Hoofdstuk 37 Samuel en Adara.
Die dag gebeurde er verder niets op het werk bij Grace. John was blijkbaar in allerijl vertrokken. Bernhard kon gewoon verder met zijn werk en zo ook Sammy en Grace. Grace had inmiddels met Bernhard afgesproken dat hij zou proberen alle contacten die John had te verzamelen, en als het even kon ook er bij te zetten wat deze relatie precies inhield.
Die avond om acht uur was iedereen verzameld in de woonkamer van Samuel. Als men een plaatsje heeft gevonden om te zitten begint Samuel met spreken.
"Het is wel duidelijk dat John moeilijk in het gareel te houden is, gezien wat hij vandaag geprobeerd heeft met Grace te doen. Ik heb Tommy verzocht om na te gaan of John ook nog familie en vrienden heeft die we zouden kunnen inzetten als chantage middel. Het detective bureau van mijn zoon en de kennis die Hannah al reeds over hem blijkt te bezitten kunnen hierin van voordeel zijn." Hij richtte zich nu tot de twee angstige meisjes.
"Misschien zouden jullie ook nog kunnen helpen aangezien jullie John in zekere zin kennen?"
De meisjes knikken zwijgend en vermijden hem in de ogen te kijken. Plotseling flitst er iets door zijn gedachten. Zou het kunnen zijn dat deze kinderen in opdracht van Voldemort hadden gefolterd of gemoord? Hij moest ze toch nog maar even apart spreken vanavond.
"Het lijkt me verstandig dat we de komende dagen hier blijven. In mijn ogen is dit de veiligste plek. Aangezien Grace en Jerry nog wat voorbereidingen willen treffen voor het huwelijk kan dat ook mooi hier vandaan geregeld worden. James zal voor iedereen vertrekken regelen en als er wensen zijn kunnen die bij hem ingediend worden. Tommy, hoe ver ben je in dat boek wat ik je gegeven heb?"
"Ik heb het uit."
"Dan kun je het aan je broer geven. Morgenmiddag gaan we proberen of jullie in staat zijn Cruciatus te weerstaan. Als jullie voor die tijd nog vragen hebben kunnen jullie bij je vader terecht." De tweeling kijkt verbaasd naar Jerry. Kon hij Cruciatus weerstaan? Samuel voegt er nog even aan toe.
"Of bij Grace. Ze heeft vast nog wel een paar leuke folteringen waar jullie mee kunnen oefenen voordat we aan Cruciatus gaan beginnen." Nu was het Dale die verbaasd en bezorgd naar zijn dochter keek. Zijn dochter folterde?
Samuel richt zijn onverbiddelijke blik weer op Adara en Adena.
"Jonge dames, zouden jullie mij even willen volgen naar de bibliotheek. Ik heb iets met jullie te bespreken." Samuel liep naar de deur volledig verwachtend dat ze zouden gehoorzamen. Maar de meisje zaten versteend van angst op de bank en keken angstig naar elkaar en naar Tommy.
"Ik ga wel met jullie mee." Bied Tommy aan maar Samuel gooit roet in het eten.
"Ik wil ze graag even alleen spreken als je dat niet erg vindt Tom."
"Goed opa Sam." Tommy haalt verontschuldigend zijn schouders op tegen de meiden.
Met knikkende knieën volgden ze hun nieuwe Meester.
Eenmaal in de bibliotheek aangekomen sluit Samuel de deur achter hen zodat ze niet gestoord konden worden. Als iemand binnen zou willen komen zouden ze moeten kloppen.
Samuel wijst naar de twee zwartleren stoelen voor zijn bureau.
"Ga gerust zitten dames."
Aarzelend nemen Adara en Adena plaats. Wat zou deze man van hun willen?
"Waarom ik jullie hier in privacy bij me geroepen heb is het volgende. Tom heeft blijkbaar wat nare ervaringen opgedaan toen hij is geïnfiltreerd was als aankomend dooddoener. In het kader van het dienen van Voldemort zijn er een aantal zaken die ik moet weten waar het jullie aangaat. De vragen die ik voor jullie heb kunnen pijnlijk en confronterend zijn. Maar het noodzakelijk dat ik een eerlijk antwoord van jullie krijg." Hij kijkt de meisjes intens in de ogen en ziet daar angst en afschuw voor zijn persoon.
