Freaky creep: Hoi Dit is een Fire Emblem soap. Eng he? O.O

Creepy freak: Hay!

Freaky creep: Nou blabla dit is hoofdstuk 1. Ik wil je even waarschuwen..Duessel…heeft een klein probleempje met zichzelf dus vermoord ons niet omdat hij zich anders gedraagt dan normaal T.T

Creepy freak: En let maar niet op de slechte humor

Freaky creep: We schrijven deze soap lekker samen

Creepy freak: En er is lekker niks wat jullie er tegen kunnen doen WHAHAHAHA

Freaky creep: Nou..ENJOY! Ik bedoel GENIET! p

Creepy freak: D

Hoofdstuk 1

Een vermoeiende dag

Het was een zonnige zaterdag middag. Tethys kwam terug van boodschappen doen. Ze was blij dat ze thuis was (nog wel). Ze deed de deur open. Ze hoorde een voetbalwedstrijd die op de t.v. was. 'Ewan kijkt toch geen voetbal?' Dacht Tethys.

'Yo Ewan, haal nog eens een biertje.' Riep een mannenstem.

'Ja meester.' Ewan rende langs Tethys, haalde een bier flesje uit de koelkast en rende weer terug.

'Wie was dat? Zolang was ik toch niet weg?' Vroeg Tethys zich af.

Ze liep snel naar de zitkamer om te zien wat er aan de hand was.

Saleh lag op de bank met een bier flesje in zijn hand. Aan de lege bierflesjes op de grond te zien had hij er al heel wat meer op.

'Hey zus! Meester Saleh en Myrrh blijven hier vannacht slapen. Is het niet geweldig?' riep Ewan enthousiast toen hij Tethys zag.

Tethys haalde diep adem. 'Oke, dit doen we even overnieuw.' Zei ze in trance. En ze liep de zitkamer weer uit. Na een tijd je kwam ze terug.

'Hey zus! Ben je daar weer! Wat was je aan het doen?' Ewan keek zijn zus verbaasd aan.

'Even moed verzamelen.' Zei ze zuchttend.

Saleh keek op van zijn voetbal wedstrijd, 'kan het wat zachter? Ik kan het geschreeuw van de supporters niet verstaan!'

'Sorry' riep Ewan.

'Ewan leg jij de boodschappen even weg. Ik ga even boven een aspirine nemen.' Zei Tethys.

Ewan pakte de boodschappen aan, 'tuurlijk zus, lange dag gehad?'

'Je moest eens weten.' Zei ze zuchttend en liep naar boven.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Lute zat in het kleine zit kamertje van haar huis te lezen. Het was een heel interessant boek over het leven van de rode mier. Lute was helemaal verdiept in het boek toen Duessel binnenkwam. 'Schoonheid komt toch met de jaren?' Vroeg hij.

Lute keek op van haar boek. 'Dat is een smoes die lelijke jonge mensen hebben verzonnen.'

Ze ging verder met lezen. Duessel ging voor de spiegel staan die ergens in een hoekje gepropt zat. 'Ik zie er nog best jong uit voor mijn leeftijd. Wat denk jij?' Ging hij het gesprek verder.

Lute keek opnieuw op, 'Hmm?'

Duessel keek haar met grote ogen aan. 'Je denkt dat ik oud ben he?' Vroeg hij wanhopig.

'Je bent ook oud.' Constateerde Lute met een verveelde uitdrukking op haar gezicht. Ze besloot verder geen aandacht aan Duessel te besteden en ging verder met lezen. Duessel stond in shock voor haar. Was hij echt zo oud geworden? Hij begon zachtjes te hyperventileren.

Lute keek op en staarde naar de hyperventilerende Deussel. 'Ik probeer te lezen. Kun je jezelf niet ergens anders gek maken?'

'Het is de baard he?' Zei Duessel door zijn gehijg heen.

'Nee, het is dat constante gehijg van je.' Lute gaapte en stond op, 'ik ga wel ergens anders lezen.'

