Zo dat waren 15 hoofdstukjes. Heeft iemand al door waarom ik dit verhaal in de categorie Voldemort heb gezet?
Volgens mij is het een in koppertje, of toch niet? En inderdaad Sannuhtjuh. Als het aan mij ligt komt Harry Potter en zijn clubje er niet in voor. Maar misschien bedenk ik me nog...
Hoofdstuk 16 Als de doden konden spreken.
"Ahum." In de deuropening stond James.
"Meester?" Samuel draait zich nu om terwijl Grace hem nog half in haar greep houdt.
"Wat is er James?"
"John Meisters wil u spreken."
"Is alles in orde James? Voel je, je wel goed? Ik heb John eerder vanavond van het leven beroofd."
"Dat weet ik Heer, maar nu leeft hij weer, ik zweer het u, ik maak geen grapje."
"James dat kan niet, hij was dood!"
Grace mengde zich nu in de discussie.
"Jawel. Maar nog niet zo lang. Het is echt niet zo onmogelijk als ze nog niet zo lang dood zijn hoor." Ze kijkt het groepje mannen rond.
"Wat?" Verbijstering alom.
"We hebben nog informatie van hem nodig. Samuel was iets te snel met het afhandelen vonden we." En daarmee sprak ze weer in drievoud.
Samuel pakt voorzichtig haar kleine hand.
"Grace, wil je me vertellen dat je nu ook al de doden kan laten herreizen?"
"Ik? Nee. Ik bedoel, ik niet alléén, maar wij. Ik en de jongens. Samen. En daar komt bij, hij was nog maar een beetje dood. Nog niet zo heel erg dood bedoel ik. En zijn lichaam was niet kapot of zo. Dat had het moeilijker gemaakt denk ik. Maar dit was relatief eenvoudig." Verbaast kijkt ze om zich heen.
"Wat?"
Samuel laat haar hand los en kijkt zijn zoon aan.
"Zie je nu wat ik bedoel zoon. Niemand kan met zoveel macht omgaan en zuiver blijven. Macht maakt corrupt."
Samuel maakt aanstalte om naar de kelder te gaan. Grace legt nog even haar hand op zijn arm om hem tegen te houden.
"Mag ik mee? Lijkt me lachen."
"Als ik nee zeg zou je dan luisteren?"
"Natuurlijk, waarom niet?"
"Dan is het antwoord, nee."
"Ok." Antwoord ze teleurgesteld.
"Laat je dit keer wel je gezicht zien?"
Samuel voelde nattigheid.
"Waarom zou ik?"
"Nou gewoon, voor het dramatische effect. Wedden dat ie je de oren van je kop lult? Ik zou zo graag zijn gezicht zien als je verteld dat je zijn meester niet bent. Ik had vanaf het begin af aan al een hekel aan hem. Arrogante klootzak."
"Hoe kan je een hekel aan hem hebben? Je hebt hem maar een keer gezien."
"Nee hoor, ik ben hem al veel vaker tegen gekomen. Hij is hoofddirecteur bij Hiyrotech een bedrijf van mijn vader. Paps had concrete aanwijzingen dat John van twee walletjes probeerde te eten. Dus ben ik daar undercover aan het werk gegaan, ongeveer een maand terug."
"Maar hij wist niet dat jij Grace Jaeger was de dochter van Dale Jaeger?"
"Precies."
Nu richt hij zich op Jerry.
"Had jij al iets gemeld over Grace, richting John?"
"Nee, ik had nog niets concreets om terug te melden."
"Dus zijn actie om Dale af te persen stond hier helemaal los van?"
Dale haalt zijn schouders op.
"Ik denkt het. Hij heeft mij ontmoet doordat hij een poging had gedaan om bepaalde bedrijfsgeheimen aan te bieden. Daar ben ik niet op in gegaan natuurlijk. Temeer daar het me eigen bedrijf betrof, maar dat wist hij niet."
"Hoe komt het dat hij dat niet wist?"
"In de meeste bedrijven ben ik stille vennoot. Ik geef er de voorkeur aan om achter de schermen te werken."
Nu was het Jerry diens speurneus in actie kwam.
"Dus mijn aanstaande schoonvader bezit meerdere bedrijven?" Met een tinkel in zijn ogen slaat hij een arm om Grace haar middel.
"Ik heb een goede vangst gedaan pap." Vervolgens geeft hij Grace een kusje in haar nek.
Nu was het Grace die Jerry even moest plagen.
"Om precies te zijn Jerry, 52 bedrijven"
Jerry kijkt Grace bedenkelijk aan.
"O, nu begrijp ik de huwelijkse voorwaarden."
Dale pakt de hand van zijn dochter en kijkt haar ernstig aan.
"Grace? Sam en ik hebben besloten dat huwelijkse voorwaarden zoveel rompslomp en dus tijd gaat kosten dat we er vanaf zien. We zijn van mening dat jullie zo snel mogelijk moeten trouwen. We hadden Vegas in gedachten."
Jerry wrijft bedenkelijk over zijn kin.
