Hoofdstuk 1

Langzaam liep Lily door een donkere kamer. Bijna automatisch pakte ze haar toverstok uit de zak van de zwarte mantel die ze droeg. Ze liep met grote passen naar de zware houten deur in de hoek van de kamer en deed hem open. De kamer waarin ze terechtkwam was veel groter. Er stonden nog twee lange gedaantes in de hoek met zwarte mantels. Ze wezen met hun toverstokken naar een ineengekrompen gedaante op de grond. Lily zag niet goed wie het was, maar ze liep er naartoe en wees ook haar toverstok op de gedaante. Net toen ze een vloek wou uitspreken, zei de persoon: 'Nee Lily...alsjeblieft, nee...'
Lily meende dat ze die stem ergens van kende.
'Lily, kom je er nou eens uit?' hoorde ze haar moeder opeens roepen van beneden. Lily opende langzaam haar ogen en knipperde even tot ze alles scherp zag. Toen ze uit haar bed kwam zag ze dat alles nat was van het zweet. Haar pyjama plakte aan haar lijf. Ze trok snel alles uit en sprong onder de douche toen ze zag dat het al kwart over tien was. Over drie kwartier zou de Zweinsteinexpress al vertrekken! Omdat ze zich zo moest haasten dacht ze verder niet meer aan de droom.
Toen ze na tien minuten vanonder de douche kwam struikelde ze over de make-upspulletjes van Petunia. Onderweg naar haar kamer trok ze even de deur van Petunia's kamer open.
'Petunia, ruim je troep nou eens op!' brulde ze.
Petunia schrok zich rot en trok haar 'slaapbril' af. De deur was inmiddels al weer dicht en Lily was snel de laatste dingen in haar koffer aan het smijten. Met een zweefspreuk liet ze de koffer van de trap af zweven.
Lily's moeder had haar jas al aangetrokken en liep voor Lily naar de auto. Lily wilde eigenlijk Verdwijnselen naar een plek vlakbij school, maar ze was nog steeds niet geslaagd voor haar Verschijnselbrevet.
'Rij dan!' zei Lily toen ze stil bleven staan.
'James rijdt ook mee,' zei haar moeder.
'Oh,' zei Lily. James was deze zomer schuin tegenover hen gaan wonen.
Even later rende James struikelend naar de auto en gooide zijn koffer in de achterbak. Omdat hij pas over een paar weken 17 werd mocht hij ook nog niet Verschijnselen.
'Hoi,' zei hij buiten adem toen hij naast Lily neerplofte.
Lily en haar moeder begroetten hem tegelijk.
'Alles goed?' zei James. Lily merkte dat die vraag vooral op haar gericht was. Ze kreeg even kriebels in haar buik toen ze elkaar aankeken en keek gauw een andere kant op en knikte.
Na een kwartiertje stilte voerden ze een druk gesprek over het zevende en laatste jaar op Zweinstein. Lily gaf haar moeder een geïrriteerde blik toen ze in de achteruitkijkspiegel zag dat die zat te glimlachen. Ze was er heilig van overtuigd dat Lily en James bij elkaar hoorden, omdat ze altijd vrienden waren geweest op de basisschool en verkering hadden gehad in de eerste en tweede klas op Zweinstein. Maar kom op, dat was toch helemaal niet serieus?
Lily dacht dat James het wel volkomen met haar moeder eens was.
Na de tweede klas waren ze uit elkaar gegroeid. In de vierde en vijfde klas hadden ze zelfs knallende ruzie met elkaar gehad, of tenminste, Lily met James. In de zesde ging het al wat beter omdat Lily's beste vriendin Amber verkering kreeg met Sirius.
'Hopelijk gebeurt er weer eens iets spannends dit jaar,' zei James.
'Was je iets van plan?' zei Lily.
'Je kent me te goed. Ik dacht aan een leuke examengrap...'
Lily deed haar mond open om te protesteren, maar bedacht toen dat het hun laatste jaar was en ze geen problemen met leraren zouden krijgen.
James grijnsde, maar zei verder niets. Na weer 5 minuten stilte kwamen ze aan bij het perron. Ze namen afscheid en sleepten hun koffers door de muur heen. Ze bleven daar even met z'n tweeën staan en zagen toen Sirius en Amber hand in hand naar hen toekomen. Het was verbazend dat het nog steeds aan was, want meestal had Sirius veel meisjes tegelijk.
'Ook net op tijd, Gaffel! Was 't gezellig in de auto?' zei Sirius.
Lily gromde en James grijnsde.
'Ik zie het al. Zullen we instappen?'
Ze stapten allemaal in en vonden een coupé waar Remus al inzat.
'Waar is Wormstaart?' zei Sirius, toen iedereen zat. Lily en Amber namen alweer afscheid en gingen naar een andere coupé.
