Hoofdstuk 2
Vriendschap en Vertrouwen.
Creepy freak: hay…hehehehe
Freaky creep: Hoofdstuk 2 OO
Creepy freak: Had je niet gedacht he?
Colm: Ik wil niet…Ik wil niiiieeettt!
Neimi: snik
Freaky creep: Wees maar niet bang, het doet maar even pijn. Door dit hoofdstuk worden jullie beroemd!
Creepy freak:….hay..hehehehe
Freaky creep trapt Creepy freak weg…
Freaky creep: Nou..ENJOY! Ik bedoel..GENIET!
Creepy Freaky Voice: Fire Emblem is niet van secretchicken…de personages ook niet! Muwhahaha
Het was zondag middag.
Neimi zat huilend voor de t.v.. Ze keek naar haar lievelings soap.
Colm en Joshua kwamen de kamer in.
'Hey Neimi!', riep Colm vrolijk, hij zuchtte toen hij zag waar ze naar keek. 'Oh nee he, ben je weer naar zo'n programma aan het kijken? Je huilt al genoeg zonder die onzin.'
Neimi snikte, 'sorry Colm, maar het snik zijn van die aanstekelijke verhalen.'
Colm haalde zijn schouders op, 'nou wat jij wilt.' Mompelde hij.
Colm en Joshua gingen verder de kamer in, 'Ik heb een vriend meegenomen. Dit is Joshua.' Zei Colm.
Neimi stond op en stak haar hand uit naar Joshua.
'Hallo, ik ben Neimi, aangenaam kennis te maken.', zei Neimi terwijl ze de tranen uit haar ogen veegde.
Joshua en Neimi schudde de hand, 'Ik ben Joshua, zoals Colm al zei.'
Colm zette de t.v. uit, 'Joshua en ik hebben elkaar…ergens…ontmoet.'
'In het casino, daar werk ik part time.', vertelde Joshua vrolijk.
Neimi fronste en keek Colm aan, 'ga jij naar het casino?'
Colm begon geschrokken te kuchen, 'natuurlijk niet!' riep hij nerveus, 'ik kwam hem tegen toen hij net uit het casino kwam!'
Joshua keek Colm verbaasd aan, 'nee toch? Jij wa…'
Colm gaf Joshua een waarschuwende blik..
'Oh ja! Mijn dienst was net om!'
Neimi lachte vrolijk, 'oke, willen jullie misschien wat drinken?'
'Ja graag!', zei Colm met een grijns op zijn gezicht. 'Ja lekker', zei Joshua.
'Wat willen jullie drinken?', vroeg Neimi aan de twee jongens.
'Geef mij maar een colaatje.' Zei Colm, hij ging op de bank zitten.
'Geef mij maar hetzelfde.', Joshua ging naast Colm zitten.
Neimi verdween in de keuken om de cola te halen.
'Waarom vertel je haar niet gewoon dat je aan het gokken was?', vroeg Joshua aan Colm. 'ik bedoel, het is gewoon een goed tijdverdrijf.'
Colm zette de T.v. weer aan, 'heb je haar zien janken toen ze t.v. aan het kijken was? Als ik haar vertel dat ik gok droogt ze uit.'
'Misschien vindt ze het wel spannend.', zei Joshua met een lach op zijn gezicht, 'weet je wat? We gokken erom. Kop of munt?'
Colm dacht even na, 'Kop!' riep hij toen.
'Dan heb ik dus munt. Goed, daar gaat ie.', Joshua gooide een munt van 20 euro cent in de lucht.
Joshua ving het muntje en keek, 'hmm..kop, ik heb vandaag geen geluk. Je zult dus wel gelijk hebben.'
Colm keek Joshua een beetje geïrriteerd aan, 'natuurlijk heb ik gelijk. Ik ken haar toch al langer.'
Joshua zuchtte, 'dat zal dan wel zo zijn.'
Op dat moment kwam Neimi met een dienblad binnen.
Toen ze langs Colm liep stak hij zijn voet uit. Neimi struikelde en het dienblad viel op de grond.
Neimi begon zacht te snikken, 'snif sorry..'
'Je bent ook zo onhandig' zei Colm met een onaangename grijns op zijn gezicht. Joshua keek Colm raar aan.
Neimi probeerde de scherven bij elkaar te rapen maar sneed daarbij haar vinger.
Neimi begon hard te huilen. Waarom? Waarom was ze zo onhandig?
Colm zuchtte, 'laat maar Neimi.'
