Hoofdstuk 41 Devona

John stormde het kantoor binnen van Bernhard maar hij was niet aanwezig. Al zijn spullen waren er nog wel en de computer stond nog aan. Hij wist wat Bernhard gedaan had omdat hij zijn kantoor magisch beveiligd had. Hij wist dat er iemand binnen was gekomen en achter zijn computer was gaan zitten. Na controle van zijn Key-logger zag hij welke informatie was ontfutseld en naar welke computer het was gestuurd.

Gezien de staat waarin Bernhard zijn kantoor zich bevond zou hij zo wel terug komen en besluit te wachten. Na een kwartier echter begint hij te twijfelen. Met een blik op Bernhard's agenda ziet hij dat hij geen afspraken heeft waardoor hij zo lang weg blijft. Na nog een kwartier was zijn geduld op. Met een eenvoudige spreuk sluit hij de deur zodat er een alarm af zou gaan als iemand deze weer opende. Maar als om zes uur nog steeds niets is gebeurd krijgt hij een vermoeden. Hij besluit naar het huis van Bernhard te gaan. Marie zou zeker thuis zijn en met het eten op Bernhard zitten wachten. Als hij daar verschijnseld ziet hij dat ook hier alles nog aan is als of iedereen zo weer terug kon komen maar het huis was leeg. Na een half uur waren zijn twijfels weg. Ze waren voor hem gevlucht. Dat was zijn enige verklaring. En ze waren snél gevlucht. Wat hem doet vermoeden dat er magie in het spel was. Hij laat zich in een stoel vallen.

En degene die hen had geholpen te vluchten had nu waarschijnlijk ook al zijn contacten. Als zijn Meester hier achter kwam was hij dood, of erger. Zijn beste gok was Jerry. Ja, Jerry zat hier achter. Hij moest Jerry zien te vinden. Hij kijkt in zijn mobile telefoon en vindt het nummer van het magisch detective bureau. Na een aantal rinkels nam iemand op.

"Met Michelle."

"Hallo Michelle, met John Meisters. Ik zou graag Jerry Smith willen spreken."

"Sorry, maar meneer Smith is niet bereikbaar op het moment. U kan als u wilt een berichtje achter laten. Zodra hij zich weer meldt geven we dat aan hem door."

"Ok. Zou u willen vragen of hij contact met me wil opnemen, hij heeft mijn nummer."

"Komt in orde meneer Meisters. Goedenavond."

En de verbinding was verbroken.

Wat nu? Misschien kon hij Grace verrassen in het penthouse. Misschien was Jerry daar ook en kon hij nog iets regelen.Maar ook het penthouse was verlaten. Hij besluit om toch weer naar het huis van Bernhard te gaan en te wachten. Veel meer kon hij niet doen.

Als hij weer in het huis van Bernhard staat hoort hij gestommel boven zich. Marie was driftig bezig om haar koffers te pakken. Ze had niet eens door dat John bij haar in de slaapkamer stond. Als ze eindelijk opkijkt slaakt ze een gilletje van schrik. Voor de veiligheid had John zijn nieuwe toverstok getrokken.

"Waar is Bernhard?" Haar gezicht vertrekt in woede.

"Het is allemaal jou schuld! Dankzij jou ben ik mijn kinderen kwijt!" Er liep een sliert spuug van haar mondhoek naar haar kin. Ze was ziedend.

"Hoe bedoel je. Waar zijn ze dan?"

"Die zijn nu eigendom van Samuel Smith samen met Bernhard. Hij heeft zich en de kinderen aan hem gegeven, vrijwillig notabene! Vuile rot dreuzel!"

"Hoe bedoel je 'gegeven'? Wie is die Samuel Smith?" Op het moment dat hij de naam Smith uitspreekt worden zijn ogen groot. Dit was té toevallig. Marie kijkt hem verachtend aan.

"Ik moest je nog de groeten doen van Bernhard. En zijn exacte woorden waren. 'Wij zijn nu eigendom van Samuel Smith de Heer en Meester van Jerry Smith.' En voor je informatie, Jerry is zijn zoon. Samuel is de gevaarlijkste en meest meedogenloze magiër van heel Amerika. En als hij een goede volgeling ziet in je kind ben je het kwijt! En ik ben ze kwijt, allebei!"