"Misschien is het beter als ik jullie apart van elkaar spreek. Adena ik begin met jou."
Met die woorden viel Adara in slaap in haar stoel. Adena ziet dit en begint helemaal te trillen. Ze kijkt nog even naar de handen van Samuel en ziet dat ze leeg zijn. Dit had Voldemort nog nooit gedaan zonder toverstok.
"Adena, ik weet dat jullie onderling een band hebben waardoor je sterker bent dan alleen. Maar ik moet weten waar jullie los van elkaar toe in staat zijn. Het eerst dat ik wil testen in hoeverre jullie imperus kunnen weerstaan. Ik zal je nu testen en ik wil dat je er alles aan doet om niet te gehoorzamen aan mijn wil."
Adena krijgt een brok in haar keel. Wat als hij er achter kwam dat ze goed waren in het afweren van imperus? Zou hij hun als een gevaar zien zoals Voldemort. Voor Voldemort konden tot nog toe altijd goed verbergen dat ze helemaal niet onder imperus waren als hij dat op hun toepaste. Zou ze Samuel net zo bedriegen als zijn broer?
Samuel had besloten dat ze op dit moment geen geheimen voor hem mochten hebben en luisterde ongegeneerd naar de gedachtegang van Adena. Ze wou hem bedriegen? Hij begint te glimlachen. Laat het haar maar proberen. Hij laat zijn invloed op haar gelden en ze voelt hoe hij haar onder imperus probeert te brengen. Gebruikte Samuel dan helemaal geen toverstok of sprak hij nooit een spreuk? Haar hoofd wordt licht en ze voelt dat haar lichaam uit haar stoel wil komen. Ze laat het toe. En staat op.
Samuel weet dat ze willig toegeeft. Zo kon hij haar niet testen. Hij moest haar iets laten doen wat ze niet wou. Hij besluit haar zuster te gebruiken als dwangmiddel.
Het volgende dat hij van haar wil is dat ze haar toverstok pakt en die op haar zuster richt. Ze ziet hoe Adara wakker wordt en ze de opdracht krijgt om Cruciatus op haar af te vuren. Ze staat boven haar zuster met haar toverstok en Adara kijkt haar geschrokken aan. Zou ze toegeven en haar zuster aan deze pijn blootstellen? Haar besluit stond vast. Als ze al Cruciatus op iemand af zou vuren dan was het Samuel. Ze balt alle haat en afkeer die ze voor haar oude Meester voelde en projecteerde dit op Samuel. Ze draait zich naar Samuel en roept 'Crucio'. Een groene straal vliegt naar het lichaam van Samuel maar hij blijft onbewogen zitten. Zijn ogen houden die van haar gevangen en het volgende moment duikt ze inelkaar met een vreselijke pijn in haar hoofd. Haar toverstok valt uit haar hand en ze zakt op de grond piepend van de pijn. Na een paar seconden was dit echter over. Adara had geen keuze en viel weer in slaap.
Samuel staat op en helpt Adena overeind en geeft haar, haar toverstok terug.
"Zullen we het nog een keer proberen zonder dat je me om de tuin probeert te leiden?"
Adena besefte opeens dat hij haar zuster had gebruikt om haar te testen. Hoe ver ze zou gaan om hem te bedriegen. Met een schorre stem antwoord ze.
"Ok opa Sam. Dit was een domme zet van me."
"Konden jullie hem zo makkelijk een rad voor ogen draaien?"
"Ja. Hij bestede meestal niet genoeg aandacht aan ons om het op te merken."
Ze realiseert zich opeens dat ze Cruciatus op hem had afgevuurd en hij niet eens met zijn ogen had geknipperd. Zou hij haar nu straffen? Ze kijkt angstig in zijn ogen en ziet geen enkele emotie. Deze blik kende ze maar al te goed. Ze bereidde zich voor op het ergste.
