Hoofdstuk 8 Jerry's grote fout.
Geluidloos landen Grace en Jerry in de hal van zijn ouderlijk huis. Een seconde later klinkt er een luid alarm. Ze waren ontdekt! Dit had ze niet verwacht.
"Gewoon blijven staan Grace, vlak bij me." Hij had nog steeds stevig haar hand vast. In de verte van de lange gang bewoog iets. Het was een schim zwarte rook, en maakte een zacht gillend geluid. Jerry nam haar in zijn armen en hield haar stevig vast. Ze kon zijn paniek voelen.
"Wat er ook gebeurt Grace, laat met niet los." De zwarte schim kwam tergend langzaam dichter bij. Maakte nog een paar kronkelingen voor dat het met grote snelheid door hun beider lichamen schoot.
De pijn was ondragelijk voor Grace, ze kon niet eens schreeuwen zo veel pijn had ze. Jerry zakte samen met Grace door de knieën om te voorkomen dat ze hard neer zou komen. Hij had blijkbaar geen pijn, maar was ernstig bezorgd om Grace. Hij had verwacht dat er wel rekening met haar gehouden zou worden, omdat zo overduidelijk vastgehouden werd door iemand van de familie.
De deur van de bibliotheek slaat met een klap open en zijn vader staat als dreigend onweer in de deuropening.
"Wat denk je dat je aan het doen bent Jerremya!"
"Vader, we hebben je hulp nodig, maar op dit moment heeft Grace je hulp nodig." Bezorgd kijkt hij in het bleke gezicht van Grace.
"Ze is buiten bewustzijn van de pijn vader."
"Het is een wonder dat ze nog leeft! Ben je nou helemaal besodemieterd. Je weet hoe gevaarlijk dit is voor buitenstaanders." Samuel tilt een ooglid op van Grace en vervolgens het andere.
" 'Het' moet getwijfeld hebben over haar. Iets heeft 'het' tegen gehouden om haar helemaal van kant te maken." Hij kijkt in zijn zoons ogen en ziet de reden. Hij vraagt zich af of het wel mogelijk is dat twee mensen zo snel een binding aan gaan. En dan zelfs wederzijds.
"Breng haar maar naar je moeders slaapkamer." Spuugt hij nors. Ik haal inmiddels wel het juiste middel om haar weer op de been te krijgen. Maar wees verzekerd junior, je zult je straf niet ontlopen. Daar heb ik al voor gezorgd."
Terwijl Jerry, Grace in zijn armen optilt slaat de klamme kou om zijn hart.
"Heb ik het goed begrepen vader, ik moet haar in moeders slaapkamer neerleggen?"
Samuel was al halverwege de lange gang en draait zich om naar zijn zoon.
"Je bent toch niet toevallig ook nog doof geworden?" De kou die zijn vader uitstraalt maakt hem nog nerveuzer.
"Nee vader, excuses vader." Zo snel als zijn voeten hem kunnen dragen loopt hij met Grace de trap op naar de slaapkamer van wijlen zijn moeder. Hij ziet de zwarte schim om hem heen krullen. Dit had hij nog nooit gezien, wat was er aan de hand? In zijn moeders kamer legt hij Grace op het bed, en op het moment dat hij haar los laat schiet de zwarte schim door zijn torso. Hij giert het uit, de pijn is ondragelijk. Hij zakt uitgeput op zijn knieën naast het bed. Happend naar adem draait hij zich richting de deur als hij zijn vader ziet binnen komen. Nog steeds is de zwarte schim actief.
"Je hebt ook nog straf te goed over je stommiteit van vanmiddag zoon." En voor een tweede maal gaat de zwarte schim met alle gevolgen van dien door het lichaam van Jerry. Dit wordt hem te veel en hij verliest het bewustzijn.
Als Grace wakker wordt ligt ze op een vreemd bed. Ze kijkt om zich heen maar ziet niets bekends, tot ze een mens op de grond ziet liggen. Het is Jerry, hij ligt in foetus houding en zijn gezicht is vertrokken van pijn. Snel stapt ze van het bed en voelt dat ze nog heel veel pijn heeft in haar bovenlichaam. Ademen was voorral heel erg pijnlijk. Wat ze echter niet begrijpt is hoe Jerry hier terecht is gekomen. Voordat ze het bewustzijn verloor was er niets met hem aan de hand. Hij kont haar probleemloos vasthouden en leek geen problemen te hebben van de zwarte schim. Ze buigt over zijn lichaam en ze ziet dat hij lichtjes ligt te schokken, alsof hij nog steeds pijn had. Ze voelt aan zijn gezicht en het is gloeiend heet en klam.
In de deuropening staat Samuel. Ze kijkt naar hem op met vragende blik. En Samuel houdt haar een flesje met groene inhoud voor haar neus.
