Hoofdstuk 25 Politie bezoek.

Maandag 26 maart 2005.

Grace en Jerry liggen in elkaars armen in het grote kingsize bed te slapen. Het is 7:59 uur op de wekker. Als de wekker op 8:00 uur springt begint het ding vervelend te zoemen.

Grace rolt slaapdronken naar de rand van het bed en zet het ding uit.

"Ik moet eruit Jerry."

"Mmmm, spijbel vandaag."

"Kom op Jerr, laat met los."

"Klinkt lekker als jij het zegt, Jerrrrrr."

"Jerremya?"

"Oei, minder leuk, in een keer wakker."

"Als je nog samen wilt douchen moet je opschieten."

"Ben d'r al uit."

20 minuten later zitten ze aan het ontbijt.

Jerry pakt Grace haar hand over de tafel heen.

"Weet je zeker dat je, je kan beheersen. Als je John tegen komt loop je kans dat ie een of andere klote opmerking maakt."

"Op zo'n moment denk ik gewoon aan jou en dan komt alles goed. Ik weet ten slotte beter dan hem wat er werkelijk gebeurt is."

"Ik ga zo naar je vader om wat afluister en opname apparatuur te plaatsen in de woonkamer. Het zou kunnen dat John vanavond probeert Dale onder zijn invloed te krijgen. Het is beter dat we dan weten wat hij met Dale heeft uitgespookt, voor het geval dat Dale het zelf niet meer weet."

"Ik vind het helemaal geen prettig idee dat John mijn vader betoverd. Is er niets dat we kunnen doen om hem tegen te houden?"

"Zat. Maar dan komen we er niet achter waar John achteraan zit. En lieverd, je kan altijd nog proberen zijn geheugen weer te herstellen zoals je dat bij mij gedaan hebt?"

"Ja, maar dat is wel een van mijn nieuwe krachten. En Samuel vindt het niet goed als ik die inzet."

"Ik begrijp niet waarom hij je zo onder de duim probeert te houden."

"Ik wel. En hij heeft gelijk. De kans dat de krachten in mij uiteindelijk mij zullen beheersen en niet andersom is groot."

Jerry kijkt naar de blauwe plekken op haar hals.

"Ik dacht dat, dat te ver ging?" Hij wijst naar haar hals.

"Tommy vond dat het nodig was jou zo gevaarlijk mogelijk te maken in de ogen van John."

"Als hij dat ziet komt hij misschien wel achter me aan om je te vergelden."

"Denk je dat er ook maar een greintje integriteit in dat figuur zit?"

"Ik weet het niet. Hij leek wel gecharmeerd van je."

"Ach, hou op. Het is tijd dat ik ga. Gelukkig woon ik nu dicht bij me werk."

"Ik heb je nog steeds niet geleerd hoe je, je onzichtbaar kan maken."

"Lijkt me ook nog niet noodzakelijk. Ik pak gewoon de lift naar de garage en kom weer via de voordeur binnen."

"Goed ik zal kijken of Tommy en Sammy van gisteravond iets geleerd hebben."

"Wees voorzichtig Jerr. Het zou me niets verbazen als ze al iets expres voor je in petto hebben."

"Nee daar heb je gelijk in. Het zijn echte boefjes die twee."

Grace staat op en geeft Jerry nog een sensuele kus. Met een tikje op haar lip is deze weer kapot.

Een paar minuten later komt Grace op haar afdeling binnen.

Als Henry haar ziet schrikt hij zichtbaar.

"Grace. Wat is er met jou gebeurt?"

"Iemand heeft mijn woning opgeblazen."

"Wat? Waarom?"

"Ik zou het niet weten Henry."

Grace trekt haar stofjas aan en klikt haar naamplaatje aan het revers.

"Maar onder deze omstandigheden had je niet op je werk hoeven komen. Je ziet er uit alsof iemand je inelkaar geslagen heeft."

"Ja iets dergelijks heb ik eerder gehoord. Maar ik zou het niet weten Henry. Ik kan me van de afgelopen dagen maar weinig herinneren."

Henry kijkt naar de blauwe plekken op haar hals.

"Het ziet er uit alsof iemand je heeft geprobeerd te wurgen."

"Henry. Als je het niet erg vindt wil ik het er niet meer over hebben."

"Goed, goed. Maar als er iets is kan je altijd bij me terecht, Ok?"

"Ja is wel goed Henry."

Op dat moment komt Jonas fluitend binnen.

"Mòge allemaal."

De andere 3 jongens geven een vaag antwoord.

"Wie haalt er koffie?"

Drie armen wijzen op hemzelf.

"O, is het mijn beurt? Ok."

Hij kijkt nog even naar de rug van Grace.

