Hoofdstuk 6 Schermutselingen.
De bebouwing wordt minder en het verkeer ook. Grote stukken land en bos glijden voorbij. Jerry voelt nog duidelijk de handafdruk van Grace op zijn wang.
"Grace?" Geen reactie.
"Ik snap dat je boos bent. En ik weet eigenlijk ook niet waarom ik dat gedaan heb." Hij hoort een verachtend snuifje uit Grace's richting.
"Echt niet!" Jerry had het gevoel dat het heel belangrijk was om hun ruzie bij te leggen.
"Ik heb nog nooit zo iets gedaan Grace. Ik begrijp mezelf niet op het moment." Uit zijn toon klonk oprechtheid. Maar ze wist inmiddels wel beter als het om zijn manipulerende stem ging. "Ik beloof je dat het nooit weer zal gebeuren. Het is alsof ik de controle over mezelf kwijt was." Nu werd het Grace te veel.
"En wie zegt dat je de controle niet wéér over jezelf kwijt raakt?" Na een stilte hoort ze hem bijna fluisterend antwoorden.
"Ik zou zo langzamerhand moeten weten wanneer ik gemanipuleerd wordt door mijn eigen vader. Geloof me Grace, dit is niet mijn stijl. Zoiets als daarstraks zou mijn vader doen. Maar ik niet." Dit klonk zo logisch dat ze er bijna niet onderuit kon om het te geloven.
"En wie zegt dat je ook nú niet gemanipuleerd wordt om vrede te sluiten? Als klopt wat je zegt dan zou dat zogenaamde grapje van je vader, over ons trouwen en zo, helemaal geen grapje zijn geweest." De oren van Dick stonden opeens op steeltjes. En Grace en Jerry hadden dat direct door. Jerry trekt zijn toverstok en Grace houd hem tegen.
"Dick?" Dick kijkt even half om ten teken dat hij haar gehoord heeft.
"Ik wil dat je de laatste zin die ik net uitgesproken heb hier in de auto vergeet." Al haar mentale krachten waren in die woorden gelegd. Meestal was één keer voldoende, zoveel oefening had ze inmiddels wel. "Dick?"
"Ja mejuffrouw Grace?"
"Heb je net gehoord wat ik net zei?"
"Sorry mejuffrouw Grace, ik was er blijkbaar even niet bij met mijn gedachten."
"Ik wil dat je de korte route neemt naar het huis."
"Maar mejuffrouw, dat is maar een bospad. U zult zeer oncomfortabel zijn."
"Doe het nu maar Dick, maak je over ons maar geen zorgen. En Dick?"
"Ja mejuffrouw Grace?"
"Zou je het glasscherm omhoog willen doen. We willen graag wat privacy."
"Zoals u wenst."
Uit zijn toon kan ze halen dat hij het er niet mee eens is, maar het glasscherm gaat zoals verzocht omhoog.
Jerry kijkt waarderend naar Grace.
"Je doet bijna niet onder voor mijn vader. Hij zei al dat je een goede student was maar niet dat je zó goed was." Hij kijkt naar haar handen en ziet geen toverstok.
"Je gebruikt het liefst helemaal geen toverstok hè Grace?" Zijn bewondering voor haar steeg nog een puntje, toen hij zich realiseerde dat ze het geheugen van Dick had aangepast, zonder haar toverstok te gebruiken.
Grace leunt met een zucht achterover.
"Ik wou dat ik dat ding helemaal nooit nodig had."
"Zoals mijn vader?"
"Jou vader heeft wel een toverstok, en hij gebruikt hem ook."
"Ja, maar hij heeft hem niet nódig, Grace. Hij kan alles ook zonder."
"Vast niet álles toch?"
"Wat zou mijn vader zeggen als hij dat van je hoorde?"
"Hoe bedoel je? Ben je van plan alles wat we bespreken door te brieven naar je vader?"
Een gemeen lachje verschijnt om Jerry's mond.
"Het is misschien verstandiger om mijn vader in mijn bijzijn niet te kleineren."
"Ik kleineer je vader niet Jerry. Maar er zijn grenzen aan ieder zijn kunnen, ook die van jou vader"
"Nu doe je het weer."
"Jerry, houd alsjeblieft op. Ik krijg de kriebels van je. Je gelooft toch zeker niet, wat je nu zegt?"