"Ga zitten Adena. En dit keer wil ik dat je me gehoorzaamd en alles in het werk stelt om imperus te weerstaan."
Als ze zit voelt ze zijn invloed weer. Haar lichaam wil opstaan maar ze blijft zitten. Ze voelt hoe hij de druk opvoert maar ze bied nog steeds weerstand. Het zweet begint langs haar rug naar beneden te lopen. Zo erg als dit had ze imperus nog nooit ervaren. Erger dan dit kon het toch zeker niet meer worden? Zo machtig was niemand. Het volgende moment is ze bang dat ze haar verstand verliest. Al haar spieren in haar lichaam protesteren en ze heeft het gevoel dat haar hoofd elk moment kan exploderen. Als dit nog langer zou duren zou ze zeker haar bewustzijn verliezen. Iets klikte in haar hoofd en ze begon voor het eerst van haar leven zonder toverstok imperus uit te voeren richting haar volteraar. Dit gaf enige verlichting. Ze zet door en bereikt Samuel met de intentie hem te laten stoppen.
Samuel voelt hoe ze tegendruk geeft. Ze was goed, heel erg goed. Elke andere magiër had opgegeven op dit moment maar zij niet. Ze ging zelfs in de tegenaanval. Hij ziet hoe ze dit zelfs doet zonder toverstok. Heel erg knap. Als hij nu door zou gaan zou ze een hersenbeschadiging oplopen en laat haar wil heel langzaam en voorzichtig los om haar hersenen de kans te geven zich aan te passen. Als ze los is van zijn invloed klinkt er een snik uit haar keel en lopen de tranen over haar wangen. Samuel loopt om het bureau heen en neemt haar in zijn sterke armen en troost haar zoals hij dat een aantal dagen geleden gedaan had met Grace. Na een minuut of 10 houdt het schokken wat op en wordt Adena's ademhaling wat rustiger. Met af en toe nog een snik realiseert ze zich dat degene die haar troost gaf de zelfde man was waar ze tot nu toe zo bang voor was geweest. Hij laat haar nu wat los en ze kijkt in zijn ogen. Het medeleven dat ze daar ontmoet deed haar ogen groot worden van verbazing. Gaf hij om haar? Was dat mogelijk dat deze man gevoelens had?
Samuel ziet haar verbazing en glimlacht.
"Het klink misschien wat onwaarschijnlijk Adena, maar ik ben ook maar een mens. En dat ik je op deze manier moet testen is voor mij ook geen pretje. Je Cruciatus is overigens verdomd pijnlijk." Met die woorden laat hij haar los en kijkt haar nog een keer strak aan.
"Heb je Cruciatus vaak toegepast tot nu toe?"
"Een paar keer." Waarom vertelde ze dit? Dat ging hem niets aan!
"Ook nog andere onvergefelijke vloeken?"
"Ja." Shit! Nu moest ze ophouden.
"Ooit iemand vermoord op die manier?"
"Nee."
"Wel een onschuldige gefolterd?"
"Nee. Alleen iemand die het verdiend had." Ze begreep niet waar haar snellen antwoorden vandaan kwamen maar ze begon het vermoeden te krijgen dat het iets met Samuel te maken had.
"Heeft Voldemort jullie gemerkt?"
"Nee. Vrouwen zijn voor hem niet interessant als dooddoener."
"In jou geval een ernstige fout. Ik zou heel erg content zijn met iemand aan mijn kant met zulke vaardigheden als jij of je zuster. Ik zou graag de kans krijgen om die vaardigheden nog wat extra aan te scherpen." Zijn vragende blik trof haar als een mokerslag. Vroeg hij toestemming aan haar om haar in opleiding te nemen?
Samuel kijkt naar de slapende Adara.
"Wat denk je? Wil je slapen als ik dit herhaal met je zuster of kan je, je afzijdig houden?"
Adena slikt even. Met zachte stem antwoord ze.
"Ik wil graag wakker blijven als dat kan."
"Is ze net zo goed als jij?"
