Hoofdstuk 33 Spelen met vuur.
Grace en Jerry gaan nog even bij Dale langs om te vertellen dat het allemaal goed was, en daarna verschenen ze in de hal van het Penthouse.
Eenmaal binnen ploft Jerry op de bank.
"Tjonge, wat ben ik een stommeling."
Grace doet haar schoenen uit en kruipt naast hem. Met de afstandsbediening zorgt ze voor muziek. En ze laat de openhaard aanfloepen.
Jerry kijkt verward naar de vlammen.
"Hoe heb je dat gedaan Grace?"
"Het is allemaal techniek Jerry, allemaal techniek."
Ze geeft hem een sensuele kus in zijn nek vlak onder zijn oor. Ze voelt hoe hij kippenvel krijgt. Haar vingers vinden de knoopjes van zijn blouse en ze wipt ze een voor een open. Jerry pakt haar hand en ze kijkt hem aan.
"Vindt je niet dat ik een stommeling ben Grace?"
"Een enorme sufferd." Zegt ze zachtjes en geeft hem een kusje op zijn onderlip.
"Nee even serieus Grace. Hoe kan je aan seks denken na zoiets?"
"Ik val op stommelingen." En met die woorden kruipt ze schrijlings over Jerry heen, en geeft hem een intense lange kus. Als ze even later in zijn ogen kijkt ziet ze dat hij verdrietig is.
"Wat is er Jerr?"
"Hoe kan je me uitstaan. Mijn vader heeft je gedwongen om zwanger te worden van mij en je doet alsof het een gunst was."
"Het was geen gunst, het was puur geluk. Ik hou ontzettend veel van je Jerremya. Als je denkt nu nog van me af te komen kan je dat wel vergeten." En met een gemeen lachje bijt ze hem in zijn nek. Jerry kreunt.
"Ik heb je niet verdient Grace. Je bent veel te goed voor mij en mijn familie."
"Dat weet ik Jerr. Het wordt tijd dat ik me aanpas."
Haar hand glijd in zijn broek en nu werd het hem te veel. Hij pakt haar snel op in zijn armen en draagt haar naar de slaapkamer.
Hannah kijkt beduusd naar de lege stoel waar Grace net nog zat.
De koele zachte hand van Samuel masseert haar nek.
"Ik wou dat ze gewoon de kamer waren uitgelopen."
Hannah draait zich nu naar Samuel en ziet hem met nieuwe ogen. Dit was een blik die hij nooit had willen zien. Hij zag het einde van zijn relatie met Hannah. Nu ze een beter beeld had met wie zo om ging kon dit alleen maar leiden tot een breuk.
Hij ziet hoe ze in gedachten is.
"Wil je naar huis Hannah?"
Ze knippert even met haar ogen alsof ze uit trance ontwaakt.
"Hoe machtig ben je Sam. Ik bedoel in de magische wereld waar ik duidelijk geen deel van uit maak?"
"Wat bedoel je Hannah."
"In hoeverre heeft de Amerikaanse regering of maffia grip op jou leven?"
"Geen. Hoezo?"
"Als ik een zendertje bij me zou hebben. Zouden ze ons hier dan vinden."
"Onder geen beding. Degelijke apparatuur is geblokkeerd door de omringende magie hier. Mijn huis onvindbaar voor 'normale' mensen."
Tranen van hoop schieten in haar ogen.
"Bestaat er een kans dat ik bij jou of iemand van jou soort kan onderduiken voor onbepaalde tijd?"
Alles wat Samuel van zijn lieve Hannah had verwacht maar dit niet.
"Waarom Hannah, ben je voor iemand op de vlucht?"
"Ik probeer het. Ze zijn enorm creatief in het vinden van hun mensen. Ik zoek al een jaar naar een veilige plek, maar weet uit ervaring dat het bijna onmogelijk is. Tot ik dit hier zag vanavond."
"Waarom zou je, je leven volledig achter je willen laten. Wat kan er zo vreselijk zijn dat je formeel niet meer wil bestaan?"
Met de kans dat Samuel haar de deur uit zou zetten, neemt ze een enorme gok.
"Ik ben een moordenaar Sam. Ik moord in opdracht. Vanaf mijn vijfde ging ik al naar een speciale school waar ik geleerd heb me aan te passen in de maatschappij, en heb geleerd om mijn slachtoffers te volgen en hun zwaktes te leren kennen. Ik wil dit niet meer doen Sam. Ik walg er van. Maar tot op dit moment had ik geen andere uitweg, dan mijn eigen leven te beëindigen. En eerlijk gezegd ben ik daar te laf voor."
"Wat als je zou zeggen dat je er mee zou willen stoppen?"
