Dit verhaal heb ik vorig hoofdstuk nogal verwaarloos, sorry nogmaals. Maar dit hoofdstuk wordt beter da zweer ik!
Hoofdstuk 5) Rum, the best thing in the world!
Jack lag met z'n rug tegen z'n vertrouwde groepje palmbomen te soezen, in het namiddagzonnetje van de Caribean. Hij zag overal rumflessen om hem heen dansen en hij kon ze maar niet te pakken krijgen. Uiteindelijk storten hij stomdronken maar redelijk heldhaftig van een rots af.
Net op het moment dat hij in de zee zou vallen werd hij ruw wakker geschreeuwd en klonk er een bekend, enigszins paniekerig stemmetje. Duffig deed Jack z'n ogen open. "What wrong ,luv!"
Dinah stond druk aan z'n jas te sjorren en sprong hyperventilerend om hem heen, wijzend op iets in de verte. "JACK-JACK, BLACK BIRD,LOOK,LOOK!"
Jack wreef over z'n hoofd, trok zichzelf op aan de palmboom en wachten even totdat hij weer helder kon kijken. Dinah staat ondertussen nog steeds vurig aan z'n jas te trekken. "BLACK, BIRD,LOOK!"
Nu pas ziet Jack waar het ADHD-meisje naar wees. Het is een groot zwart schip. Dat eigenlijk wel een beetje op z'n Pearle lijkt. WACHT IS! Jack mept zichzelf in het gezicht, DAT IS THE BLACK PEARLE!
"BLOODY HELL!" Jack begon meteen wild te zwaaien en te springen. Dinah was gestopte met aan z'n jas trekken en stond hem heel geïnteresseerd aan te kijken. Na een paar seconde was Jack buiten adem en lag Dinah over de grond te rollen van het lachen.
Jack gaf haar een vernietigende blik en vroeg zich vervolgens af, hoe hij de aandacht van The Pearle kon trekken. Opeens schoot hem wat te binnen. Hij keek naar Dinah. "Luv, ye know how to make fire right?"
Ze keek hem aan alsof hij een jurk aan had en stond te dansen met Norrington. Jack's 'happy-feeling' zonk weer in z'n schoenen.
"Ye know, FIRE, with the fish, and the wood!" Koortsachtig begon hij na te denken. Misschien snapte ze uitbeeldingen. Hij wees op het water, wat een slecht idee was na haar bijna fatale zwemongelukje. Daardoor dook ze ongeveer een meter achteruit,onder een struik en was er met geen mogelijkheid onder vandaan te halen.
"Great! Captine Jack Sparrow, voor de grote verandering sta je WEER met lege handen..." Hulpeloos keek hij over het strand in de hoop iets te vinden. Erg veel was er niet te zien. Alleen het meisje, wat zand en palmbomen. Meisje, vuur, vuur, palmbomen… Er begon Jack wat te dagen. Nu moest hij Dinah alleen nog zo ver krijgen om VUUR te maken.
Hij keek het meisje heel vriendelijk aan, trok haar mee naar de palmbomen en wees er heel duidelijk op. "Look,luv, I know this is hard fore ye to understand, but PLEASE try, it's VERY INPORTANT for Jack-Jack!"
Ze keek hem lang aan en knikte langzaam. Jack keek even naar The Big Blue Sky, sloeg een kruis en dankte god. "Okay,luv, look!" Hij pakte twee stenen van de grond en sloeg ze tegen elkaar. Vervolgens wees hij op de palmbomen. "Now, Dinah do that!"
Dinah keek hem aan alsof hij gek was. "Trees bad?" Jack knikte hevig. "Yeah, trees very bad! Now go make fire!" Dinah keek hem even hulpeloos aan maar liep sloom naar de palmbomen.
Binnen nog geen minuut stond het groepje palmbomen in lichterlaaie. Jack keek er enigszins spijtig naar als hij ziet dat alle bladeren verkolen. Maar offers moeten gemaakt worden, dacht hij grijnzend. Snel tuurt hij naar The Pearle, hopend dat ze het vuur gezien hadden.
Een moment dacht Jack dat ze voorbij zouden varen, maar GODZIJDANK, HALELOEJA! ZE ZAGEN HEM, HET VUUR, EN ZE KWAMEN! Dolgelukkig staat Jack op het strand heen en weer te springen. Langzaam kan hij mensen zien staan aan boord van het moois,beste,snelste schip van de wereld.
