James staat nog op zijn plek en kijkt zijn jonge meester aan.
"Wilt u verder nog iets gebruiken na de hoofdmaaltijd? Koffie, thee?" Jerry kijkt vragend naar zijn vaders butler op.
"Krijgen we geen toetje James?" James fronst zijn wenkbrauwen.
"Toetjes zijn voor kinderen Jerry." Verbaast kijkt Grace van de butler naar de man tegenover haar. Over brutaal gesproken! Maar Jerry lacht alleen maar.
"Doe maar thee James, en voor Grace?" Ze knikt goedkeurend.
"Ook thee voor mevrouw Schmit James." Kleine lachrimpeltjes verschijnen weer bij het noemen van haar 'naam'. O wat leek hij op zijn vader op dat moment!
"Ik wist niet eens dat Samuel een zoon had." Jerry gaat verzitten naar de plek die zijn vader nu had vrij gemaakt.
"En? Aangenaam verrast?" Hij daagde haar uit, maar ze hield haar mond. Jerry legt zijn servet op tafel.
"Ik dacht altijd dat mijn vader smetvrees had. Tot ik zag hoe hij jou hand pakte vanavond. Je moet wel héél erg schoon zijn." Hij plaagde haar weer. En weer hapte ze niet. Zijn gezichtsuitdrukking werd nu wat serieuzer.
"Mijn vader heeft de gave om mensen om zich heen te dwingen de waarheid te spreken. Het is me opgevallen dat jij, iets te veel zei wat je niet wilde zeggen?" Er klikte iets in haar hoofd. Natuurlijk! Dat was de reden! O ze was nog zo jong en onschuldig als het ging om Samuel.
"Je kan je er tegen weren Grace, je hoeft die impulsen niet te volgen als je ze voelt. Zodra je de neiging hebt iets te zeggen wat je niet wilt zeggen, dan is het zaak het minimaal 1 seconden uit te stellen. Daarna is het eenvoudig om jezelf te dwingen je mond te houden. Ik spreek uit ervaring. Toen ik nog heel jong was verraadde ik mijzelf iedere keer in het bijzijn van mijn vader. Vooral als ik kattenkwaad had uitgehaald. Maar toen ik door had, dat hij het veroorzaakte, was de remedie relatief eenvoudig. Je moet het je alleen even realiseren op dat moment." Dit klonk logisch in haar oren, en ze zou het zeer zeker proberen, een volgende keer.
De tafel ruimde zich magisch af. Jerry staat op en strekt zijn hand uit naar Grace.
Zullen we in de woonkamer bij de openhaard gaan zitten?
Grace kijkt voor de tweede keer naar een uitgestrekte hand vandaag. Maar deze boezemde haar niet zoveel angst in als de vorige. Galant laat ze zich bij de eettafel weg leiden. Ook Jerry haakt haar hand in zijn arm. Ze constateerde dat Jerry de handen van zijn vader had. Lang, smal, sterk en ook heel zacht. Alleen deze waren warm en die van Samuel waren bijna koud te noemen.
Als ze plaats hebben genomen bij de openhaard komt James binnen met de thee. Jerry zag dat hij er een schaal met petitfour bij had gedaan.
"Lekker James. Houdt dit nu in dat je ons toch nog een beetje als kinderen ziet?"
"Dit is een uiting van gastvrijheid Jerry. Het voordeel is, als je een gast 'een toetje' zoals jij dat noemt zo presenteert, de gast nog een keuze heeft in het 'wel' of 'niet' nemen van iets zoets na de maaltijd."
En met die woorden vertrok James weer met een wat arrogante tred.
Grace kijkt verbaast naar James zijn exit.
"Hij is wel brutaal niet?"
"Alleen tegen mij. Ik was zes toen mijn moeder is overleden. Vanaf dat moment heeft hij waarschijnlijk een deel van mijn opvoeding op zich moeten nemen. En opvoeden doet hij mij zelfs nu nog zoals je merkt."
"Ja het moet best wel moeilijk zijn om een kind alleen op te voeden."
"Heb jij ook nog maar één ouder?"
"Ja. Ik ben opgevoed door mijn vader. Mijn moeder is spoorloos verdwenen toen in 1 jaar oud was. Het was een compleet mediacircus heb ik me laten vertellen. Paps heeft alles in het werk gezet om haar te vinden maar het mocht allemaal niet baten."
"En hij is niet hertrouwd ondertussen?"