"Dan hoef ik geen zelfmoord meer te plegen. Dan wordt ik keurig en pijnloos uit de weg geruimd door een voormalig klasgenoot."
"Een voormalig klasgenoot?"
"Ja iemand die me kent uit de tijd dat we op school zaten. Is meteen een test voor hem of haar in hoeverre deze is te vertrouwen. We hebben destijds in de klas de afspraak gemaakt dat als dit mocht voorkomen we contact opnemen met betrokkene en afspreken hoe hij of zij het liefst dood wil en of er nog tijd nodig is om bepaalde zaken te regelen."
"Heb jij dat in het verleden moeten doen?"
"Twee keer Sam, en het was geen pretje."
Bij die gedacht schieten de tranen in haar ogen.
"Voor wie werk je dan Hannah?"
"Het is een geheim onderdeel van de NSA. We zijn als het ware de opruimers van de regering."
"Weet je zeker wat je nu wil Hannah. Je zult alles en iedereen achter je moeten laten. Nooit meer contact met iemand van je verleden. Je stapt in een wereld waar je niets bent, en nooit iets zult zijn, volledig afhankelijke van een figuur zoals ik."
"Beter dan een telefoontje te krijgen, over hoeveel tijd ik nog nodig heb om mijn zaakjes op orde te brengen."
"Heb je al kenbaar gemaakt dat je uit wil stappen dan?"
"Ja Sam. En ik zweer dit is geen chantage. Ik had geen flauw idee dat je me misschien zou kunnen helpen. En als je me niet helpt geeft dat niets. Dan heb ik in ieder geval deze nacht nog met je gehad."
Vervolgens duikt ze op zijn mond en kust hem alsof haar leven er vanaf hangt.
Na een paar minuten van wilde hartstocht ontworsteld Samuel zich voorzichtig aan haar greep.
"Je mag zolang bij me blijven als je wil Hannah."
Ongelovig kijkt ze hem in de ogen.
"Weet je het zeker Sam. Ik heb geen inkomen of wat dan ook. Je zou me volledig moeten onderhouden."
"Geld is geen probleem Hannah. De kans dat jij gek wordt van verveling wel. Dus je zult een nieuwe identiteit nodig hebben om je weer onder de mensen te kunnen begeven."
"Dat kan niet Sam, dan vinden ze me. Al zou ik mijn uiterlijk veranderen dan vinden ze me nog. Ze monitoren alle ziekenhuizen en klinieken voor plastische chirurgie. Over de hele wereld Sam. Zelfs de illegale."
Samuel kijkt bedenkelijk.
"Ik weet hoe dreuzels werken Hannah. Alles hangt af van hun administraties. Als er een fout gemaakt is waarbij een dreuzel niet bestaat in die administraties kan hij of zij voor hun neus staan maar wordt deze persoon niet erkend als bestaand. Wat als we die administraties gewoon aanpassen?"
"Je kan de administraties van de NSA niet aanpassen Sam."
"Sinds wanneer?"
"Heb je dat dan al een keer gedaan?"
"Het is helaas regelmatig nodig om ons bestaan te verbergen Hannah. Ik heb toegang tot alle belangrijke administratieve systemen over heel Amerika om zaken recht te breien. Hoe zit dat met de gene die contact met je op zal nemen? Komt die niet in de problemen?"
"Ja, we zijn té goed getraind om onze 'mark' kwijt te raken."
"Dus het beste zou zijn als je collega je omlegt, en zij of hij, je lichaam als bewijs heeft."
Nu was Hannah in de war. Moest ze nu toch sterven van Samuel?"
Samuel ziet haar bezorgdheid.
"Maak je niet ongerust lieverd. We nemen een bestaand lichaam er veranderen dat naar een kopie van dat van jou. De magie van de verandering kan tot een jaar stand houden. Als het lichaam gecremeerd wordt is het bewijs van de manipulatie weg."
Met open mond kijkt ze Samuel aan.
"Ze testen ook de DNA Sam."
Met een brede grijns kijkt hij de vrouw waar hij dol op is aan.
"DNA is een antiek concept voor ons Hannah. Het bestaan ervan is ons al duizend jaar bekend."
Hannah kijkt Samuel aan en realiseert zich dat dreuzels geen schijn van kans hadden bij deze man. En toch had hij respect voor haar soort. Hoe was het mogelijk dat iemand met zoveel macht er geen misbruik van maakte.
Hardop antwoord hij haar.
"Wie zegt dat ik er geen misbruik van maak Hannah?"
Nu was ze perplex. Hij had daadwerkelijk haar gedachten gelezen. Was er iets wat hij niet kon?
"Er zijn genoeg dingen die ik niet kan Hannah. Maar als je mijn hulp accepteert ben je veilig. Ik beloof het je."
"Waarom zou je een moordenaar helpen Samuel?"
