Hoofdstuk 24 Lokaas
Het is zaterdag 10 uur in de ochtend 26 maart 2005.
John Meisters kijkt verdwaasd naar het artikel in de ochtendkrant.
Bom ontploft in appartement Manhattan.
Gisteravond laat is op de Upper West Side Manhattan Ny een appartement uitgebrand nadat er een explosief is ontploft. Omwonenden zijn geschokt maar ongedeerd. Voor zover bekend, zijn er geen slachtoffers gevallen. De bewoners van het pand waren blijkbaar niet aanwezig. Het explosievenopruimingsteam stelt een onderzoek in naar de aard van het explosief. Een woordvoerder van de politie heeft verklaard dat het in ieder geval niet om een terroristische aanslag gaat.
Verdomme! Het was de bedoeling om Dale's dochter om zeep te helpen. Zijn mannetje moet hebben gefaald. Hij had afgesproken dat als hij niet zou bellen, die griet thuis zou moeten zijn, als hij de bom tot ontploffing zou brengen. En volgens zijn contactpersoon hadden er twee lijken gevonden moeten worden. Met een zucht pakt hij de telefoon en maakt een afspraak met zijn middelman, om hem uitleg te vragen over wat er nu gebeurt is.
Een uur later zit John in het restaurant van het Hiyrotech gebouw. Even later komt er nog iemand binnen die de ruimt met zijn ogen afzoekt en vindt John zitten bij een tafeltje in een rustig hoekje van het restaurant. Als hij zich bij hem heeft gevoegd beginnen ze zachtjes te praten.
"Vertel. Wat is er mis gegaan."
"Mijn man die de uitvoering heeft gedaan kon me vertellen dat ze wel degelijk binnen was toen hij de bom liet ploffen. Zoals ik al had gezegd had ze haar vriendje bij zich. Hij had deze man nog niet eerder mee zien komen."
"En ze hebben niets gevonden?"
"Nee, zelfs haar twee katten niet."
"Vreemd. En hoe zit dat met die bom?"
"Die zullen ze technisch terug tracen naar de maffia."
"Ok."
John gooit nog wat geld op tafel.
"Hier, drinkt wat van me."
En met die woorden verliet John het restaurant. Eenmaal thuis aangekomen pakt hij de telefoon en belt Dale Jaeger. Geen antwoord. Hij besluit het later nog eens te proberen.
John leest nog een keer het minuscule stukje informatie. Het was zijn bedoeling Dale te manipuleren als hij verslagen van verdriet helemaal alleen zou zijn. Hij moest weten waar Dale allemaal nog meer een vinger in de pap had. Dat zijn dochter waarschijnlijk niet was omgekomen kon hij misschien gebruiken in zijn voordeel. Mogelijk dat Dale nu wel met het geld over de brug wou komen.
Later die avond probeert hij nog een paar keer Dale te bellen maar nog steeds geen gehoor. Even overweegt hij om er heen te gaan maar besluit dat als Dale er niet was het toch geen zin had.
Ook de gehele zondag blijft hij het proberen tot dat later die avond de telefoon wordt opgenomen.
Als Grace voor iedereen koffie heeft ingeschonken gaat Jerry verder met de planning.
"Dus ik help Grace het ziekenhuis in met een buil op haar hoofd. Eigenlijk hoeft Dale haar alleen maar op te halen uit de wachtruimte. En Dale moet nog een taxi nemen om van het vliegveld via het ziekenhuis naar zijn eigen huis te rijden."
Tommy heeft een idee.
"Ja, en wij kunnen wel in de computers van het vliegveld en het ziekenhuis hacken om het geheel geloofwaardig te maken voor het geval John Meisters het laat controleren."
"Mooi dat is makkelijker dan op magisch wijze mensen er toe bewegen het aan te passen. Nu moet Grace alleen nog een geloofwaardige buil krijgen bij voorkeur iets in het zicht." Als Jerry zijn toverstok op Grace haar gezicht richt, houdt ze hem tegen.
"Ho, ho, dat doe ik liever zelf als je het niet erg vindt." Ze kijkt nog even naar Samuel en die knikt goedkeurend. Als ze haar hand weer van haar voorhoofd haalt heeft ze een paarsblauwe buil en zelfs een beetje een blauw oog. Jerry kijkt goedkeurend naar haar werk.
"Nu moet ik alleen nog een overtuigend verhaal hebben richting John waarom ik de moeite heb gedaan je op magische wijze uit je appartement te halen. En vervolgens je geheugen te wissen en in een ziekenhuis achter te laten?"
"Je zou kunnen toegeven dat je me aantrekkelijk vond en de verleiding niet kon weerstaan om mij mee te nemen naar jou huis waar je me misbruikt hebt, omdat ik toch maar een dreuzel ben. En je me geheugen daarna hebt gewist. Dat gelooft dat stuk verdriet zonder problemen."