John dacht dat Voldemort gemeen was maar dit flikte hij zelfs niet. Hij rekruteerde ze pas als ze tegen het volwassen worden aan zaten, of later. En blijkbaar had hij er ook geen moeite mee dreuzels in zijn dienst te nemen als dienaren. Zijn zoon ging zelfs trouwen met een dreuzel! En dat alleen voor het geld. En daarna zou ze worden weggegooid als een ouwe schoen. Een dode oude schoen. Samen met haar vader. John zag geen uitweg. Zijn plannen waren bekend en de magiër die er van wist was Voldemort zijn gelijke. Hij besluit te proberen een van zijn onderdanen te worden en zou Voldemort verraden als dat nodig was.

"Marie? Enig idee hoe ik in contact kan komen met deze Samuel?" De verwilderde blik die hij krijgt sprak boekdelen.

"Wat ben je van plan?"

"Ik moet met hem spreken."

"Niemand spreekt met Samuel, hij spreekt met jou als hem dat belieft. En dan moet je bereid zijn alles te geven. En doe je dat niet dan ben je er geweest."

"En doet jullie AMM niets tegen deze man?"

"Nee volgens mijn familie is hij einaar van het AMM. Ik heb geruchten gehoord dat hij geen mens is en ik geloof het. Die verloofde van hem is zeker niet menselijk."

"Je was bij hem thuis?"

"Ik heb met ze zitten eten onder imperus. Vuile schoft!"

"Hij en zijn verloofde?"

"Nee. Hij zijn verloofde zijn drie zoons en twee nichten. En o ja. Een zeker Dale."

"En Grace?"

"Wie is Grace?"

"De verloofde van Jerry."

"Er was geen Grace." Ze wuift ongeduldig met haar handen en gaat verder met inpakken.

Als Grace er niet bij was, waar was ze dan? En waarom was Dale er wel? Hadden ze hem onder imperus? Dat was niet echt zinvol, tenzij hij nog voor iets anders gebruikt moest worden. Hij wist dat hij de bron van de tijdmachine was maar dit was niet logisch. Tenzij Dale zich ook vrijwillig gegeven had aan Samuel. Ja dat was het. Hij had zich gegeven voor zijn dochter, zodat haar niets zou overkomen. Wat waren dreuzels toch dom.

"Is er verder helemaal niets dat je me kan vertellen?" Ze stopt even met het pakken van haar koffers.

"Zondag gaat Jerry trouwen ergens in Vegas." Zijn ogen lichten op. Hier kon hij iets mee. Hij richtte zijn toverstok op Marie.

"Vaarwel Marie. En bedankt." Het volgende moment lag ze dood op de slaapkamervloer.

Grace voelt hoe Marie haar levenslicht wordt uitgeblazen. Bernhard was weduwnaar.

Ze pakt over de bar zijn hand. Bernhard kijkt haar aan en ziet in haar blik dat het mis is.

"Is ze?" Grace knikt van ja.

"John heeft haar net vermoord."

Bernhard liet zijn hoofd hangen.

"Zullen ze mijn verdwijning zien als een schuldbekentenis voor haar dood?"

"Nee. Als iemand op deze manier sterft wordt dat altijd uitgelegd als natuurlijke doodsoorzaak."

"Dat is verdomd handig." Zijn hoofd kwam omhoog.

"Als het niet teveel gevraagd is, zou ik wat sterkers willen drinken."

Jerry ziet zijn blik.

"Jack Daniels, Bernhard?"

"Graag Jerry." Sifra keek Bernhard aan en zag zijn pijn. Ze had hem wát graag getroost maar ze wist dat het te vroeg was.

Een half uur later ging iedereen naar zijn bed. Bernhard werd door James naar de vertrekken gebracht waar ook zijn kinderen vredig lagen te slapen. Sifra had hen gevolgd op een paar meter afstand en stond nu ook in de slaapkamer van Bernhard. In de kamer naast de slaapkamer waren twee bedjes neergezet en daar lagen Eddie en Clairissa te slapen. Bernhard stond bij de bedjes en keek naar zijn kinderen. Sifra was hem stilletjes gevolgd en zag de vredig slapende hoofdjes.

