strijd er mee konden aangaan. Toen we dit deden zag ik een meest gruwelijk wezen dat ik ooit hoop te zien. Dit wezen zal moeten boeten voor de dood van het meisje door vernietigd te worden! Ik hoop slechts dat we dit gevecht zulen overleven en dat Helm mij de kans biedt om de dood van het meisje ongedaan te maken...