"Je wil dat ik je zogenaamd verkracht heb?"
Nu kwam Sammy met een opmerking.
"Dan moeten we dat ook in het medisch dossier zetten. Het is onwaarschijnlijk dat ze er niet achter waren gekomen. Maakt het verhaal des te geloofwaardiger. Moet ze alleen wel iets meer hebben dan een buil. Ik stel voor wat krabben en wat blauwe plekken op d'r polsen. O ja en een lekkere zuigvlek waar ze hem zelf niet kan zien, ergens achter in haar nek waar andere mensen het wel kunnen zien."
Grace kijkt streng naar haar zoon.
"Verder nog iets? Gekneusde ribben, wurgplekken een gebroken been misschien nog?"
"Nee dat zou te ver gaan. Kan je niet meer naar je werk ten slotte. Iemand moet hier de centjes verdienen?"
"Dankjewel Sammy, laat maar zien wat je in het medisch dossier hebt gezet straks dan zorg ik er zélf wel voor dat het overeenkomt met mijn lichaam."
Jerry legt nog even zijn hand op haar been.
"Die zuigvlek wil ik wel doen." En hij kwam al op haar af.
"Hè gedraag je eens even!"
Iedereen moet lachen om Jerry en Grace.
Als het weer wat rustiger is komt Dale met een opmerking.
"Kom ik er achter dat Grace verkracht is?"
Samuel antwoord hem.
"Ik denk dat het ziekenhuis het je alleen zou vertellen als Grace daar toestemming voor zou geven. Anders kan ze het geheim houden voor je. Je kan natuurlijk als goede vader iets vermoeden maar als Grace blijft volhouden dat ze zich niets kan herinneren, en ook geen aangifte wil doen bij de politie, staat een ziekenhuis ook machteloos."
Grace zet haar lege kopje neer.
"Ik denk niet dat het verstandig is dat paps het weet. Hij zou me niet meer naar me werk laten."
Samuel knikt.
"Sterk punt. Ik zou net zo reageren."
Ook Samuel zet zijn lege kopje terug.
"Dat wordt het denk ik tijd om in actie te komen. Tommy en Sammy jullie gaan de computers hacken van het vliegveld en het ziekenhuis. Hoe lang gaat het duren denken jullie?"
Tommy antwoord.
"Een paar minuten. De beveiliging in 2005 stelde niets voor. In het geheel zijn we wel in een kwartiertje klaar." En met die woorden gingen de jongens naar de computerruimte.
"Grace jij zorgt er zo voor dat je uiterlijke kenmerken overeenkomen met het ziekenhuisdossier. En gaat naar het ziekenhuis.
James jij gaat samen met de tweeling straks rechtstreeks naar het huis van Dale.
Jerry jij gaat naar het penthouse waar Grace het over had en zorgt er voor dat het een veilige plek is voor jou en Grace."
"Voor mij en Grace?"
"Ja ik zou me kunnen voorstellen dat jullie na vannacht, wel graag bij elkaar willen zijn."
"Waarom pas na vannacht?"
"Grace blijft aankomende nacht nog bij haar vader. We weten niet hoe snel John zijn neus weer zal laten zien. Het is alleen zaak dat hij Grace niet ziet. Nu is alleen de vraag hoe krijgen we Dale op het vliegveld?"
Grace steekt haar hand op.
"Daar zou ik voor kunnen zorgen. Ik zou hem kunnen plaatsen in een leeg heren toilet van het vliegveld."
Samuel kijkt haar donker aan. In reactie staat Grace gefrustreerd op.
"Wat? Ik doe toch nog helemaal niks, ik gooit het alleen maar in de groep."
"En als ik je idee afkeur?"
"Dan gaat het een bak meer tijd kosten om paps op het vliegveld te krijgen. Maar je kan het krijgen zoals je het hebben wil hoor Samuel. Ik ga kijken wat me jongens in het ziekenhuis dossier gezet hebben."
En met die woorden liep ze rustig richting de computerruimte.
Samuel vertrouwde haar niet en besloot om haar nog verder op de proef te stellen.
"Dan maak ik een transportsleutel voor Dale om hem op het vliegveld te krijgen. Zoals Grace al zei gaat dit wat meer tijd kosten om je veilig op de juiste plek te laten landen."
Grace had hem wel gehoord maar het kon haar niet schelen. Als Samuel geen gebruik van haar nieuwe krachten wou maken vond ze dat best. Maar ze was ook niet van plan om ze in de toekomst meer aan te bieden. Als hij haar nodig had moest voortaan maar vragen.
Ze kijkt naar haar hand en ziet dat ze de ring nog om heeft. Ze draait zich naar de deur en roept.