"Jerry, je vader zei dat je niet naar mijn identiteit mocht vissen."
"Kom op Grace. Dit kan toch geen kwaad. Als je me dit verteld weet ik immers nog niets van je."
Grace roert bedenkelijk in haar thee en besluit dat het inderdaad geen kwaad kan.
"Ok. Mijn vader is nooit hertrouwd. Ik denk dat hij nog steeds ergens het idee getrouwd te zijn met mijn moeder niet los kan laten. Hij heeft tot op vandaag ook het huwelijk niet laten ontbinden."
"Is hij nooit een andere vrouw tegen gekomen waar hij het weer zou willen proberen?"
"Niet dat ik weet of heb gemerkt."
"En jij kan je niets meer herinneren van je moeder?"
"Heel erg weinig, meer beelden dan herinneringen."
"Hoe oud was je toen mijn vader je kwam halen?"
"Ik was twee."
"Zo jong?"
"Ja, is dat bijzonder?"
"Vader vind ze meestal als ze een jaar of 5 zijn, je bent een uitzondering denk ik. Je vader moet het er moeilijk mee gehad hebben om je af te staan voor het grootste deel van het jaar."
"Ja paps was er niet gelukkig mee."
Na de thee en wat onbenullig geprietpraat probeert Grace vastbesloten afscheid te nemen van Jerry. Maar die vlieger ging niet op.
"Grace, je weet wat mijn vader zei. Ik moet zorgen voor je veiligheid. En een order van Samuel negeer je niet. Dat is niet gezond." Uit zijn vastberaden blik leest ze dat ze niet zomaar weg kwam. Berustend haalt ze haar schouders op en legt zich er bij neer, dat hij mee gaat naar haar appartementje. Maar om daar te kunnen verschijnselen moest je weten waar het was, en dat wist hij niet. Zou ze het wagen om gewoon te verdwijnen?
"Wil je me in moeilijkheden brengen Grace?" Hij had haar gedachten geraden.
"Maar hoe kan je dan mee gaan, je weet niet waar ik woon?" En om het op de kaart aan te wijzen had ze niet zoveel zin in.
"Dit is iets dat ik van mijn vader geleerd heb, het is vrij uniek en bijna niemand kan het. Denk aan de plek waar je woont en geef me je hand." Ze wist niet wat hij van plan was maar de angst sloeg haar om het hart.
"We kunnen niet samen verschijnselen Jerry, dat is zelfmoord" Hij kijkt haar diep in de ogen en houdt zijn hand uitgestrekt.
"Vertrouw me." Iets in zijn stem dwingde haar om haar hand, in die van hem te leggen.
"Denk nu aan je woning en ga!" Ondanks haar angst kon ze hem niet weerstaan. Ze ging…
Met een heel erg snel kloppend hart stond ze in haar appartement. Jerry hield nog steeds haar hand vast. Alles was in orde. Geen versmeltingen, of gedeeltelijk ontbindingen van hun lichamen. Jerry laat haar hand los en begint door haar woning te lopen. Haar twee katers komen huppelend op de nieuwkomer af. Als Jerry het team van katers aan het aanhalen is, komt Grace tot haar zelf. Vol verbazing kijkt ze naar haar hand die net nog in die van Jerry lag. Helemaal gaaf, geen pijn.
"Vuile rotzak, je hebt me gedwongen!" Jerry kijkt niet op van zijn gestoei met de twee katers.
"Soms is het gewoon nodig om dingen gedaan te krijgen." In gedachten voegt hij de woorden 'vooral bij vrouwen' toe aan de uitspraak.
Grace loopt stampvoetend naar de keuken en gebruikt haar woede om alle verlichting in haar woning in een keer aan te laten floepen.
Jerry staat op en kijkt om zich heen.
"Grace wat doe je nu, ik heb je woning nog helemaal niet gecontroleerd!" Een woedende Grace verschijnt weer in de woonkamer.
"Ik woon hier! Ik ben niet van plan te wachten tot jij uitgespeeld bent met mijn katten, voordat ik verder kan met mijn leven!" Haar woede deed haar geliefde katers beschutting zoeken onder de salontafel en de bank.
In zijn wanhoop gooit hij zijn armen omhoog en vervloekt inwendig zijn vader.