"Ze zijn prachtig Bernhard." Haar woorden lieten hem opschrikken uit zijn overpeinzingen.

"Hallo Sifra, ik had niet gemerkt dat je hier was."

"Dat is ook de bedoeling. Zodra je meer eisen aan me stelt zal je me meer opmerken."

Ze liep weer stilletjes weg en Bernhard aait nog even over de hoofdjes van zijn kinderen. Hij had een goede beslissing genomen.

Als hij weer in de slaapkamer komt ligt Sifra al in bed. Het grote tweepersoons bed. Hij kijkt om zich heen voor een plek om te slapen maar ziet niets. Moest hij nu bij haar in bed kruipen?

Sifra doet haar ogen weer open.

"Het bed is groot genoeg voor ons om elkaar niet tegen te komen. Ik beloof je dat ik je met rust zal laten." Bernhard kijkt naar het enorme bed. Ze had gelijk. Hij moest zich niet zo preuts opstellen. Wat kon hem tenslotte gebeuren. Sifra was veel kwetsbaarder in deze positie. Hij kijkt nog even naar haar gezicht en realiseert zich wat een onzin dat was. Hij had niets te vertellen als Sifra dat niet wou. Ze was ten slotte magisch. Hijzelf was in dit geval de zwakkere.

Met een glimlacht trok hij zijn kleren uit tot op zijn boxers na en klom in bed.

Tussen haar wimpers door gluurde Sifra naar Bernhard. Hij had ook een geweldig lichaam. Met een zucht draaide ze zich om.

Grace kroop in de armen van Jerry.

"Ik had nooit verwacht dat Sifra zich zou lenen voor deze klus."

"Weet je hoe ze volluit heet?" Grace dacht na maar ze kon zich niet herinneren hoe Sifra van haar achternaam heette.

"Nee, volgens mij heeft ze dat nooit verteld."

"Haar achternaam is Dalahaaf." Grace leunde nu op haar elleboog en keek Jerry verbaast aan. Jerry knikt.

"Ze is de zuster van Marie."

"Dat meen je niet?"

"Serieus. Toen ik haar binnen zag komen zat ik met me bek los."

"Samuel heeft wél lef."

"Je kan een hoop dingen zeggen van me vader maar niet dat hij geen lef heeft."

"Denk je dat dit goed gaat?"

"Ik weet het niet. Maar pap heeft een gave om mensen op diverse manieren te binden aan een situatie. Hij zal er denk ik op rekenen dat Sifra zich zal hechten aan de kinderen. En als dan bekend wordt dat het de kinderen van haar zuster zijn, ze misschien makkelijker accepteren. Misschien hebben de kleintjes dan toch nog grootouders."

"Hij weet wel te manipuleren. Ik hoop dat het lukt."

"Ik weet het niet. Sifra is niet vrijwillig afgestaan aan Pap. Net zo min als haar broer. Volgens mij hebben de Dalahaaf's een gruwelijke hekel aan hem."

"Pap weet ze wel uit te kiezen."

"Ja, kijk maar naar mij." Jerry keek haar intens aan en ze begon te lachen.

"Dat was spreekwoordelijk Jerr."

"Maar ik kijk graag naar je."

"Ga nou maar slapen."

"En als ik dat nog niet wil?"

"Kom op Jerr. Het was een vermoeiende dag."

"Ok. Maar ik wil nog even bij je liggen."

"Goed, maar dan gaan we slapen."

Hij neemt haar in zijn armen en drukt haar stevig tegen zich aan. Ze voelt hoe zijn verlangen naar haar groeit. Hij kust haar in haar nek en zijn handen beginnen te dwalen. Ze voelt hoe haar lichaam reageert. Ze kon nu niet meer denken aan slapen. Het enige dat ze wou was héél dicht bij Jerry zijn. Haar ademhaling wordt zwaarder en plotseling stopt Jerry.

