Dank u Me-Loves-Orli en Telkella, voor het revieuwen van dit verhaal. EN voor reclamen maken voor MOI!Dit hfdst is SPECIAAL voor jullie! Wie zijn de beste? JULLIE!

Owh w8 voor ik het weer vergeet: Disclaim: I don't own anything of POTC, I wish I did then I would be famous!

Hoofdstuk 2) Het verhaal van de weergeesten.

Jack begon met een gezicht op onweer aan de terugreis door het oerwoud, zonder enig spoor van het meisje en zonder enig idee waar hij precies heenging.

"Nou Jack, ouwe jongen, men ken zeggen over je wat ze willen, maar je hebt een verdomt raar effect op vrouwen."Hij stapte stevig door en hoopte dit keer niet te verdwalen.

Na bijna een uur lopen kwam hij weer bij het strand uit waar hij was aangespoeld. Hij plofte neer in het witte zand en keek naar de zon. Het was zo rond vijven. Somber ging hij liggen en keek naar de wolken die traag langs de zon zweefde.

"Dus, Captine Jack, wat is je plan? Wachten tot er een schip langs komt? Wachten op zeeschildpadden of op rum smokkelaars?" Bij de gedachten aan rum begon hij nerveus te worden. Hij besloot dat hij beters iets zinnigs kon gaan doen met de vrije tijd die hij nu bezat.

Hij keek schijn vanuit zijn ooghoeken naar de groep bekende palmbomen. "Hou het maar voor je!" Hij zuchten. "Als je hier nog langer blijft liggen wordt je gek Jack…" Snel stond hij op en begon het strand te volgen op zijn halfdronken-manier.

Na een paar meter haakte hij zichzelf pootje en belande languit in het zand. "Bloody hell…"

Er klonk een bekend lachje vanuit het oerwoud. Bliksemsnel schoot Jack overeind en keek om zich heen. Hij scande de hele rand van het jungle maar zag het meisje niet.

"C'mon luv, Jack zal je geen pijn doen!" Schreeuwde Jack poeslief. ER klonk geritsel in de struiken en Jack liep er op af. Maar zodra hij er was, was het geluid al verdwenen.

"Geweldig, waar is ze nu weer heen?" Hij wilde net het oerwoud terug in gaan, maar bedacht zich. Het zou niet meer erg lang duren voor het donker werd en hij had met licht al zoveel moeite om her heelhuids uit te komen. Hij besloot daarom het strand te volgen, het meisje zou vroeg of laat toch opduiken.

Lopen over het strand merkte hij opeens een klein huisje op, zo'n twintig meter van hem vandaan, bijna onzichtbaar door de bomen en struiken om huisje heen. Het was een vrij primitief huisje, gemaakt van hout, riet en bamboe ongeveer 3 meter lang en vijf meter breed. Er zat een klein tuintje omheen, vol stenen,exotische bloemen en een klein hokje.

"LEVEN! Er is nog meer leven op dit verdoemde eiland!" Jack huppelde bijna langs het tuintje en wilden naar binnen gaan.

Op dat moment schoot er een harig beest uit het hokje naast het huis en beet hem in zijn kuiten.

Het was maar goed dat Jack geen indiaan was anders zou het meteen zijn gaan regenen. Dansend en springend deed hij rondjes om het beest lost te trappen.

Uiteindelijk lukt het hem niet om het beest van zich af te schoppen en verloor hij z'n evenwicht. Met een klap viel hij met z'n achterhoofd op het houten trapje voor het huis. En even, heel even ging het lichtje uit bij legendarisch Captine Jack Sparrow.

.-.-.

Met een gevoel alsof hij de totale scheepslading rum had leeggedronken werd hij wakker, inclusief kater. Al stond de zon nog aan de hemel alles om hem heen was wazig. Jack knipperde een paar keer met zijn ogen en de vlekken begonnen vorm te krijgen. De eerste vlek veranderende langzaam in een speerpunt dat enkele centimeters van zijn gezicht zat. De andere vlek was een heel boos kijkend meisje.

"Jack-Jack, pijn, Doggie!" Siste ze! Ze pruilde en keek hem verwijtend aan. "Dit mij huis! Jack-Jack GA!"

