Hoofdstuk 36 Tommy en de dooddoeners.

Jerry kijkt bedachtzaam naar het bewegingsloze lichaam van John.

"Ik pas zijn geheugen aan zodat hij niet meer weet dat Bernhard hier geweest is. Grace als jij nu Bernhard meeneemt naar het penthouse handel ik hier mannetje John even af." In gedachte voegt hij er aan toe 'laten we het verhaal dat je een dreuzel bent Grace, voorlopig even hooghouden Ok?'

Grace kijkt haar geliefde aan en antwoord in gedachten.

'Ok Jerry.'

"Zien we je zo boven?"

"Ja lieverd. Maar het kan wel even duren."

Als Grace met Bernhard in haar kielzog is vertrokken, richt Jerry zijn toverstok op John.

"Amnesia partim Bernhard semi-horae"

Met deze spreuk was het geheugen van John specifiek gewist van de aanwezigheid van Bernhard in het laatste half uur.

"Somno!"

De ogen van John beginnen te fladderen en Jerry doet een paar stappen achteruit en houdt zijn toverstok gericht. John begint te kreunen. De herinnering van de onmenselijke pijn kan hij nog voelen. Als hij zijn ogen open doet ziet hij Jerry die hem met gitzwarte en heel erg boze ogen aankijkt.

"Was ik niet duidelijk toen ik zei dat je met je vuile handen van Grace af moest blijven?"

John begint vies te grijnzen met nog trekken van pijn rond zijn mond.

"Waarom zou jij alle plezier hebben met dat dreuzeltje?"

"Omdat ik nog plannen met haar heb John, waarbij ik jou sperma in haar buik niet kan gebruiken."

De implicatie die Jerry nu maakte deed alle kleur uit het gezicht van John weg trekken.

"Wat ben je van plan Jerry? Mensenoffer nodig?"

"Precies, een héél speciaal ritueel. Het kind moet van mijn eigen bloed zijn wil ik het kunnen gebruiken John."

John kijkt in de donkere ogen van Jerry en voelt hoe serieus hij is. Een gevoel van misselijkheid overspoelde hem. Hij had in het verleden een kind offering van zijn Meester moeten bijwonen en de herinnering daarvan deed de rillingen over zijn rug lopen. Het geluid van het gekrijs van de baby klonk weer in zijn geestesoor.

Jerry ziet hoe hij worstelt met een bepaalde emotie en vermoede dat John ooit eens een ritueel met een kindermoord had bijgewoond. Minachting voor John vloeit door Jerry heen.

"Blijkbaar moet ik mijn wens meer kracht bij zetten om je ver weg van Grace te houden."

Met die woorden richt Jerry zijn toverstok op John.

"Dis-taedet vomo Grace!"

John zijn ogen worden groot. Had hij hem net vervloekt? En had de vloek met Grace te maken? Hij voelde zich niet anders dan anders.

Jerry kijkt met een duivels lachje naar John.

"Je komt er vanzelf achter John. Ik adviseer je om zo weinig mogelijk de nabijheid van Grace te zoeken. Het is geen pretje als je het wél doet."

Met die woorden verdwijnselt Jerry naar het halletje van het penthouse.

De vloek die Jerry had uitgesproken over John hield in dat als hij in de buurt van Grace zou komen of zelfs maar met haar zou spreken, al was het door de telefoon, hij een intens en onbedwingbaar gevoel van walging en misselijkheid zou krijgen. Jerry keek er nu al naar uit hoe lang John in staat zou zijn om zijn maaginhoud binnen te houden in de buurt van Grace.

Als Jerry het penthouse binnen stapt ziet hij hoe Bernhard en Grace geanimeerd zitten te praten. Blijkbaar mochten ze elkaar graag. Grace kijkt op en in haar blik ziet hij dat ze zijn gesprek met John had gevolgd. Blijkbaar was ze niet helemaal gelukkig met de situatie.