"Ik dacht dat je wou slapen?"

"Je zei net al dat Samuel ze wist uit te zoeken toch?" Hij zag de hartstocht in haar ogen. Hoe kon hij haar weerstaan? Zijn lippen bedekten die van haar en ze waren verloren.

Samuel en Hannah waren in zijn vertrekken. Hij ziet hoe ze de zwarte jurk die hij voor haar gecreëerd had uittrekt. Hij kon zijn ogen niet van haar af houden. Als ze lachend om kijkt glimlacht hij terug. Hij had inmiddels zijn kleren uitgetrokken en lag in bed. Ze kruipt in bed en verstrengeld haar benen en armen met die van hem.

"Je hebt een prachtige jurk gemaakt voor Grace en mij." Hij voelde haar warme lichaam tegen de zijne. Ook zij had geen kleding meer aan. En ze waren totaal tevreden en ontspannen.

"Het gaat een prachtige bruiloft worden." Ze leunt op zijn borst en kijkt hem aan.

"Dat is misschien wat overdreven Sam. We zijn maar met een klein groepje."

"Dat denk jij. Ik heb de locatie verplaatst naar een stuk in de woestijn. Daar staat een enorme zwarte tent en ik heb alle mensen die Grace en Jerry kennen uitgenodigd. En de dreuzel die de voltrekking doet ook. Zoals ik al zei het wordt een geweldig feest."

Hannah's ogen worden groot.

"Daarom reageerde Sifra zó. Ze was allang uitgenodigd door jou?"

"Ja. Mijn verassing was bijna in het water gevallen. Ik kon haar nog net tegen houden haar mond voorbij te praten." Hannah kijkt bedenkelijk.

"Heb je ook dreuzels uitgenodigd?"

"Ja. En ik heb alle magische mensen op hun hart gedrukt dat ze geen magie mochten gebruiken. De bediening is tenslotte ook dreuzel."

"En de kleding en maskers?"

"Op de uitnodiging staat dat zwarte kleding de voorkeur heeft. Bij de ingang krijgt iedereen een halve variant die je gewoon met een elastiekje om doet."

"Dus het wordt een soort van gemaskerd bal?"

"Ja, leek me wel leuk."

"Denk je dat er veel komen?"

"De magische gasten komen gegarandeerd állemaal."

"Dat klinkt wel héél definitief. Waarom ben je daar zo zeker van?"

"Ze weten dat ik er ook zal zijn. En aangezien ik mijn gezicht bijna nooit laat zien zullen ze hun nieuwsgierigheid niet kunnen bedwingen."

"Maar je laat je gezicht immers niet zien?"

"Klopt. Lag ook niet in de bedoeling."

"Hoeveel mensen komen er?"

"Ongeveer vijfhonderd."

"Wat? Zoveel?"

"Ach je weet wel hoe dat gaat. Als je de ene uitnodigt moet je andere ook uitnodigen anders zijn ze beledigd, en voor je het weet zijn het er vijfhonderd."

"Je bent een enorme boef Samuel. Ik kon me al niet voorstellen dat jij, van alle mensen, voor iets kleins en onopvallends zou gaan.

"Je kent me te goed Hannah. Ik moet wel met je trouwen anders zou je al me geheimen verklappen." Ze kijkt hem bedenkelijk aan en buigt vervolgens naar zijn lippen. De kus die ze hem geeft is zo vol overgave dat hij haar maar moeilijk los laat.

"Ik zou nooit je geheimen verklappen Sam. Daarvoor hoef je me niet te trouwen. Ik heb al verteld dat ik voor altijd de jouwe ben." Hij kijkt in haar geweldig groene ogen en laat zich helemaal gaan onder haar invloed. Ze was bijzonder en hij vertouwde haar helemaal. En mocht ze zijn vertrouwen beschamen dan had hij pech. Hij kon er niet mee zitten. Een relatie was het nemen van risico's.