"Ik denk zelfs beter. Onze Meester nam haar vaak apart omdat ze vaker tegen hem in opstand kwam. In die foltersessies heeft ze zich beter leren bewapenen dan ik."
Samuel kijkt haar waarderend aan.
"Bedankt voor de waarschuwing." Hij probeerde een band van vertrouwen te creëren. Maar de waarschuwing voor Adara had hij niet nodig. Hij had direct door dat zij de gevaarlijkste van hen tweeën was.
Met een simpele gedachte wordt Adara wakker. Het volgende moment staat ze met haar toverstok in de aanslag en vuurt het 'Avada Kedavra' op Samuel af. Met een kleine beweging doet hij haar toverstok van zijn richting veranderen en slaat de vloek in, op een van zijn boekenkasten. Met de volgende beweging had hij haar toverstok in handen. Zonder waarschuwing brengt hij haar onder imperus en dwingt haar in haar stoel. Ze is in de eerste instantie te verbijsterd om weerstand te bieden maar als hij haar weer uit haar stoel wil laten opstaan wordt ze boos. Ze zou zich niet laten manipuleren door deze klootzak! Ze kijkt opzij naar het verbijsterde gezicht van haar zuster en zoekt haar kracht en steun zoals ze dat al zo vaak in het verleden voor elkaar hadden gedaan. Ze strekt haar hand naar haar uit maar Adena pakt deze voor het eerst van haar leven niet. Had hij haar ook onder imperus, en bood ze geen weerstand?
Adara voelt nu net zoals haar zuster eerder die avond hoe de druk wordt opgevoerd. De drang om te gehoorzamen is bijna ondragelijk. Ze zou niet opgeven, al zou haar dat haar leven kosten.
Samuel voelt hoe zijn keel wordt dichtgeknepen en hij geen adem meer krijgt. Zijn bewondering voor haar begon te groeien. Als tegenzet doet hij hetzelfde bij haar. Nu konden ze allebei geen adem meer halen. Adara krijgt het knap benauwd maar Samuel geeft geen krimp. Er kroop iets kouds over haar ruggengraat naar beneden en ze begon te klappertanden. Ze begrijpt dat dit een voltering is die Samuel had ingezet. Het gebrek aan zuurstof begon haar parten te spelen. Er kwamen donkere stippen voor haar ogen. Het volgende moment kon ze weer adem halen, maar ze wist dat haar invloed op Samuel nog steeds aanwezig was. De druk die Samuel nu uitoefende was niet meer te weerstaan en ze kwam overeind uit haar stoel en ze gaf op.
Samuel voelt hoe ze vecht. Hij besluit er een einde aan te maken. Met nog een stukje meer inzet van zijn kant was haar wil gebroken. Ze stond op, en ze liet haar betovering op hem varen. Met een diepe ademhaling was Samuel weer de oude, maar Adara stond te hijgen en was alles behalve blij met de situatie. De woede straalde van haar af. Samuel kijkt haar rustig aan.
"Al eens iemand vermoord op die manier Adara?"
Tussen haar opeengeklemde kaken klinkt haar antwoord.
"Ja meerdere keren."
Adena kijkt haar zuster verschrikt aan. Dit had ze niet geweten.
Samuel was niet verrast.
"Waarom Adara?"
"Ze hadden het verdient."
"Wie heeft dat bepaald?"
"Heer Voldemort."
"Heeft hij je gemerkt Adara?"
Zonder een antwoord te geven schuift ze haar linker mouw omhoog.
Adena slaat een hand voor haar mond. Haar zuster was een dooddoener!
Adara kon het allemaal niets meer schelen. Haar leven was een aaneenschakeling geweest van gruwelijkheden, pijn en verdriet. Als ze nu en hier dood neer zou vallen omdat Samuel dat zo had besloten zou het haar een biet zijn. Ze kijkt woedend in de ogen van haar grootvader en bereid zich voor op zijn finale handeling.