"Hé Grace alles goed, lekker weekeinde gehad."

Grace draait zich om.

"Had beter mogen zijn Jonas."

Als hij ziet hoe Grace is toegetakeld schiet hij op haar af.

"Ach, moppie. Wat is er met jou gebeurt? Heeft een of andere klootzak je gemept?"

Grace gooit haar armen in de lucht.

"Waarom denkt iedereen dat toch? Nee. Mijn woning is opgeblazen. En het volgende dat ik me kan herinneren is dat ik in het ziekenhuis lig."

"Waarom zou iemand jou huis opblazen?"

"Ik weet het niet."

"En wat zegt de politie?"

"Ik heb nog niet met de politie gesproken. Mijn vader heeft me gisteravond opgehaald uit het ziekenhuis. Ik heb bij hem overnacht."

"O. Goed moppie. Ik zal koffie halen voor ons. Moet je ook koffie of wil je wat anders."

"Koffie is goed, dank je."

Als ze met z'n allen om de tafel zitten krijgt Grace nog een paar bezorgde blikken maar dat duurde niet zo lang. Half uurtje later waren ze gewoon weer allemaal zoals gewoonlijk aan het werk.

Als Grace om 11 uur weer terug komt in de postkamer staat Henry haar op te wachten.

"Grace. Of je bij John Meisters wilt komen. En graag zo snel mogelijk. Wat heb je nu weer tegen hem gezegd Grace?"

"Ik heb hem vanochtend niet eens gezien."

"Goed, ga dan maar gauw."

Ze keert zich om en gaat naar het kantoor van John. Ze vroeg zich af wat hij nu weer voor haar in petto had. Als ze binnen komt zitten daar John, Bernhard, een manlijk en een vrouwelijke politieagent.

Bernhard schrikt zichtbaar van Grace haar uiterlijk. John kijkt haar met een vies lachje aan.

Ze negeert hem.

John wijst naar een vijfde stoel.

"Ga zitten Grace."

Grace ging zitten.

"Wist je dat de politie naar je op zoek was?"

"Nee."

De vrouwelijke agente onderbreekt John.

"Als u het niet erg vindt zouden we graag even alleen met mevrouw Schmit spreken."

Ze kijkt John en Bernhard verwachtingsvol aan.

"U zou gemakshalve even dit kantoor vrij kunnen maken zodat wij ongestoord met mevrouw Schmit kunnen spreken?"

Met een chagrijnig gezicht staat John op. Hij had hier toch wel graag bij willen zijn. Maar de agente duldde geen tegenspraak. Met hangende pootjes verlieten John en Bernhard het kantoor.

Als de deur in het slot valt begint de agente te praten.

"U bent Grace Schmit?"

"Ja."

"Weet u dat uw appartement is uitgebrand na een bomexplosie."

"Ja."

"Waarom heeft u zich niet gemeld bij de politie."

"Ik lag in het ziekenhuis."

"Welk ziekenhuis was dat?"

"Het NYU Medical Center"

"Hoe bent u daar terecht gekomen?"

"Dat kan ik me niet herinneren."

"Wat kunt u zich nog wel herinneren?"

"Het ene moment sta ik in mijn appartement, en het volgende moment lig ik in het ziekenhuis."

"Weet u nog wel wanneer ongeveer u daar bent binnen gebracht?"

"Nee."

De agente kijk ondertussen bedenkelijk naar haar verwondingen.

"Hoe komt u deze verwondingen?"

"Dat weet ik niet."

"Bent u door de politie ondervraagd in het ziekenhuis?"

"Nee."

"Hoe bent u dan te weten gekomen dat uw appartement is uitgebrand na een bomexplosie."

"Ik geloof dat een dokter of een zuster het gezegd heeft. Ik weet het niet precies meer."

"Heeft u enig idee wie een bom in uw woning zou willen plaatsen?"

"Nee."

"Geen dreigementen gehad, vervelende stalker of kortelings ruzie met iemand gehad?"

"Nee."

"Heeft u momenteel een onderkomen?"

"Ja."

Nu kwam de vraag die ze niet gerepeteerd hadden. Ze moest snel iets verzinnen.

"Mag ik van u de adresgegevens. Zodat wij u kunnen vinden als wij nog een keer met u willen spreken?"

"Jawel maar op voorwaarde dat deze gegevens niet in andermans handen geraken."

"Akkoord."

Nu werd de agente nieuwsgierig.

"Ik woon in het penthouse van dit pand. Mijn vader is goed bevriend met de eigenaar van het Hiyrotech gebouw. Zolang ik geen nieuw onderkomen heb mag ik hier zolang logeren. U begrijpt als dit bekend wordt creëert dat de nodige onrust onder mijn collega's."