Als Bernhard, Jerry ziet stopt hij abrupt met praten. Een flits van angst is te zien in zijn ogen maar al snel had hij zich weer onder controle.

Jerry ploft neer in een van de stoelen van de zithoek en kijkt Bernhard ernstig aan.

"Het is beter als je voorlopig zo weinig mogelijk interactie hebt met John. Je minachting voor hem is overduidelijk en hij is in een slecht humeur."

"Het verbaast me dat hij nog leeft."

Jerry kijkt nu veelbetekenend naar Grace.

"Ja dat is inderdaad een klein wondertje."

Grace wist waar hij op doelde en kreeg een kleur. Ze besluit er een draai aan te geven.

"Ik ben blij dat je, je hebt kunnen inhouden Jerry."

Nu was het Jerry die een kleur kreeg. Toch moest hij glimlachen om haar kwinkslag.

Bernhard ziet hoe de harde ogen van Jerry plotseling heel zacht worden bij haar woorden. Deze man was duidelijk verliefd op Grace. Als hij even naar Grace kijkt ziet hij dat de liefde wederzijds is. Een gevoel van opluchting doorstroomd hem. Jerry had daadwerkelijk Grace niet geslagen, maar hoe kwam ze dan aan die verwondingen?

Jerry ziet hoe Bernhard plotseling ontspant en hij met een bedenkelijke blik naar Grace kijkt.

"Het is nep."

Verbaasd kijkt Bernhard nu naar Jerry.

"Wat is nep?"

"Haar verwondingen. Ze zijn magisch aangebracht en ook zo weer verwijderd als ik dat wil."

Grace moet glimlachen en snapt wat Jerry van plan is.

Jerry wuift met zijn hand voor Grace haar gezicht, hals en polsen langs en Grace zorgt ervoor dat alles verdwijnt.

De ogen van Bernhard worden groot. Hij was nog steeds niet helemaal overtuigd dat er zo iets kon bestaan als magie.

"Maar waarom?"

"Dat hebben we gedaan voor John. Hij verkeerd in de veronderstelling dat ik misbruik maak van Grace. Dat was noodzakelijk om zijn medewerking te krijgen."

Onbegrip.

"Slechteriken gaan graag met slechteriken om Bernhard. En John is een hele slechte. Grace hier is bij Hiyrotech binnen gesluisd om uit te zoeken waar John mee bezig is. John echter had blijkbaar een vermoeden over Grace, en heeft mij ingeschakeld als magisch detective om meer te weten te komen over Grace."

"En toen?"

Grace was benieuwd wat Jerry, Bernhard ging voorschotelen.

"Als ik een opdracht aanvaard check ik ook altijd even mijn opdrachtgever. Ik kwam er achter dat hij probeerde bedrijfsgeheimen van Hiyrotech te verkopen. En toen ik er achter kwam wie Grace was maakte ik mij zorgen om haar. John is tenslotte magisch en Grace niet."

"Wie Grace is? Hoe bedoel je dat?"

"Grace is niet Grace Schmit maar Grace Jaeger dochter van Dale Jaeger van DGJ Industries."

Bernhard kijkt even verbaasd naar Grace.

"Dat verklaart haar dure kleding. Ik ben bang dat ik John zijn aandacht op Grace heb gevestigd door mijn verwondering daar over uit te spreken tegen hem."

Bedachtzaam kijkt hij Grace aan.

"Wat ik niet begrijp is waarom juist Grace is binnen gesluisd bij Hiyrotech. En door wie?"

"John heeft geprobeerd munt te slaan uit zijn bedrijfsspionage door bedrijfsgeheimen aan te bieden aan Dale. Dale is daar niet op ingegaan en heeft als tegen zet zijn dochter in gezet om John te bespioneren en Hiyrotech te beschermen."

"Waarom zou hij een concurrent willen beschermen?"

"Dale is eigenaar van Hiyrotech."

