Hoofdstuk 13 De biecht.

Eenmaal in zijn kamers aangekomen vindt hij Grace opgekruld op zijn bed samen met twee katers die constant aandacht vragen. Als ze hem in het vizier krijgt gaat ze rechtop zitten.

"Ik haat je vader." Jerry begint zachtjes te lachen om haar gepruil.

"Hij heeft het mij net ook geflikt Grace, en ik heb me er dit keer niet tegen verzet en hem de waarheid gezegd."

"Wat heb je gezegd Jerry, komen we nu weer in de problemen?" Haar angstige ondertoon raakt hem in het diepst van zijn ziel.

"Nee Grace, dat denk ik niet." Nu wordt ze nieuwsgierig.

"Wat wou hij weten dan?" Jerry haalt zijn schouders op.

"Of ik je niet teleur gesteld had." Ze kijkt hem intens diep in de ogen.

"En wat heb je gezegd?"

"Dat ik geen vergelijkingsmateriaal heb." Hij laat de woorden rustig op haar inwerken.

"Dus, het was ook jou eerste keer?"

"Eerste en tweede." De insinuatie op hun escapades zorgt voor een lach op Grace haar gezicht. Even later is ze weer uitermate serieus.

"Ik had het gevoel dat Samuel niet gelukkig was met mijn mededeling. Helemaal niet gelukkig. Volgens mij verbergt hij iets voor ons."

Jerry kon dat gevoel alleen maar beamen. Als twee bange kinderen hielden ze elkaar stevig vast. Hij kon het niet langer binnen houden.

"O Grace, ik hou zo ontzettend veel van je!" Een warm gevoel doorstroomt Grace. Hij had het gezegd, hij had het werkelijk gezegd!

Samuel kijkt Dale aan.

"Zullen we naar de woonkamer Dale, ik heb een uitgebreide drankenkast en ik kan wel een borrel gebruiken. Ook Dale is wel aan een borrel toe en loop gewillig mee. Eenmaal in de woonkamer.

"Wat wil je drinken Dale? Whisky, Cognac, Bourbon, Gin, iets paarsgekleurdst. Wat was dit ook al weer?"

"Doe maar Bourbon Sam als je wilt."

"Goed idee, ik doe met je mee."

Als de beide aanstaande opa's bij de openhaard plaats hebben genomen komt James binnen.

"Heer Samuel? Onze 'andere gast' geeft nog uw aandacht nodig."

Dale trekt vragend zijn wenkbrauwen op. Samuel staat met een zucht op uit zijn makkelijke stoel.

"Excuseer me alsjeblieft Dale." Zonder op antwoord te wachten loopt Samuel weer naar de bibliotheek terwijl James hem in het kielzog volgt.

Als de deur zich achter hen sluit draait Samuel zich om naar James.

"Wat was er zo belangrijk dat je me moest storen James?"

"Heer, uw gast beneden in de kelder is net begonnen met gillen. Hij lijkt in hevige pijn. En ik verzeker u dat we hem met geen vinger aangeraakt hebben. Hij roept ook steeds om zijn Meester."

"Heeft hij ook een naam genoemd?"

"Nee Heer."

"Goed, ik moet hem toch nog ondervragen." Met deze woorden verschijnt de zwarte schim weer en volgt zijn Meester naar de kelder.

In de kelder in ouderwetse kettingen met polsbanden hang John Meisters aan een vochtige schimmelende muur. Hij lijkt hevig pijn te hebben en kan niet stoppen met schreeuwen.

Samuel loopt rustig de lange stenen trap af. Hij had ook met de flits van een gedachte naar de gewenste plek kunnen transporteren, maar hij wist dat het huis hem nodig had. Zijn aanwezigheid, regelmatig in diverse delen van het huis verstevigde de familieband tussen de bewoners en het huis. Met een luie beweging had hij zijn capuchon over zijn hoofd getrokken. Hij wist dat dit meer indruk maakte op zijn omgeving. Met een soepele onhoorbare tred nadert hij de vastgebonden man. De kelder was magisch verzegeld zodat John niet kon verdwijnen of zich los kon maken. In zijn lange wandeling naar beneden was het geschreeuw veranderd in gehuil. Blijkbaar werd of de pijn dragelijker of John was het schreeuwen moe.

