Het is een prachtige dag en de uitgestrekte tuin om het huis lag er zonnig bij. Jerry had zijn smoking aan en stond buiten met een prachtig boeket zwarte rozen te wachten op zijn bruid. Hij zou haar zo voor het eerst zien in haar trouwjapon en was zenuwachtig tot en met. De zon stond al laag aan de hemel en de lucht kleurde al prachtig met verschillende rode en blauwe tinten.
Samuel stond achter zijn zoon te wachten op het verschijnen van zijn schoondochter. Iedereen was prachtig gekleed en had de maskers bij zich gestoken. Hannah had voor de veiligheid haar ringetje bij zich. De viavia's waren klaar en het feest kon beginnen. Maar eerst zou Dale zijn dochter naar Jerry voeren om het boeket in ontvangst te nemen.
Als Grace verschijnt houdt Jerry zijn adem in. Ze was letterlijk adembenemend. Ze neemt het boeket in ontvangst en hij sluit haar innig in zijn armen. De zon zakt onder de horizon ten teken dat het feest kon beginnen.
De limousine stond klaar terwijl Grace en Jerry verschijnen. Galant helpt de chauffeur hun in de lange wagen. Ze konden in de verte het gedruis van Las Vegas horen maar de chauffeur reed in tegenovergestelde richting. Jerry en Grace kijken elkaar verbaasd aan. Als ze naar de chauffeur kijken houdt hij een envelop omhoog.
"Heer Smith heeft mij verzocht u dit te geven." Als Jerry de brief opent leest Grace mee.
Hallo kinderen,
Schrik niet, maar de chauffeur brengt jullie naar een andere locatie. Het is een verrassing.
De kleine gelegenheid die jullie uitgezocht hadden stond me niet aan. Het aantal gasten zou er niet in passen. Meer verklap ik niet. Ontspan en geniet van de rit. Hij duurt maar een half uur.
Samuel
John Meisters verscheen op de afgesproken plek en de chauffeur hield de deur al voor hem open. Als hij instapt ziet hij Devona.
"Hallo John."
"Hallo Devona. Je ziet er goed uit."
"Dankjewel. Chauffeur? We kunnen vertrekken."
Niet wetende wat hij verder moest zeggen besluit hij maar naar buiten te kijken. Devona neemt een ongeoorloofd kijkje in zijn hoofd en is tevreden. Hij was zó voorspelbaar.
De collega's van Grace kwamen uitbundig luid lachend uit het hotel. De limousines stonden al klaar om hun op te pikken. Ze waren die avond daarvoor met het vliegtuig aangekomen en hadden dankbaar gebruik gemaakt van de mogelijkheden die dit uitje hen bood. Ze hadden zelfs wat geld gewonnen in plaats van alles te verliezen. De stemming zat er goed in.
Als Grace en Jerry een zanderige weg inslaan zien ze op een gegeven moment een gigantische tent opdoemen. Het feestgedruis zat er zo te zien al aardig in. De ceremoniemeester ziet ze verschijnen en iedereen was in rep en roer. Er lag een lange wit wollen loper die naar de opening van de tent leidde. De auto stopt precies op de goede plek.
Inmiddels wisten de gasten dat het bruidspaar was gearriveerd en iedereen ging in de houding staan langs het pad dat naar het trouwaltaar in het midden van de ten liep. Bij het altaar stond de man met de zeis al klaar.
Als Grace en Jerry binnen komen klinkt Jean Michelle Jarre - Toccata Et Fuga (Js Bach). Met trage passen lopen ze de tent binnen. Iedereen heeft een half zilverkleurig masker op. Het pad naar het altaar is lang want de tent is enorm. Ze kijken verbaasd naar de hoeveelheid gasten. Als ze verder lopen zien ze hun familie en vrienden staan met de bijpassende maskers die het hele gezicht bedekken. Zelfs de kinderen zijn er. Halverwege het pad rennen ze hun tegemoet en beginnen zwarte bloemblaadjes te strooien. Bij het altaar zien ze iemand staan in een blauwe gloed. Grace haar moeder was gekomen. Ze begint helemaal te stralen. Gestaag naderen ze de verhoging waar het altaar was neergezet. Als ze er bijna zijn wordt de muziek zachter en is alleen nog zachtjes op de achtergrond te horen. Uit een ooghoek ziet Grace dat er door het hele publiek wat commotie is maar als ze kijkt staat iedereen weer stil en kijkt geboeid naar het bruidspaar.
Grace voelt dat er iets mis is en strekt mentaal haar voelsprieten uit. Ze constateert dat er een stuk of 25 dooddoeners aanwezig zijn die allemaal gelijktijdig onder bedwang worden gehouden door de beste pupillen die Samuel heeft. Ook John staat in een houtgreep en is machteloos. Het volgende moment worden als op één commando onder imperus gebracht en losgelaten. Het lijkt alsof er niets aan de hand is. De man met de zeis begint te spreken. Grace neemt zich voor vanavond nog iets te de doen aan de dreiging die Voldemort representateerd.