Grace steekt haar wijsvinger op.

"Om precies te zijn staat Hiyrotech op mijn naam. Daarom wou ik ook zelf achter John aan. Paps was het er niet mee eens, maar het schijnt dat ik nogal koppig kan zijn."

Tommy landt in de bibliotheek van zijn grootvader. Hij is uitgeput en voelt zich miserabel. De bibliotheek is leeg, maar dat duurde niet lang. Als de deur open gaat, en Samuel binnen stapt, ziet hij hoe zijn kleinkind zich voorzichtig in een van de grote stoelen laat zakken.

"Tom, wat is er met je gebeurt."

Tommy was verbaast dat opa Sam wist welke tweeling hij was en dat hij hem ook nog 'Tom' noemde. Met bange ogen kijkt hij naar opa Sam en besluit dat hij gewoon de waarheid moest vertellen ongeacht de consequenties.

"Ik heb me laten verrassen door John met de Cruciatus vloek." Tommy keek naar de grond en verwachtte zoals hij dat al vaker mee gemaakt had, een herhaling van de Cruciatus vloek van zijn grootvader als straf. Maar er gebeurde niets. Hij hoort wat gerommel en ziet hoe een deel van de boekenkast van Samuel openslaat. Daarachter ziet hij lange tafels met diverse dingen die staan te druppen en pruttelen. Het was het laboratorium van Samuel. Dit had Tommy nog nooit gezien. Zijn opa Sam had dit goed geheim weten te houden voor de tweeling. Even later komt Samuel met een toverdrank in zijn rechter hand terug in de bibliotheek maar laat de opening naar het laboratorium open.

"Drink dit dat verlicht de pijn."

Verbijsterd en met trillende hand pakt Tommy het glas aan en kijkt in de zwarte ogen van zijn grootvader.

"Bent u niet boos?"

Deze vraag doet Samuel weer denken aan de manier waarop Adara en Adena op hem reageerden in de eerste instantie. Hij wou niet dat zijn kinderen en kleinkinderen zó over hem dachten en vreesden. Ten slotte zou het hen niet binden maar afstoten van zijn persoon. Maar als hij eerlijk was, was hij inderdaad boos. Boos dat hij een kleinkind had dat niet in staat was om zich tegen een idioot als John te verdedigen.

"Ja ik ben boos. Drink dit."

Opa Sam was boos, maar zou zijn pijn verlichten? Tommy kijkt wantrouwig naar de toverdrank. Na nog een blik in de ogen van zijn grootvader beseft hij dat hij dit zou drinken of hij wilde of niet. Na nog een keer te slikken neemt hij moedig de beslissing om het toch in een keer naar binnen te gooien. Even afwachtend wat er zou gebeuren voelt hij de verzachtende werking en ontspant. Samuel kijkt hem donker aan.

"Heb ik je nooit geleerd om Cruciatus te weerstaan?"

"Cruciatus te weerstaan. Is dat mogelijk?"

"Voor sommigen ja. Maar in jou geval is het zeer waarschijnlijk dat je het kan leren."

Nu moest Sammy zijn opa Sam in zijn hoofd loskoppelen van de man die nu tegenover hem stond.

"Mijn opa Sam heeft ons nooit iets dergelijks geleerd. Eerlijk gezegd had ik verwacht nog een keer vervloekt te worden door u, als straf dat ik me had laten vervloeken."

Samuel kijkt de jonge man in de stoel voor hem bedenkelijk aan

"Misschien is het maar goed dat ik jullie niet als kinderen gekend heb. En met dat alsnog vervloeken krijg je gelijk. Dat zal nodig zijn als ik je wil leren hoe je, je er tegen kan verdedigen."

Verschrikt kijkt Tommy zijn grootvader in de ogen elk moment weer die vreselijke pijn verwachtende. Maar Samuel stond er nog steeds rustig bij. Hij draaide zich om en ging op zoek naar een boek.