Als John de donkere dreigende gestalte in het oog krijgt stopt hij met huilen. Zijn ogen worden groot.

"Meester?" Samuel komt nog wat dichter bij.

"Bent u dat Meester? Ik probeerde het Meester maar het lukte niet. Ik zweer het!"

Samuel blijft nu staan en kijkt hem aan. Er zorgvuldig voor zorgend dat zijn gezicht niet in het licht werd gedraaid. Samuel besluit te bluffen. Misschien zou de angstige man alles er spontaan uitgooien. Hij zet zijn meest overtuigende stem in.

"Is er nog iets dat je wilt vertellen?" Die vraag was zo geformuleerd dat John hem zelf af kon maken.

"Vertellen Meester?" Samuel veranderd van tactiek.

"Je hebt gefaald!"

"Nee! Meester! Geef me nog een kans, ik kan alles nog recht zetten. Als u me nog één kans geeft beloof ik u dat het me gaat lukken!"

"Waarom?"

"De dochter en haar vriendje! Als we die elimineren is de weg naar Jaeger open. Hij is makkelijk te manipuleren!"

"Als dat zo is, waarom bedreigde je hem dat met het ombrengen van zijn dochter? Zijn je magische vaardigheden zo zwak dat je moet teruggrijpen op dergelijke 'gewone' middelen?"

"Maar Meester. U had ons bevolen om zo weinig mogelijk magie te gebruiken.?"

"En waarom zou ik zo iets zeggen?"

John's hersens werkten op hoogtoeren. Wat bedoelde zijn Meester? Hij had er nog helemaal niet bij stil gestaan waarom zijn Meester zo iets zou zeggen.

"Om, om niet ontdekt te worden Meester?"

Samuel wist genoeg. Hij wilde zich omdraaien om te vertrekken als John weer begint te praten.

"Meester! Als het een beetje mee zit is Jaeger's dochter en haar vriend al dood. Vlak voordat u mij hier hebt vastgezet, is er een bom af gegaan in haar huis. Ik weet zeker dat ze op dat moment aanwezig waren. Daarmee is alle bewijs dat we ontdekt zijn vernietigd!"

Met een door merg en been klinkende krijs giert de zwarte schim door John Meisters heen.

Als Samuel, James later boven tegen komt is één blik voldoende. Met een kort knikje gaat James naar beneden om het levenloze lichaam van John op te ruimen.

In de woonkamer zit Dale aan zijn derde bourbon. Met een jolige zwaai van zijn glas bied hij Samuel nog een bourbon aan. Zonder iets te zeggen neemt Samuel het hem aangeboden drankje aan, en zakt gedeprimeerd in een stoel bij de openhaard.

Dale begint geanimeerd te praten tegen Samuel.

"Waar denk je dat onze kinderen moeten trouwen? We kunnen natuurlijk niet te lang wachten? Anders kan iedereen het zien, en dat lijkt me niet gepast. Misschien kunnen ze beter stiekem trouwen? In Las Vegas? We zeggen gewoon dat het een opwelling was tussen twee jonge verliefde mensen. En terwijl iedereen denkt dat het toch geen stand houd komen er 9 maanden later een, hà, twéé baby's! Ook wel zo goedkoop, wat jou Sam?"

Samuel kijkt Dale donker aan.

"En hoe zit dat met huwelijkse voorwaarden Dale?

"Daar heb je een notaris voor nodig en een opsomming van alle eigendommen? Dat kost te veel tijd."

Dale wordt opeens héél serieus en kijkt Samuel strak in de donkere ogen.

"Ik heb het gevoel dat, dat geen moer uitmaakt Sam. Als puntje bij paaltje komt, gaat het toch zo als jij het wil."

Dale leunt nu weer achterover in zijn zachte stoel.

"De enige reden dat je zoveel moeite hebt gedaan om mij in veiligheid te brengen is Grace. Ik ben dan niet magisch Sam, maar ik ben ook niet dom. En op dit moment kan mij mijn veiligheid niets schelen. Het enige dat mij nog iets kan schelen is Grace. Ik houd van mijn dochter, en ik zou me leven geven als dat nodig is."