"Geachte aanwezigen! Hier voor ons staat Grace en Jerry. Zij hebben besloten samen verder te gaan tot ik met mijn zeis een einde maak aan hun aardse bestaan. Zij zullen elkaar moeten liefhebben tot het einde hunner tijden. Elkaars eigenaardigheden en irritante gewoontes leren verdragen. Uit betrouwbare bron heb ik begrepen dat dit een eeuwigheid zou kunnen duren en dat ik nooit met mijn zeis bij hun in de buurt zal kunnen komen. Geachte aanwezigen rouw voor hen want een eeuwigheid is erg lang. Maar ik heb geduld."
Hij houdt zijn hand op ten teken dat daar de ringen moeten worden neergelegd. Dale deponeert de twee bijzondere ringen.
"Deze ringen zijn de handboeien van het huwelijk dat jullie vrijwillig en in de wetenschap voor altijd aanelkaar vastgeketend te zijn zullen accepteren. Jerry neem de ring bestemd voor Grace in je linker hand en neem met je rechter hand haar linker en speek de volgende woorden. Ik Jerry neem Grace als mijn vriend, partner en echtgenoot als mijn wettige meesteres."
"Ik Jerry neem Grace als mijn vriend, partner en echtgenoot als mijn wettige meesteres."
"Schuif de ring aan haar vinger en herhaal de volgende woorden. Met deze ring ben ik jou eigendom en zal alles doen wat van mij verwacht wordt als trouwe echtgenoot. Ik zal je beschermen, troosten en bijstaan in alles wat je doet."
Jerry schuift de ring aan haar vinger.
"Met deze ring ben ik jou eigendom en zal alles doen wat van mij verwacht wordt als trouwe echtgenoot. Ik zal je beschermen, troosten en bijstaan in alles wat je doet." Bij zijn laatste woorden begint de ring aan haar vinger en zacht licht uit te stralen.
"Grace neem deze ring in je rechter hand en neem met je linkerhand de rechter hand van Jerry en herhaal de volgende woorden. Ik Grace neem Jerry als mijn vriend, partner en echtgenoot als mijn wettige meester."
"Ik Grace neem Jerry als mijn vriend, partner en echtgenoot als mijn wettige meester."
"Schuif de ring aan zijn vinger en herhaal de volgende woorden. Met deze ring ben ik jou eigendom en zal alles doen wat van mij verwacht wordt als trouwe echtgenoot. Ik zal je beschermen, troosten en bijstaan in alles wat je doet."
Grace schuift de ring aan zijn vinger en beide ringen beginnen fel te gloeien.
"Met deze ring ben ik jou eigendom en zal alles doen wat van mij verwacht wordt als trouwe echtgenoot. Ik zal je beschermen met alles wat in mijn macht staat, troosten en bijstaan in alles wat je doet." Haar blik was doodserieus. Jerry haalt zijn wenkbrauw op over de tekst die ze zelf had toegevoegd in de belofte. De ringen beginnen te vloeien en hechten zich als een tweede huid in hun vingers om nooit meer te verdwijnen. Ze hadden het gevoel nu en voor altijd een geheel te zijn dat nooit meer getweedeeld zou kunnen worden.
"Jerry neem jij Grace tot je wettige echtgenote wat is daarop jou antwoord""Ja, met heel mijn hart en ziel."
"Grace neem jij Jerry tot je wettige echtgenoot wat is daarop jou antwoord."
"Ja met al mijn macht, hart en ziel."
"Dan verklaar ik met de macht die mij is toebedeeld als de 'dood' Jerry en Grace tot man en vrouw. Jerry je mag je echtgenote kussen. Maar wat daarna komt graag in de privacy van jullie slaapkamer graag. Er ging een algemeen geroezemoes door de menigte bij de laatste opmerking.
Jerry neemt Grace in zijn armen en kust haar zonder reserveringen en ze lijken te versmelten.
Het volgende moment boort Voldemort een uitermate giftig en scherp mes in Jerry's rug door zijn hart tot aan het heft. Grace ziet zijn ogen groot worden en hij zakt woordeloos voor haar in elkaar.
Hij schreeuwt en commando dat zijn dooddoeners in actie zou moeten zetten maar er gebeurde niets dankzij de voorzorgsmaatregelen van Samuel. Maar hij had de actie tegen zijn zoon niet voorzien en knielt bij de stervende Jerry neer.
Grace is woedend, de lucht knettert vervaarlijk en ze stapt op Voldemort af die nu angstig achteruit wijkt.
"Je waagt het om mijn huwelijk te verstoren en mijn vrienden en familie te bedreigen? Was mijn laatste waarschuwing niet duidelijk genoeg?"