'En nu droogt ze niet uit?', fluisterde Joshua in Colm's oor. Colm schudde zijn hoofd.
Neimi snikte en stopte haar vinger in haar mond. Het was niet eerlijk. Waarom liet zij altijd alles vallen? Het was niet eerlijk..
Colm stond op, 'kom op Neimi, ga staan.'
Joshua keek geïnteresseerd toe hoe Neimi deed wat Colm zei.
'Niet meer huilen hè? Straks droog je nog uit, bent altijd al zo'n huilebalk geweest.' Zei Colm.
Er zat een beetje spot in zijn stem.
' snif Ik kan er niks aan doen. snif Het gebeurt gewoon. snif.' Zei Neimi.
En als het eenmaal begon was het moeilijk om het te stoppen.
Colm zuchtte. 'Ja ja, hou nu maar op met huilen. Ik ruim de scherven wel op.'
Neimi knikte en veegde haar tranen weg met haar mouw.
Colm liep naar de schuur om stoffer en blik te halen voor de scherven.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Innes stond in zijn slaapkamer. Vandaag was hij van plan zijn excuses aan te bieden aan Eirika. Hij was gister gewoon niet zich zelf. Maar hoe moest hij dat zeggen? 'Het spijt me. van gister Eirika.' Zei hij voor de spiegel. 'Of, wat gister gebeurde was niet mijn bedoeling. Kan je me vergeven?' Ging hij door. 'In ieder geval zal ze je excuses accepteren.' Zei hij tegen zichzelf. 'En wie weet?' Hij wou de kamer uitlopen. Hij liep bijna tegen Tana op. 'Wah! W..wat doe jij hier?' Vroeg hij gestrest.
Tana haalde haar schouders op, 'nou, ik liep langs je kamer toen ik je hoorde praten. Het klonk interessant dus bleef ik even staan om te luisteren.'
Tana grijnsde. 'Hoelang sta je hier al?' Vroeg hij. Eigenlijk wou hij het antwoord niet eens weten. Tana dacht even na, 'lang genoeg om alles te horen.' Zei ze toen. 'Oke, maar je verteld niks! Aan niemand. Anders..' Begon hij.
'Anders wat? Je zou je zusje toch geen kwaad doen, lieve broer?' vroeg ze uitdagend. 'Daar zal ik nog niet zo zeker van zijn.' Mompelde hij terwijl hij langs haar liep.
Tana zuchtte, 'ik denk dat ik Eirika even moet bellen.', zei ze hardop tegen zichzelf terwijl ze naar de telefoon liep.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Franz zat op de bank t.v. te kijken. Hij keek naar tel sell, het was altijd spannend. Al die verschillende spullen om mee af te slanken. Franz kon het niet helpen, als hij tel sell zag moest hij kijken.
Hij was zo verdiept in tel sell dat hij het hoofd van Forde dat achter de bank vandaan kwam niet zag. Forde grijnsde. Met een snelle beweging schudde hij Franz door elkaar.
'Forrrddeeeeee sttttoooppppp.' Riep Franz. Toen Forde hem losliet leek alles te draaien. 'Ik ben misselijk' mompelde Franz. Forde sprong naast hem op de bank. 'Kom op. Niet zo slap!' Riep hij vrolijk.
Franz kneep zijn ogen even dicht. Gelukkig, de huiskamer stond weer stil.
'Ik ben niet slap!' riep hij tegen Forde. 'O nee? Je ziet anders heel erg bleek.' Zei Forde toen hij naast Franz plofte.
Franz duwde Forde van de bank af, 'ga ergens anders hyperactief doen.'
Hij keek weer naar de t.v. 'Oh nee! Nu heb ik dat afslank drankje gemist!'riep hij verontwaardigd. Forde drukte met zijn vinger in Franz zijn buik. 'Heb je wel nodig. Je krijgt ene buikje.' Zei hij lachend. Franz sloeg Forde's hand weg, 'hou op!' riep hij. Hij zette de t.v. uit. Forde lachte en ging weer naast hem zitten. Franz keek naar het lachende gezicht van zijn broer. 'Wat is er?' vroeg hij. Forde bleef naar hem grijnzen en zei verder niks.
Franz duwde Forde van de bank. 'kijk niet zo naar me!'
Naast bank hoorde je een hyperactief en krankzinnig lachje.