Samuel kijkt vorsend naar Dale.

"Wat heeft je gedachten doen veranderen Dale?"

"Kan je dat niet raden? Stom niet magisch mannetje, achter een machtige magiër aan, de kelder in?

Dit zijn de momenten dat ik mijn nieuwsgierigheid vervloek! Wat ben je precies Sam? Wat wij gewone stervelingen noemen een 'zwarte magiër'? Eigenlijk de duivel waar ik je vanaf het begin af aan voor uit maakte?

Ik treur niet om John Meisters, Sam. Hij was op de dood van mijn meisje uit. Jij daar in tegen bent veel gevaarlijker. Jij bent op het leven uit dat nu in haar groeit. En zolang je dat niet in handen hebt is Grace veilig." Nu kijkt hij weer in de gevaarlijke ogen van Samuel.

"Sam? Ik heb er alles, en ik bedoel dan ook álles voor over om Grace na haar bevalling levend en gelukkig verder te zien bestaan. Zeg me wat ik moet doen en ik doe het. Zeg me wat ik moet laten en ik laat het. Zeg me wat ik moet opofferen, en dat offer zal je vrijwillig en onvoorwaardelijk toekomen."

"Weet je wat je daar zegt Dale?"

"Het enige wat ik je vraag is dat als mijn tijd is gekomen? Dat je het snel en pijnloos doet? En bij voorkeur zonder dat Grace er iets van merkt."

Samuel staat nog een keer op en schenkt zich in.

"Ook nog eentje Dale?"

"Graag Sam. Wat zeg je van mijn voorstel?"

"Om eerlijk te zijn Dale, heb ik je hulp nodig."

Samuel laat deze woorden eerst even op Dale inwerken.

"Jij? Mijn hulp?"

"Ja Dale, de hulp van een vader die bezorgd is om het leven van zijn dochter."

Samuel gaat weer in de stoel zitten en neemt een flinke slok van de bourbon.

"Dale? Ik heb een grote fout gemaakt de afgelopen 24 uur. Ik heb het fatsoensgevoel van onze kinderen onderschat."

"Wat bedoel je?"

"Ik had nooit verwacht dat één van de twee nog maagd zou zijn geweest."

"Het lijkt me dat je zelfs twéé fouten hebt gemaakt in dat geval Sam?"

"Ja, en dat wordt Grace waarschijnlijk fataal."

Het glas van Dale blijft halverwege richting zijn mond midden in de lucht hangen.

"Wat bedoel je met fataal Sam. En alsjeblieft, leg het me uit alsof ik een kleuter ben?"

Hoe kon Samuel dit uitleggen zodat Dale het snapte?

"In onze familie lijn is het gebruikelijk dat de éérste bevruchting een tweeling wordt. Een eeneiige tweeling. En altijd jongens. Het was voor Jerry noodzakelijk om zich in de afgelopen 40 en komende 30 uur zou voortplanten." Dale kijkt niet begrijpend.

"Heeft iets te maken met geboortedata stand van de sterren en zo. Als dat niet lukt is onze familielijn ten einde. Het nadeel is echter dat als een heks zwanger wordt van deze tweeling ze een hele zware tijd tegemoet gaat om ze in toom te houden." Dale is Samuel weer kwijt in zijn uitspraak.

"Een heks die zwanger is, wordt extra magisch, extra sterk, extra gevaarlijk. Een heks die zwanger is van een tweeling, wordt extra, extra magisch, en extra, extra.."

Dale steekt zijn hand op ten teken dat hij het begrepen heeft.

"Dit is nodig omdat een heks de magische krachten van haar kinderen moet kunnen onderdrukken. Als ze dat niet zou kunnen, wel, heb je Aliën gezien?" Deze beeldspraak was meer dan genoeg voor Dale. Hij hád Aliën gezien. En had er geen zin in om zijn dochter in een dergelijke situatie mee te maken.

"De tweelingen in onze familie zijn extra sterk Dale. Bijna geen enkele vrouw in onze lijn overleefd een bevalling. En wat nog véél erger is, bijna geen enkele tweeling komt allebei levend ter wereld. Meestal is één van de twee al in de baarmoeder overleden."