"Die moordenaar heeft mijn leven gered Hannah. Ik sta in je schuld. Laat me die schuld terugbetalen alsjeblieft."
"Ok. En daarna?"
"Breng ik je onder imperus en gebruik je tot het einde der dagen."
Met een brede grijns kust ze hem vol op zijn mond. Even later kijkt ze hem serieus aan.
"Laat dat imperus maar zitten Sam, nergens voor nodig." En ze dook weer op zijn mond.
De volgende dag was voor Grace en Tom niet bijzonder interessant. Grace liet hem zien hoe hij de post moest sorteren en verspreiden. En aan zijn gezicht te zien vond hij het geen leuk werk. John Meisters was niet aanwezig dus daar hoefden ze zich niet druk over te maken. Op de 11e verdieping bevond zich de afdeling technische ontwikkelingen. Om hier binnen te kunnen komen had je een speciaal pasje nodig. Grace bezat zo'n pasje om ook daar haar werk te kunnen doen. Het systeem registreerde precies wie daar in en uit ging. Tommy vroeg zich af waarom iemand van de postkamer juist op zo'n belangrijke afdeling binnen kon komen. Grace legt hem uit dat ze bij de postkamer ook de leveringen in ontvangst nemen en dat dit vaak met spoed naar deze afdeling gebracht moest worden. En aangezien het vaak om belangrijke en dure producten ging moest dit altijd in handen gegeven worden van iemand daar, zodat een levering niet tussen wal en schip zou vallen. Deze afdeling deed zijn eigen inkopen dus de pakbon moest vervolgens daar in het bakje van de inkoper. Grace kijkt lachend naar het verveelde gezicht van haar zoon.
Als ze op de 15e verdieping uit de lift stappen kijkt Grace naar het verveelde gezicht van Tommy.
"Moet je geen aantekeningen maken Tom, voor je stageverslag?"
"Dat meen je toch niet? Je gaat me toch niet vertellen dat ik straks ook nog echt naar archiefzaken moet?"
"Lijkt me niet zinvol. Heb je immers niet meer als beschermer."
Ze stonden op dat moment net in de buurt van het kantoor van Bernhard Clifton.
Bernhard rolt nu achteruit zodat hij het stel in zicht krijgt. Hij maakte zich zorgen om Grace. De manier waarop ze toegetakeld was stond hem helemaal niet aan.
"Grace?"
"Ja meneer Clifton?"
"Wanneer zeg je nou gewoon eens Bernhard tegen me Grace?"
"Sorry, Bernhard. Wat kan ik voor je doen?"
"Heb je even?"
"Als het niet te lang duurt."
"Vijf minuutjes?"
"Ok. Vindt je het erg als Tom er ook bij is?"
"Geen probleem, dat is eigelijk de reden waarom ik je wil spreken. Kom binnen en doe de deur even achter jullie dicht wil je?"
Als ze binnen zijn bied hij hun een stoel aan in de kleine vergaderhoek van zijn kamer.
"Hoe gaat het met je Grace?"
"Goed. Voel me al weer een stuk beter."
"Zo goed dat je iemand nodig hebt als bescherming?" en hij wijst naar Tom.
Tom verstrakt en staat op het punt zijn toverstok te trekken. Maar Grace houdt hem tegen.
Tom ziet dit maar richt zich onverzettelijk weer op Grace.
"Als je hulp nodig hebt Grace, hoef je het maar tegen me zeggen. Ik ben niet gek. De verwondingen die je hebt opgelopen zijn niet van alleen een bomexplosie. Wees eerlijk?"
Grace vond Bernhard aardig en er sprak oprechte bezorgdheid uit zijn houding. Ze vond het vervelend om tegen hem te liegen maar het kon niet anders.
"Ik weet niet waar je het over hebt Bernhard. Ik kan me niets herinneren."
Bernhard kijkt even naar haar handen.
"Ik heb gehoord dat je, je verloofd hebt? Jonas was helemaal vol van je mooie ring, maar zo te zien draag je die nu niet."
"Hij was wat te groot, hij ligt bij de juwelier om op maat gemaakt te worden."
"Je hebt je wel heel plotseling verloofd is het niet?"
"Hoe kom je daarbij?"
"John vertelde het me. Hij was behoorlijk chagrijnig. Blijkbaar had hij zelf een oogje op je."
Grace antwoord niet.
"Grace. Heb je bescherming nodig vanwege John? Heeft hij je zo toegetakeld en durf je het niet te zeggen?"
Tommy was verbaast over het inlevingsvermogen van deze man. Zonder dat hij echt iets wist had hij de spijker eigenlijk op zijn kop geslagen. En durfde ook nog eens zijn nek uit te steken.
"Neem je niet een enorm risico door je directeur te beschuldigen Bernhard?"