"Jerry we moeten niet vergeten onze ringen af te doen."
"Goed dat je dat zegt, ik was al bijna vergeten dat ik hem om heb."
Het zwarte kistje stond nog steeds op de salontafel en met enige dwang liet de ring, Jerry's vinger los. Als Jerry zijn ring in het kistje heeft gedaan komt ook Grace al met die van haar tussen haar vingers aanlopen. Dale kijkt er naar.
"Zó, dat zijn mooie ringen!"
"Ja mooi hè paps, van Samuel gekregen als huwelijksgeschenk."
"Nou Samuel. Daar beschaam je me mooi mee, ik heb de kinderen nog niets kunnen geven."
"Ik weet zeker dat het je nog wel zal lukken tussen nu en 1 april."
"Ja je hebt gelijk, ik heb nog een week."
Als Dale weer naar zijn dochter op kijkt ziet ze er uit alsof ze een pak slaag had gehad. Haar onderlip was dik en kappot, ze had blauwe plekken rond haar hals en polsen en natuurlijk nog die buil die ze al had.
"Doet het geen pijn lieverd?"
"Jawel, ik moet tenslotte natuurlijk reageren als iemand er aan komt. En de jongens hebben dossiers vergeleken van verkrachtingsgevallen. Het schijnt gebruikelijk te zijn dat er ook standaard een test op geslachtziektes en een zwangerschapstest gedaan wordt. Zullen we die positief of negatief laten uitkomen?" Grace kijkt vragend naar Samuel.
Samuel kijkt bedenkelijk naar Grace.
"Als de bevruchting nog maar een paar dagen oud is zal een zwangerschapstest negatief uitvallen."
Vervolgens roept hij richting de computerkamer naar de tweeling.
"Jongens. Als een dokter nu een echo zou maken bij Grace wat voor een leeftijd zou hij daar aan koppelen?"
Sammy kijkt om het hoekje.
"We zijn nu 6 weken."
"En wat zou een dokter doen als hij er achter komt dat een verkrachtingsslachtoffer zwanger is?"
"Waarschijnlijk een echo maken om te kijken of alles nog Ok is."
"Goed, zet dat maar in het dossier."
"En de geslachtsziekte?"
"Dat zullen we Grace maar niet aandoen dacht ik zo."
Samuel keert zich weer naar het groepje mensen rondt de salontafel.
"We weten niet hoe veel tijd het gaat kosten om John in de luren te leggen. Mocht het al noodzakelijk zijn dat Grace wat langer bij Hiyrotech rond loopt, is er een verklaring voor het feit dat ze wat ronder aan het worden is."
Dale schiet opeens iets te binnen.
"Zeg Sam, waarom kan jij me niet naar het vliegveld brengen zoals je me gehaald hebt uit mijn huis?"
"Dat is niet geheel ongevaarlijk. Een transportsleutel is veel veiliger."
"Maar je zei toen dat het volkomen veilig was?"
"Ook dat was een leugen Dale."
Tommy en Sammy waren klaar en kwamen er weer bij staan.
"Een van ons kan opa Dale wel meenemen naar het vliegveld."
Dale kijkt Tommy aan.
"Tommy, Samuel zegt net dat het gevaarlijk is."
"Niet als een volbloed demon het doet. Wij beheersen de techniek van het ontvoeren perfect."
Jerry kijkt bezorgd naar zijn vader.
"Je hebt mij een demonische techniek geleerd?"
"Ja en nog een paar andere in die categorie. Tommy, Sammy geen woord meer alsjeblieft. Deze discussie is voor een later tijdstip."
En daarmee had hij net op tijd de monden gesnoerd van de tweeling. Hij kijkt Tommy aan en neemt een beslissing.
"Goed Tommy, jij brengt Dale naar het vliegveld en dan kom je hier weer terug."
Tommy gaat gehoorzaam in het midden van de kamer staan en zoekt met zijn gedachten het vliegveld op. Vervolgens vind hij een leeg toilet hokje. Hij steekt zijn hand uit naar Dale en zodra Dale hem aanraakt zijn ze verdwenen.
Enigszins gedesoriënteerd staat Dale samen met Tommy in het smalle wc hokje. Voordat Dale iets kan zeggen legt Tommy zijn wijsvinger op zijn mond ten teken dat Dale niet moet verraden dat hij niet alleen is. Vervolgens tikt hij nog even met gestrekte hand tegen zijn voorhoofd alsof hij een saluut bracht en was weer verdwenen.
Als Tommy weer terug is zit Grace naast Jerry op de bank en Sammy stond nog bij de salontafel.
Grace begint te spreken.