'Gaat het wel?' Franz keek omlaag. Toen Franz dat deed legde Forde zijn arm om zijn nek en begon over zijn haar te wrijven. Franz viel van de bank en landde met een plof op zijn broer. 'Oh! Franz toch.' Zei Forde met een hoog stemmetje. Franz stond verschrikt op, 'doe niet zo idioot.' Forde stond ook op. 'Franzje!' Riep hij en hij sprong op Franz. Franz kon het gewicht van Forde niet dragen. Hij viel achterover tegen een glazen kast.
KLING
Forde keek met grote ogen naar de kast en Franz. 'Oeps, Franz..gaat het?' Vroeg hij nu een stuk rustiger. Franz ging zitten, 'auw…' er liep een straaltje bloed over zijn voorhoofd naar beneden. 'Ik breng je wel naar een dokter…hehehe.' Zei Forde.
Franz ging staan. Hij keek naar de kast, het glas was gebroken en de houten dieren beeldjes die erin stonden waren ook kapot.
'Umm..Forde? Waren dat niet Kyle's lievelings beeldjes?' 'Ja, daarom gaan we maar even naar een dokter. Misschien is hij al over de schok heen als we terug komen.' Zei Forde zachtjes.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Tethys was aan het uitrusten op de bank van haar zitkamer. Hij was nu weer leeg en opgeruimd. Gister had ze niet goed geslapen. Myrrh zag er msishcien lief uit. Maar dat gegrom was alles behalve lief. En je kon er ook niet doorheen slapen. Ze zuchtte.
Ewan kwam binnen stormen. Hij rende naar zijn zus. 'Raad eens!' riep hij enthousiast. 'Het is blauw?' Zei Tethys vermoeid. Hier had ze even geen zin in. 'huh?' Ewan keek zijn zus verbaasd aan, 'nee nee! Saleh en Myrrh blijven hier tot Saleh een huis heeft! Leuk he?' Tethys viel van de bank af. 'M..he…bl…' Stamelde ze. Ewan trok Tethys omhoog, 'ja, dat dacht ik ook toen ik het hoorde! Ik ben zo blij!'
Ewan sprong vrolijk door de kamer. 'Waarom? Waarom?' Zei Tethys gefrustreerd. Ewan bleef staan, 'nou omdat hun oude huis is afgebrand natuurlijk. Saleh heeft geen baan meer dus hij kan voorlopig ook geen huis betalen…Fantastisch he?', Ewan lachte vrolijk. Tethys liep zonder iets te zeggen weg.
Ewan bleef stomverbaasd achter. Wat was er met haar aan de hand?
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Innes belde aan bij het huis van Eirika en Ephraim. Ephraim deed open. 'Innes, wat leuk dat je langs komt.' Zei hij vrolijk. 'Ik kom voor Eirika.' Zei hij zonder Ephraim te begroeten. 'Oh, ze is boven op haar kamer. Waarom wil je haar spreken?' Vroeg hij nieuwsgierig. 'Daarom' Zei hij kortaf. 'Ga je haar vertellen wat er gister gebeurt is? In dat geval hoeft het niet. Dat heb ik al gedaan.' Zei hij vrolijk. Innes verstijfde. 'D…daar kom ik niet voor.' Zei hij en liep gewoon door. 'Je komt zeker voor je tuinkabouter.' Hoorde hij Ephraim nog lachend zeggen.
Innes klopte op de deur van Eirika's kamer. Eirika deed de deur open, 'oh Innes..' zei ze, 'ik zie dat je dit keer klopt en niet door het sleutel gat gluurt.' 'Daar wou ik het nou net over hebben.' Zei Innes.
Eirika liet hem binnen. 'Het spijt me van gisteren. Ephraim en ik waren een beetje verveeld.' Zei hij kalm.
Eirika deed de deur dicht en wende zich tot Innes, 'dat heeft Ephraim me ook verteld ja. Ik vergeef het je.' 'Dank je wel.' Zei Innes.
'Was dat alles?', vroeg Eirika. Ze ging op een stoel zitten. 'Ja, eigenlijk wel.' Zei hij. 'Tana belde me net.' Begon Eirika, 'ze zei dat je een beetje in de war was.'
Het gezicht van Innes vertrok geen spier. 'Oh echt?' Zei hij. Eirika glimlachte, 'ja…' 'Nou ik zou niet weten waar ze het over heeft.' Loog Innes kalm.
'Ze zei dat je voor de spiegel..' Eirika maakte de zin niet af, Tana had haar gesmeekt om het niet tegen Innes te vertellen. 'Voor de spiegel wat?' Vroeg Innes op de zelfde kalme toon.