Even later gaat de deurbel. Jerry gaat in volledige vecht modus. Hij wordt voor de gewone kijker onzichtbaar en begeeft zich richting de deur. Grace ziet nog net hoe hij uit haar focus verdwijnt. Snel loopt ze naar de voordeur en kijkt door het spionnetje. Waarom eigenlijk? Dergelijke mechanische methodes had ze helemaal niet nodig. Ze haat het als ze uit haar zo zorgvuldige emotionele balans wordt gehaald, en dingen ging doen die anders niet gedaan zou hebben. Ze leunt met haar rug tegen de deur en kijkt met haar gedachten voorbij de massieve deur.
Ze slaakt een zucht. Het is de chauffeur van haar vader. Wat moest die hier op de late avond. Ze overweegt om niet te reageren. Aan de andere kant van de deur hoort ze de stem van de chauffeur.
"Ik heb het licht aan zien gaan mejuffrouw Grace! Ik mag niet weggaan zonder u!
Uit een ooghoek ziet ze dat Jerry naast de deur staat met zijn toverstok in de aanslag.
"Steek die toverstok weer weg en hou op met dat onzichtbaarheidgedoe!" Ze kijkt nog even hoe hij weer normaal zichtbaar wordt.
"Doe je cape af, dan lijkt het tenminste nog normaal" Terwijl de cape geluidloos verdwijnt doet Grace de deur open.
Jerry's ogen worden groot. Ging ze hem betrekken in haar leven? Dat was het laatste wat hij had verwacht.
"Kom binnen Dick, waar is de brand?" Dick doet zijn chauffeurspet af en komt binnen. Eerst kijkt hij verwonderd naar haar kleding. Dan ziet hij Jerry staan. Ook helemaal in het zwart.
"Uw vader heeft uw telefoonbeantwoorder ingesproken mejuffrouw Grace."
Grace loopt naar het tafeltje in de woonkamer waar haar beantwoorder op staat en ziet het lichtje knipperen. Ze drukt de 'play' toets in en hoort haar vaders stem. Haar katers Tom en Jerry komen direct op het geluid van haar vaders stem af. Ze kijkt om richting Dick en Jerry.
"Tom en Jerry zijn dol op vader." Jerry kijkt haar aan.
"Jerry? Je noemt een van je katers Jerry?" Ze krijgt een kleur maar knikt van ja.
Als ze de hele boodschap heeft uitgeluisterd, draait ze zich om.
"Dick, ik kleed me nog even om dan ga ik met je mee." Vanuit twee monden tegelijk klinkt er protest.
Jerry omdat hij haar niet wil laten gaan en Dick omdat hij haar niet wil laten omkleden.
"Ok dan ga ik zó mee!" Ze stapt op de voordeur af en ziet dat Jerry met haar mee loopt.
"Wat ben jij van plan?" Jerry haalt zijn schouders op.
"Als ik je niet hier kan houden dan ga ik met je mee." Grace kan haar oren niet geloven.
"En wat moet mijn vader daar van denken?" Jerry haalt zijn schouders weer op.
"Niets, achteraf. Dat regel ik wel." Nu wordt het Grace te veel.
"Jij regelt helemaal niets met mijn vader. Jij blijft van mijn vader af! Er is al genoeg met hem gebeurt dankzij mij!" Grace loopt vastberaden naar de voordeur. Jerry trekt zijn toverstok met de bedoeling haar tegen te houden. Op dat zelfde moment trekt Dick zijn toverstok en verdoofd Jerry. Vol verbazing kijkt Grace van Dick naar Jerry.
"Dick dat was niet nodig! Hef ogenblikkelijk de verdoving op van Jerry!" Met een chagrijnige blik heft Dick de verdoving op. Jerry knippert met zijn ogen en ziet Dick met een toverstok boven hem staan.
"Steek jullie toverstokken weg en laten we gaan." Jerry moet nog even tot zijn positieven komen over wat hem net is overkomen. Hij komt tot de conclusie dat hij vandaag erg onvoorzichtig was geweest en als hij iemand had getroffen die het op zijn leven had voorzien dat hij zeker al twee keer dood was geweest. Hij hoopte dat zijn vader hier nooit achter zou komen.
Enigszins stram staat Jerry op.
"Dus ik ga nu met je mee?" Dick en Jerry kijken naar haar tengere postuur, en hoe het wegloopt richting de langgerekte limousine.
De beide mannen kijken elkaar aan en halen gezamenlijk hun schouders op, en volgen de eigenwijze dame voor hen.