Ze ziet hoe hij zich helemaal overgeeft aan de situatie. Dat was het laatste wat ze had verwacht. Ze had de volledig controle en hij gaf haar dat. Hij was aan haar overgeleverd. Maar haar gevoel zei dat hij nog altijd iemand was waar rekening mee gehouden diende te worden. En zo hield ze van hem. Een sterke man die zacht en lief was op die momenten dat het nodig was. Alles had een reden en een doel. Daarom hield ze zo van hem. Hij was intelligent en doortrapt. Hij was de baas en ze was gelukkig. Haar lippen kwamen op die van hem neer en hij nam de regie.

Donderdag 31 maart.

Grace tilde één ooglid op. Het was nog vroeg. Ze kijkt op de wekker. 5:30 uur. Waarom was ze wakker geworden? Ze kijkt naar Jerry in het halfduister van de slaapkamer. Door een spleet van de gordijnen probeerde een zonnestraal te kruipen. In de verte hoorde ze een haan kraaien. Ze had helemaal geen zin om nog naar het werk te gaan. Het leek haar ook niet verstandig met alles wat er was gebeurt. Plotseling begon Jerry te praten.

"Ik heb gisteren samen met Dale geregeld dat je vandaag en morgen formeel buitengewoon verlof hebt in verband met het regelen van je trouwerij." Grace kijkt hem dankbaar aan.

"Dat is een slimme zet." Ze kroop genoeglijk tegen hem aan met de intentie verder te slapen. Maar Jerry begon weer te praten.

"We zouden de vrijgekomen tijd kunnen besteden aan het zoeken van familie van John."

Grace zucht. Ze had graag nog een beetje geslapen. Als Jerry al een poos niets meer heeft gezegd vallen haar ogen weer dicht.

"Tommy zou kunnen hacken in de computer van de burgerlijke stand." Grace haar geduld was nu op.

"Hij heeft een verloofde, die kunnen we wel gebruiken." Jerry gaat overeind zitten en kijkt op haar neer.

"Heb je, je bijzondere krachten weer ingezet?"

"Ja, en nu wil ik graag nog even slapen."

"Je weet toch dat je dat niet moet doen Grace?"

"Als je nog lang blijft zeuren haal ik haar op en deponeer d'r in de woonkamer."

"Als je dát maar laat. Dat zou haar zekere dood betekenen. Je weet toch hoe 'het' reageert op ongenode gasten?" Grace trekt het kussen over haar hoofd. Snapte hij dan niet wat ze vroeg? Ze wou alleen nog maar wat slapen! Met een schok zat ze rechtop in bed.

"Ik wou het niet maar ze is er nu toch! Jerry wat heb ik gedaan!"

Samuel schrok wakker. Hij voelt in wat voor emotionele stress Grace zich bevindt. Ze had iets gedaan omdat ze de controle verloor. Wie had ze gehaald? Hij bereidde zich voor om de zwarte schim in te binden voordat de persoon in kwestie dood was. Hij voelt zijn huis af en vindt een jonge vrouw in de woonkamer. Hij begint te glimlachen. Grace dacht dat ze haar gehaald had maar de jonge vrouw draaide haar een rad voor ogen. Hij voelt hoe Grace en Jerry zich snel wat kleren aan het lijf toveren en naar de woonkamer verschijnselen.

Ze was geconcentreerd bezig met een toverdrank als ze voelt hoe er naar haar gezocht wordt. Met een snelle gedachte sluit ze zich af maar ze was toch gevonden. Ze voelt hoe er aan haar getrokken wordt. Ze kijkt om zich heen en ziet nog twee magiërs bezig in het laboratorium. Ze besluit om uit het zicht te gaan staan voor het geval ze haar ontvoering niet tegen kan houden. Flarden van verwarring en bijna oncontroleerbare emotie bereiken haar. Ze voelt voorzichtig terug en weet wat ze moet doen. Voordat de persoon die haar probeerde te pakken het werk af kon maken verschijnselde ze zelfstandig in het huis van Samuel. Het afleggen van afstanden over grote wateren was voor haar geen probleem. Ze had gevoeld dat de woonkamer het uiteindelijke doel was en was de ontvoerder een fractie van een seconde te vroeg af. Geduldig wacht Devona af wat er verder ging gebeuren.