"Als je vindt dat hij genoeg geleden heeft, mag je hem dit geven. Dat stopt de pijn." En zonder een woord te zeggen loopt hij weer de kamer uit.
Met het flesje in haar handen en een verbijsterde blik op haar gezicht kijkt ze naar haar weg lopende mentor. Het begon bij haar te dagen. Samuel had hem gestraft, en strafte hem nog steeds. Alleen zij kon de straf opheffen op dit moment. Afschuw om zijn vaderlijk gedrag bekruipt Grace. Zonder omhalen maakt ze het flesje open en giet het in Jerry's mond.
Het duurde ongeveer een minuut voordat het schokken ophoud en zijn ogen open gaan.
Zijn ademhaling gaat nog steeds zwaar en rochelend. Haar eigen ademhaling was ook rochelend hoort ze, en plots drong tot haar door wat er was gebeurd. De zwarte schim had hem toch nog te pakken genomen. En Samuel was de oorzaak!
"Jerry? Gaat het weer wat Jerry?"
Hij kijkt haar wat wazig aan maar kan toch een glimlachje te voorschijn toveren.
"Ik had je geloof ik niet zomaar mee moeten nemen Grace. Het spijt me ontzettend. Ik weet nu wat je hebt gevoeld, en ben blij dat je het hebt overleefd." Hij ademt diep in en moet hoesten. Uit zijn mond komt wat bloed.
"Samuel zei dat hij je gestraft heeft. Klopt dat?" Jerry kijkt in haar mooie ogen en ziet een lichtje van woede knipperen.
"Klopt Grace, maar ik had het verdient. Dit grapje had je, je leven moeten kosten volgens vader. Maar iets heeft 'het' doen beslissen dat je nog niet hélemaal geëlimineerd moest worden. Het leek hem blijkbaar passend mij door de zelfde hel te laten gaan als jij." Weer een hoestje en wat bloed.
"En je hoeft je geen zorgen meer te maken over de straf die ik al eerder te goed had. Dat is nu ook geregeld." Het ademen valt hem zwaar en hij stopt met praten. Vol ongeloof kijkt ze neer op Jerry. Het kleine lichtje woede laaide nu wat feller.
"Hij heeft je twéé keer gestraft op deze manier?" Jerry kan alleen maar knikken. Ze maakt aanstalte om op te staan maar Jerry houdt haar pols vast in een ijzeren greep.
"Je moet hier blijven Grace, ik ben bang dat 'het' je anders alsnog van kant maakt. Ik weet niet wat de regels zijn met betrekking tot ongenode gasten." Grace zakt nu verslagen naast Jerry op de grond en weet niet meer wat ze moeten doen.
Op dat moment verschijnt James in de deuropening. Hij kijkt meewarig naar de twee jonge lui op de grond.
"Of mejuffrouw Grace en meneer Jerry in de woonkamer willen komen. Heer Samuel adviseert ons om mij te volgen, en niet van het pad af te wijken." Met die woorden draait James zich om en verlaat de kamer. Met pijn en moeite helpen Jerry en Grace elkaar op de been en proberen James in te halen om zo bij hem in de buurt te kunnen blijven.
Zonder incidenten bereiken ze de woonkamer waar Samuel ontspannen een boek zit te lezen bij de openhaard. Als Grace en Jerry echter dichter bij komen zien ze de zwarte schim door de hoeken van het plafond krullen. Jerry kijkt er verwilderd naar en vraagt zich af wat het hier nog te zoeken had. Ook Grace kan haar ogen er niet vanaf houden.
"Ga zitten kinderen."
Voorzichtig en alert op het gekronkel, nemen Grace en Jerry plaats bij de open haard.
"Vertel Grace, wat is er aan de hand met je vader?"
Terwijl ze een oogje houdt op het zwarte gekronkel verteld ze wat er allemaal gebeurt was die avond en in wat voor een staat ze haar vader achter hebben moeten laten.
Samuel kijkt beiden aan met een blik die ze allebei een paar centimeter doet krimpen.
"En wie zorgt nu voor de veiligheid van je vader Grace? John Meisters is niet een katje om zonder handschoenen aan te pakken. De kans dat hij terug keert is groot." Daar had Grace niet aan gedacht toen ze hals over kop vertokken. Een plotselinge vlaag van angst overspoeld haar.
Samuel ziet wat er in Grace roert en besluit haar gevoel tot rust te brengen.
"Toen ik vanavond gestoord werd door de hevige emoties die jullie produceerden kon ik moeilijk negeren dat jullie wel wat hulp konden gebruiken. Wees gerust, John Meisters zal jullie nooit meer lastig vallen." Dat klonk Grace en Jerry wel héél definitief in de oren. En waarschijnlijk was het dat ook.