Bernhard pakte Grace haar hand over de tafel in zijn grote warme handen.
"Dat kan me geen moer schelen Grace. Als die klootzak je ook maar met één vinger heeft aangeraakt maak ik er werk van. Ik heb gezien hoe die gluiperd naar je kijkt!"
Wat kon ze doen om hem gerust te stellen? Ze zag maar een uitweg.
"Ik verzeker je Bernhard. Het was niet John die dit gedaan heeft. Hem treft geen blaam."
"Dus je kan het je wel herinneren?"
"Ja Bernhard. En ik heb besloten om géén aangifte te doen. En om alle moeilijke vragen te ontwijken doe ik alsof ik het me niet kan herinneren."
"En daarmee bescherm je iemand die je na staat. Wie is het Grace? Je vriendje?"
"Ik wil er niet meer over praten Bernhard. Maar je hoeft niet de galante ridder uit te hangen voor mij. Dit is een privé kwestie."
En daarmee stond ze op, en Tommy ook.
"Waarom heb je dan bescherming nodig als je hier bent? Ben je bang dat je vriendje hier op het werk komt, om je in elkaar te meppen. Probeer je bij hem weg te komen?"
"Nee Bernhard. Ik ga binnenkort met hem trouwen en daarmee basta!"
"Hij heeft je zeker beloofd je nooit meer te slaan en dat hij spijt heeft."
Grace verstarde in haar bewegingen. Wat moest ze doen om Bernhard zich niet verder in de nesten te laten werken. Ze vond hem aardig. Hoe kon ze hem duidelijk te maken dat hij zich niet verder met haar moest bemoeien.
"Ik hou van hem Bernhard. En John heeft geprobeerd om mij in zijn bed te krijgen. Toen dat niet lukte heeft hij tegen Jerry gezegd dat ik met hem vreemd was gegaan. Het heeft heel wat overtuigingskracht gekost om hem duidelijk te maken dat juist het tegenovergestelde was gebeurt. Waarom mannen andere mannen altijd onvoorwaardelijk geloven in zo'n situatie is mij een raadsel. En om te voorkomen dat ik misschien toch nog in John zijn bed duik heeft hij zijn jongere broer hier als constante bescherming binnen geloodst."
Bernhard kijkt nu verschrikt naar Tom.
"En nu heb ik je weer in de problemen gebracht neem ik aan."
"Dat ligt er aan of Tom hier zijn mond weet te houden."
Tom kijkt van de een naar de ander.
"Ik zeg niets. Ik zal hem geen aanleiding geven om Grace weer te slaan."
Ze vond het jammer dat ze Jerry in zo'n kwaad daglicht moest zetten maar Bernhard kon en mocht zich niet mengen in deze zaak.
"Ik smeek je Bernhard, vertel niets van dit alles aan wie dan ook. Als Jerry het te horen krijgt dat ik mijn mond voorbij heb gepraat krijg ik grote problemen."
"Hoe zou hij het te weten moeten komen?"
"Jerry kent John goed Bernhard. Als jij je mond voorbij praat tegen John krijgt Jerry dat zeker voor zijn voeten. En dan heb ik zoals ik al zei een groot probleem."
"Ok Grace. Maar als je toch besluit hulp nodig te hebben, mijn deur staat altijd voor je open. Hier heb je mijn visitekaartje. Daar staan alle telefoonnummers op waar je me op zou kunnen bereiken. Maakt niet uit hoe laat het is. Al is het midden in de nacht. Ok?"
"Ok Bernhard, dankjewel."
Die avond om een uur of zeven verzamelden zich allen in Samuels huis. Hannah wist dat er bezoek zou komen en dat ze voorgesteld zou worden aan die mensen. Geduldig wachtte ze af in de entertainment ruimte. Om zich af te leiden had ze MTV gekozen op de grote tv.
In de bibliotheek was uiteindelijk iedereen aanwezig. Zelfs Dale was gekomen op verzoek van Samuel.
Samuel kijkt de groep mensen rond. Twee bange tienermeisjes. Twee opgeschoten jongens. Zijn zoon en nieuwe dochter. James en Dale.
"Ik wil jullie aan iemand voorstellen die mij erg na staat. Haar naam is Hannah. We kennen elkaar al ruim een jaar maar kortelings is noodzakelijk gebleken dat zij zich uit haar gewone leven terug moest trekken. Ze heeft onderdak bij mij gevonden. James kent haar al langer, Jerry en Grace hebben haar gisteravond leren kennen. Houdt er allemaal rekening mee dat zij onder mijn persoonlijke bescherming staat."
Hij laat dit laatste even bezinken voor hij verder gaat.
"Tevens is ze mijn maîtresse."
