A/N: En hier is dan eindelijk het tweede hoofdstuk, sorry dat het zolang geduurd heeft. Ik heb het ontzettend druk gehad. Ik ook heb een betere vertaling van het eerste hoofdstuk gepost by the way (met een pak minder fouten).

Samenvatting: Dus Draco heeft een plan… nu blijft de vraag, gaat Harry meewerken?

Waarschuwing: SLASH! SLASH! H/D SLASH!

HOOFDSTUK TWEE – OPGEZET SPEL

Harry kon zijn oren niet geloven. WAT had Malfidus zonet gezegd? Zijn vaste vriend? Ik dacht het niet. Harry deed zijn mond net open om dit duidelijk te maken wanneer Draco opnieuw sprak.

"Zie je, pa, dat is waarom ik je niet kon zeggen met wie ik iets had, het was Harry Potter! En nu begrijp je waarom ik niet kan trouwen met Pansy, ik ben verliefd op de Jongen Die Bleef Leven!"

Harry lachte bijna luidop, maar hield zichzelf in. Dit was zonder twijfel een hoogst interessante situatie. Hij wist dat Draco een homo was, dat wist iedereen, en hij kon het hem ook niet kwalijk nemen dat hij niet met Pansy wou trouwen. Hij keek naar Draco, terwijl hij zich afvroeg waarom die in vredesnaam dacht dat hij ging meedoen met dit geschifte verhaal.

Hij keek Draco in de ogen, deze waren gevuld met uiterste wanhoop. Draco smeekte om hem te helpen. En diep vanbinnen zuchtte Harry, want hij wist dat hij mee ging doen met Draco's geschifte verhaal. Hij was veel te veel Griffoendor voor zijn eigen goed, soms.

"Is dit waar, Potter?" Lucius's stem was zeer zacht, maar de blik op zijn gezicht was één van pure bloeddorst. Harry en Lucius hadden een afkeer van elkaar sinds het incident met Dobby in Harry's tweede jaar. En elke keer dat Harry Voldemort versloeg, haatte Lucius hem meer en meer. Harry, langs zijn kant, kon nog niet eens het zicht van Lucius Malfidus uitstaan, en stond om het punt van zich af te bijten toen hij oppeens iets besefte.

Lucius was meer dan furieus bij het idee dat Harry en zijn zoon een koppel waren. Gewoon uitzinnig. En als er één ding was waar Harry absoluut van hield, was het Lucius furieus maken. De Zwadderaar in hem grijnsde.

"Wel, ja, het is waar, Malfidus." Harry glimlachte naar Lucius, terwijl hij zijn arm rond Draco's heup sloeg en hem dichterbij trok. "Jouw zoon en ik zijn diep en passioneel verliefd."

Draco ademde zacht en onhoorbaar uit toen hij besefte dat Harry mee ging doen met dit. Vervolgens keek hij eens goed naar Harry's gezicht, en werd een klein beetje nerveus. Harry had een gemene schittering in zijn fel groene ogen.

Harry sprak Lucius opnieuw aan. "Zie je, Draco kwam naar mij bij het begin van het jaar en bekende alles. Hoe hij altijd al verliefd op mij was geweest maar nooit had gedacht dat deze liefde beantwoord zou worden, hoe al het vijandschap van zijn kant gewoon een reeks wanhopige pogingen waren geweest om mijn aandacht te trekken. Hij was gewoon zo vertederend eerlijk en snoezig, hoe kon ik hem nu niet vergeven voor alles en stierlijk veel van hem gaan houden?"

Harry genoot van het effect dat deze woorden op Lucius Malfidus hadden. Lucius vond het idee dat zijn zoon vertederend of snoezig was blijkbaar niet zo leuk en het idee dat zijn zoon verliefd was op Harry Potter stond hem al helemaal niet aan. Als hij hiervoor al kwaad was geweest, stelde dit niets voor tegenover wat hij op dit moment voelde.

"Draco?" Het woord hield enige waarschuwing in zich en Lucius keek nu naar zijn zoon, zijn boosheid duidelijk van zijn gezicht af te lezen. Draco slikte, maar hij wist dat dit zijn enige kans was om niet met Pansy te moeten trouwen.

"Ja, vader, het is waar. Ik wou hem." Draco wenste dat Potter nu gewoon zijn mond zou houden en meespelen, maar Harry leek veel te veel plezier in de situatie te hebben.

"Oh, Draco, gek, kleineer jezelf niet zo. Lucius, jouw zoon is zo een romantische ziel, hij geeft me altijd bloemen, zendt me geheime briefjes, komt me opzoeken in de Griffoendor toren -"

"Potter, hou je mond!" siste Draco. Lucius was klaar om te doden. Harry grijnsde. Draco ademde eens diep in. "Vader, ik weet dat het moeilijk te geloven is maar Pot- Harry maakt me… echt gelukkig. En ik wil bij hem blijven."