"En nu naar het probleem met je vader Grace. Toen ik je op twee jarige leeftijd onder mijn vleugels nam, was je vader niet erg blij met me. Uit jullie beschrijving moet ik concluderen dat het toch meer trauma veroorzaakt heeft dan ik had ingeschat. De gebeurtenissen van vanavond hebben de situatie zeker verslechterd. Ik ben bang dat ik niets meer op het geheugen veranderingsvlak voor je vader kan doen Grace. We zullen over moeten gaan op een meer realistische oplossing."
Met die woorden staat Samuel op om te vertrekken naar Grace haar ouderlijk huis.
"O en Grace? Houdt er rekening mee dat ik niet een eenvoudige inhuurkracht ben om problemen op te lossen. Deze dienst vraag om een wederdienst. Je staat nu bij mij in de schuld."
Hij kijkt nog een keer naar zijn zoon en weer terug naar Grace.
"Ik zie jullie zo bij jou thuis Grace." En onhoorbaar was hij verdwenen. Grace wendt zich tot Jerry.
"Wat bedoeld hij met 'realistische oplossing'?" Jerry kan haar geen antwoord geven maar de blik in zijn ogen sprak boekdelen.
"Jerry kom op, we moeten opschieten voordat hij iets onomkeerbaars heeft gedaan!" Jerry steekt weer zijn hand uit voor de reis.
"Ik weet nog steeds niet waar het is Grace?" Resoluut pakt ze zijn hand en gaat.
Eenmaal aangekomen in haar ouderlijk huis ziet ze dat Jerry lijkwit is.
"Je had me wel even wat meer tijd kunnen geven om me voor te bereiden." Zijn trillende hand laat die van haar los, en ze voelt dat ze beiden dit keer door het oog van de naald zijn gegaan. Haar schuldgevoel wegdrukkend loopt ze zo snel als ze kan naar de woonkamer. Waarom was ze niet direct in de woonkamer geland?
Als ze de woonkamer in stuift staat Samuel al over haar slapende vader gebogen. In volle vaart duwt ze Samuel bij haar vader vandaan. Nog net op tijd ziet hij haar wanhoop, en reageert niet op fatale wijze. Dit was een dochter die immens veel van haar vader hield, en daar had hij respect voor.
Voordat ze echter zelf dodelijke acties in gang kon zetten pakt hij haar achter in haar nek, en voor ze het weet is ze hulpeloos aan hem overgeleverd. Als een kat die in zijn nekvel wordt gepakt hangt ze half in zijn greep. De pijn die het veroorzaakt brengt haar weer enigszins bij haar positieven. Op dat moment komt Jerry binnen, duidelijk nog aangeslagen van de straf die hem was uitgedeeld, en het riskante transport naar deze locatie.
Jerry zakt bij de slapende Dale neer en controleert of hij nog leeft. Opgelucht ziet hij hoe hij nog ademt.
Nu hij aandacht kan besteden aan de verdere situatie ziet hij hoe zijn vader Grace in een verlammende nekgreep aan het houden is.
"Kan ik er vanuit gaan dat ik deze wanhopige reactie van Grace, aan jou te danken heb?"
Schuldig kijkt Jerry naar zijn vader. Hij ziet boosheid verschijnen in zijn ogen.
"Wat denk je nu wel Jerremya, dat ik al mijn problemen oplos door ze te elimineren?
Jerry wist op dit moment helemaal niet meer wat hij van zijn vader moest denken. Hij had immense pijn in zijn borst en maakte zich enorme zorgen om Grace en Dale. Hij kan een hoestbui niet meer tegen houden en het bloed stroomt uit zijn mond. Het moment dat Samuel dit ziet laat hij Grace voorzichtig los tot ze op eigen benen kan staan en knielt neer bij zijn zoon. Met zijn linker hand wuift hij over het lichaam van zijn zoon en blijft op borst hoogte hangen. Zonder hem aan te raken gaat Jerry makkelijker ademen. Ook zijn gezicht ontspant zichtbaar.
"Dankjewel vader" Samuel staat op en kijkt bezorgd op zijn zoon neer.
"Waarom heb je niet gemeldt dat je gewond was? Je weet toch dat ik niet op je leven uit ben, je bent veel te kostbaar voor me." Jerry staat op en kijkt verontschuldigend naar zijn vader.
"Sorry pap, het zal niet meer voorkomen"
Grace staat er nog steeds angstig bij. Haar bezorgdheid om haar eigen vader maakte haar bijna gek. Als Samuel besloten had, dat het beëindigen van het leven van haar vader, de enige oplossing was, kon ze hem niet tegen houden. Ze was de wanhoop nabij.