Als eerste kon hij Anna-Maria zien staan, die hem met open mond aangaapte en wild naar de rest van de bemanning begon te zwaaien. Binnen nog geen seconden stond de gehele crew om haar heen en begonnen naar hun Captine te zwaaien.
Razendsnel lieten ze het anker zakken en rennen het strand op, om hun 'verdwenen' Captine te begroeten. Jack begon te stralen. Hij was weer terug, z'n Pearle had hem weer gevonden, hij kon wel zingen het uitschreeuwen! Maar natuurlijk deed had dat niet, hij HAD een reputatie hoog te houden…
"AYO, matey's! Thought ye never came looking for Captine Jack Sparrow!" Grijzend keek hij naar z'n bemanning. Lady Luck had hem wederom een warm hart toe gedragen!
Anna-Marie keek hem aan alsof hij vier meter onder de grond begraven lag, met een marmeren grafsteen er boven op. "Jack, thank GOD! Ik dacht dat je dood was!" Ze vloog hem in de armen, merkte dat DIT niet haar normale piraten gedrag was en sloeg hem in het gezicht. "HOE DURF JE ZOMAAR VAN HET SCHIP TE VALLEN!"
Jack keek haar stomverbaasd aan, gevolgd door verontwaardigend! "IK VALLEN! We zaten in een STORM! Ik werd VANBOORD geschept, doordat IEMAND niet kan STUREN!"
Anna keek hem boos aan maar wist dat Jack redelijk gelijk had en hield verder haar mond. Jack zag dat en begon blij te glimmen en keek vol trost naar z'n bemanning. Opeens schoot Dinah door z'n hoofd.
"OWH! I olmost forgot!" Hij sloeg zichzelf tegen het voorhoofd. "Er is iemand die ik aan jullie wil voorstellen!" Grijzende keek hij het strand over, opzoek naar het meisje. Maar Dinah was in geen velden of wegen te bekennen.
Jack fronsten. Okay, waar was ze gebleven? Nogmaals scande hij het strand, maar het enige wat hij aan leven zag was z'n crew die hem vragend aan gaapte. Jack schudden even met z'n hoofd. "Nevermind, ye go back to the Pearle, i'll be there in a minut."
En na die woorden liep hij, schudden met z'n heupen en zwaaiend met z'n armen, richting het oerwoud. Terwijl Anna-Marie nog fluisterde tegen de rest van de crew. "Captine Sparrow, heeft dit keer echt een zonnesteek opgelopen…"
……………………………………………………………………………………………………………………………
Na drie keer door een wortel te zijn gestruikeld en vier keer de verkeerde afslag te hebben genomen, kwam Jack bij het hutje van Dinah aan. Sneaky als alleen een pirate liep hij het hutje in en zag Dinah zitten op haar bed, met haar rug naar hem toe luisteren naar haar muziekdoosje en met Doggie in haar armen.
"Dinah?" Zei Jack, die niet snapte waarom ze hier zat en niet net als hij was gaan springen toen The Pearle hun gezien had.
Het meisje keek verbaast op en glimlachten. "Jack-Jack, STAY?" Jack keek haar verbaast aan. "No, Jack-Jack, going with his ship, and Dinah goes with Jack-Jack." Hij slikte even, hier had hij eigenlijk nog niet echt over na gedacht, of hij Dinah mee zou nemen. Nu hij er aan dacht, hij had het meer als een feit gezien, dan een eventuele optie.
Maar tot z'n grote verbazing schudden het meisje met haar hoofd en keek hem droevige aan. "Dinah, can't." Sprak ze kalm, maar verzekerd.
Jack ging verbaast naast haar zitten. " Coures, Dinah can! Dinah goes with Jack-Jack!" Maar weer schudden het meisje haar hoofd. "No, Dinah can't. This Dinah house, Dinah stuff, Dinah mommy. And Doggie is scared for Big Black Bird!" Ze beet op haar lip. "Dinah, STAYS!"
Jack had medelijden met het meisje. Daar had hij nog niet eens over na gedacht. Dinah had waarschijnlijk nooit iets anders gezien dan dit kleine stukje eiland, laat staan een boot. Maar haar hier achterlaten was uitgesproken!