"Eerst zul je wat kennis op moeten doen over de controle van je eigen brein. Het wonderbaarlijk waartoe je eigen brein in staat is om jezelf iets aan te doen. Als je er maar hardt genoeg in geloofd dat je, je bijvoorbeeld verbrand hebt verschijnen er zelfs blaren. Ah, hier staat het."

Hij pakt een klein erg oud en zwaar boek van de plank en gaf het aan Tommy.

"Dit is je huiswerk terwijl je uitrust. Morgen gaan we over tot de praktijk."

Tommy kijkt op van het nog dichtgeslagen boek. Samuel stond met zijn armen over elkaar verwachtingsvol naar Tommy te kijken.

"Vertel je me ook nog wat er gebeurt is Tom?"

Met een zucht begint Tommy aan zijn verhaal.

Als Tommy is uitgesproken verwacht hij alsnog een woede uitbarsting van Samuel maar deze was blijkbaar in gedachten verzonken.

"Opa Sam?"

Samuel kijkt Tommy plotseling aan.

"Ik heb begrepen dat jij hebt gediend onder mijn broer?"

Tommy's keel knijpt nu wat dicht als hij een vermoeden krijgt waar Samuel heen wil met die vraag.

"Ja, opa Sam."

"Heeft hij je ook gemerkt?"

"Nee. Daarvoor ben ik nooit zo dichtbij gekomen in de organisatie."

"Uit de reactie van je zusjes kennen ze John Meisters. Jij ook?"

"Ik heb nooit contact met hem gehad aangezien hij heel dicht bij Heer Voldemort stond."

"Denk je dat je er achter zou kunnen komen of John familie heeft. En dan bedoel ik nu in 2005."

Tommy's nekharen gaan overeind staan. Heer Voldemort gebruikte graag familiebanden om mensen in toom te houden. En als ze niet deden wat hij wou bracht hij ze langzaam stuk voor stuk om tot dat ze gehoorzaamden of zelf de dood vonden. Was Samuel nu het zelfde van plan?

"Ja opa Sam. Maar wat ben je van plan met die informatie?"

"Iedereen heeft iets of iemand waar hij van houdt. Het is wel duidelijk dat we zonder meer drang geen medewerking krijgen van John. Na het huwelijk van Grace en Jerry wil ik graag dat je achter deze informatie voor mij aan gaat."

Met een zwaar hart stemt Tommy in.

"En ik moet het zeker ook geheim houden."

Samuel kijkt hem nu verwonderd aan.

"Dat zal wat moeilijk gaan. Ik denk dat je de hulp van Jerry en Hannah goed kan gebruiken. En misschien kan je ook Peter nog voor je karretje spannen."

Nu was Tommy verbaasd.

"U denkt toch niet dat zij instemmen met het ontvoeren of folteren of misschien zelfs vermoorden van familie van John?"

"Wie zegt dat ik dat van plan ben Tom?"

Tommy zat wat te schokschouderen en wist niet wat hij moest zeggen

"Wat mij verontrust is dat jij blijkbaar wel bereidt bent om aan iets dergelijks mee te werken."

Tommy durfde inmiddels niet meer naar Samuel te kijken en hield zijn ogen strak op het boek in zijn handen.

"Tom, kijk me aan."

Samuel ziet hoe Tommy voorzichtig zijn ogen op hem richt.

"Heb je ooit iets dergelijks voor mij gedaan Tom?"

"Nee opa Sam."

"Voor wie dan wel?"

Dit was weer zo'n vraag waar je niet te snel op moest antwoorden maar Tommy was te erg aangeslagen om het te merken.

"Voor Voldemort."

Shit! Hij had zich voorgenomen om dit nooit aan iemand te vertellen en zeker niet aan opa Sam.

Samuel wou eigelijk stoppen maar hij kon het niet. Hij moest weten waar Tommy toe in staat was.

"Wat heb je gedaan Tom?"