"Ik geloof het niet alleen, ik weet het zelfs zeker. Je moet niet vergeten Grace, ik ben mijn vader lijfelijke zoon. Ik denk dat jij, als zijn pupil, het nog eenvoudig hebt gehad bij hem, vergeleken met mijn opvoeding."
Grace kijkt nu opzij naar Jerry en ontmoet daar twee zeer donkere ogen. Zijn vaders ogen. En plotseling voelt ze een koude vloeibare stroom van haar nek langs haar ruggengraat naar beneden stromen. Ze begint ontzettend te beven, haar tanden klapperen alsof ze plotseling op de zuidpool is gezet. Als ze haar mond opent om hem te antwoord, stroomt er een witte bevroren wolk ademlucht uit.
"Zo heeft hij diverse middelen om iemand te straffen Grace, en ik ken ze bijna allemaal. Eerst door ze te ondergaan. Daarna door ze toe te passen. En zoals je ziet?" Hij houd zijn geopende handen omhoog.
"Geen toverstok nodig."
Plotseling wordt Grace weer warm en kan ze het beven en klapperen onderdrukken.
"Niet grap p p ig Jerry."
"Was ook geen grapje. Was een les! Je moet mensen om je heen niet onderschatten Grace. Die les heb ik vandaag twee keer gehad. Een keer van jou, en een keer van Dick. Ik verzeker je als mijn vader er achter komt dat ik vandaag op dergelijke wijze mijn leven op het spel heb gezet, al was het maar één keer, dan kan ik nog een zéér ernstige reprimande tegemoet zien."
Grace had het gevoel dat het woord 'reprimande' niet alleen maar verbaal zou zijn. Jerry ziet hoe haar ogen groot worden.
"Jerry?" Hij kijkt haar afwachtend aan.
"Je vader weet het, van mij dan over de eerste keer…." Haar handen waren nog steeds ijskoud. "Ik bedoel, tot in detail." Hij pakte haar koude handen en begon ze warm te wrijven.
"Wel daar gaat mijn hoop dat hij er niet achter zou komen." Hij tilt haar handen op tussen die van hem en begint ze warm te blazen. Met een schok voelt ze hoe snel de warmte van haar handen naar haar armen, en vervolgens door haar hele lichaam laait.
"Wordt dit nu het tegenovergestelde van de kou van daarnet Jerry?" Hij kijkt haar bedachtzaam aan.
"Alleen maar het begin van de foltering. Om de kou te verjagen." Terwijl ze het nu vreselijk warm had kreeg ze een koude rilling bij het woord 'foltering'.
"Nog steeds niet warm Grace?" Hij voelde hoe ze net nog even rilde.
"Je vader heeft je gefolterd om je bij te brengen hoe het moet?" Pareltjes zweet stonden weer op haar voorhoofd, net als eerder vanavond.
"Volgens mij heb je nu wel weer warm genoeg." En hij liet haar handen los.
"Zoals ik al zei, je onderschat hem ernstig Grace."
Onder de banden van de limo was het knarsen van de kiezel te horen. Ze reden de oprijlaan op van haar vaders huis.
Bezorgd kijk Grace nog even naar Jerry.
"Maak je geen zorgen Grace. Ik heb het tot nu toe altijd overleefd" En daarmee was voor Jerry de kous af.
Terwijl Dick de deur opent voor zijn passagiers gaat de voordeur van het huis al open. In de deuropening staat de butler al te wachten. Jerry begint de grijnzen.
"Dus Grace, ook met een butler opgegroeid?" Grace geeft hem een half lachje terug. Haar gedachten waren nog steeds bij zijn vader en wat hij met zijn zoon straks zou doen. Ze kijkt naar hun butler die staat te wachten.
"Ja, en hij heet ook James." Jerry pakt haar hand terwijl ze naar de voordeur lopen.
"Volgens mij heten ze allemaal James. Makkelijker voor ons rijke lui om te onthouden. Onze James heet Peter. Hoe heet die van jullie in het echt?" Grace had er nog nooit bij stil gestaan dat haar James niet James heette.
"Ik weet het niet, volgens mij heet hij echt James." Maar ze begon toch te twijfelen aan haar uitspaak.