'Nee, wacht nou. Je moet me helpen.' Zei Duessel terwijl hij voor de deur ging staan.

'Ah! Je hebt mijn intelligentie nodig! Hoe wil je dat ik je help?', zei Lute terwijl ze het boek op tafel legde.

'Wat vind je oud aan mij?' Vroeg Duessel.

Lute keek Duessel een moment verbaasd aan, 'nou..umm..als ik begin bij je hoofd. Dan umm..je rimpels, je wallen, je grijze haar. Volgens een boek dat ik gisteren las is het normaal dat je na je vijftigste grijs begint te worden.'

'Vijftig? Nou…ik…ohhh' Stotterde Duessel in protest.

'Het is ook normaal dat je op een bepaalde leeftijd een midlife crisis krijgt.' Lute gaapte en ging op de bank zitten.

'Midlife crisis? Daar heb ik geen last van. Dat hebben alleen die zielige oude mannetjes.' Zei Duessel spottend.

Lute keek Duessel aan, 'Volgens "Leeftijd en speciale ontwikkelingen" is het normaal dat zelfs een normale man of vrouw rond de vijftig een midlife crisis krijgt….' Lute bleef maar door gaan over haar boeken.

Duessel kreeg een beetje hoofdpijn. Hij was niet zo oud. In ieder geval voelde hij zich niet oud. Hij liep de kleine zitkamer uit naar het kleine halletje. Hij zou wel wachten tot de andere vijf kwamen. Die vonden hem vast niet oud.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Eirika en Tana zaten samen op Eirika's kamer.

Innes en Tana waren op bezoek.

'Hoe krijg je de manen van je paard zo glad?' vroeg Tana belangstellend aan haar vriendin Eirika.

'Nou…'

Op de gang zat Ephraim op zijn knieen voor de deur en keek door het sleutelgat. 'Ik weet echt niet waar jij mee bezig bent.' Zei Innes die naast hem tegen de muur stond. Ephrain zuchtte. 'Ik wil gewoon weten wat ze aan het doen zijn.' Zei hij droog.

'Vraag het dan gewoon.' Zei Innes die hier duidelijk geen zin in had. 'Kom op. Zo gaat het in het leven. Meisjes praten en jongens kijken.' Zei Ephraim met al zijn wijsheid. Innes zuchtte.

'Wacht maar ik zal wel zorgen dat Innes ook gaat gluren.' Ging het door het hoofd van Ephraim.

'He, hoorde ik daar je naam?' Zei Ephraim met een vals lachje. 'Waarom zouden het over mij hebben?' Vroeg Innes. 'Weet niet. Maar Eirika zit heel enthousiast over je te vertellen.' Zei Ephraim. 'Aan me eigen zusje?' Vroeg Innes vol ongeloof. 'Nou en. Als meisjes verliefd zijn doen ze rare dingen.' Zei Ephraim geniepig. Innes werd een beetje rood. Hij duwde Ephraim weg. 'Laat mij kijken.' Zei hij. Hij zag Eirika en Tana. Eirika stond op. Wat zal ze gaan doen? Ze liep naar hem toe. Later zag hij de boven benen van Eirika. Hij werd nu nog roder. Ephraim zag aankomen wat er zo gebeuren en sloop stil weg. De deur ging opeens open en Innes viel voor over tegen Eirika aan.

'Wat ben jij aan het doen!', Eirika zette geschrokken een stap achteruit.

Tana stond ook op, 'ik wist dat ik stemmen hoorde!'

Innes werd nog roder. Echt als hij Ephraim weer tegen kwam was hij dood. 'Ik…zocht mijn tuinkabouter.' Stotterde hij. Oja, geweldige smoes.

Eirika had er moeite mee om haar woede onder controle te houden. 'Een tuinkabouter in mijn kamer zeker? Keek je daarom door het sleutelgat?'