"But, we can take yer stuff on board, if ye like." Antwoorden hij vriendelijk. Dinah dacht even na, maar schudden weer van nee. "Dinah, stay!"
Jack zuchten. " 'Cmon, luv, ye can't stay here! It's not good fore ye. Ye belong with people, with Jack-Jack. Not on this crappy Island."
Het meisje keek even naar de grond en keek hem toen moet grote ogen aan. "Doggie come to?" Jack lachten. "Sure Doggie can go to!"
……………………………………………………………………………………………………………………………..
Na ongeveer een half uur had Jack een grote zak over z'n schouder hangen, vol met Dinah's spullen en liepen ze met z'n drieën naar The Pearle. Dinah hielt Jack's arm vast als een berenklem en keek steeds angstig naar de steeds dichtenbijkomende boot, sorry SHIP! Ze liepen een stuk door het water, om de boot te bereiken. Wat iets langer duurden dan verwacht, aangezien Dinah het niet zo op water had.
Jack wees naar het touwladder. "Dinah, go up, savvy?" Dinah keek in de richting van het hoge schip. "No!Dinah NO UP!" Jack begon in zichzelf te schelden en keek haar smekend aan. " 'Cmon, luv, do this for Jack-Jack, it's not so high."
Maar Dinah hielt voet bij stuk. "Dinah, NO UP!" Jack zuchten en wist dat hij hier de hele dag kon gaan smeken, maar dat DAT KRENG, toch niet zou toegeven. " 'Kay, then Dinah don't walk!" Snel greep hij haar om haar midden een sleurde haar over z'n andere schouder.
Meteen begon het krengetje te krijsen alsof ze gekielhaald werd. Maar Jack gaf niet toe en begon omhoog te klimmen, terwijl Dinah hem zat te trappen en wild tegenspartelde:"NO NICE! NO NICE!"
Toch was Jack na jaren piraterij toch iets sterker dan het meisje en sprong hij verschrikkelijk elegant aan boord van z'n Black Pearle.
De hele crew stond hem versteend aan te kijken toen hij daar zo stond, met over één schouder een jute zak en over de ander schouder een brullend meisje.
Dinah kreeg ondertussen door dat zij en Jack niet de enige waren aan boord van het schip en keek met doodsbange ogen naar de groep piraten die voor haar stonden. Razendsnel maakte ze zich los uit Jacks greep, sprinten naar de reling en wilden van boord springen.
Gelukkig kon Jack haar nog net bij haar kraag vastgrijpen en trok haar langzaam terug aan boord.
De crew zat nu totaal verbijsterd te kijken. Als eerste wist Anna-Maria zich los te rukken uit haar verbazing. "Captine who is that!"
Jack keek even naar Anna-Maria en toen naar het verschrikkelijk bewegende geval in z'n hand. "Owh, this is Dinah." Het meisje stopte even met tegenspartelen toen ze haar naam hoorden en keek nogmaals verlegen naar de menigte voor haar.
"Dinah." Jack wees naar de groep piraten voor haar. "This is me crew." Het meisje keek even schichtig naar de piraten en kroop toen onder Jack's jas. "No, nice." Fluisterde ze.
Jack zat het schaapachtig aan te kijken en merkt opeens dat ongeveer z'n hele crew naar HEM keek en HEM uit stond te lachen, ook al was het met de hand voor de mond.
En daardoor was hij meteen uit z'n humeur. Niet al te vriendelijk trok hij Dinah onder z'n jas vandaan. "Look, Dinah, don't be suds a baby!" Sprak hij streng.
Meteen werden haar ogen twee keer zo groot en vulde zich met tranen, en voor Captine Jack Sparrow het wist stond ze weer hartverscheurende te huilen.
Radenloos keek hij om zich heen voor hulp, maar de mannen keken vlug een andere kant op en Anna-Maria wist ook even niet hoe ze moest reageren.
Ondertussen bleef Dinah keihard huilen alsof haar leven er vanaf hing. Jack zag geen andere mogelijkheid, greep haar arm vast, sleurde haar z'n cabine in en sloot de deur.
Jack zuchten opgelucht en draaide zich om naar z'n crew en keek ze vernietigend aan. "Hurry up ye scallywags, BACK TO WORK!" Brulde hij als een echt heerster over de zeven zeeën.
Vervolgens draaide hij zich weer om naar de deur en z'n gezicht vertrok. Wat moest hij nou met dat kind doen? Moedig opende hij de deur.