"Dat kan ik me voorstellen. U heeft geluk met zo'n vader. Mag ik vragen wat voor werk u hier doet?"

"Ik werk op de postkamer."

"De postkamer?"

"Ja het is een soort van 'proef de sfeer' baantje. U weet wel. Rijkeluis dochter zet haar eerste stapjes in de zakenwereld?"

"En uw naam is ook geen Schmit."

"Klopt."

"Uw naam is Jaeger."

"Ja, hoe weet u dat?"

"Dat is de naam op het huurcontract van uw woning."

"Hoe heeft u mij hier dan gevonden?"

"We hebben gesproken met uw buurvrouw en die kon ons vertellen dat u hier werkt en zich Grace Schmit noemt."

"Aha, José?"

"Ja dat klopt. Uiteraard kunnen wij er niets aan doen dat u hier een andere naam gebruikt dan dat van uzelf zolang u geen strafbare feiten heeft gepleegd onder die naam. Aangezien u voor de officiële documenten die voor de politie van belang zijn uw werkelijke naam gebruikt heeft kunnen we u niets maken. Ik ga er vanuit dat u ook bij het inchecken van het ziekenhuis uw werkelijke naam gebruikt heeft?""

"Ja dat klopt."

"Lijkt me ook logisch. Anders was u niet verzekerd geweest."

Ze kijkt Grace nog een keer doordringend aan.

"Nog een laatste vraag mevrouw Jaeger. Heeft u of uw familie connecties met de maffia?"

"Nee, waarom vraagt u dat?"

"De bom die gebruikt is. Is een type dat vaker is toegepast bij aanslagen binnen het criminele circuit."

Nu kwam de manlijke agent op de proppen.

"Bent u toevallig familie van Dale Jaeger van DGJ Industries?"

"Ja, ik ben zijn dochter."

De agent laat een langgerekte fluittoon ontsnappen.

De agente kijkt geïrriteerd naar haar collega maar zegt niets van zijn gedrag.

"Dank u wel voor de informatie. Als we nog meer informatie nodig hebben nemen we nog wel contact met u op."

"Graag gedaan."

En daarmee stond iedereen op en de deur ging open.

Op de gang stonden nog steeds John en Bernhard zachtjes te praten als ze de deur open zien gaan.

Na nog wat handen schudden en verontschuldigingen van de agente dat ze hen van het werk had gehouden waren ze vertrokken.

Als Grace bij de heren weg wil lopen houdt John haar tegen.

"Ik heb gehoord wat er met je woning gebeurt is Grace. Wat vervelend voor je. Is er iets dat we voor je kunnen doen?"

"Nee dank u meneer Meisters."

"Heb je nu wel onderkomen Grace?"

"Ja ik slaap zolang bij een vriendin tot de verzekering alles heeft opgeruimd en uitbetaald."

"Zorg je er wel voor dat je tijdelijke adresgegevens in het personeelsdossier terecht komen?"

"Ja meneer Meisters." Grace draaide zich om en begon te lopen voordat John nog meer tegen haar kon zeggen.

John geloofde niets van het vriendin verhaal. Hij zou proberen om er achter te komen waar katje Grace werkelijk sliep. Hij had wel zin om ook eens in het bed te duiken met dit moppie.

Grace ving luidt en duidelijk op waar John op dat moment aan dacht. Het lef!

Maar misschien kon ze er misbruik van maken.

Onderweg naar haar afdeling stapt ze een onbezet kantoor binnen en sluit de deur achter zich. Ze wou haar vader bellen. Als Dale aan de andere kan opneemt vraagt ze of Jerry er ook is.

"Hè Grace wat is er?"

"We moeten overleggen. Ik zie een mogelijkheid om het vertrouwen van John voor ons te winnen. Om een uur of 5 bij Samuel?"

"Is goed. Moeten Dale en de jongens er ook bij zijn?"

"Lijkt me wel verstandig."

"Ok, afgesproken."

Om vijf uur die middag zit iedereen weer bij elkaar in de woonkamer.

Grace neemt het woord. Ze verteld van haar ondervraging door de politie en dat die nu weet dat er niet een Grace Schmit werkt maar een Grace Jaeger.

"Het leek mij geen probleem omdat John toch al weet dat ik Dale's dochter ben. Toen de politie weg was probeerde John nog even een praatje te maken maar dat heb ik afgekapt. Zijn volgende gedachte was echter dat hij wel het zelfde met mij wil doen dan Jerry gedaan heeft."

Ze liet dit even bezinken. Samuel zei niets en wachtte verder af wat ze van plan was. De overigen maakten afkeurende opmerkingen.