"Goed tijd voor mij om naar het ziekenhuis te gaan. Maar eerst nog even dit." Ze pakte haar toverstok en veranderde haar kleding. Met een schuin oog op Samuel.
"Het is de bedoeling dat ik mijn vader op zijn mobile bel, maar die heeft hij niet bij zich. Die ligt nog op zijn nachtkastje."
Met een afwachtende blik kijkt ze Samuel aan hoe of hij dit gaat oplossen.
"Ja, daar heb ik niet bij stil gestaan."
Hij kijk terug in haar koele ogen en ziet alleen maar afwachting. Ging ze niet aanbieden om dit kleinigheidje op te lossen? Maar ze gaf geen kik. Hij besluit nog een keer haar beheersing op de proef te stellen.
"Tommy, als jij nu naar het huis van Dale gaat daar zijn mobile ophaalt, en die vervolgens naar Dale brengt." Na enige overpeinzing.
"Kan je direct fungeren als zijn bodyguard. Trek iets passends aan voor deze klus."
Grace draait zich om naar Tommy en geeft hem een brede grijns.
"Ja iets met een oortje en een zonnebril. En vergeet niet een wapen onder je arm en aan je kuit te gespen."
"Hoe moet ik daar aan komen?"
"Paps heeft een uitgebreid wapenarsenaal. Als je in zijn slaapkamer het boek 'Gone with the Wind' naar buiten trekt gaat er een geheime deur open. Daarachter vindt je alles wat je nodig hebt. Weet je hoe je met wapens om moet gaan?"
"Ja dat zal wel lukken."
"Ok, succes. Dan zie ik je straks in het ziekenhuis."
En daarmee was Tommy verdwenen.
Sammy slaat James op zijn schouder.
"Zullen wij dan ook maar gaan?"
"Ik weet niet waar heer Dale woont Meester Sammy."
"Geeft niet, ontvoer ik je toch gewoon."
En daarmee waren ook Sammy en James verdwenen.
Jerry keert zich nu naar Grace.
"Hoe kom ik in dat penthouse?"
"Eenvoudig. Achter in het gebouw zit een grote dienstlift. Daar zit een paneeltje wat je open kan maken en een pincode kan invoeren. Die pincode is 9696. Als je die invoert gaat de lift naar de bovenste verdieping. Daar kom je in een halletje met weer een deur waar weer een pincode ingevoerd moet worden. Die pincode is 2357. En als je binnen bent heb je 30 seconden om het alarm uit te schakelen. De code van het alarm is 100207."
Jerry herhaald de codes nog een keer en met een korte kus op haar lippen is hij verdwenen.
Met een zucht tikt ze in haar nek en er verschijnt een zuigzoen. Ze had zó gehoopt dat Jerry dat voor haar zou doen.
Samuel kijkt goedkeurend naar zijn nieuwe dochter.
"Ik ben trots op je Grace. Je toont bewonderenswaardig veel geduld en controle."
"Dankjewel Samuel, ik moet toegeven dat je het me niet makkelijk maakt."
"Heb ik je ooit iets makkelijk gemaakt Grace?"
"Nee, en dat is misschien maar goed ook."
En met die woorden was Grace ook vertrokken.
Dale staat bij de uitgang van het vliegveld en realiseert zich dat hij niet weet naar welk ziekenhuis hij moet. Op dat moment hoort hij zijn vertrouwde ringtone naast zich. Een jonge man met zonnebril en oortje reikt hem zijn telefoon.
"Telefoon voor u meneer Jaeger."
Dankbaar neemt Dale de telefoon van Tommy over. Als hij opneemt hoort hij aan de andere kant zijn dochter met huilerige stem het verhaal van de bomaanslag doen en haar geheugenverlies en dat ze in het ziekenhuis is. Ze doet dat zo overtuigend dat Dale er wit van wordt.
"Ik kom eraan lieverd ik ben in 10 minuutjes bij je."
Zoals een goede bodyguard betaamd had Tommy al een taxi geregeld. Terwijl hij spiedend om zich heen kijkt houd hij voor Dale de deur open. Als Dale in de taxi zit schuift Dale achter de bestuurder en Tommy gaat naast hem zitten.
Ongeveer 10 minuten later zijn ze daadwerkelijk bij het ziekenhuis. Ze regelen dat de taxi op hen moet wachten en gaan naar binnen. Als Grace haar vader in de hal het ziekenhuis ontdekt valt ze hem huilend in zijn armen. Tommy gedraagt zich als een goede bodyguard en houdt iedereen om hun heen in de gaten.
Na een lange taxirit zijn ze eindelijk thuis. James en zijn vrouw waren inmiddels weer terug, daar had Samuel voor gezorgd. En Sammy en 'James twee' stonden in de woonkamer al op hun te wachten.
Als Sammy, Tommy in het oog krijgt begint hij te grijnzen.