'Geen idee- kijk!' zei James. Ze keken allemaal uit het raam. Peter Pippeling rende met zijn koffer naar de Zweinsteinexpress, die al begon te rijden. Remus ging snel de coupé uit en deed de deur van de trein open. Peter gooide zijn koffer naar binnen en daarna zichzelf. Sirius en James staken hun hoofd buiten de coupé en barstten in lachen uit toen ze Peter met zijn koffer op de grond zagen liggen.

Toen Lily eindelijk de coupé gevonden hadden waar hun vriendinnen Floor en Tamar inzaten, ploften ze zuchtend op de bankjes neer.
'Heb je lang lopen zoeken?' zei Tamar grijnzend.
Amber knikte.
'Hoe is het met Sirius?' vroeg Floor. 'En Remus?'
'Goed en goed,' grinnikte Amber. De meiden wisten allemaal dat Floor gek op Remus was.
'En met je buurtje James?' zei Tamar plagerig.
'Hij wil een examengrap uithalen,' zei Lily.
'Echt weer wat voor hem. En Sirius,' zei Floor.
Opeens werd de deur van hun coupé hard opengetrokken. Severus Sneep stond in de deuropening.
'Wat moet je?' zei Amber. 'Nee, Lily wil nog steeds niks met je!'
Sneep kreeg een blos op zijn wangen en gooide de deur weer dicht.
'Amber! Waarom zeg je dat de hele tijd? Sneep is niet verliefd op me,' zei Lily, maar toch met een grijns.
'Neuh,' zei Tamar sarcastisch.
'Maar Lily...vind jij nog iemand leuk?' zei Floor nieuwsgierig.
Lily dacht even na wat ze hierop ging zeggen. Hoe kon ze nou vertellen dat ze James eigenlijk weer leuk vond? Misschien zou hij er dan wel op de een of andere manier achterkomen, want Floor praatte haar mond nogal eens voorbij. En dan zou hij natuurlijk weer denken dat hij Lily makkelijk kon krijgen ofzo.
Dus schudde ze haar hoofd.
'Aha,' zei Floor, maar Lily zag ook wel dat ze haar niet geloofde. Ze hadden ook altijd alles door. Ze besloot James te mijden tot het over was, maar bedacht even later dat dat onmogelijk was omdat ze allebei Hoofdmonitor waren.
Toen de lange treinreis eindelijk voorbij was gingen de leerlingen met de koetsen naar het kasteel. Lily zag de Terzielers nieuwsgierig aan een paar leerlingen snuiven. Het waren prachtige beesten. Helaas was zij de enige van haar vrienden die ze kon zien.
Of niet? Ze zag James naar de paarden staren. Hij keek er een beetje triest naar. Vorig jaar had hij ze nog niet kunnen zien, dat wist ze wel zeker. Ze hadden daar nog ruzie om gehad. Lily grinnikte even toen ze daaraan terugdacht. James hoorde het en keek op.
'Wat?'
'Kan je die Terzielers zien?' zei Lily.
James antwoordde niet, maar keek haar alleen maar aan. Hij keek serieuzer dan Lily hem ooit had zien doen. Misschien had hij iemand zien sterven...Lily haalde gauw de grijns van haar gezicht en stapte in de koets. James ging in een andere zitten naast Remus, die naar een meisje zat te staren die bij een andere koets stond. Floor keek er jaloers naar.
Bij Zweinstein aangekomen dromden de leerlingen naar binnen. Ze gingen snel naar de Grote Zaal, zochten een plekje aan tafel en wachtten tot de eerstejaars binnenkwamen.
Na ongeveer een kwartier deed professor Anderling de deuren open en ging de rij eerstejaars voor. Ze zette zoals altijd het krukje met de hoed erop klaar en legde de eerstejaars uit wat er ging gebeuren. Daarna pakte ze de lijst met namen. James legde zijn armen op tafel en daarna zijn hoofd. Lily tekende wat op een servetje en Sirius legde zijn hoofd op Ambers schouder. Dit hadden ze al zo vaak gezien.
Toen het Sorteren eindelijk voorbij was en Perkamentus zijn gewoonlijke zegje had gedaan verscheen er eten op de tafel. James schrok meteen wakker en iedereen viel aan.
Toen Sirius druk in gesprek was met Amber strooide James wat zout in zijn haar. Lily stikte bijna in haar hap eten toen Amber met haar hand door Sirius' haar streek en voorzichtig aan Sirius vroeg of hij roos had. James probeerde zo normaal mogelijk te kijken en deed alsof er niks aan de hand was.
Na het eten brachten de Klassenoudsten de leerlingen naar hun leerlingenkamers. De leerlingen begonnen eerst druk bij te kletsen, maar langzaam werd het stiller overal en gingen alle leerlingen naar hun slaapzalen.