Ook dit laat hij even bezinken. Hij ziet hoe de ogen van de twee tweelingen groot worden van verbazing.
"Wat misschien nu wat hard aankomt bij sommigen van jullie." En hij kijkt even naar de meiden.
"Is dat Hannah niet magisch is."
De meiden halen zichtbaar hun neuzen op en de jongens staan met open mond naar opa Sam te staren.
"Wat haar niet minder gevaarlijk maakt. Dit is een ernstige waarschuwing. Hannah heeft er geen enkele moeite mee om iemand van het leven te beroven als zij daartoe gedwongen wordt. Of die persoon nu magisch is of niet."
Adara kan zich niet langer inhouden.
"Dat kan toch helemaal niet. Een dreuzel kan geen magiër vermoorden."
"Ik verzeker je Adara, als je niet oplet kan ook een dreuzel je van het leven beroven. Je hoeft ze alleen maar te onderschatten. Dat deed een van mijn vijanden ruim een jaar geleden en daarom sta ik hier nog."
Nu keek hij James aan.
"Er is nog een ding dat ik graag zou willen weten James. Waarom heb je me verraden. Ik had dit liever privé gehouden."
"Het was noodzakelijk Meester."
"Akkoord James. Maar we zijn nog niet klaar met elkaar. Heeft iemand nog vragen?"
Niemand antwoord.
"Goed, dan stel ik voor dat we naar de entertainment ruimte gaan. Hannah wacht daar op ons."
Hannah hoort de deur open gaan en ze staat behoedzaam op om te zien wie er binnen komt. Binnen enkele seconden had ze de groep mensen in categorieën ingedeeld en wist ze meer van ze dat ze zouden willen. Ze was verwonderd over het binnen komen van twee identieke tweelingen maar liet dit niet merken. De jongens droegen wapens maar ze waren duidelijk niet goed getraind in het gebruik ervan. De meiden waren gevaarlijk en slinks. Ze zouden goede moordenaars kunnen zijn. Hun afkeuring was duidelijk te lezen op hun gezichten. Dit zouden ze als eerste af moeten leren. Jerry en Grace kende ze al. Alhoewel ze niet precies kon peilen wat ze aan Grace had. Dale kwam nu binnen. Duidelijk een zakenman, stinkend rijk, maar erg kwetsbaar. Deze man hoorde niet in dit groepje thuis. En als sluitstuk kwam dat rare figuur dat zich James noemde. Er was iets ernstig mis met deze man maar ze kon haar vingers er niet achter krijgen wat.
Samuel gaat naast haar staan en stelt haar voor.
"Hannah dit zijn Adara en Adena."
Hannah wil beleeft haar hand uitsteken maar Samuel duwde deze weer naar beneden.
"Het is niet gebruikelijk in onze kringen dat we vrijwillig lichamelijk contact zoeken met mensen die we niet kennen. Te gevaarlijk."
Hannah was wat teleurgesteld. Ze kon over het algemeen veel informatie halen over hoe iemand een hand gaf. De meisje gingen zitten.
"Dit zijn Tommy en Sammy. En deze mensen ken je al, Jerry mijn zoon en zijn vrouw Grace."
Hannah gaf nu beleeft een knikje.
"Dit is Dale en James kende je al."
Toen iedereen zat met uitzondering van James. Begon Samuel te praten.
"James, zou jij voor koffie willen zorgen. En ik had begrepen dat je iets wilde bespreken op het gebied van training?"
"Ja Meester."
"Goed calculeer jezelf in bij de koffie dan bespreken we dat zo."
Dit was de eerste keer dat Hannah iemand Samuel 'Meester' hoorde noemen. En dan ook nog zo onderdanig. Samuel pakte voorzichtig Hannah's hand.
"Ik heb in het verleden Hannah zo weinig mogelijk blootgesteld aan magie. Dus als jullie daar een beetje rekening mee willen houden, graag."
James kwam binnen met de koffie. Als iedereen is voorzien gaat hij ook zitten. Er was alleen nog plek naast Adara. Met een van afschuw vertrokken gezicht schuift ze zo ver mogelijk naar haar zusje. Samuel kijkt nog even naar Hannah en richt zich op de mensen om zich heen.
"Ik weet inmiddels uit ervaring dat ik niet hoef te liegen als het Hannah betreft. Ze weet direct wanneer ik dat doe. Dus hoe vreemd het ook mag klinken Hannah, ik zal je de relaties uitleggen wat ons hier samen heeft gebracht. Adena, Adara, Tommy en Sammy zijn mijn kleinkinderen."
Hannah was even uit het lood geslagen, hij loog niet maar het was ook niet mogelijk als ze tenminste niet een stokoude man naast zich had zitten.