"Wat zie jij er gaaf uit. Het lijkt wel echt."
Zonder woorden opent Tommy de linker zijde van zijn keurige jasje en laat het wapen zien.
"Wouw, een echt wapen?"
"Ja gestolen van opa, sorry, van meneer Jaeger. Was een idee van mejuffrouw Jaeger."
"Goeie ideeën heeft die juffrouw."
Grace komt tussen beide.
"Sammy, als jij er nou ook voor zorgt dat je er net zo uitziet als Tommy is het bodyguard verhaal geregeld."
Sammy kan het niet laten om zijn moeder nog even te plagen.
"Moeders, waarom willen ze toch altijd dat hun tweelingen het zelfde dragen." En hij rolt nog even met zijn ogen, terwijl zijn broer hem al meetrekt naar de wapens van Dale.
"James?"
Peter draait zich naar Grace.
"Vanaf nu heet jij Phil."
"Zoals u wenst."
Op dat moment gaat de telefoon.
Grace wist dat dit John was maar hield zich stil.
Dale pakt behoedzaam de telefoon van de haak.
"Met Dale Jaeger."
Dale luistert even aan wat er gezegd wordt. Zijn hoofd wordt rood van woede.
"Nou moet je eens luisteren vuile klootzak, ik weet wat je gedaan hebt. Ik heb net mijn dochter uit het ziekenhuis opgehaald en…"
Blijkbaar werd hij onderbroken.
"Ok, John je hebt me overtuigd, je krijgt je klere geld."
Na nog even geluisterd te hebben legt hij neer.
"Hij komt het maandagavond ophalen."
Met een plof laat Grace zich in een stoel vallen.
"Ik was al bang dat hij elk moment voor ons neus zou staan."
Dale gaat ook zitten.
"Ja nu kan Jerry in actie komen."
"Ja raar idee dat ik zogenaamd niet weet wat er met me is gebeurt en die gluiperd wel."
"Ik zal James even roepen. Hij zal zich wel afvragen wat er allemaal aan de hand is."
Even later komt James binnen. Als hij Grace ziet schrikt hij aanzienlijk.
"Maar wat is er met u gebeurt mejuffrouw Grace."
"Ik heb een bomaanslag overleefd. Mijn appartement is niet meer."
"U ziet er eerder uit alsof u bent aangevallen."
"Ik verzeker je James ik ben niet aangevallen."
Met een blik van wat doe jij hier kijkt James naar Peter.
"En u bent?"
"Ik ben Phil de nieuwe chauffeur."
"En waar is Dick dan?"
"Die heeft een nieuwe betrekking gevonden."
Hij kijkt nu vragend naar Grace maar durft het niet te zeggen.
Voor Grace is het een fluitje van een cent om te weten wat er in hem om gaat.
"Mijn vader weet het inmiddels James, hij wist alleen nog niet dat jij ook magisch bent. Jij en je vrouw wel te verstaan."
"Is mijn hele huishouden dan al die jaren bevolkt door tovenaars?"
"Ja pap, ik denk dat Samuel dat nodig vond."
Bij het horen van zijn Meesters naam verstard James.
"U noemt hem bij de voornaam juffrouw Grace?"
"Ja James, ik heb een onomkeerbare deal met hem gesloten en een van de resultaten is dat ik hem bij zijn voornaam moet noemen."
Dale kijkt zijn meisje gekscherend aan.
"Nou, nou Grace, het woord 'moeten' is wat al te zwaar opgelegd vindt je niet?"
"Als ik het niet doe knijp ie me strottenhoofd dicht tot ik het wel doe. Geen prettige ervaring geloof me."
James was bleek geworden. Dale kijkt geschokt.
"Maar liefje heeft hij al een vaker iets dergelijks gedaan?"
Grace begint te lachen. De tweeling nu volledig identiek als bodyguards waren binnen gekomen en hadden het laatste stukje van de conversatie gehoord en moesten ook lachen.
James draait zich razendsnel om en heeft al een toverstok in zijn hand. Maar de tweeling geeft geen krimp. Grace staat op.
"James dit is Tom en Sam. Zij zijn voorlopig de bodyguards van paps. Je kan ze beschouwen als een deel van de familie. Ze hebben hier alle vrijheden die pap en ik hier ook hebben. Is dat duidelijk?"
James steekt zijn toverstok weg.
"Ja jufrouw Grace. Misschien is het verstandig dat mijn vrouw ook even kennis maakt met de nieuwe aanvullingen op het personeel."
"Dat is goed James, haal haar maar even."
De vrouw van James is een rijzige donkere schone uit Spanje.
Als zij binnen komt ziet ze eerst alleen hoe Grace er uit ziet.