Jack, die nog volkomen van de wereld was volgde niet helemaal wat ze allemaal tegen hem schreeuwde, wel wist hij dat hij er erg moe van werd en hoofdpijn van kreeg. "Luister, luv, Ik GOEDE piraat." Hij legde veel nadruk op 'goed.' "Ik doe je GEEn pijn!" Hij keek naar het zwartgrijze mormeltje dat bij haar voeten zat. "Of je 'Doggie'.

Het meisje dacht even na en haar frons verdween. "Okay, Jack-Jack, blijf." Zij ze zuinig en liet tot Jack's opluchting de speer zakken en liep de zee in.

Jack keek haar schaapachtig na. Het meisje liep stuntelig de zee in, tot haar middel. Daar bleef ze stil staan als een standbeeld. Snel keek ze vanuit haar ooghoeken naar hem toen ze merkte dat hij haar in de gaten hield. Snel keek Jack weg, wachten even en keek weer. Het meisje keek weer en zo vervolgde ze hun kijk-kijkweg- spel.

Er verstreken zo'n tien minuten en het spel begon Jack te vervelen. Opeens haalde het meisje uit met haar speer en begon te gillen. Trots hield ze geen gespietste vis omhoog.

Breed grijnzend stoof ze het strand op. Ze negeerde Jack volkomen, maar hield haar vis wel dichtbij haar toen ze Jack's hongerige blik zag. Ze liep naar de kleine vuurplaats, niet ver van het huis. Er lagen wat stenen, resten hout en graten. Ze pakte twee stenen, legde wat droog gras bij elkaar en begon de stenen tegen elkaar aan te ketsen.

Ze keek een paar keer vluchtig over haar schouder, als ze zag dat hij er nog netjes zat en niet naar haar vis keek ging ze weer verder met de stenen. Na een tijdje ontwaakte de eerste vlammetjes en begon ze te lachen.

Ze trok de vis van de speer af en begon hem schoon te maken met behulp van haar mes. Daarna stak ze een puntige stok door de vis en hing hem boven het vuur. Ze krabde op haar hoofd en keek schichtig om, even niet weten wat ze moest doen.

Gelukkig was charmante Jack er nog altijd, die op elke vrouw wel raad wist. Hij grijnsde zijn gouden tanden bloot en probeerde zo min mogelijk naar de vis te kopen die aan het roosteren was boven het vuur.

"Dus, luv, je hebt je nog niet voorgesteld, wat is je naam?"Vroeg hij langzaam zodat ze het hopelijk zou begrijpen.

"Mij Dinah!" Ze wees op zichzelf.

"Nou, dat is een mooie naam, Dinah." Zei Jack, blij dat ze hem had verstand. "Dus, Dinah, leef je helemaal alleenig op dit eiland?"

Het meisje schudden hard haar hoofd en wees op het hondje. "Doggie!"

"Ik bedoelde eigenlijk met mensen, Dinah." Zei jack. Ze keek hem niet begrijpend aan. "Je weet wel, mensen zoals jij en ik!" Hij wees op zichzelf en op haar. Weer snapte ze het niet. "Een vader, moeder? Iets?"

Het meisje keek naar de grond en schudden zacht haar hoofd. Jack fronsde, begreep ze hem nou niet, of was er echt niemand anders?

Het meisje keek verdrietig op en wees naar een stapel stenen met een kruis erop. "Mama, niet wakker meer."

Jack keek het meisje verslagen aan. Hij wist niet precies wat hij nu moest zeggen of doen. Hij was een piraat, wel een galante… met vrouwen… niet met kleine moederloze zielige meisjes. Maar Dinah letten al niet meer op hem en staarde naar de zee.

Even viel er een pijnlijke stilte. Waarschijnlijk vond het meisje het niet zo erg. Maar Jack, die normaal geen seconden zijn mond kon houden vond het een kwelling. "En je papa? Waar is hij?" Kreeg hij er met veel moeite uit.

Ze keek hem met grote verwonderde ogen aan. "Papa?Papa wat?"

Had ze nog nooit van een papa gehoord?

"VIS!VIS!" Gilde ze opeens en schoot overeind. Ze haalde de vis van de stok en pakte vervolgens een palmblad van de grond legde de vis erop en klom een palmboom in. Bovenaan haalde ze haar mes uit haar 'riem' en sneed een kokosnoot los. Voorzichtig gooide ze de kokosnoot in het zand en roetsjte naar beneden en keek even vol trots naar Jack, die haar met een schaapachtige blik aankeek.