"Dale is de vader van Grace en tevens grootvader van de twee tweelingen netzo als ik. Dat maakt Grace en Jerry de ouders van de tweelingen."
Hij loog nog steeds niet, maar het verhaal was zo onwaarschijnlijk dat ze zich wat ongemakkelijk voelde.
"Ik zal je het hele verhaal uitleggen op een later tijdstip. Maar voor nu zal je aan moeten nemen dat dit de situatie is."
Hij liet haar hand nu los en ze voelde zich opeens heel erg alleen.
James nam het woord.
"Met de gebeurtenissen van gisteren zijn er een aantal vaardigheden vrij gekomen in Tommy, Sammy en Grace die ze snel onder de knie moeten krijgen. Ik had al aangeboden om als instructeur en sparringpartner te dienen.
Dit interesseerde Hannah wel.
"Mag ik er vanuit gaan dat de jonge Meesters in hun leven ook de belangrijkste vechtsporten moesten beoefenen?"
De jongens draaiden met hun ogen alsof dit de stomste vraag was die hij had kunnen stellen.
Adara vermoede iets.
"Wat voor krachten bedoel je James?"
"De krachten van jullie grootmoeder."
"Dan hebben wij die toch ook?"
"De jonge meesteressen kunnen toekijken wat mij betreft."
Tommy geeft Adara een zetje.
"Met andere woorden, hij is bang voor jullie."
"Zo kan je het ook zeggen natuurlijk."
Samuel staat op.
"Goed, op naar de trainingsruimte."
Geruisloos verdwenen Jerry, Grace, Tommy, Sammy en James.
De meiden keken vragend naar Samuel.
"Kom maar mee, dan zal ik jullie laten zien waar het is."
Hannah had graag mee gewild maar bleef rustig zitten.
"Ga je ook mee Hannah?"
"Als dat mag graag. Ik ben benieuwd wat jullie onder trainen verstaan."
"Dat kan ik me voorstellen."
Vijf minuten later waren Samuel en Hannah samen met de tweeling aangekomen in de enorme ondergrondse trainingsruimte.
Het bestond uit diverse ruimtes waar doelen hingen waar op geschoten kon worden met diverse wapens. Ruimtes met matten. En een grote zaal met een ruw stenen vloer en wanden. James had iedereen verzameld in deze ruimte. Zijn leerlingen droegen nu makkelijke soepele zwarte kleding waar Hannah ook wel in getraind had vroeger. De mensen die niet mee zouden doen nemen plaats op de lange bank langs de kant van de ruimte.
James gaat naast de drie staan en richt zijn aandacht op de grote stenen wand 15 meter voor hen.
"Zoals jullie weten bezit ons soort de volgende wapens."
James hield zijn hand omhoog en er verscheen een vuurbal. Met een snelle beweging gooit hij deze tegen de muur. Waar de vuurbal de muur raakt slaat er een stuk steen uit en laat een kuil achter. Vervolgens pakte hij Grace bij haar schouder en verdween. Vervolgens verscheen hij weer met Grace een paar meter verderop.
Sammy slaat zijn armen over elkaar.
"Ja James dat weten we maar al te goed."
"Daar ben ik mij van bewust."
Het volgende moment stond James niet alleen maar voor hun maar ook een exemplaar achter elke jongen en weg waren de jongens. Even later staan ze een paar meter dichterbij en vervagen de twee extra exemplaren van James.
Hannah zat met open mond te kijken.
Tommy en Sammy waren duidelijk geshockeerd. Dit hadden ze niet verwacht.
"Om te voorkomen dat een demon dit met jullie kan doen kunnen jullie een techniek toepassen genaamd het schilden van donkere energie. Als half en kwart nimf kunnen jullie gebruik maken van de energie van de aarde en een link leggen met haar kracht. De kleur blauw gaat ermee gepaard. Jullie kunnen die energie net zo gebruiken als een demon alleen hebben we het over lichte energie. Sammy, probeer eens een vuurbal op te roepen vanuit die bron."
Sammy houd zijn hand op maar er gebeurt niets. Grace pakt hem bij zijn schouder en haar ogen worden wit een blauwe gloed verschijnt om haar heen.
"Probeer het nog eens Sammy."
Sammy voelde nu de energie waar James het over had. Hij probeert er gebruik van te maken en er verschijnt inderdaad iets wat op een bal lijkt. Alleen niet van vuur maar van licht.
"Gooi er mee Sammy."
Hij haalt uit zoals hij dat gewend was als demon en laat de bal richting de muur zeilen. Er klinkt een enorme knal en weer valt er een stuk steen uit de muur.
Grace pakt nu Tommy bij zijn schouder en ook hij weet een bal te creëren die een stuk uit de muur doet slaan.
Grace laat ze los.
"Nu ik, neem ik aan James?"
"Alstublieft Meesteres."