Als Jerry en Grace in de woonkamer verschijnselen zien ze een rustig afwachtende in het zwart gehulde jonge vrouw staan van ongeveer 20 jaar. Ze had as blond haar en de meest ongelofelijk diep blauwe ogen die ze ooit gezien hadden. Er kroop een glimlachje om haar mond maar ze zei niets.

Devona ziet twee mensen verschijnen. In Grace herkend ze direct de kracht die haar wou halen maar ze was niet gefocust genoeg om door haar bescherming te breken. Ze wist wie deze mensen waren maar hield haar mond. Ze had een vermoeden dat Samuel ook elk moment zou verschijnen.

Samuel trok ongehaast zijn kleding aan en gebaarde naar Hannah dat ze het zelfde moest doen.

"We hebben een gast." Daar kon ze het mee doen en volgde hem naar beneden naar de woonkamer. Als Samuel de deur open laat zwaaien ziet hij Devona staan met Jerry en Grace. Hij besluit Grace een lesje te leren. Telepathisch geeft hij Devona een opdracht.

Devona ziet de blik van Samuel en weet wat ze moet doen. Haar ogen worden groot van schrik en ze buigt voor hem.

"Heer, uw nederige dienares." Ze bleef gebogen staan met haar handen voor zich gevouwen.

Samuel keek nu boos naar Grace.

"Wat is hier de bedoeling van Grace. Waarom ga je Voldemort niet zelf vertellen dat hij nog een broer heeft. Dat was een stuk makkelijker geweest!" Grace stond naar lucht te happen. Ze kon zich niet voorstellen hoe het had kunnen gebeuren maar hier stond ze toch.

Devona keek nu onbeschaamd op en keek intens naar het gezicht van Samuel.

"Broer?"

En na dat woord was ze verdwenen.

Grace schrikt zichtbaar. En ze wist wie Samuel was en dat ze nu die informatie rechtstreeks naar Voldemort bracht.

Samuel kijkt haar nu woedend aan.

"Je hebt ons in gevaar gebracht Grace met je onbezonnen en impulsieve gedrag!"

Hij ziet hoe er tranen verschijnen maar zet nog even door.

"Dit is nu precies waar ik je de hele tijd voor probeer te waarschuwen. Heb je, je krachten ingezet op eigen initiatief?"

Woordeloos knikt ze van ja. Ze voelt hoe er nog meer tranen omhoog komen. De blik die Samuel haar gaf voorspelde niet veel goeds.

"Kan je haar weer terug halen Grace? Voordat ze daadwerkelijk de kans krijgt om dit door te brieven?" Hij ziet haar emotionele toestand.

"Concentreer je!" Nu schreeuwde hij bijna. Grace vermande zich en zocht weer naar de jonge vrouw en vond haar …. in de entertainment ruimte. Ze was dus niet weg maar naar een ander deel van het huis verdwijnselt. Grace probeerde haar naar zich toe te halen maar het was alsof ze aan een berg stond te trekken. Ze voelde een enorme tegendruk. Het lukte haar niet om de vrouw te verplaatsen.

"Het lukt niet. Maar ze is in de entertainment ruimte."

Jerry kijkt haar verbaasd aan.

"Wat moet ze daar nou?" In een oogwenk staat hij in de entertainmentruimte en krijgt een vloek naar zijn hoofd geslingerd. Hij begreep niet wat voor een vloek het was maar hij vloog zeker 4 meter door de lucht om met een plof op de grond terecht te komen. Als zijn ogen in focus komen probeert hij haar te verdoven maar de magie lijkt van haar af te glijden. Nu probeerde hij haar te verstenen maar ze keek hem alleen maar met scheef gehouden hoofd aan. Na een paar seconden doet ze haar mond open.

"Is dat alles wat je in huis hebt?"

Hij keek haar aan en zag dat ze nog steeds haar handen gevouwen voor zich hield. Ze had geen toverstok gebruikt.

Samuel verscheen nu samen met Grace. Hij hield zijn hand op ten teken dat er niet meer gevochten moest worden.

"Iedereen stop!"

Hij keek nu Grace aan.