Tana zuchtte, 'we wonen hier niet eens..hoe kan je tuinkabouter nou hier zijn?' 'Kom op Innes bedenk wat.' Moedigde hij zichzelf aan. 'Hij loopt. Het is een lopende tuinkanbouter. En hij houdt van meisjes op jullie leeftijd.' Maakte hij het verhaal nog slechter. Hij keek overdreven op mijn horloge. 'Zo laat al? Ik moet naar boogschieten. Veel plezier nog dames.' Maakte hij het verhaal af en zette het op een lopen.

Tana keek Innes verbaasd na, 'hij had toch alleen op woensdag boogschieten?'

Eirika zuchtte diep, 'Tana, zou jij iets voor me willen uitzoeken?'

Tana keek haar vriendin aan, 'natuurlijk! Dat spreekt toch voor zich, wat wil je dat ik uitzoek.'

Eirika kwam dichterbij en fluisterde iets in Tana's oor.

Tethys liep naar haar slaapkamer. Ze moest even gaan liggen. Ze hoorde angstaanjagend gegrom uit haar kamer komen. Ze slikte. Misschien was het wel een moordlustige pittbull die via het raam naar binnen was gekomen. Ze liep naar de bezemkast om een bezem te halen. Ze stak de bezemsteel dreigend naar voren en ging voor de deur staan. Ze trapte de deur in en sprong naar binnen. Ze hief de bezem omhoog en wou aanvallen. Tot ze zag wat er op haar bed lag. Of eerder gezegd wie. Myrrh lag lang uit op het bed. Ze gromde in haar slaap en ze kwijlde enorm. Het droop langzaam van het bed af. 'Waarom is het geen pitbull? Alles behalve dit.' Dacht ze. Ze zette de bezemsteel in een hoekje. Dit zou nog een lange nacht worden.

Lute zat op de trap te lezen toen Seth binnenkwam. Hij zette zijn sporttas op de grond. Hij zag er moe uit.

Lute nam niet de moeite om haar boek weg te leggen en te groeten. Ze las gewoon rustig verder.

Duessel kwam van de trap af stormen en plette Lute bijna. 'Vindt je me nog aantrekkelijk?' vroeg Duessel aan Seth. Seth schrok zich dood. 'V..vanwaar deze vraag Duessel?' Vroeg hij nog steeds in shock. 'Gewoon, vind je me mooi?' Vroeg hij verder. Seth wou wat zeggen, zijn mond ging open en dicht maar er kwam geen geluid uit.

Lute duwde Duessel aan de kant, 'hij zit in zijn midlife crisis.' Zei ze tegen Seth die zijn mond bewoog als een vis.

'Ohhhh…' Zei Seth begrijpelijk.

'Ohhhh… wat?' Vroeg Duessel. 'Nou, ik vindt dat je eruit ziet naar je leeftijd.' Zei Seth. En hij liep het kleine keukentje in om een glas water te halen.

Lute ging weer verder met lezen. 'Is dat positief of negatief?' Vroeg Duessel.

Lute keek geïrriteerd op, 'dat is positief. Laat me nu met rust!'

'Zijn we een beetje charijnig?' Vroeg Duessel op een hele kinderachtige manier.

Lute stond op en pakte haar Fire tome van onder haar cape, 'Laat me met rust!'

Seth kwam het keukentje uit rennen. 'Laten we het vredig houden! Er is geen rede tot gewelddadig gedrag!' Riep hij. Dit had ze wel eens eerder gedaan. Daarom zaten ze nu met ze zevenen in dit huisje.

Lute stopte het boek weer weg en ging weer zitten. Ze pakte het boek over rode mieren weer op en las verder. 'Ik ga weer eens naar mijn kamertje.' Zei Duessel en hij liep naar boven. Seth zuchtte en dronk de rest van zijn water op.

Innes liep agresief de keuken binnen. Waar zat hij?

Ephraim was rustig een kopje thee aan het drinken in de keuken. Innes liep naar hem toe en bleef hijgend van woede voor hem staan. Ephraim wou de keuken uitlopen maar Innes stond in de weg. Ephraim keek droog naar zijn rode hoofd. 'Hallo Innes. Ook een kopje thee?' Innes duwde Ephraim weg.