"O, Sinjorita Grace, wat iz er met ou gebourd?"
"Het is niet ernstig Isobella, komt allemaal weer goed. Ik wil je even voorstellen aan Phil onze nieuwe chauffeur en pap heeft twee bodyguards voor zijn veiligheid. Dit is Tom en dat is Sam."
"Gallo, aankenaam kennis me ou te maken." Ze schud vriendelijk de handen van de tweeling en kijkt ze intens aan.
"Bent ou familia van die Jaeger familie?"
Grace trekt haar bij de tweeling weg.
"Nou waarom zou je dat denken Isobella?"
"Zij ebben ou ogen Sinjorita."
Nu had Grace haar voor de neus van Peter gezet.
"Ah ou bent die nieuwe chauffeur? Komt die Dick niet teroug?"
"Nee Isobella hij heeft ander werk gevonden."
"O, Dick diet wel eens boodskappen vour mij. Kan Piell dit noe doen?"
"Het zal mij een genoegen zijn boodschappen voor u te doen Sinjora Isobella."
"O, wat fijn dat is dan goud. Jij mak blijven." Met een giecheltje maakte ze het laatste grapje.
Beleeft buigt Phil naar Isobella.
Als James de weg wordt gewezen naar zijn plekje boven de garage en Isobella weer naar eigen domein is verdwenen ploft Grace weer in haar stoel.
Dale staat op en gaat in een stoel vlak bij haar zitten.
"Ik heb me tot op een paar minuten geleden nog niet gerealiseerd wat je mogelijk allemaal hebt moeten ondergaan in je opleiding. Is hij echt zo meedogenloos?"
"Hij heeft speciaal voor jou zijn vriendelijkste en aardigste pet opgezet paps."
"Dat is geen antwoord op mijn vraag. Heeft hij je pijn gedaan in de afgelopen jaren?"
Grace kijkt in zijn lieve blauwe ogen en wou dat ze nu tegen hem kon liegen. Maar al die jaren van bedrog waren nu te veel. Ze kon alleen nog maar eerlijk zijn. Met een heel zachte stem antwoord ze.
"Ja paps, heel veel pijn zowel lichamelijk als geestelijk. Als ik iets niet snel genoeg of goed genoeg onder de knie kreeg liet hij dat letterlijk voelen."
"Die rotzak, dat hij dat met andermans kinderen denkt te mogen doen!"
"Rustig paps, hij heeft Jerry en de tweeling nóg véél hárder aangepakt. Daar ben ik zelf zaterdag nog getuige van geweest. Het had niet veel gescheeld of hij had Jerry vermoord met zijn straffen."
"Zijn eigen kinderen? En kleinkinderen? Ja ik geloof je dat hij in staat is om zijn eigen kinderen en kleinkinderen zo te behandelen. Als je bedenkt dat hij zijn eigen kleine zoon heeft vermoord."
Grace voelt weer de pijn die gepaard gaan met die herinneringen en slikt ze gauw weg. Ze kon niets bedenken om haar vader gerust te stellen. Zelf was ze er immers ook niet geheel gerust op.
"Kom paps, laten we naar bed gaan.Gelukkig heb ik hier nog een eigen kamer met een volledige garderobe."
Het is 10 uur avonds.
Jerry zit in een comfortabele leren stoel van het penthouse. Hij pakt de telefoon op om John te bellen. Voor de veiligheid zorgt hij er voor dat het nummer waarvandaan hij belt niet zichtbaar wordt bij de gene die hij belt.
Nadat het toestel aan de andere kant 4 keer is over gegaan neemt John op.
"Ja?"
"John Meisters? Hier Jerry Smith."
"Ha Jerry al enig nieuws op het vlak van katje Grace?"
"Ja maar niet over de telefoon, laten we afspreken voor het Hiyrotech gebouw. In 10 minuten?"
"Maak er een kwartier van, ik zie je zo."
Een kwartier later staat Jerry al een aantal minuten te wachten voor het gebouw. Nog een minuut en de zwarte auto stopt voor de stoep van het gebouw. John wenkt hem. Hij wil dat Jerry in de auto komt. Jerry geeft gevolg aan die wens.
Als hij eenmaal zit begint John weer te rijden.
"Wel Jerry, vertel wat er zo belangrijk is dat ik daar nu nog voor de straat op moest."
"Grace is een lekker ding."
"Dat weet ik. Was dat wat je me wou vertellen?"
"Ik ben met haar uit geweest zaterdag." Hij vult de zin nog even aan met een gemeen gehinnik.
"Ik dacht toch niet dat, dat in de opdracht was inbegrepen Jerry."
"Het is Grace Jaeger, dochter van Dale Jaeger."
Van deze mededeling zwieperd de auto even heen en weer. Behoedzaam wacht hij wat er verder kwam."