"Ik denk dat je nu je lesje wel geleerd hebt Grace." Verward kijkt ze hem aan. Jerry krabbelde overeind. Samuel kijkt zijn zoon aan en fronst.

"Ik vraag me wel eens af hoe het mogelijk is dat jou nooit ergere dingen zijn overkomen. Hoe stom ben je om in een ruimte te verschijnen waarvan je wéét dat zich daar een vijand bevindt?"

"Sorry vader. Dat was inderdaad stom van me." Samuel keerde zich nu naar Grace.

"Waarom wou je nou juist deze jonge vrouw hierheen halen?"

"Het is de verloofde van John. En Jerry zat te zeuren over dat we nog familie van hem moesten zoeken en ik wou gewoon slapen. En toen raakte ik de controle blijkbaar kwijt en was ze hier."

Samuel keek nu naar Devona.

"Verloofde van John Meisters?" Devona haalde haar schouders op.

"Dat was niet mijn idee." Grace wist waar het mis was gegaan. Het wás helemaal niet mis gegaan. Deze vrouw had zichzelf hierheen verplaatst. De kracht die ze bezat om te voorkomen dat Grace haar zou halen uit de entertainment ruimte had dat bewezen.

"Ik heb haar helemaal niet verplaatst." Samuel knikt.

"Klopt Grace." Hij richtte zich nu op Devona.

"Hoe wist je dat Grace je probeerde te halen?"

"Ik voelde dat er een kracht aan me trok. Toen ik begreep dat de bron hier lag ben ik zelf maar gekomen. Heer Voldemort kan het niet waarderen als ik zomaar op stap ga. Dus wou ik het moment van mijn vertrek zelf bepalen door óngezien te verdwijnen." Met nog een verwijtende blik op Grace keek ze Samuel weer aan.

Jerry en Grace waren nu helemaal in de war. Blijkbaar kende Samuel haar. De blik die zij hem gaf was niet om vrolijk van te worden.

"Waarom ben ik hier?"

"We proberen John te manipuleren om met ons samen te werken." Er verschenen lach twinkeltjes in haar ogen.

"En jullie dachten hem in bedwang te kunnen houden als jullie zijn verloofde bedreigen?"

"Iets dergelijks." Er verscheen nu een gemeen lachje op haar gezicht.

"Het begin is goed. Maar als we het verhaal een draai geven van vrijwilligheid, dan heeft hij wat uit te leggen bij Voldemort. En ik weet zeker dat hij zijn eerste zin niet eens af zal kunnen maken om het uit te leggen." Samuel voelde waar ze naar toe wou.

"Als ik je dus zogenaamd overhaal om je aan mijn kant te scharen zou hij je volgen?"

"Als een jong hondje. Wat denk je zelf? Als Voldemort hoort dat hij mij, dankzij John kwijt is gaat het dak eraf. John kan alleen nog maar rechtstreeks naar jou toe voor bescherming."

De glimlach die ze nu liet zien was van pure leedvermaak. Ze kijkt nu weer naar Samuel.

"En een aantal weken later zou ik uit je klauwen kunnen ontsnappen en terug keren naar mijn Heer en Meester. Maar John zal nooit meer terug kunnen. Bijkomend voordeel is dat ik dan niet met hem hoef te trouwen."

"Als je blijft ook niet Devona." Samuel had die woorden zacht en bijna smekend uitgesproken.

Ze voelt zijn smeekbede. Het was niet de eerste keer dat hij dit aanbood.

"Iemand moet hem in de gaten houden. En ik ben de minst waarschijnlijke kandidaat in zijn ogen om hem te verraden. Waarom zou je zo'n belangrijke spion niet meer willen gebruiken?"

Grace en Jerry keken elkaar aan. Ze was een spion voor Samuel in het kamp van Voldemort. Dat was een enorm gevaarlijk bestaan. En toch wou ze terug. Was ze wel te vertrouwen?

Samuel knikt.

"Je plan klinkt goed. Akkoord. Mocht je, je nog bedenken en niet terug willen gaan kan dat natuurlijk altijd."