Eirika lachte nerveus, 'laat maar…misschien kunnen we er beter niet over praten.' 'Oh, oké. Ik zal het er nog wel over hebben met Tana.' Zei Innes.
'Nee! Doe maar niet, ik denk dat Tana dat liever niet heeft.' Zei Eirika. Wat had ze gedaan? Tana zou wel boos worden. Innes trok verbaasd een wenkbrauw omhoog. 'Oke, wat jij wilt.' Zei hij.
Eirika slaakte een zucht van verlichting. 'Dank je.' Zei ze. Ze ging weer staan. 'Nou dat was het dan.' Zei Innes. Eirika liep langs hem en deed de deur open. 'ik laat je wel even uit.' Zei ze met een glimlach op haar gezicht. 'Doe geen moeite.' Zei Innes. 'Ik doe het toch maar wel.' Zei Eirika ze liep naar de trap, 'kom je?' Innes knikte en liep achter haar aan. 'Hallo.' Zei Ephraim die in de gang stond. Eirika draaide zich om, 'hallo broer. Hoe lang sta jij hier al?'
'Ik wou gewoon net naar mijn kamer lopen.' Zei Ephraim vrolijk.
Eirika lachte, 'ah, oke, ik laat Innes even uit.'
Ephraim begon spontaan te lachen. Eirika besloot er geen aandacht aan te besteden en liep naar beneden. Innes liep achter haar aan.
Eirika deed de voordeur open. 'Doei Innes'
'Doei Eirika. Een fijne dag nog verder.' Zei Innes en liep naar zijn fiets toe. Tot zijn verbazing waren de banden leeg.
Eirika keek naar de banden, 'ik denk dat je daar niet ver mee komt.', ze wees naar de platte banden. 'Dan loop ik maar.' Zei Innes.
Eirika dacht even na, 'wil je misschien mijn fiets lenen? Of moet ik meelopen?' vroeg ze.
'Nee, dat hoeft niet. Ik kan wel wat frisse lucht gebruiken.' Zei Innes nog steeds even kalm. Innes' kalmte stond Eirika niet aan, 'ik denk dat ik toch maar even meeloop. Ik wilde vandaag toch nog naar Tana.' 'Oke, is goed.' Zei Innes en ze begonnen te lopen.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Kyle duwde de keukendeur open. Hij was blij dat hij thuis was.(nog wel)
Hij liep naar de huiskamer waar Franz en Forde op de bank zaten. Ze lachte Kyle tegemoet .
Kyle keek naar de grote pleisters op Franz' hoofd. 'wat is er met jou gebeurd?' vroeg hij verbaasd.
Franz lachte nerveus, 'heh heh klein ongelukje tijdens het scheren.'
Forde stond op en liep naar zijn vriend toe. 'Waarom ga je niet even lekker aan de keukentafel zitten dan schenk ik wat voor je in.'
'Liever niet.' Zei Kyle, 'als je zo doet is er vast iets mis.'
Hij keek rond in de kamer. Franz stond snel op en ging voor de kapotte kast staan. 'Er is niets mis', hij lachte nerveus. Forde duwde hem op een stoel en gaf hem een glas water. 'Zo deze is van het huis.' Zei hij vrolijk.
Kyle pakte het glas aan en dronk hem leeg, 'hmm..dank je.'
'En nu ga ik een portret van je knappe gezicht maken.' Zei Forde overdreven vrolijk. 'Eerst even mijn spullen pakken.' Forde rende naar buiten. Franz keek zijn broer na. 'Ik help hem even.' Zei hij tegen Kyle. Franz rende achter Forde aan naar buiten.
'Wat was dat nou?', Kyle stond op en keek rond in de zit kamer. De t.v. was nog heel…de bank was nog heel.. de ramen zaten er nog in… zijn kast was….?
Kyle rende naar de kast toe. De deur was kapot en zijn houten beeldjes waren op een walgelijke manier gelijmd.
Kyle staarde een moment als versteend naar de kast. Hij haalde zijn beeldjes uit de kast en zette ze op tafel.
'Wacht maar..', mompelde hij, 'ooit moeten ze thuis komen..'
Einde van het hoofdstuk
Colm: nou dat viel best mee, hehehe
Neimi kijkt hem aan met betraande oogjes.
Colm: Wat?
Creepy freak: hay…hehehehe
Freaky creep: Het is maar showbizz Colm meende het niet…(Of wel?)
Creepy freak:…..heb ik jullie al begroet?
Freaky creep staart naar Creepy freak
Freaky creep:…umm..ja…nou…doei doei tot hoofdstuk 3 D