"Ze had een bom in haar appartement. Dat heb ik als excuus gebruikt om haar te ontvoeren naar mijn huis. Hè, hè, hè."
"Ze weet dat je een magiër bent?"
"Niet meer, daar heb ik wel voor gezorgd. Het kleine dreuzeltje wou haar katten niet achter laten dus heb ik die ook maar mee genomen."
"En wat is er naderhand gebeurt?" Het begon John te dagen. Dit was het vriendje waar zijn mannetje het over had gehad. Hij kijkt opzij en ziet het gemene lachje om de mond van Jerry. Dit was een man waar je rekening mee diende te houden.
"O we hadden een hoop lol. Ze is dol op ruige seks."
John wist wat er zou volgen in het verhaal maar wou het uit Jerry's mond horen.
"En toen?"
"Toen de lol er af was heb ik haar geheugen gewist en afgeleverd bij het ziekenhuis."
"En haar katten?"
"Die heb ik daar ergens ook op straat gezet."
"Je weet zeker dat je al je sporen hebt gewist?"
"Ja natuurlijk. Ach wat kunnen mij die dreuzels nog maken. Ik heb immers geen identiteit in hun wereld."
"Nee dat is zo, ha, ha, ha. Dat is waardevolle informatie Jerry. Ik weet genoeg. Je zal zoals afgesproken je beloning ontvangen."
"Nóg een beloning, joepie."
De toon waarop Jerry dit zei maakte John een beetje misselijk. Maar ach wat kon hem het eigelijk schelen dat kattenkopje Grace verkracht was. Hij was benieuwd of ze morgen op het werk zou verschijnen.
Voordat Jerry weer uitstapt steekt hij zijn hoofd nog even naar binnen.
"Enig idee waarom ze een bom in haar appartement had?"
"Ik zou het niet weten Jerry, prettige avond nog."
En daarmee kon Jerry het doen.
O wat verlangde hij naar zijn lieve Grace, maar ja zijn vader had het zo besloten.
Hij besluit om op de moeizame manier weer naar het penthouse te gaan. Als hij bij de deuren van het Hiyrotech gebouw komt zijn ze dicht. Verdorie! Hoe moest hij nu binnen komen zonder dat hij een inbraak pleegde. Hij besluit om maar naar huis te gaan en zijn vader op de hoogte te stellen van de voortgang. Als Jerry een geschikte plek heeft gevonden verdwijnt hij.
Hij vindt zijn vader in de bibliotheek, waar anders.
Hij doet zijn verhaal en Samuel leunt achterover en kijkt bedenkelijk in de ogen van zijn zoon.
"Dale heeft met gebeld en John komt morgenavond 1 miljoen dollar halen. Ik heb een koffertje klaar gemaakt wat hij af kan geven."
"Dus jij betaald het?"
"Ja waarom niet, ik hoef me om een dergelijk luttel bedrag geen zorgen te maken. En het gaat ten slotte om het leven van onze Grace."
Bij het noemen van haar naam ziet hij hoe de mond van zijn zoon in een verliefde glimlacht veranderd.
"Zou jij het koffertje nog even naar Dale willen brengen? En misschien kan Grace je laten zien hoe je op de late avond of nacht nog in het Hiyrotech pand kan komen."
Blij verrast springt Jerry op.
"Wanneer moet ik hier weer terug zijn?"
"Dat bepaal je zelf, zolang ik maar weet waar je bent."
En met een verveeld gebaar richting het koffertje gaat Samuel verder in zijn boek.
Jerry pakt snel het koffertje en zal vertrekken. Op het laatste moment bedenkt hij zich en wacht geduldig voor het bureau van zijn vader tot deze op kijkt.
Na ongeveer een minuut kijkt hij eindelijk.
Met een brede grijns kijkt Jerry naar zijn vader.
"Bedankt pap."
"Ik ben ook ooit verliefd geweest zoon, ga nu maar."
Jerry landt midden in de woonkamer van Dale. Alle lichten zijn gedoofd. Voor de veiligheid maakt Jerry zich onzichtbaar. Hij had geen behoefte aan verassingen vanavond.
Hij loopt voorzichtig de trap op zoekend naar de kamer van Dale. Een voor een doet hij deuren open en dicht. Bij de vijfde deur ziet hij Dale op de rand van zijn bed zitten. Zachtjes sluipt hij binnen en doet de deur heel voorzichtig achter zich dicht. Hij wist dat hij een magisch alarmsysteem had geactiveerd. Hij neemt plaats op een stoel naast de deur en maakt zich zichtbaar. Het volgende moment staat de tweeling voor zijn neus. Voordat ze iets kunnen doen liggen ze verdoofd op de grond.