"Hoe vaak heb je dat nu al aangeboden? En hoe vaak moet ik het nog weigeren?"

"Je kan me niet kwalijk nemen dat ik het blijf proberen Devona."

Haar wenkbrauwen schieten omhoog. Wat was er gebeurt met Samuel in de tijd dat ze hem niet gezien had? Hij leek milder. Hoe lang geleden was ze hier voor het laatst geweest. Hardop spreekt ze het tegen zichzelf uit.

"Bijna een jaar." Samuel kijkt naar haar verre blik.

"Dat is een lange tijd om iemand in onzekerheid te laten zitten." Nu wist ze het zeker. Er was iets fundamenteel veranderd aan Samuel. Ze ziet een prachtige vrouw met ongelofelijk groene ogen binnen komen. Daar was ze dan eindelijk. Zijn houding veranderde en ze wist het. Hij had zijn geliefde gevonden.

"Je wordt zacht op je oude dag oom Sam." Ze keek de ruimte rondt en sprak wat harder.

"Vroeger kreeg ik nog wel eens wat te drinken van mijn favoriete demon!"

In een oogwenk had ze een groot glas limonade in haar hand. Ze kijkt rondt en roept.

"Lafaard!" Ondanks dat glimlacht ze en nam een flinke slok van haar drinken.

"Ik had nog wel gehoopt dat hij blij zou zijn dat ik nog leefde. Blijkbaar een foutje." In een oogwenk stond James voor haar neus.

"Je weet precies dat, dat niet waar is jonge dame." Ze heft het glas naar hem op.

"Bedankt voor de ranja. Ik voel me weer even héél erg jong." Jerry keek aandachtig naar James. Bloosde hij? Kon een demon blozen? Opeens dringt de opmerking van Devona tot hem door. Ze had zijn vader 'oom Sam' genoemd. Dat zou haar de dochter van Voldemort maken. En zijn nicht.

Hij raakt even de arm van Devona aan. Die aanraking leverde hem een dreigende blik op.

"Sorry Devona. Maar ben jij de dochter van oom Tom?" Devona kijkt hem met wazige blik aan. Ze had nog nooit iemand haar vader 'oom Tom' horen noemen. Het klonk zo vriendelijk, zo zoet. Ze knippert met haar ogen.

"Ja Jerry. Ik ben je nicht. En zou je mijn vader niet 'oom Tom' willen noemen."

Jerry ziet haar donkere blik. Ze keek nog even naar Samuel.

"Als je me nodig hebt weet je me te vinden." En ze was verdwenen.

Jerry kijkt vragend naar zijn vader.

"Ze verblijft altijd in het onderste deel van het huis. Dat heeft haar voorkeur."

"Maar zó plotseling weg gaan? Ik had haar graag wat beter leren kennen."

"Devona bepaald zelf wie haar leert kennen. En ik denk dat er maar weinig zijn die kunnen zeggen dat ze haar kennen." Grace plofte in een stoel.

"Ik vraag me af hoe het kan dat ze zó sterk is. Ze heeft me mooi op me nummer gezet."

Samuel nam plaats in een stoel tegenover haar.

"Ik weet niet waarom ze zo sterk is. Wat dat betreft is ze zo gesloten als een mossel. Ze is in ieder geval niet meer het meisje van een jaar terug. Ze is harder geworden."

Grace haar gedachten dwaalden naar Devona en ongewild kwam ze in haar hoofd terecht. Verrast kijkt Grace om zich heen. Ze stond in een grote zwarte ruimte. Er was geen lichtbron maar ze kon zichzelf wel zien. Als ze om zich heen kijkt ziet ze Devona staan. Ze kijkt Grace onbewogen aan als ze begint te praten.

"Ik vind je wel erg brutaal. Breek je altijd zomaar in? Denk je dat je, je dat nu kan permitteren?"

"Waar ben ik?"

"Je hebt geen flauw idee hè?"

Het leek of de muren nu op Grace af kwamen. Het was een heel beangstigend gevoel.

"Ben ik in jou hoofd?"

"Erger. Je zit in mijn val. Als ik je niet meer laat gaan kom je niet meer bij bewustzijn."