Grace had nog steeds haar witte ogen. In haar rechterhand verscheen een bal vergelijkbaar met die van haar zoons. Ze voelt hoe ze de intensiteit kan opvoeren. De bal begint nog wat helderder te gloeien.
"Dit is sterk genoeg meesteres."
Grace haalt uit en de bal slaat met een enorme knal een stuk steen uit de muur van twee vierkante meter. De stukken steen vliegen hun om de oren.
Grace haar ogen veranderden naar volledig zwart en er verscheen een vuurbal in haar hand zoals James die had laten zien. Ook die gaat met een noodgang richting de muur en weer slaat er enorm stuk uit.
Dale en de meiden kijken verschrikt naar Grace. Was zij een demon? Hannah ziet hoe iedereen in de ruimte verbaasd is met uitzondering van Samuel. Ze buigt zich naar Samuel.
"Wist jij dit?"
"Ik had een vermoeden."
"Wat houdt dit in?"
"Dat Grace het onmogelijke heeft bereikt. Ze is zowel wit als zwart naar keuze."
"Ik begrijp het niet."
"Zie Grace als de zon die een schaduw werpt."
"Dat kan niet."
"Precies."
James schraapt zijn keel.
"Boven verwachting Grace. Keurig gedaan. Nu moeten jullie de witte energie gebruiken door de techniek toe te passen die jullie moeder goed beheerst. Het creëren van een bel."
Twee seconden later staan de drie jonge mensen in een blauwe bel.
"Keurig. Deze techniek kan een vuurbal tegen houden op voor waarden dat er voldoende energie ingezet wordt. Laat me dit even testen."
James creëert drie kleine ballen en werpt ze naar de drie mensen voor zich. De ballen slaan door de verdediging heen van de jongens maar heeft geen invloed op de bel van Grace.
De jongens staan te springen van de pijn. Ze hadden brandwonden aan hun benen.
Grace zwaait met haar hand over hun benen en de blaren verdwijnen.
"Bedankt mams."
"Misschien kan ik beter met energie ballen op jullie gooien tot jullie een sterk bel kunnen maken die sterk genoeg is."
Zo gezegd zo gedaan. Na een paar minuten probeert James het met een paar vuurballetjes en die kwamen er niet doorheen. Nog een paar zwaardere versies en ook die bleven geblokkeerd.
Na nog wat onderling gooien en blokkeren gaat James door met de volgende les.
"Zoals jullie weten kunnen demonen ontvoeren. Nimfen kunnen dat ook, maar daar is geen lichaamscontact voor nodig. Demonen echter moeten je met de volle hand aanraken om je te kunnen ontvoeren. Vervolgens heb je twee seconden tijd om het tegen te houden. Door de bel weer op te roepen of door lichamelijk geweld in combinatie met magie. Demonen zijn erg pijn gevoelig als het om jullie witte energie gaat. Zodra je de aanraking van een demon voelt kan je al je energie naar dat punt sturen en de demon zijn of haar hand verbranden. Je kan ook je eigen handen inzetten en het zelfde doen met een aanraking die jullie zelf maken. Voordeel hiervan is dat de demon zolang je de aanraking in stand houdt niet kan verdwijnen. Als je bepaalde informatie uit een demon wilt halen is dit zeer effectief. In dit geval vertrouw ik alleen Grace voldoende dat ze me niet vernietigd."
Grace en James staan tegenover elkaar alsof ze een praatje aan het maken zijn. Het volgende moment legt James zijn hand op haar schouder. Met een snelle beweging heeft Grace hem door de knieën en houdt zijn hand in een naar buiten gedraaide greep beet. Vervolgens legt ze haar hand op zijn schouder en James kermt van de pijn. Verschrikt laat ze los.
"Sorry James." Nog voordat ze uitgesproken is staat James achter haar en legt weer zijn hand op haar schouder. Met een nog snellere beweging vliegt hij over haar schouder en houdt ze zijn hand weer in een gemene greep, haar andere hand volgt snel door op zijn arm te leggen. Nu schreeuwt hij het uit. Ze had de intensiteit wat opgevoerd en liet dit keer niet los.
"Dat was een slinkse zet James." Ze laat hem los en verwacht een volgende aanval. James zat nu rechtop en hield zijn zere arm beet. Het volgende moment stond hij achter haar met een flinke vuurbal en gooide. Grace draaide zich om en haar ogen waren al zwart. Ze vangt de vuurbal probleemloos op en dreigt hem terug te gooien. Voordat ze los laat is James verdwenen.
Vanuit de hoek hoort ze hoe iemand staat te klappen. Als ze zich omdraait ziet ze Belail. Ze laat de vuurbal uitgaan en haar ogen worden weer blauw.