"Mag ik wel oppassen dat we die 52 bedrijven niet kwijtraken in de 113 van mij. Ik ben het met jullie eens, zou veel te veel tijd kosten om alles op papier te zetten."
Samuel voegt daar aan toe,
"ja, en daarna trouwen jullie écht, hier in dit huis."
Jerry kijkt glunderend naar Grace.
"Ja Grace we maken er een prachtig verbintenis ritueel van met bloemen en regenbogen en gasten…" Grace had haar vingers op zijn mond gelegd en onderbrak daarmee, zijn naar aller waarschijnlijkheid lange verhaal. Hij zou zeker teleurgesteld zijn.
"Ik denk dat je vader een iets andere soort verbintenis bedoeld." Jerry kijkt naar zijn vader.
"Ja zoon, het moet een zwartbloed verbintenis worden."
Dale vond dit niet erg vrolijk klinken. Als hij naar Jerry kijkt wordt hij ongerust. Jerry had nu een bijna groene kleur van ontsteltenis. Hij kijkt nu weer naar Samuel en vraagt.
"Wat houd een zwartbloed verbintenis in?"
"Een zwartbloed verbintenis bestaat voornamelijk uit zwarte magie. Het is de sterkste vorm van verbintenis die ik kan bedenken."
Jerry voegt daar aan toe
"Ja en de gevaarlijkste!"
Dale kijkt nog steeds niet begrijpend naar Samuel en wacht op uitleg.
"Kan je, je nog herinneren dat ik je zei dat duivels en demonen niet bestonden?" Dale knikt van ja.
"Ik heb gelogen." Hiermee was voor Samuel het onderwerp afgedaan, hij moest naar hun weer levende gast in de kelder.
Als Samuel de kamer heeft verlaten draait Dale zich nog even naar Jerry "113 zei je?"
"Ja, dat zijn die van mij. Ik zou niet weten hoeveel pap er nu bezit."
"Het lijkt mij dat niet jij, maar Grace een goede vangst heeft binnen gehaald. Weet je het zeker van die huwelijkse voorwaarden?"
"Ja Dale héél zeker. Zeker nu we een zwartbloed verbintenis aangaan. Huwelijkse voorwaarden zouden zinloos zijn."
"Waarom?"
Jerry kijkt Grace nog een keer intens in de ogen.
"Scheiden is geen optie."
In gedachten verzonken liep Samuel naar de kelder. Hij liet de afgelopen uren in zijn gedachten de revue passeren. Hij maakte zich zorgen om Grace. Welke bijzondere krachten had ze nu al in dit vroege stadium. De integratie van de zwarte schim. In een oogwenk had ze hem versteend. Ze is zwanger en kan verschijnselen. Ze had Jerry en Dale getransporteerd. En ze had een dode herrezen. Hoe zat dat met het zwart worden van haar ogen? Dit maakte hem eigenlijk nog het meest nerveus.
John hing weer, of nog steeds in de kettingen. Grace had gelijk. Hij was te snel geweest met het ombrengen van John. Maar toen hij zei dat hij er voor gezorgd had dat onder andere zijn eigen zoon dood zou zijn verloor hij zijn beheersing. Hij moest er achter zien te komen hoeveel van zijn soort er nog in Amerika actief waren. En hij kon zich niet voorstellen dat het alleen om geld ging. Hij sloeg zijn capuchon weer over zijn hoofd, en stapte de ruimte binnen bij John Meisters.
Als John hem in het oog krijgt begint hij te beven. Daar was hij weer. Hij kon de pijn van zijn laatste ontmoeting nog voelen. Hij dacht dat hij daarna het bewustzijn verloren had. Hij kon zich een droom herinneren. Dat kattenkopje van een Grace kwam er in voor. Ze had iets met hem gedaan waar hij heel erg boos over was geworden. Maar wat dat nu precies was kon hij zich niet herinneren.
Met een gracieus handbeweging van Samuel vallen de kettingen los naar beneden. John was opgelucht. Dankbaar zakt hij onderdanig op een knie en buigt zijn hoofd.
Samuel bedacht hoe hij dit aan zou pakken en nam een gok.
"Je aanslag op Grace Jaeger en Jerry Smith is mislukt!"
Verschrikt kijkt John op. Het gezicht van zijn Meester was weer niet zichtbaar.
"Heer, ik zal alles in het werk zetten om dit te corrigeren"
"Nee. Je staakt direct al je activiteiten als het om de familie Jaeger of Smith gaat. Ik heb mijn eigen plannen met ze. Ik heb ze onder mijn invloed gebracht en ze zijn nu mijn dienaren."
John kijkt verrast, dit had hij niet verwacht. Het was natuurlijk een verassing dat Grace en Jerry magisch waren en zijn Heer zag daar waarschijnlijk nut in.
"Zij zullen weer gewoon hun dagelijkse leven voortzetten en vergeten zijn dat je ooit bij Dale Jaeger geweest bent. En je laat het detective bureau stoppen om Grace te schaduwen.
Samuel zette al zijn wilskracht in om John nu te laten praten.