Tommy herinnerde zicht wat Grace had verteld en zag kans om zijn antwoord een momentje uit te stellen. Hij kijkt in de donkere ogen van Samuel en besluit dat hij toch de waarheid moest vertellen. Hij wou het vertrouwen van zijn grootvader niet beschamen. Ook al zou hij zich waarschijnlijk straks voor zijn kleinzoon schamen.

Met zachte stem verteld Tommy hoe hij in een groepje aankomende dooddoeners was geïnfiltreerd. Om zich ten opzichte van elkaar te bewijzen hadden een paar van hen een dreuzel vrouw ontvoerd en in het midden van een cirkel van hen allen geplaatst. Om de beurt moest een van hen een vervloeking op haar los laten die pijnlijk en gruwelijk was. Ze waren met twintig mannen en Tommy was de laatste die zich aan het groepje had toegevoegd en moest dus als laatste een vervloeking op haar los laten. Als hij had geweten wat er die nacht van hem verwacht werd was hij niet komen opdagen. Maar helaas stond hij al in een kring met nog 19 andere zeer gevaarlijke magiërs en als hij zou weigeren was dat zeker zijn dood geworden.

Menig Cruciatus werd op de arme vrouw los gelaten. Toen de 16e ook weer Cruciatus op haar afvuurde verloor ze zichtbaar haar verstand. Ze lag alleen nog maar met lege ogen te kwijlen op de grond. De vloeken die volgden verminkten haar tot een rauw hoopje vlees dat nog ademde, bloede en kwijlde. Dat moment werd er van hem verwacht om ook een onvergefelijke vloek toe te passen. Als hij Cruciatus of iets anders pijnlijks had gebruikt was ze zeker gestorven. Maar die pijn gunde hij haar niet en hij zag maar een uitweg. Met vaste hand en vastbesloten richtte hij zijn toverstok op de arme vrouw en riep 'Avada Kedavra'! Snel en pijnloos was ze daarmee van haar leven beroofd. En een voorkomend voordeel was dat hij nu het respect van zijn mede aanstaande dooddoeners had verworven.

Na deze woorden kon Tommy niet meer spreken en huilde zachtjes in zijn beide handen.

Na een paar minuten begint Samuel te spreken.

"Was dat de enige keer?"

"Ja Opa Sam ik zweer het. Zoiets wil ik nooit weer meemaken!"

"Maar net was je nog bereid mij te helpen om in jou ogen het zelfde te doen."

Tommy gaf geen antwoord.

"Of zou je me hebben verraden, als het moment was gekomen om iemand te folteren of te moorden?" Deze vraag kwam er zo dreigend uit dat Tommy het gevoel had als hij toe zou geven opa Sam te kunnen verraden hij hier ter plekke als beloning door hem vermoord zou worden.

Samuel was teleurgesteld in het karakter van zijn kleinzoon. Hij moest weten of Tommy bereid was, om te staan voor wat hij dacht en geloofde ongeacht de consequenties. Expres stelde hij de laatste vraag zó dreigend dat hij Tommy voor een groot dilemma zette. Hij moest gewoonweg zeker weten wat hij aan Tommy had in een crisis situatie. Samuel voelt hoe Tommy nu voor zijn leven vreest als hij toegeeft Samuel te zullen verraden. Nogmaals stelt hij de vraag.

"Zou je me verraden Tommy?" De dreiging uit deze zacht uitgesproken woorden was onmiskenbaar.

Tommy wist wat zijn antwoord was. En als hij het uitsprak dat hij ten dode opgeschreven was. Hij hoopte alleen dat opa Sam het snel en pijnloos zou doen. Maar na zijn verhaal dacht hij dat onwaarschijnlijk. Hij kijkt zijn grootvader berustend aan en antwoord.

"Ja opa Sam. Ik zou je zo verraden als ik in zo'n situatie zou worden gebracht."