Samuel ziet wat er in haar leeft en treurt om wat zijn broer deze jonge vrouw had aangedaan. Zou hij ook maar iets kunnen doen om haar vertrouwen te winnen en een prettigere uitkijk op de toekomst te geven? Het zou een zware dobber worden. Met een zucht geeft hij haar, haar toverstok terug en keert zijn rug naar haar toe om naar de deur van de bibliotheek te lopen en deze te openen. Zich volledig bewust van het risico dat hij neemt blijft hij alert op haar gedachtegang.
Adara kijkt verwonderd naar de toverstok in haar hand. Samuel draaide nu zijn rug naar haar toe en ze kijkt er met wantrouwen naar. Was hij gek geworden? Als ze hem nu aan zou vallen had hij geen schijn van kans. Ze kijkt nogmaals naar haar toverstok en ze begint te glimlachen. Nee, deze man was niet gek. Alles behalve. Hij was minstens zo machtig als zijn broer maar hij had een groot voordeel ten opzichte van Voldemort. Hij had zijn emoties onder controle en dat maakte hem nog veel gevaarlijker.
Als de meisjes door de deur willen stappen houdt hij ze nog even tegen.
"Misschien is het verstandig dat we dit geheel onder ons houden voorlopig?"
Vooral Adara kijkt hem verbaasd aan. Hij kijkt haar diep in de ogen.
"Of wil je graag dat iedereen weet dat je een dooddoener bent Adara? Het is tenslotte iets dat je op vrijwillige basis hebt gedaan."
Woede komt weer in haar op.
"Ik zag het als een kans om niet meer in de ellende, maar er boven te komen staan."
"Ik begrijp het. Het is een wonder dat je zuster, niet ook die kans heeft gegrepen. Maar bedenk dat het in het eindresultaat niets had uitgemaakt. Hij had ook jou, simpelweg geofferd voor zijn doeleinden."
Adara komt nu heel dicht bij Samuel. Haar neus raakt nog net niet die van hem.
"En dat zou jij niet doen natuurlijk."
Hij voelt haar warme adem over zijn gezicht en hij kijkt in de ogen die hij al zo vaak in de spiegel had gezien. O, wat leek ze veel op hem. Ze moest leren om haar drift in bedwang te houden anders had ze een groot probleem. Als het nodig was zou hij de maan voor haar uit de hemel halen. Als ze maar verlost werd van de mentale demonen waar ze nog dagelijks mee kampte. Dit was allemaal zijn schuld.
"Bepaalde dingen zijn té kostbaar om op te offeren." Hij sprak deze woorden zo zachtjes uit dat Adara spijt voelde om haar gedrag. Haar zuster pakte haar hand en trok haar weg richting de woonkamer.
Als ze de woonkamer binnen komen zit iedereen om de salontafel en praat geanimeerd en vrolijk over iets wat daar ligt. Dichterbij gekomen liggen daar twee ringen die er uitzien als stromende beekjes. Iedereen had ze al tussen de vingers gehad en als Adara een van de ringen in haar vingers houdt voelt ze de energie die het beheerste door haar lichaam vloeien. Dit kende ze. Het was een deel van haar en ook weer niet. De emoties van het afgelopen uur werden haar nu te veel en de tranen beginnen rijkelijk maar stilletjes te stromen. Ze kijkt naar de ring in haar hand en neemt niet eens de moeite om haar tranen af te vegen. Het duurt een paar minuten voordat iemand door heeft dat ze verdriet heeft. Grace voelde het meer dan dat ze het zag. Als ze naar haar dochter kijkt ziet ze hoeveel tranen er al vloeiden. Ze schuift snel naar haar toe en neemt haar in haar armen. Ze ziet zodra ze haar aanraakt alle beelden en emoties die gepaard gaan met het laatste uur en ook haar grote geheim. Grace drukt haar nog even wat steviger tegen zich aan en kijkt daarna in de ogen van Adara.
"Wil je dat ik het voor je weg haal?"
Niet begrijpend kijkt ze in de blauwe ogen van Grace.
"Het merkteken. Of wil je naar hem toe. Wil je, je aan je belofte houden?"