"Ik wil een uitgebreid verslag van al je activiteiten tot nu toe om te voorkomen dat mij nog meer potentiële dienaren ontglippen."
John had geen schijn van kans en begon te vertellen.
Al na gelang zijn verhaal vorderde kreeg Samuel het gevoel dat hij mensen nodig had die meer verstand van zaken hadden. Zijn zoon was best wel technisch maar hij had het vermoeden dat hij meer aan Grace en haar Vader zou hebben. Hij had ondervragers nodig die gerichter konden vragen.
Hij dacht aan Grace haar kinderen. Zou het lukken om contact te leggen met Grace?
Hij had die gedachte nog maar net gevormd of hij voelde haar aanwezigheid. Ze kwam als een lenige kat de trap af de kelder in. Haar vader in het kielzog. Heel rustig kwamen ze naast hem staan. John was nog aan het praten toen hij ze daar zag staan. Midden in zijn zin bleef hij met open mond kijken naar Grace en Dale. Hoe kon dat nu? Hij had toch hun geheugen gewist? En nu stonden ze hier!
Grace had op het moment dat Samuel contact zocht met haar jongens een stortvloed van informatie gekregen. Meer dan Samuel kon vermoeden.
Ze wist ongeveer wel waar het verhaal van John naar toe ging en dat baarde haar zorgen. Ze hoopte dat zij ook via haar kinderen weer kon communiceren richting Samuel en probeerde dat.
Ze verzocht haar kinderen een mededeling door te sluizen naar Samuel. Maar de jongens begonnen te lachen. Na een paar hilarische seconden konden ze haar vertellen dat zij hen niet nodig had. Dat ze zelf de macht had rechtstreeks te communiceren met haar mentor. Ze hadden best wel lol over hun moeder, en dat ze niet door had wat ze allemaal kon. Met een frons over het gegekscheer van haar kids probeert ze het. In haar gedachten begint ze tegen Samuel te praten.
'Samuel, vindt je het erg als ik het gesprek met John over neem, mijn vader en ik hebben een vermoeden waar het over gaat.'
Het eerste moment dat hij Grace in zijn hoofd hoort praten is hij verbaasd. Toch ziet hij kans dit uit zijn lichaamstaal niet te laten blijken. Zou hij haar ook zo kunnen antwoorden? Hij probeerde het.
'Ik hoopte dat al, ga gerust je gang.'
Grace hoorde nu de stem van haar mentor in haar hoofd en begon te glimlachen, het was gelukt!
Ze had het gevoel dat haar zoons applaudisseerden. Kleine boefjes, zo de draak te steken met hun eigen moeder. Maar ze was niet boos. Ze richt zich op de inmiddels stille John.
"John, het is noodzakelijk dat je me de hele missie verteld." Ze maakte gebruik van haar nieuw verworven macht om mensen aan haar wil te onderwerpen. Nog vóór ze haar zin af had gemaakt, waren de ogen van John Meisters dof en wezenloos. Als een monotone prediker raffelde hij het hele verhaal eruit. Dale was inmiddels zeer nerveus geworden en wou eigenlijk weg uit de kelder. Hij had genoeg gehoord. Hoe was die Meester van John er achter gekomen waar hij mee bezig was?
Grace wist nog niet genoeg.
"Dan heb ik nog een vraag aan je John. Wat is de naam van je Meester."
"Dat is Heer Voldemort."
Dit was voldoende voor Grace en streek met haar rechter hand, van boven naar beneden over het gezicht van John.
"John, je ben nu alles vergeten vanaf het moment dat je hier wakker werd in deze kelder. Je gaat nu naar huis en zal je nóóit meer iets herinneren, zelfs niet als je Meester je gedachten af zou zoeken. Hij zal alleen maar op de lege plekken treffen die ik nu in je hoofd achter laat.
En met die woorden was John verdwijnselt.
Samuel slaat zijn capuchon van zijn hoofd en kijkt boos naar Grace.
"Grace, ik had hem opdracht gegeven om Jerry, Dale en jou met rust te laten. Dat heb je nu in een keer uitgewist!"
"Dat weet ik Samuel, maar ik voelde dat hij twijfelde aan jou."
"Wat bedoel je?"
"Hij geloofde niet meer dat jij zijn Meester was."
Nu was het Dale die het niet meer snapte.
"Waarom zou hij überhaupt denken dat Samuel zijn Meester is?"
Jerry had de hele tijd afzijdig gestaan op de trap maar mengde zich in het gesprek.
"Ja pap, dat is een sterk punt dat Dale aanvoert."
Grace wist waar ze het over hadden, maar liet het aan Samuel over om te beslissen wat hij zou antwoorden.
Samuel kijkt van Dale naar Jerry en vervolgens naar Grace. Als hij Grace aankijkt ziet hij dat hij voor Grace, tijdens haar zwangerschap, geen geheimen kon hebben. Het viel hem mee dat ze loyaal bleef en niets zei.
Hij besluit het luchtig af te doen.
"Wie zal het zeggen, gewoon mazzel denk ik."
Grace glimlacht om die opmerking maar zegt nog steeds niets"