Dale kijkt verschrikt naar Jerry. En Jerry houdt lachend het koffertje omhoog.
"De een miljoen dollar Dale. Met de vriendelijke groeten van Samuel."
"Wat heb je met de tweeling gedaan?"
"O, een beetje verdoofd. Ze waren slordig. Het alarm had veel vroeger moeten afgaan. Als ik het op je leven had voorzien had je geen schijn van kans gehad."
Met een gedachte van Jerry, komen de jongens weer bij hun positieven. Verdwaasd over hun falen kijken ze in de lachende ogen van Jerry."
"Sorry jongens, volgens mij is de beveiliging nog niet optimaal."
Tom wrijft over zijn ogen.
"Het lijkt erop. Je verteld het toch niet aan opa Sam hè?"
De angstige ondertoon ontging Dale niet.
Jerry schud zijn hoofd.
"Ik haal het niet in mijn hoofd. De laatste keer dat ik zo'n stommiteit als dit heb begaan, staat me nog vers in het geheugen gebrand."
Het was nu Dale die sprak.
"De stommiteit of het gevolg van het feit dat je vader er achter kwam?"
"Dat laatste."
Dale slaagt een zucht over de hardheid van Samuel.
"Maar Jerry wat doe je hier eigenlijk? Behalve dan om geld te brengen wat morgen ook had gekund."
"Ik kom eigelijk voor Grace. Na mijn gesprek met John kwam ik het Hiyrotech gebouw niet meer in. En om te voorkomen dat bepaalde handelingen op video terug te zien zijn van mij, in verband met de bewakingscamera's, ben ik eerst maar eens naar huis gegaan. Daar had vader het koffertje al klaar staan en stelde voor om Grace mij de weg te laten wijzen om op legitieme wijze binnen te komen." En hij wiebelde veel betekend met zijn wenkbrauwen.
Dale moest lachen. Hij mocht Jerry wel. Zeker nu hij wist dat hij zijn zoons in bescherming nam tegen zijn vader.
"Haar kamer is hiernaast, je kan de tussendeur gebruiken. Ik ben er haast wel zeker van dat ze weet dat je er bent."
Dale had gelijk. Grace zat volledig gekleed zonder schoenen in kleermakerszit op het grote bed.
"Dus ik moet van Samuel jou de weg wijzen?"
"Het valt me mee dat je hiernaast niet hebt ingegrepen."
"Ik voorzag geen ernstige problemen."
"Kan je nu ook al in de toekomst kijken?"
"Nee, maar ik kan redelijk voorspellen."
Jerry kijkt naar haar gehavende gezicht en voelt zich bijna schuldig.
"Zullen we dan maar. Ergens naast de voordeuren zit een paar struiken waar we weinig kans lopen om gezien te worden."
"Waarom landen we niet rechtstreeks in de penthouse?"
"Ik heb het penthouse beveiligd. Niemand kan daar zomaar verschijnselen."
"Ok dan moet jij maar naar de juiste plek gaan. Ik maak mijn gedachten wel leeg."
En daarmee stond ze midden in de slaapkamer en had haar schoenen aangedaan. Ze stak haar hand naar hem uit. Liefdevol pakt hij haar hand en wacht tot ze zover is. Met haar ogen dicht geeft ze weer een bijna onzichtbaar knikje.
Als ze voor het Hiyrotech gebouw staan trekt Grace hem mee naar de achterkant en loopt een trap af waar ook auto's naar binnen zouden kunnen.
Bij de ingang zat ook weer een mogelijkheid om een pincode in te voeren. Dit keer was het heel simpel de code 2005.
Via de kelder en de dienst lift komen Grace en Jerry in het penthouse terecht.
Als ze eenmaal binnen zijn, en alles geregeld hebben, neemt Jerry Grace in zijn armen.
"Ik ben blij dat je vergeten bent om te vertellen hoe ik later op de avond het gebouw binnen kon komen."
"Samuel vond het goed dat we hier nu zijn?"
"Hij stond er bijna op. Ik hoefde ook niet op een bepaalde tijd meer thuis te zijn, als hij maar wist waar ik was."
"Dat klinkt inderdaad als gunde hij het ons."
"Ja vreemd gevoel als je eigen vader je uit vrijen stuurt."
"Wie zegt dat we gaan vrijen?"
"Het maakt mij niet uit zolang ik maar bij je kan zijn."
"Je klinkt als een verslaafde."
"Zo voelt het ook."
En met die woorden buigt hij zich over haar en geeft haar een innige kus.
Na een paar seconden trekt Grace zich terug.
"Mijn lip doet zeer."
"Je kan die lip toch voor vannacht wel even laten verdwijnen?"
"Ja natuurlijk. Stom."
En met die woorden waren haar mooie heerlijke lippen weer gaaf en zacht.