"Nee jongens, dit is een opening voor ons. Stel Jerry heft de beveiliging op van het penthouse en ik als dreuzel laat mij volgen door John. Alleen als John binnen komt treft hij daar niet alleen mij aan maar ook Jerry. Als verklaring pretendeert Jerry, toch nog niet genoeg gehad te hebben van zijn speeltje en heeft mij weer onder imperus gebracht. Daarmee ben ik niet meer beschikbaar als speeltje voor John. Jerry haakt vervolgens in op zijn aanwezigheid en verteld dat hij weet van de 1 miljoen dollar van mij. En dat hij wel mee zou willen doen in deze afpersing."

Jerry onderbreekt haar.

"Wat als hij weigert?"

"Dan zeg je dat je Dale voorzien hebt van bodyguards uit jou eigen bodyguard bedrijf. Magische wel te verstaan. En als je niet mee mag spelen je Dale laat vermoorden door deze jongens."

Grace wijst naar de tweeling.

"Het is wel duidelijk dat hij nog informatie nodig heeft van paps om zijn missie te doen slagen. Vervolgens moeten we nog iets verzinnen wat het voor John aantrekkelijk maakt om mee te werken met Jerry."

Dale leunt naar voren.

"Hij wil geld, veel geld."

Grace denkt even na.

"Ja en jij paps hebt veel geld. En als je overlijd heb ik veel geld. En als ik in gemeenschap van goederen getrouwd ben met Jerry, krijgt hij beschikking over dat geld. En dan wordt Jerry interessant voor John."

Samuel begint te klappen.

"Prachtig plan Grace maar het is niet waterdicht."

"Waarom denk je dat?"

"Wat houdt John tegen om Jerry te vermoorden en jou als zijn vrouw te nemen. Zelfde resultaat, minder rompslomp."

"Paps testament. Als paps overlijdt krijg ik alleen maar voldoende geld om bescheiden van te leven voor een periode van 10 jaar. Als ik ook nog eens getrouwd ben komen daar 10 jaar bij. Als in die 10 jaar alsnog trouw. Komen er vanaf dat moment nog 10 jaar bij. Dus als John zou doen wat jij zegt heeft hij de komende 20 jaar geen beschikking over paps vermogen. Zelfs als ik zou komen te overlijden."

"En wat maakt Jerry dan anders?"

"Een tweede testament. Eentje die ongedateerd is en altijd het bestaande testament ongeldig kan maken door er een nieuwere datum op te zetten. En alleen Jerry heeft dat testament en kan het desgewenst inzetten."

Nu was het Dale die sprak.

"Maar Jerry heeft niet zo'n testament. En voor alle duidelijkheid, dat krijgt hij ook niet."

"Dat hoeft ook niet. Het is voldoende dat Jerry beweerd het te hebben."

Grace kijkt naar Samuel.

"Ja ik weet wat je volgende vraag is. Waarom zou hij twee vervelende obstakels als Jerry en ik niet gewoon uit de weg ruimen en doorgaan waar hij was gebleven. Het antwoord is angst. Hij moet zo veel ontzag en angst voor Jerry krijgen dat hij het gevoel heeft niet meer om hem heen te kunnen. En als hij dat wel doet zijn missie zal falen. En er is één persoon waar hij dan nóg banger voor is dan hij voor Jerry zou kunnen zijn, en dat is Voldemort. Hij zal alles op alles zetten om zijn missie tot een succes te maken."

Samuel staat op en wrijft zich over zijn kin.

"En daar ben je van overtuigd Grace?"

"Ik verzeker je Samuel. Toen ik in de kelder even tot het diepst van zijn wezen prikte kon ik zijn angst voor zijn Meester voelen. En ik zou niet in zijn schoenen willen staan als ik gefaald had en met hangende pootjes bij Voldemort moet terugkeren. Want wat er ook gebeurt, hij moet terugkeren naar hem. Hij heeft geen keuze."

"Ok Grace. Het lijkt een bruikbaar plan. Ik stel voor dat we morgenavond hier om 7 uur bij elkaar komen, inclusief Peter graag, om een aantal zaken te bespreken. Jerry ik stel voor dat jullie nu jullie ringen weer om doen ten teken dat jullie verloofd zijn. Hoe laat komt John voor zijn geld Dale?"

"Elf uur vanavond."

"Zorg er voor dat Tommy en Sammy aanwezig zijn bij de overdracht. En jongens. Zorg er voor dat hij jullie ware aard even te zien krijgt."

Dat hoefde Samuel ze geen twee keer te zeggen. Ze zaten al helemaal in de startblokken.

Even later waren Dale en de tweeling weer verdwenen.