"Jack-Jack, vis?" Vroeg ze half struikelend over haar woorden. Jack knikte meteen want hij stierf van de honger. Dinah overhandigde hem een halve vis en een stuk kokos. Meteen viel Jack aan.

Het meisje zat hem vaag aan te kijken en gaf hem nog een beetje. Jack nam het maar al te vraag aan en ging verder met eten.

"Jack-Jack, mens?" Vroeg ze nieuwschierig terwijl ze zijn eetgedrag doordringend observeerde.

Jack keek verbaast op van zijn vis. "Aye, natuurlijk ben ik een mens!" Hij hief zijn kin op. "En een pracht exemplaar al zeg ik het zelf."

Dinah hield haar hoofd schuin. "Jack-Jack ziet niet mens uit." Concludeerde ze, knikkend met haar hoofd. "Jack-Jack rare tanden." Ze wees op zijn mond en kwam dichterbij. "Jack-Jack rare haren." Ze streek over zijn baardje en trok aan zijn haar. "Jack-Jack rare stem, Jack-Jack rare loop." Ze wees op zijn pistool. "Jack-Jack klik-klik-BOOMM!" Ze fronste bedenkelijk. "Jack-Jack stinkt!" Ze trok haar neus op. "Jack-Jack, niet mens!"

"Dat is rum, luv." Verbeterde hij raar. Waarschijnlijk had ze nog nooit een man gezien, bedacht Jack zich. Hij grijnsde breed. 'Nou het kind heeft tenminste wel meteen een mooi voorbeeld. "Jack is een man, dat is ook een mens, alleen een verbeterde variant!"

Het meisje begon bedenkelijk te kijken. "Jack-Jack, papa?" Vroeg ze verbaast.

Meteen begon Jack met zijn handen te zwaaien. "NEE!NEE, luv. Jack is GEEN papa! Jack is een man. Een… je weet wel!" Geweldig, hoe leg je een meisje uit dat nog ooit van dit verdomde eiland af is geweest uit hoe de bloemetjes en bijtjes in elkaar zitten?! Hoopvol keek hij naar de palmbomen, maar die hielden zich wijselijk buiten het gesprek.

"Het is ehhe… ingewikkeld, luv, Dinah."

Dinah knikte schaapachtig en had duidelijk geen flauw benul van wat Jack allemaal uitkraamde. Ze sprong op en rende de hut in. Jack gaapte haar na, had hou nou iets verkeerds gezegd? Hij schudden zijn hoofd, vrouwen waren soms al moeilijk te begrijpen, maar kleine meisjes…

Na een paar seconde stond ze weer voor zijn neus. Ze hield een muziekdoosje vast, beschilderd met kleine scheepjes, de zee, de horizon en een paar zeemeerminnen.

"Muziek van mama!" Zei ze op serieuze toon. Voorzichtig opende ze het doosje en er kwam drovige muziek uit. Für Elise, was het volgens Jack, als zijn geheugen hem niet voor de gek hield. Het meisje begon mee te neuriën en stond als een dirigent de wijs aan te geven, van hoog naar laag. Waarschijnlijk had ze dit nummer al duizend keer gehoord want ze wist precies hoe het ging.

Toen het nummer afgelopen was deed ze het dekseltje weer dicht en liep richting de hut. Na een paar stappen realiseerde ze zich dat Jack nog zat en draaide zich om. "Jack-Jack, kom!" En ze begon met haar hand te seinen dat hij moest komen.

Jack stond stuntelig op. Ze greep zijn hand vast en trok hem mee de hut in.

'Volgens mij vond ik haar verlegen toch leuker,' Dacht Jack, terwijl hij zich liet meesleuren. 'Maar goed dat mijn crew me nu niet kan zien… De beroemde Captine Jack Sparrow die als een hondje achter een kotertje aanloopt…'

Dinah duwde tegen het deurtje en stapte trost naar binnen. Jack liep volgzaam mee en keek verwonderd rond. Het zag er helemaal niet zo primitief uit als hij verwacht had. Er stond een klein kinderbedje en een volwassen bed naast elkaar met ertussen een klein nachtkasje. Op het nachtkasje stond een portret van een jonge mooie jonge vrouw met blond haar en groene ogen die een klein kind vast hield die als twee druppels water op haar leek, het was vast Dinah Jack zag het aan de grote ogen. Beide lachte ze vrolijk en onbezorgd. Ze moesten rijk geweest zijn, ze zagen er goed doorvoed uit en hadden mooie zijde kleren aan.