Samuel keert zich weer naar Grace en ziet wat er zich afspeelt in haar gedachten. Hier had hij niets aan!
Voordat ze kan reageren neemt hij haar in een stevige omarming en begint tegen haar te praten op een geruststellende toon. Na een paar minuten verslapt Grace haar lichaam en begint ze zachtjes te huilen. Toch laat Samuel haar niet los en gaat stug door met zijn therapie.
Jerry kijkt toe hoe zijn vader geheel uit zijn karakter vallend, de zorgzame man aan het spelen is. Als het wat langer duurt beseft hij dat dit een serieuze inzet van zijn vader vereist. Was het mogelijk dat zijn vader zoveel gevoel en zorgzaamheid bezat? Na nog een paar minuten laat Samuel, Grace eindelijk los. Grace is duidelijk opgelucht en kijkt verdrietig naar Jerry. Nee, het was een blik van medelijden. Wat had zijn vader gezegd? Wat had hij gedaan? Hij wou geen medelijden, om wat voor reden dan ook. En zeker niet van Grace!
Samuel begint te spreken.
"Het wordt tijd dat we onze strategie gaan bepalen ten opzicht van Grace haar vader. Het zal niet eenvoudig worden maar wij moeten hem eerst overtuigen dat we geen duivels of demonen zijn. Dat zal niet makkelijk zijn. We zullen eerst ons tenue aan moeten passen. 'Gewone' mensen zijn zeer gevoelig voor kleuren dus zwart is nu even niet handig."
Jerry en Grace konden hun oren niet geloven. Samuel ging andere kleding aan doen? Iets met kleur? Terwijl Samuel naar zijn zoon en pupil kijkt, zwaait hij met zijn hand naar hun kleding. Grace had plotseling een prachtig beige en bruin mantelpakje aan met een mooie witte bloes. En Jerry doeg Jeans met een flanellen houthakkersbloes met veel rood en paars verwerkt. In de volgende zwaai droeg Samuel zelf een hemelsblauwe bloes en een donker blauwe broek. Het geheel afgemaakt met een paar blauwe bootgympies. Hij kijkt nog even rond en zijn ogen blijven op zijn zoon hangen. Hij kwam tot de conclusie dat zelfs zwart haar en zwarte ogen niet konden en met een gracieuze beweging waren zijn ogen net zo bruin als die van zijn zoon, en zijn haar zelfs een tintje lichterbruin dan dat van Jerry.
Hij kijkt nog een keer naar de twee jonge mensen en ziet ze met openhangende mond naast elkaar staan. Hij ziet kans voor het maken van een grapje en loopt op beiden af. In een resolute beweging duwt hij de monden van Grace en Jerry dicht.
"Jullie waren vliegen aan het vangen" Met volle aandacht op zijn doel, namelijk het overhalen van de vader van Grace, kijkt hij de kamer rondt.
"Grace? Kan jij voor wat rustige aangename muziek zorgen, ik denk dat jij beter weet hoe al die apparatuur werkt dan wij. En Jerry zou jij James willen vragen of hij voor koffie wil zorgen?"
Grace liep al richting de geluidsapparatuur tot ze Samuel zijn zoon 'Jerry' hoorde noemen. Midden in haar handelingen verstijft ze en draait zich om. Ze ziet Jerry versteend midden in de kamer staan. Ook Samuel ziet het, en richt zijn aandacht weer op Jerry.
"Heb ik je per ongeluk versteend zoon?" Zijn vader zwaait met zijn hand voor de neus van Jerry. Dit lijkt Jerry in beweging te zetten. En met een brede grijns draait Samuel zich naar Grace.
"Denk je dat het gaat lukken Grace?" Deze opmerking schud Grace uit haar verstarring en gaat verder met het regelen van het geluid. Na enig morrelen vindt ze de favoriete radiozender van haar vader. Allemaal rustige en populaire muziek met zo nu en dan nieuws.
Bedachtzaam kijkt Samuel naar de slapende figuur.
"Grace? Als ik het goed onthouden heb is mijn naam uitstekend blijven hangen bij je vader?" Grace wist niet waar hij naar toe wou maar beaamde zijn bewering.
"Ok, vanaf nu noemen jullie me allebei Sam." Jerry werd het nu te veel.
"Pap, ben je wel helemaal in orde?" Samuel kijkt zijn zoon aan.
"Ja, pap mag natuurlijk ook" en daar mee was voor Samuel, nu Sam, of pap, de kous af.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Sannuhtjuh: Bedankt voor mijn eerste review. Het is leuk te weten dat wat je schrijft ook nog gelezen wordt, en in dit geval zelfs gewaardeerd. Mooi dat je dat foutje gezien hebt. Het is nu aangepast.