Adara voelt door haar kleding heen aan haar linker arm en kijkt ongelovig in Grace haar ogen.
"Dat zou je toch zeker niet toestaan?"
"Het zou mij niet gelukkig maken dat is zeker. Maar het gaat erom wat jij wil. Als we je hier tegen je wil vast zouden houden, zou dat uiteindelijk alleen maar problemen opleveren. Ik laat je liever naar Voldemort gaan dan dat ik moet leven met jou afkeer ten opzichte van mij, en iedereen waar ik van hou. En ik hou te veel van je om je wensen en verlangens geweld aan te doen. Ook als dat betekend dat ik je los zou moeten laten."
"En wat zou Samuel zeggen als ik naar Voldemort terug zou willen?"
Het ontging Grace niet hoe onrespectvol Adara de naam van Samuel uitsprak. Inmiddels was ook Samuel weer binnen gekomen en had haar vraag gehoord.
"Als je dat wil breng ik je er zelf heen en leg de situatie uit zodat je weer bij hem kan zijn."
Het was inmiddels heel erg stil geworden in de woonkamer.
Adara kijkt met betraande ogen op naar Samuel.
"Je zou verraden dat hij nog een broer heeft." Hij haalt zijn schouders op.
"Wie zou hem beter kunnen overtuigen, jou te accepteren als een van zijn dooddoeners."
Hannah ziet hoe vastbesloten Samuel is om zijn kleindochter te helpen. Zelfs om haar naar iemand te brengen die hij verafschuwde.
"Hij zou je nooit geloven." Wou hij haar echt helpen om weer naar Voldemort te gaan?
"Hij zal wel moeten. Er is een band tussen ons die hij niet kan ontkennen."
"Hij zou je vermoorden bij de eerste gelegenheid." En dat wist ze zeker, en Samuel wist dat ook.
"Ik weet zeker dat Jerry volledig capabel is mij op te volgen." Jerry stond geschrokken op. Was zijn vader echt van plan om Adara los te laten? Ten koste van hemzelf?
Adara haar ogen beginnen weer te tranen.
"Maar je kan je niet laten vermoorden. Je bent sterker dan hem Samuel." Hij betwijfelde dit maar gaat in haar bewering mee.
"Voor jou zal ik zwakker zijn Adara. Als je naar hem terug wilt hoef je het maar te zeggen."
Adara legt de ring die ze nog steeds in haar hand houdt op de salontafel en staat op. Ze loopt voorzichtig op de dubbel van haar volteraar af. Was het mogelijk dat Hij zich zou opofferen voor een klein meisje? Als ze vlak voor Samuel staat zoals eerder die avond en hem diep in zijn zwarte ogen kijkt ziet ze hoe serieus hij is. Nee, ze wou niet terug naar Voldemort. En ze zou zeker niet toestaan dat Samuel zijn slagtoffer zou worden.
"Nee Samuel, bepaalde dingen zijn té kostbaar om op te offeren." Roerloos staat hij voor haar en houdt haar blik gevangen met de zijne. Dit was de blik waar ze van jongs af aan op had gehoopt en gedroomd. Iemand die van haar hield. Onvoorwaardelijk. Hoe was dit mogelijk. Ze stapt nog een stap dichterbij en leunt met haar voorhoofd op zijn borst. Ze voelt hoe hij zijn armen om haar heen slaat. Dankbaar kruipt ze in zijn omarming en voelt hoe ze thuis is gekomen.
Dale vraagt zachtjes aan Grace.
"Zou hij dat echt hebben gedaan?"
Adena knikt met betraande ogen van ja.
Grace wijst naar Adena.
"Een van onze wandelende leugendetectors weet het zeker."
Hannah had het geheel zwijgend bijgewoond. Hij was volkomen oprecht geweest als het er om ging aan de wensen van Adara tegemoet te komen. Alles wat ze verwacht had maar dit niet. Ze kijkt naar Samuel die Adara in zijn armen houdt.
Ze glimlacht. Ze hield van hem. Ze durfde het eindelijk aan zichzelf toe te geven. Ze hield van hem.