Met een brede grijns geeft Samuel, Tommy een flinke klap op zijn schouder.

"Mooi, zo mag ik het horen. En als je het ooit nog eens in je hoofd haalt iets te doen, als wat je mij net verteld hebt?"

Tommy's hart was in zijn keel geschoten van schrik. De adrenaline giert door zijn lichaam en hoort amper wat zijn grootvader zegt. Toch dringen de laatste woorden enigszins tot hem door.

"Wat dan?"

"Doe het dan niet. Maakt niet uit wat je doet maar handel nooit meer tegen je natuur jongen. Deze ervaring zul je, je hele leven nu mee moeten slepen. Het enige goede eraan is dat je het waarschijnlijk nooit meer zult doen."

"Maar ik had geen keuze."

"Er is altijd een keuze Tommy. En als ik je goed had opgeleid was er een derde keuze geweest. Maar of je daarvoor zou hebben gekozen is nog de vraag."

Tommy zat te trillen in zijn stoel. Hij beseft opeens dat zijn grootvader hem had getest. Maar waarom dan informatie verzamelen over de familie van John? Hij haalde zijn schouders op.

Waarschijnlijk had opa Sam een plannetje maar vertelde het niet. Niks nieuws onder de zon. Hij pakte zijn boek op en ging naar zijn kamer. In bed lezen leek hem de prettigste oplossing op het moment voor zijn geteisterde lichaam. Als hij in bed ligt en het boek open slaat ziet hij dat het geschreven is in Egyptisch. Inwendig kreunend begint hij dapper te lezen. Het zou wel even duren voordat hij dit had doorgeworsteld.

Grace voelt hoe Samuel naar haar zoekt en zorgt ervoor dat hij middels een onzichtbare rode draad kan landen in het halletje van het penthouse. Voor de veiligheid had Samuel een strak zwart pak aan getrokken met een zwart overhemd en das. Het enige dat zijn tenue brak was een platina dasspeld met een kleine diamant in een mooi design van een pentagram. Zelfs zijn, pochet weliswaar van zijde, was zwart.

Als Samuel binnen komt ziet Bernhard hoe Grace en Jerry respectvol opstaan voor de man in het zwart. Uit beleefdheid volgt hij hun voorbeeld. Als hij al had gedacht dat Jerry een duistere uitstraling had liet deze man de koude rillingen hem over de rug lopen. Hij geloofde niet in 'de duivel'. Maar als er een zou bestaan had deze man een heel overtuigende representatie kunnen zijn. Als Samuel hem uiteindelijk in de ogen kijkt heeft hij het gevoel dat deze man tot in het diepst van zijn ziel kijkt. Als hij echter ook nog begint te spreken begint hij te twijfelen aan het 'niet' bestaan van de duivel.

"Wie is dit?" De strenge toon ontging niemand. Grace positioneert zich rechts van Bernhard.

"Dit is Bernhard Clifton."

Bernhard viel het op dat Grace de duistere man voor hem niet voorstelde. Bernhard besluit toch beleefd een hand uit te steken. Tot zijn verbazing drukt Grace zijn arm rustig maar dringend weer naar beneden. Als hij haar verbaasd aankijkt schud ze bijna onmerkbaar van nee en knijpt even haar ogen dicht. Waarom had hij plotseling het gevoel dat hij in gevaar was?

Samuel kijkt nu Grace aan.

"En waarom is Bernhard hier, en niet waar hij behoort te zijn?"

"Bernhard heeft aangeboden ons te helpen in het geval van John."

"En beseft Bernhard Clifton de volle omvang van zijn aanbod?"

Bernhard zijn nekharen gingen overeind staan. Was hij bezig zijn ziel en zaligheid aan te bieden aan de duivel? Wie was deze man eigenlijk en wat deed hij hier?