Hij zag het meisje op z'n bed zitten met een boek in haar handen. Ze keek er met grote serieuze ogen aandachtig naar. Voorzichtig opende ze het boek en bekeek de tekst en de plaatjes. Haar ogen twinkelde en voor Jack er iets aan kon doen, had ze drie bladzijde uit het boek geschuurd.
Jack stormde op het bed af en rukte het boek uit haar handen. Meteen werden haar ogen weer groot en begon haar lip te trillen. Jack keek haar bestraffend aan, denkend aan hoe duur dat boek gekost had(als hij had zou hebben gekocht in plaatst van lenen zonder ooit de bedoeling het terug te geven)
"Those tears won't work every time, Dinah!" Het meisje keek hem boos aan, maar Jack letten er al niet meer op en zetten het boek voorzichtig terug.
"Now, let's fix ye some normal clothes!" Hij rukte z'n kledingkast open en er vlogen Bergen kleren uit. Na een stofwolk, Jack die verstrikt raakte in een jurk (don't aske) haalde hij er een wit hemd uit en een donkergrijze broek.
Hij keek er tevreden naar en hielt de kleren even voor Dinah om de maat te schatten. Dinah zat ondertussen alweer zeer geïnteresseerd naar een boekenplank te kijken en schonk geen aandacht voor Jack's kledingkeuzen.
Jack knipte een flink stuk van de pijpen af en van het hem. " Look, what Jack made fore ye ,luv!" Trots hielt hij de kleren voor haar gezicht. Dinah keek hem verschrikt en een beetje verwalgt aan.
"Putt the clothes on luv." Sprak Jack op een vriendelijke ik-ben-je-beste-vriend-toon. Er kwam geen reactie van het meisje behalve een stomverbaasde blik.
Jack zuchten. "Finn, don't understand me!" Hij legde de kleren naast zich neer en liep naar haar toe. " Let's get yer dress of." Hij wilde haar jurk over haar hoofd trekken maar nog voor hij de kans kreeg om haar jurkje aan te raken,had hij een diepe krab in z'n gezicht te pakken.
Dinah was een meter naar achter gesprongen en hield haar jurk stevig vast. "DINAH DRESS! NO NICE!" En haar grote ogen schoten vuur.
Jack streek over z'n pijnlijke wang en zag een streepje bloed op z'n hand zitten. "YE LILL' WENCH!" Brulde hij naar Dinah.
Ze trok zich er niks van aan en stak haar tong uit. Jack verloor z'n geduld en nam een aanloop om haar te pakken te krijgen. Maar het meisje was veel sneller, kleiner en flexibeler dan de wankele piraat.
Voor Jack het wist was Dinah onder hem door geschoten en kroop boven op de boeken kast. Ze blies als een kat naar hem liet haar nagels zien.
Jack slaakte een oorlogsbrul, maar besloot het op te geven. Het zou hem of een gebroken boekenkast opleveren, of nog een krap op z'n gezicht of z'n hele kamer in puin. Nee, dit meisje had een hele andere aanpak nodig… Z'n geheime wapen!
Nog steeds kwaad liep Jack naar buiten en sloeg de deur hard dicht. Een paar crewleden keken verwonderd op en andere keken proestend een andere kant op. Jack schonk er voor deze keer geen aandacht aan en liep regelrecht naar Anna-Marie.
Hij greep haar arm beet en trok haar mee naar z'n cabine. Anna-Marie protesteerde luid, maar sloeg hem niet meteen in z'n gezicht. Omdat Jack het gezicht trok als een huurmoordenaar met kiespijn.
Jack wees naar de deur. "Ye go and get the girl 'ere new clothes on." Hij duwde ze in Anna-Maria's handen die hem schaapachtig aangaapte. Hij opende de deur en duwde haar naar binnen. "Good luck!" En voor ze kon protesteren sloeg hij de deur voor haar neus dicht.
Hij haalde opgelucht adem. "NOW LET FIX ME SOME RUM!"
Nou dit lange chap maakt toch wel een stukje goed voor het vorige korte stuk right? En het was inderdaad beetje overduidelijk dat The Pearle Jack-Jack kwam halen, maar om e nou op dat eiland de hele tijd te laten klote vond ik ook niks.
Luvzzz Sue-AnneSparrow.
BTW REVIEUW YAY!