Zijn kopje viel kapot op de grond. 'Wat doe je?' Vroeg hij woedend aan Innes. Maar Innes vloog al op hem af. Het het gevecht begon!

Eirika en Tana kwamen de trap af. Ze lachtten vrolijk.

'Zullen we wat eten?', vroeg Eirika aan haar vriendin.

Tana knikte, 'ja lekker.'

Het tweetal liep naar de keuken. Eirika deed de deur open en keek verbaasd naar binnen.

In de keuken lagen Innes en Ephraim op elkaar.

'Innes!' riep Ephraim.

Eirika en Tana keken verbijsterd naar hun broers. Eirika kuchte. Innes en Ephraim keken verschrikt op naar de meisjes.

'Moeten we misschien later terug komen?' vroeg Eirika walgend. Ephraim duwde Innes van zich af en stond pijlsnel op. 'Nee, we waren…aan het..' Stamelde hij. Eirika onderbrak hem, 'ik wil het niet horen!'

'Gatver! Gatver! Gatver!' was het enige wat Tana uit kon brengen. Innes was nu ook al opegstaan en werd net zo rood als Ephraim. 'Nou veel plezier in de keuken.' Zei Ephraim en rende langs de meisjes de trap op. Innes stond daar maar een beetje.

'Broer! Wat was dat?', vroeg Tana aan haar broer. Eirika en Tana gingen voor de deur staan.

'Waarom ik?' Dacht Innes. 'We waren niks aan het doen. Gewoon niks.' Zei hij op zwakke toon.

'Wat heb jij vandaag? Eerst dat bij Eirika's kamer en nu dit! Hou je soms iets voor me verborgen?', Tana viel uit tegen haar broer. Eirika had een beetje medelijden met hem. 'Nee, niks. Ik was..g..gewoon hier en Ephraim ook. En..nou hij was gewoon thee aan het drinken..en verder niks.' Bracht hij uit. Wat moest hij doen? Zij verstand werkte opeens niet zo goed meer.

Eirika wees naar het gebroken kopje dat op de vloer lag, 'noem je dat gewoon thee drinken? Ik begrijp niet waar jij en Ephraim mee bezig waren..'

'Ik dacht dat je Ephraim niet kon uit staan maar nu begin ik toch te twijfelen.', zei Tana op pesterige toon. Innes wou het liefst door de grond zakken. 'Ik voel niks voor Ephraim laat me gewoon met rust!' Riep hij maar op dramatische toon.

Tana liep naar haar broer toe, 'ach, wat ben je toch een zielige kleine baby.' Ze aaide hem over zijn hoofd. Eirika lachte. Innes drukte zijn tanden op op elkaar. Waar laten ze hem gewoon niet gaan? Zoals Ephraim. Hij was dit alles begonnen!

'Pest hem niet zo Tana. Dat is gemeen,', Eirika lachte geniepig, 'kom op Innes, jullie waren toch iets aan het doen. Waarom vertel je niet gewoon wat?'

Eirika ging naast Tana staan en keek Innes aan. Innes deed een stap naar achteren. 'We waren gewoon niks aan het doen. Hoe vaak moet ik dat nog zeggen?' Zei hij. En hij rende snel langs de meisje uit de keuken.

Tana en Eirika keken hem na.

'Wacht hier maar', zei Eirika, 'ik weet zeker dat Ephraim wel wil praten. We houden niets voor elkaar verborgen.'

Tana ging aan de tafel zitten. Eirika ging de keuken uit en liep richting Ephraim's kamer.

Einde van het hoofdstuk

Creepy freak: Was het niet enig?

Saleh staart naar het beeld met zijn mond wijd open.

Saleh: Ik drink geen bier!

Innes: grrrrrrrr

Freaky creep: Is het niet enig? Het is en blijft een soap he?

Creepy freak: Vat het niet zo persoonlijk op….

Tana: gelukkig hebben jullie mij niet belachelijk gemaakt.

Creepy freak: wacht maar tot ik de make-up ga verzorgen 

Tana: O.O valt flauw

Freaky creep: Hee hee