Samuel keek Grace intens aan en zij vertelde hem woordeloos wat de situatie was. Als antwoord vertelde hij haar wat Tommy hem had opgebiecht. Ondanks dat deze communicatie maar een paar seconden in beslag hadden genomen was het Jerry opgevallen dat zij informatie hadden uitgewisseld. De emoties die Grace nu voelde verwarden hem. Hij ziet hoe de tranen in Grace haar ogen opwellen en Bernhard ziet dit ook. Tot zijn schrik richt de duistere man zich weer tot hem.

"Ik ben er niet van overtuigd dat je beseft waar je aan begint Bernhard, maar desondanks, welkom aan boord."

Bernhard's ogen worden groot. Had hij net zijn ziel verkocht aan de duivel? Moest je daar niet vrijwillig in toestemmen door iets te beloven, of je naam in bloed te schrijven of zo?

Samuel vangt probleemloos de gedachten van Bernhard op en is geamuseerd.

"Als je daar behoefte aan hebt Bernhard, kan ik dat regelen, maar het is niet noodzakelijk."

Een verbijsterde Bernhard verder negerend richt hij zich op Jerry.

"Grace kan niet zonder bescherming. Tom is recupererende dus stel ik voor zijn dubbel te gebruiken. Verder lijkt het me verstandig dat we allen bijeen komen vanavond rondt de klok van acht."

"Komt in orde."

Nu richtte Samuel zich weer tot Bernhard.

"Deze uitnodiging geldt niet voor jou Bernhard."

Bernhard schrikt weer van deze aandacht maar weet zich snel te herstellen.

"Zoals u wenst."

Samuel draait zich om en verlaat de kamer zonder verder een woord te zeggen.

Als hij weg is zakt Bernhard verslagen in een stoel. Was hij nu een van de onderdanen van Satan of iets dergelijks?

Jerry had graag even met Grace gepraat over wat er net tussen haar en zijn vader was voorgevallen maar kon er waar Bernhard bij was niet over beginnen.

De zoemer van het penthouse ging. Er stond iemand voor de deur.

Grace liep er heen want ze wist dat dit Sammy was die gestuurd was door Samuel.

"Hoi Grace. Ik heb van onze Heer en Meester begrepen dat ik Tom moet vervangen?"

"Klopt. Heeft hij je de situatie uitgelegd?"

"Alle informatie die hij ter beschikking had heeft hij doorgegeven."

Bernhard hoort de woorden van Sammy en kijkt naar de nieuwkomer. Dit was een exacte kopie van Tom.

Als Sammy, Bernhard in het oog krijgt richt hij zijn aandacht op hem.

"Hallo Bernhard. Ik heb begrepen dat je, je bereid gevonden hebt om Grace te helpen?"

Bernhard knikt woordeloos van ja.

"Je bent een moedig man Bernhard. Maar ik ben blij dat je meehelpt. Blijkbaar heb je indruk op Hem gemaakt anders had je hier niet gezeten. Hij heeft het niet zo op met gewone sterfelijken."

Bernhard zat te trillen in zijn stoel.

"Wat bedoel je met gewone sterfelijken. Wie is die man in vredesnaam?"

"Heeft hij zich niet aan je voorgesteld?" Sammy kijkt nu verbaasd naar Grace en Jerry. Uit hun blikken leest hij dat Bernhard niet weet wie of wat Samuel is. Als hij terug kijkt in de ogen van Bernhard ziet hij grote angst.

"Maak je niet ongerust Bernhard. Zolang hij zich niet aan je voorstelt is hij niet echt in je geïnteresseerd als dienaar. En beschouwd hij zijn relatie met je als oppervlakkig en vluchtig. Na deze hele affaire zul je waarschijnlijk nooit meer met een van ons in contact komen."

Deze woordkeuze had Sammy met opzet gekozen om Bernhard wat gerust te stellen. Aan zijn hele gedrag kon hij aflezen dat de ontmoeting met Samuel hem bijna teveel was geworden. Dergelijke reacties op zijn grootvader had hij vaker gezien in het verleden. Hij schud nog even aan de schouder van Bernhard.