Eenmaal in de limo kijkt Jerry naar Grace en wacht af.
"Ik stel je voor als een vriendje, en dat je mee moest komen. We hadden nog andere plannen vanavond." Jerry's ogen beginnen te twinkelen.
"Dus ik word voorgesteld als het vriendje? Wat gaan we nog doen dan, dat je me niet weg kan sturen, het is allang etenstijd geweest?" Grace draait haar ogen naar boven en wenst inwendig dat hij spoorloos zou verdwijnen.
"En dat werkt voor een detective bureau! We gaan nog uit vanavond, in de 'gewone wereld' gaat het uitgaansleven door tot 6 uur s'ochtends."
Dit was nieuw voor Jerry. Hij dacht altijd dat een afspraakje duurde van avond maaltijd tot kus bij de voordeur en klaar.
"We gaan nog naar Club-Cherry en daar na naar de Wilde Turkey."
"Ik ben er helemaal klaar voor. Overigens ik werk voor een magisch detective bureau. Onze opdrachtgevers zijn meestal magiërs"
Met een afkeurende blik kijkt ze opzij.
"We gaan niet echt uit sufferd! Dit is onze cover story."
"Wist ik wel."
Er valt een korte stilte. Er begon iets bij Grace te dagen.
"Wat bedoel je met magische opdrachtgevers? Zit er een magiër achter me aan?"
Jerry kijkt naar het achterhoofd van de man achter het stuur.
"Ja, een zekere John Meisters."
Grace was moe, en ze had geen zin meer in gepraat. Ze deed haar ogen dicht en leunde met haar hoofd op de luxe bekleding van de limo.
"Weet je vader niet dat je kan verschijnselen?" Inwendig kreunde ze.
"Mijn vader weet niet eens dat ik een heks ben. En dat houden we ook zo. Samuel heeft niet voor niets zo veel moeite gedaan om zijn geheugen te veranderen."
Dat had Jerry niet verwacht.
"En onze kleding dan?" Grace wou dat hij in Timboektoe zat.
"Onze kleding is geen probleem in het uitgaanscircuit. Alles wat anders dan anders is, is in."
Jerry kijkt uit het raampje en ziet diverse uitgaansgelegenheden langs zoefen.
"Zal je vader niet vragen wie ik ben en wat ik doe voor de kost? Hij zal toch zeker willen weten met wie zijn dochter uit gaat?" Grace begint te wanhopen. Ze had gedacht nog even te kunnen rusten voordat ze haar vader te woord moest staan. Een stekende hoofdpijn maakte zich kenbaar en ze begon haar slapen te masseren om van de pijn af te komen. Jerry ziet dat en duwt haar handen weg.
"Wat nu weer!" Haar ogen schieten open.
"Vertrouw me." Hij gebruikte weer die stem, die stem die ze niet kon weerstaan. Haar handen vielen naar beneden en ze keek nu als in trance in zijn nu zwarte ogen. Zijn handen kwamen omhoog. Aan elke zijde van haar hoofd een hand. Hij raakte haar niet eens aan maar plotseling was haar hoofdpijn, en haar vermoeidheid verdwenen. Vol verbazing ging ze rechtop zitten.
"Wat heb je gedaan?" Jerry kijkt haar nog steeds intens aan.
"O, iets heel ouderwets. Het heet 'handoplegging'. Dan trek je met je handen de pijn of de ziekte uit een betreffend lichaamsdeel, door het te willen."
Haar ogen waren nog steeds gericht op die van hem. Ze kon niet weg kijken.
"Als ik je vriendje ben dan moeten we toch minstens 1 keer gekust hebben, goed voor de cover story." Hij gebruikte nog steeds die stem. Hij kwam langzaam dichterbij. Ze kon niet weg draaien, het was alsof hij haar in een ijzeren greep had. Zijn mond kwam dichterbij en ze wist dat ze er niet onderuit zou komen. Verdorie, ze was toch niet een willoos schaap? Ze was een machtige heks! Vlak voordat hij haar lippen zou aanraken stopt hij. Iets in haar vertelde hem, dat ze het niet eens was met zijn avances. Opdringen wou hij zich niet, dus trok hij zich terug en liet ook haar wil los. Voor hij het in de gaten had stond er een vurige handafdruk op zijn kaak.
Verslagen leunde hij achterover in de zachte zitting van de limo.
"Die heb je verdient maat" mompelt Dick. En Jerry hoorde hem.