Met deze uitspraak trekt alle kleur uit Dale's gezicht.

"Wil je nu beweren dat ik Grace moet voorbereiden op een halve misgeboorte?"

"Nee, de situatie is nog veel grimmiger. De jongens zijn verwekt door een maagd en ontvangen door een maagd. Dat is eigenlijk dubbel zo erg. Ik weet niet wat precies de gevolgen zullen zijn maar Grace was nog maar een paar uur zwanger en ze had al ernstige pijn." Met deze bewering was Samuel weer kwijt.

"Magische kinderen die verwekt worden door een maagd, zijn later extra sterke magiërs. Als de conceptie plaats vind met twéé onschuldige mensen worden de magische capaciteiten bijna onmetelijk. Als het dan ook nog een tweeling uit mijn lijn betreft….is de kans klein dat de moeder in staat is ze in toom te houden."

Samuel kijkt nog even in zijn glas en dan weer naar Dale.

"Grace is een máchtige heks Dale. Ik heb nog nooit zo'n machtige heks gezien in mijn leven. Toen ze nog maar twee was, wist ik dat zij een goede kans zou maken om mijn lijn voort te zetten. Zonder dat ze haar leven daar voor in zou moeten ruilen. Nu echter ben ik daar niet meer zo zeker van."

"En wat kan ik doen? Ik bezit geen magisch krachten?"

"Nee, maar wel een magische invloed op Grace. Ze zal dingen moeten doen om dit te overleven, waar ze geen zin in heeft. En ik denk niet dat ik haar zo goed kan overtuigen om het toch te doen, dan haar eigen vader."

"Ik heb gezien, en gevoeld, hoe makkelijk jij mensen kan laten doen wat je wil Sam. Waar hebben we het over?"

"Ze moet het geheel vrijwillig doen Dale. Ze weet het nog niet, maar ze is nú al zó machtig dat áls ze niet naar me wil luisteren, ze dat ook gewoon niet doet."

Met een scheef lachje leunt Dale richting Samuel.

"Wil je me nu wijs maken dat Grace nu machtiger is dan jij?"

Samuel nam nu de gok van zijn leven. Hopende dat de vaderliefde van Dale groter zou zijn dan zijn behoefte om Samuel te vernietigen.

"Ja Dale, als Grace wil ben ik geschiedenis."

Hopende dat Dale zijn zoon aardiger vond dan hem.

"En mijn zoon, jou aanstaande schoonzoon ook."

Vol ongeloof over zoveel eerlijkheid kijkt Dale in de zwarte kijkers van Samuel.

"En wat zou mij nu tegen moeten houden om van deze informatie geen misbruik te maken Sam?"

De berekenende ogen van Samuel prikken diep in die van Dale.

"Je hebt de vader en de grootvader nodig om Grace hier levend doorheen te slepen. En daarna om te helpen bij de opvoeding." De veelbetekende ondertoon doet Dale rillen.

Het ene moment gaf Sam hem een troef en het volgende moment een joker. Deze man was slim. Super slim. In de zakenwereld zou hij onverslaanbaar zijn als hij dat niet al was.

Samuel hervat het gesprek.

"Ik ben niet uit op het leven uit van de vader, van mijn aanstaande schoondochter.

Ik ben niet uit op de kinderen van onze kinderen.

Ik heb alleen geprobeerd om het meest veilige moment uit te zoeken, dat de lijn zou worden voortgezet. Als dit ongecontroleerd gebeurt is de ramp niet te overzien. Helaas zoals ik al zei. Heb ik twee belangrijke factoren over het hoofd gezien. Veronderstelling is de moeder van alle fouten."

Dale was het daar helemaal mee eens.

"En nog iets Dale."

Dale schrikt op uit zijn overpeinzingen.

"Als Grace erachter komt dat ze machtiger is dan ik? Bestaat er een kans dat ze daar op enig moment gebruik van maakt."

Dale kijkt nog eens bedachtzaam naar Samuel.

"Ik zal mijn mond houden Sam, voor ons aller heil"