"Kom op Bernhard. Terug naar de dagelijkse routine van de dag. Je weet dat het noodzakelijk is om John een rad voor ogen te draaien." Sammy kijkt nog even naar zijn moeder.

"Kom je ook Grace?"

Jerry antwoord hem.

"Grace en ik hebben nog even wat te bespreken. Gaan jullie maar alvast. Grace komt tien minuutjes later."

Sammy trekt de nog beduusde Bernhard uit zijn stoel en ze verdwijnen op normale wijze uit het penthouse.

Als ze weg zijn kijkt Jerry vragen zijn geliefde aan. Grace strekt haar handen naar hem uit en Jerry pakt ze beet. Op dat moment geeft ze in een paar seconden het verhaal van Tommy door aan zijn vader. Jerry trekt wit weg. Hij kon bijna niet geloven dat zijn kind in zo'n benarde positie was gemanoeuvreerd en toen deze vreselijke daad had gepleegd. Maar ook de test waar zijn vader hem vervolgens aan had blootgesteld gaf hem enige geruststelling voor het toekomstig handelen van Tommy. Hij neemt Grace in een warme omarming en ze klampt zich dankbaar aan hem vast. Na een aantal minuten begint Jerry te praten.

"Misschien is het beter dat Tommy niet weet dat wij hiervan op de hoogte zijn. Ik stel voor dat als hij besluit dit ooit aan ons te vertellen dat hij daarvoor de kans krijgt."

Dankbaar kijkt Grace naar haar geliefde Jerry op.

"Lijkt me een goed plan. Het feit dat hij het aan Samuel heeft opgebiecht moet al heel moeilijk voor hem zijn geweest."

Samuel verscheen in de eetkamer van Dale. Daar zaten Dale, Adara, Adena en Sammy aan het ontbijt. De schrik is groot bij de meiden als ze hem plotseling zo zien verschijnen. Blijkbaar hadden ze er op gerekend dat Samuel hier niet zomaar zou komen.

Dale staat op om Samuel te begroeten.

"Hallo Sam, wat is er aan de hand?"

"Tommy heeft net de volle laag van een Cruciatus vloek ontvangen van John en is recupererend bij mij thuis. We hebben Sammy nodig als dubbel om Grace te beschermen."

"Ik zou zeggen schuif aan en vertel wat er is gebeurt." Dale belde al voor een extra bord en bestek zodat Samuel de gelegenheid had om mee te eten.

Terwijl Samuel zijn verhaal deed at hij een stuk toast en dronk wat koffie. Adara en Adena hadden nog nooit in het bijzijn van hún Meester gegeten en konden bijna geen hap door hun keel krijgen in het bijzijn van Samuel. Sammy neemt afscheid en vertrekt naar het penthouse.

Samuel neemt nog een slok van zijn koffie.

"Het lijkt mij veiliger Dale, dat jij en de meisjes samen met Peter weer naar mijn huis komen. Ik ben tot de conclusie gekomen dat mijn toekomstig ik, tekort geschoten is in de training van de jongens en ik wil weten wat de meisjes hier dankzij of ondanks mijn broer in hun mars hebben. De situatie begint dermate grimmig te worden dat elke nog extra te leren vaardigheid van pas zou kunnen komen." Samuel ziet hoe Adara en Adena in elkaar krimpen bij zijn woorden. Maar hij kon ze niet langer verschonen van zijn nabijheid. Het was voor hun eigen veiligheid. Dale knikt instemmend.

"Goed Sam, we zullen er zo snel mogelijk naartoe."

Als Samuel weg is kijkt Dale in de bedremmelde gezichten van de meiden.

"Kom op poppies. Ik weet dat Sam niet een makkelijke man is om mee om te gaan. Maar ik vermoed dat hij stukken beter is dan zijn broer?"

De meiden knikken instemmend maar zeggen verder niets.