"Keurig gedaan Grace, maar zoals je ziet is James niet een geschikt sparringpartner voor je. Waarom probeer je het niet met mij?"
Inmiddels was James weer verschenen.
De jongens gingen elk aan een kant van Grace staan. Samuel kwam overeind en liep behoedzaam naar Belail.
"Wie heeft je dit keer uitgenodigd Belail?"
"Niemand Samuel. Bij het terug krijgen van mijn bloed heb ik ontdekt dat mijn wetten zijn overtreden. Twee jonge demonen hebben het gepresteerd mijn belangrijkste verbintenis demon Ikored te vernietigen. Dit een legitieme reden om mijn eigendom terug te eisen."
"Wat bedoel je Belail."
"Ik wil Ikored terug." En hij wijst naar Grace, Jerry en de meiden.
"Het is dat Tommy en Sammy niet meer aan mijn wetten zijn gebonden anders had ik ze ter verantwoording geroepen. Maar ik heb er geen behoefte aan dat er met de essentie van Ikored nog gespeeld kan worden. Ik wil hem terug."
Grace stapt op hem af.
"Hoe denk je dat te doen?"
Belail hield zijn handen op.
"Jij, kan hem vrijwillig aan me geven Grace."
Samuel houdt haar tegen.
"Dit zou je niet meer doen Grace weet je nog?"
"En ik heb je niets beloofd weet je nog?"
Haar ogen worden volledig zwart en ze legt haar handen in die van Belail. Het volgende moment zijn ze verdwenen.
Iedereen kijkt verslagen naar de plek waar Grace net nog had gestaan.
Hannah strengelt haar vingers in die van Samuel.
"Nu begrijp ik het 'aanraak' verhaal."
Even later verschijnen Grace en Belail hand in hand voor de neuzen van Jerry, Adena en Adara. Grace haar ogen waren wit. In haar vrije hand ontstonden drie intens witte ballen en schoten op de torso's van Jerry en de meiden af. Er was geen twijfel mogelijk. Ze waren op slag dood.
Belail laat haar los. Ze zakt door haar knieën en barst in snikken uit. Belail buigt zich naar de huilende Grace.
"Dankjewel Grace. Als er ooit iets is wat ik voor je kan doen weet je me nu te vinden."
En weg was hij.
Het moment dat hij weg is springt Grace op en haar tranen waren ook opgedroogd. Ze knielt bij haar geliefde en ziet zijn lege ogen. Ze legt haar hand op zijn borst en sluit haar ogen. Na een paar seconden die Grace wel een eeuwigheid leken begint Jerry te hoesten. Dit was voldoende. Snel rende ze naar haar dochters en deed hetzelfde. Als ook zij weer een teken van leven geven zakt Grace uitgeput op de grond en verliest het bewustzijn.
Tommy kijkt verdwaasd naar zijn bewusteloze moeder.
"Heeft ze net gedaan wat ik denk dat ze gedaan heeft?"
Samuel antwoord hem
"Ze heeft je vader en zusters vermoord om ze vervolgens weer tot leven te verwekken ja."
"Geen wonder dat ze de ringen af kon doen."
Samuel pakt haar slappe lichaam op en brengt haar naar de entertainment ruimte. Hij maakt het haar gemakkelijk op de brede bank en wacht af. De twee broers hielpen hun zusters naar boven en Jerry werd ondersteund door Dale. Als Jerry naast Grace op de grond zakt en haar hand pakt beginnen haar ogen te bewegen. Even later slaat ze haar mooi blauwe ogen open en zoekt naar Jerry. Als ze hem vindt klampt ze zich aan hem vast en begint weer te huilen.
"Het spijt me zo Jerry, het was de enige uitweg. Belail zou jullie vervolgens vernietigen om aan de essentie van Ikored te komen maar ik kon hem overtuigen om het mij te laten doen. Als hij het had gedaan waren jullie lichamen ook vernietigd en dat had ik jullie niet terug kunnen halen."
Ze kijkt glimlachend op.
"Belail kon zich goed voorstellen dat wij sterfelijken over een leeg lichaam wouden rouwen."
Ze begint te lachen.
"Heb je enig idee hoe moeilijk het is om Belail een rad voor ogen te draaien. Dat is moeilijker dan de doden doen herreizen."
Samuel is oprecht boos.
"Weet je wel wat voor een risico je hebt genomen Grace?"
"Ja, mijn moeder heeft het geheel in scène gezet. Weet je nog hoe zij het bloed van Belail uit de jongens heeft getrokken en ons vervolgens voor het blok heeft gezet om het terug te geven aan Belail. Als ze dat niet had gedaan, had ik dit nu niet kunnen doen. We zijn allemaal verlost van Ikored. We kunnen niet meer gesommeerd worden door Voldemort."