"Oké dan, Draco, als je echt van Potter houdt zal ik je niet verplichten met Pansy te trouwen." Draco zuchtte uit opluchting. "MAAR," Draco keek terug doodsbenauwd, "Ik ben er nog steeds niet geheel van overtuigd dat je me de waarheid vertelt, dus ik zal een deal met je sluiten. Als jij en Potter nog steeds samen zijn tegen het einde van het jaar, zal je niet met Pansy moeten trouwen. Hoe dan ook, in de tussentijd, zullen jij en Potter jullie relatie aan de hele school bekend maken – tenslotte, is er nu geen enkele reden meer om het geheim te houden, nietwaar?"

Draco slikte opnieuw. Lucius ging verder. "Op deze manier, zal ik het horen wanneer jullie uit elkaar gaan. En let op mijn woorden, wanneer jij met Potter breekt, ZAL je met Pansy Parkinson trouwen, punt uit. Verstaan?"

Draco nam eens diep adem en keek Harry aan, zijn ogen voor de laatste keer smekend. Harry rolde met zijn ogen als antwoord, maar knikte daarna. Draco zou hem op dat moment kunnen kussen hebben – niets was erger dan met Pansy trouwen. Draco keek terug naar zijn vader.

"Begrepen." De stem die fuck fuck FUCK had gezongen in zijn hoofd werd langzamerhand stiller en stiller, en Draco ademde vrij in. Hij kon gewoonweg niet geloven dat hij zicht hier uit had gewrongen. Natuurlijk moest hij nu wel doen alsof hij en Potter iets hadden gedurende de komende maanden, maar in vergelijking tot een levenslang huwelijk met iemand in wie hij nog niet het geringste beetje van interesse in had, zou hij Potter sowieso elke dag gekozen hebben.

"En jij, Potter, versta jij deze afspraak?" Lucius keek hem minachtend aan. Harry knipperde nog niet eens met zijn ogen.

"Oh, ik zou nooit met Draco willen breken, hij is gewoon veel te goed in bed."

Bij deze woorden verslikten zowel Lucius als Draco zich en zonden hem twee identieke moordende Malfidus blikken. Eén enkele moordende Malfidus blik is meestal genoeg om een normaal persoon met zijn staart tussen zijn benen te laten vluchten. Gelukkig, kon Harry Potter nu eenmaal niet echt als een "normaal persoon" beschouwd worden.

"Zullen we dan naar de Grote Zaal gaan? Ik sterf gewoon van verlangen om iedereen het goede nieuws te verkondigen," zei Harry vrolijk, en hij trok Draco uit de kamer bij zijn hand, met Lucius achter hen, stilletjes vloekend.

Harry en Draco gingen in de richting van de Grote Zaal, hand in hand, met Lucius net achter hen uit hoorbereik. Deze gelegenheid om met Harry in stilte te kunnen praten met beide handen grijpend, leunde Draco naar Harry toe en fluisterde in zijn oor.

"Kijk, Potter, ik apprecieer het dat je me deze gunst doet en al, maar ben je zo ongeveer klaar met me belachelijk te maken?"

Harry keek Draco aan met belachelijk grote, onschuldige ogen. "Maar Malfidus, wat bedoel je daar nu mee?"

"Je weet godverdomme perfect wat ik daar met bedoel!" siste Draco in z'n oor.

"Malfidus, let op je taal!" Harry kon een grijns niet bedwingen. Draco gaf hem een moordlustige blik en ging verder.

"Stop ermee belachelijke dingen over me te verzinnen. Mijn vader zal je vermoorden."

Harry grijnsde geniepig en zei spottend, "Oh, ik ben zo bang. Ik sta gewoon te trillen op m'n benen."

Draco zond Harry een moorddadige Malfidus blik, maar was in het geheim (luidop zou hij het nooit of te nimmer toegeven) toch een beetje onder de indruk. Harry was overduidelijk niet bang van zijn vader. "Misschien is hij dapperder dan ik dacht," dacht Draco in zichzelf, maar daarna verbande hij deze bespottelijke gedachte onmiddellijk. Hij richtte zijn aandacht weer op wat er nu aan de orde was.

"Potter, luister, als je weet wat er goed voor je is, zal je stoppen me belachelijk te maken, begrijp je?" Draco hoopte dat dit tot hem doordrong. Harry keek hem gewoon niet-gelovend aan.

"Oké, Malfidus, eerst en vooral, jij bent niet echt in de positie om te dreigen, nu, nietwaar? Jij hebt mijn hulp nodig, niet andersom. En ten tweede," en hier kregen Harry's ogen weer die gemene schittering die Draco zo verdomd nerveus maakte, "Ik ben nog niet eens BEGONNEN je belachelijk te maken," en zo liepen ze de Grote Zaal binnen, nog altijd hand in hand, en Draco was heel, heel erg bang.

A/N: Even een grote 'Thank you!' aan iedereen die het verhaal al gelezen heeft en een review gepost heeft, ik had geen flauw idee dat er toch nog zoveel Nederlands-sprekende mensen op te vinden waren.