Week 47 1AB, dinsdag
Na ons overleg waarbij we de conclusie hadden getrokken, besloten we om nog eens te gaan kijken bij deze groep skeletten. Deze keer zouden we beter bedacht zijn op bedrog en niet zo snel terug trekken. We reden naar dezelfde locatie en deze keer kwam er geen Death Knight aanrijden door de groep skeletten, precies zoals we hadden verwacht. De skeletten kwamen deze keer wel zelf onze kant op lopen en we besloten een zelfde taktiek te gebruiken als bij het dorp, om deze groep skeletten te vernietigen. Arvan klom in een boom en ik gaf hem de opdracht om de omgeving in de gaten te houden, terwijl wij de val voorbereidden met behulp van olie en het innemen van strategische posities. De skeletten kwamen aanlopen en we hoorden geluid komen vanaf de zijkanten van het bos, het geluid van voetstappen.
Gezien onze eerdere ervaring met deze plek, gaf ik geen directe aandacht aan, gezien ik verwachtte dat het wederom een illusie zou zijn. Mocht er een magiër in de buurt zijn, zou hij deze keer met betere trucs moeten komen om ons te verdrijven! De skeletten kwamen dichterbij en we klapten onze val dicht door ze te bestoken met brandende olie, pijlen en het harde staal van onze wapens. De skeletten waren snel verslagen, maar de geluiden die we uit de bossen hoorden komen, bleken die te zijn van echte zombies! Ze kwamen van twee verschillende kanten aanzetten, waardoor ik moest opmaken dat er wederom iets of iemand de controle over ze had, gezien we deze de vorige keer niet waren tegengekomen. Mochten ze de vorige er al hebben gestaan, zouden we toen al door hen worden aangevallen, maar dat is niet het geval geweest. Gezien de situatie spreidden we ons uit over de weg, ik bleef met Arvan en Griffin aan de noordkant bij de boom waar Arvan inzat, terwijl Bruce en Fir'lag de zuidkant beschermden. Griffin was gedurende deze periode uiterst effectief met zijn burning hands spreuk en we konden de zombies zelfs vrij snel vernietigen, totdat we oog in oog kwamen te staan, met een zombie Lord!
Dit is de tweede zombie lord die we zijn tegengekomen in korte tijd. Sterke, duistere krachten moeten in deze omgeving werkzaam zijn, willen deze volgers van het kwade ontstaan in deze frequentie. We zijn binnen een dag reizen nu al twee zombie lords tegen gekomen, wat gezien de zeldzaamheid dat deze wezens gecreëerd worden door het duister, bijzonder veel is! Ik bid tot Helm met de hoop dat we niet veel van deze monsters meer zullen tegenkomen in onze reizen! De strijd aan de noordkant was vrijwel gestreden, maar ik hoorde van de moeilijkheden in het zuiden. Daarom gebruikte ik de Goddelijke kracht van Helm om de nog aanwezige zombies te verdrijven, waarna ik een Mace of Odo uitsprak. Ik draai me weg van de veiligheid van de boom en zag aan de overkant inderdaad een monsterlijk uitziende zombie in gevecht met Bruce en Fir'lag, die er ziekelijk uitzag. Ik sprintte op dit walgelijke wezen af, dwars door zijn gore reuk en maakte een duidelijke indruk op hem, toen met een flits mijn Mace of Odo het vol in het gezicht raakte. Deze klap zorgde ervoor dat dit wezen uit even raakte, en zijn verdere aanvallen waren lang niet meer zo effectief meer als eerder en we konden het hierna vrij simpel doden. De strijd was gewonnen en we hadden gelukkig niet al te veel schade opgelopen hierin. Helm is met ons, dit mag duidelijk zijn!
Wat we echter na het gevecht zagen, hadden we allen echter niet verwacht. Iedereen was te druk bezig met het gevecht geweest om de omgeving in de gaten te houden. Arvan in de boom aan de noordkant had geen goed zicht naar het westen waar we iets zagen dat ik in ieder geval niet had verwacht. Midden op de weg stond een groot, zwart paard, klaar om iemand op zijn rug mee te nemen! Het kwam rustig aanlopen, tussen de verbrandde karkassen van de skeletten en zombies door en ik gebruikte een spreuk gekregen van Helm om te communiceren met dit wezen. Ik vroeg wat het kwam doen, waarop het antwoordde dat ik naar zijn meester gebracht moest worden en dat ik alleen maar hoefde op te stappen. Iets zei me dat ik dit wezen niet moest vertrouwen en ik besloot te detecteren of het kwade intenties had, wat inderdaad het geval bleek. Mij leek dit een magisch paard en ik heb meermalen het moeten vermanen om te blijven staan en niet dichterbij te komen. Arvan ging in de tussentijd de weg af sluipen om te zien of daar ergens iets of iemand was die dit wezen en de ondode stuurde. Ik sprak een withdraw uit om het beest goed te kunnen bestuderen om elke aanwijzing te kunnen ontdekken waar het vandaan kwam of enig teken van zijn meester te kunnen ontdekken. Ik zag hiervan echter vrijwel niets, de hoeven waren niet erg smerig wat ik vreemd vond gezien de toestand van de weg. De rij uitrusting zag er goed verzorgd uit, zonder merkbare fouten en het paard zelf had geen tekenen of symbolen. Het paard kwam echter gedurende deze tijd steeds korter bij en het begon een gevaarlijke situatie te worden. Hierop vermaande ik het dat indien het nog één stap korter bij zou komen, we het zouden aanvallen. Hierop draaide het zich om, om de weg af te rennen, waar het Arvan bijna overrompelde. Arvan had verderop niets gezien en we bleven achter tussen de lijken, ons afvragend wie die meester wel niet zou zijn…