Silvi stond op het perron te wachten op de trein. Ze ging eindelijk naar Zweinstei hogeschool voor hekserij en hokespokes. Draco's moeder Narcissa stond druk te praten, maar Silvi luisterde niet ze keek rond en zag allemaal leerlingen wachten. Ze wist zelf zeker dat ze in Zwadderich werd ingedeeld. Silvi was geen eerstejaars nee ze was al een zesdejaar maar omdat ze eerst op andere scholen had gezeten moest ze opnieuw worden ingedeeld. Daar is de trein al. "Nou dag liefje ik zal je missen hoor en jouw ook hoor Draco" riep Narcissa hun nog na. Ze zochten een lege coupe en plofte neer op de bank. Ze zwaaide Narcissa nog na en weg waren ze.
"Daar komen Korzel en Kwast ook al aan" zei Draco met een zucht. "Het lijkt wel of ze iedere dag dommer worden."
Silvi moest lachen. De vaders van Korzel en Kwast waren precies zo. Korzel en Kwast waren niet alleen er liep een meisje met hen mee.
"Wie is dat?" vroeg ze. "Zie je dat niet?" vroeg Draco met een gemene grijns. "Zeg nou maar gewoon wie het is" ze begon een beetje ongeduldig te worden. "Je mag drie keer raden en als het je niet lukt moet je weg" zei Draco. "Zeg het nou gewoon dan ga ik wel weg" zei het meisje een beetje boos. "Dat is Silvi" zei Draco. "En nou weg en dan gaan wij onze helden even een bezoekje brengen"
Silvi was ingedeeld in Zwadderich zoals ze had verwacht. Alleen hadden heel veel kinderen moeite met haar naam. Dus ging ze daar de volgende dag wat aan doen. Toen iedereen in de eetzaal zat te ontbijten ging ze op de tafel staan. "Weet je wat ik zo gek vind?"vroeg ze "Dat iedereen denkt dat ik anders ben of zo omdat ik een naam heb als je die uitspreekt dat iedereen aan een verschrikkelijk iemand denkt nou ik vind hem niet zo verschrikkelijk want het is mijn vader" iedereen keek haar met grote ogen aan.