Aan de andere kant van het hutje stond een laag kastje. Geen primitieve zoals Jack had verwacht maar een donkere eikenhouten kast die eruitzag of hij net in de lak was gezet. Op het kastjes stond een porseleinen vaasje, waarschijnlijk uit China, met wat exotische bloemen erin. Eromheen lagen grote rozenkleurige schelpen, zeesterren en felgekleurde steentjes. Jack stond gefascineerd rond te kijken en voelde een ruk aan z'n arm.

Hij keek naar beneden en zag Dinah staan met een pruillipje. Weer trok ze aan z'n arm. "Jack-Jack, LOPEN!!" Commandeerde ze. Jack zuchten en begon het verlegen zielige meisje te nu toch verschrikkelijk te missen, maar liet zich mee sleuren naar haar bed. "Jack-Jack ZIT!" En ze wees naar het bed. Jack rolde met z'n ogen maar ging netjes zitten.

Snel stoof ze naar het kastje graaide er wat kleren uit en kwam terug lopen met een zilver juwelen kistje. "Jack-Jack KIJK!!" Ze haalde er heel voorzichtig wat sierraden uit. "KIJK, mama!" Ze liet hem een parelketting zien, een gouden broos en bijpassende gouden oorbellen.

"KIJK, Dinah!!" lachte ze. Nu haalde ze er een zilveren rammelaar uit, een zilver vork en mes met ingegraveerde letters: DINAH en een klein ivoren kammetje. Vervolgens begon ze onverstaanbare dingen te vertellen, die gewoon weg niet te volgen waren.

Net op het moment dat het Jack eindelijk duidelijk werd dat hij er ECHT helemaal niks van snapte, klonk er een donderslag en werd vervolgens de hele hut verlicht.

Dinah gaf een gilletje en sprong bij Jack op schot. Toen de volgende donderslag klonk sloeg ze snel haar armen om Jack heen en begon te snikken. "NO NICE!"

Jack zat geshockeerd te kijken naar het meisje op z'n schoot dat angstig aan het huilen was. Gaf hem on-dode piraten, die kon hij makkelijk aan. Gaf hem een legioen soldaten, die was hij te slim af. Maar gaf hem een klein zielig, bang meisje en hij wist zich geen raad!

Weer klonk het geluid van de donder en weer werd het hutje verlicht. Het meisje begon nog harder te snikken en begon te trillen. Nog steeds had geen idee wat hij moest doen, maar begon medelijden te krijgen met het doodsbange kind. Voorzichtig sloeg hij een arm om haar heen. "Tis goed, luv het zijn de Weergeesten maar."

Ze keek hem aan met grote betraande ogen. "W-weerg-gees?" Ze veegde de tranen uit haar ogen en keek hem vragend aan. Jack was allang blij dat ze gestopt was met huilen en ging verder.

"Aye de Weergeesten. Dat zijn geesten die in de lucht leven. Normaal zijn ze heel vriendelijk en zorgen ze voor goed weer. Vooral voor schippers zijn ze heel vriendelijk. Ze zorgen ervoor dat er veel wind is zodat je goed kan varen en dat er geen mist is, zodat je niet kan verdwalen. Maar je kan ze ook boos maken, door rotte eieren van boord te gooien of 'oost, west thuis best omgekeerd drie keer te schreeuwen,terwijl het windstil is'. Als je dat doet ontstem je ze en zorgen ze voor storm, donder, bliksem de hele mikmak! Maar geen zorgen, wij zitten hier veilig want-"

Toen pas realiseerde Jack zich dat het meisje in slaap was gevallen en nu dicht tegen hem aan lag met haar duim in haar mond. 'Ag, ze is in ieder geval gestopt met huilen en gestopt met commanderen…' Dacht Jack opgelucht.

Ik ben helemaal in de ban van Jack's palmboom obsessie!

-TBC-

X Nuky