Haar woorden klinken over de hele wereld in elk hoofd van elk mens die maar een spoortje magie bezit.
"Als straf vervloek ik alle volgelingen van Voldemort die zich vrijwillig hebben geschaard in zijn gelederen en zich hebben laten merken als de slaven die zij zijn. Ik vervloek een ieder die hem in de toekomst zal bijstaan en toetreed aan zijn gelederen en zich laat merken als slaaf. Zij die het teken van Voldemort dragen zullen vanaf nu tot in alle eeuwigheid hun magie verliezen en door het leven moeten gaan als gewone sterfelijke dreuzels."
"Je bent een belangrijk deel vergeten in je vervloeking meisje. Ik ben niet gemerkt dus heb ik mijn magie nog. Je had me moeten vernietigen toen je de kans had. Dit is je einde kleine blonde heks. Want ik weet van jullie zwartbloedverbintenis. Over enkele seconden lig net zo dood als je echtgenoot hier voor me op de grond, godin of geen godin."
Grace slaat haar armen over elkaar en kijkt hem meewarig aan.
"Je vergist je Tom. Ik heb je niet vergeten in mijn vervloeking. Ik heb je bewust uitgesloten. Het enige dat ik nog met je kan doen is je existentie beëindigen. Alleen je magie van je afpakken is niet voldoende. Maar ik weet zeker dat ik een hele boze schoonvader krijg al ik dat doe. Hij vindt namelijk dat dat recht aan hem is voorbehouden." Jerry kreunde. "En wat je net met zijn zoon gedaan hebt neemt hij vast niet in dank af. Gelukkig heb ik hem gisteren onsterfelijk gemaakt om precies deze reden. Ik kan het me niet veroorloven te sterven voordat mijn kinderen zijn geboren. Ook niet daarna overigens." Samuel trok het mes uit Jerry's rug en ziet hoe de wond zich sluit.
"Je schoonvader?" Hij krijst de woorden in haar gezicht. "Er is geen magiër op deze aarde sterker dan ik. Tegen een dergelijke arrogantie neem ik het direct op, laat hem maar komen, ik lust hem rauw."
Grace deed een stap opzij en Samuel kwam overeind en stapte naar voren. Met trage haast luie bewegingen haalt hij het masker van zijn gezicht. De menigte houdt zijn adem in.
Het was alsof Voldemort in de spiegel staarde. Wat moest dit voorstellen! Dachten ze hem met zo'n goedkope truc te kunnen overdonderen?
"Hallo Tom. Ik heb het lang uit kunnen stellen maar het lot heeft ons uiteindelijk toch bij elkaar gebracht voor het onvermijdelijke."
"Dit kan niet! Ik ben dé tweeling die het heeft overleefd! Jij bestaat niet, dit is onmogelijk!"
"Je kent de vervloeking die de heksen eeuwen geleden over onze voorvader hebben uitgesproken Tom. Degene met het zwartste hart van de twee zal de ander vermoorden. Er is geen ontkomen aan."
"En jij denkt dat je een zwarter hart hebt dan ik?"
"Het zijn niet je daden die bepalen hoe zwart je hart is. Het is je bereidheid om te doen wat nodig is om je doel te bereiken. En ik ben bereid verder te gaan zelfs dan dat. Ik zal dat doen wat nodig is om deze vervloeking te verbreken." Als het witte gezicht van Voldemort al witter kon worden dat werd het dat nu. Zijn pupillen worden groot van angst.
"Niemand in al de achter ons liggende eeuwen heeft dat gedurfd. En in denk dat jij het zeker niet zal doen, je hebt teveel te verliezen. Kijk om je heen. Je bent te goed voor woorden. Je hebt familie en vrienden die van je houden en ik ben er van overtuigd dat je zo'n zwakkeling bent en je hart aan de mensen hier gegeven hebt. Als je zou slagen gooi je dat allemaal weg."
"Ik ben bereid het ritueel uit te voeren."
"Ik zou als overwinnaar uit tevoorschijn komen. Ik ben niet bang voor de gevolgen. Erger nog ik zou ze welkom heten."
"Dus we zijn het eens?"
"Ja. We zijn het eens."
Ze heffen hun toverstok en beginnen in een onverstaanbare taal de rituele woorden uit te spreken. Elkaars ogen geen moment loslatend komen uit de punten van de toverstokken zwarte schimmen gekronkeld. Het gegil van de schimmen neemt in niveau toe en de menigte deinst achteruit. De stemmen van Sam en Tom klinken als een macaber lied. De schimmen draaien rondjes om de mannen en lijken zich samen te voegen. Het zweet staat op hun hoofden en ze beginnen te zwaaien op hun benen. Met een ijzingwekkende gil voegen de schimmen zich samen tot een geheel. Hun woorden blijven klinken en ze zakken beiden op hun knieën elkaars ogen nog steeds niet los latende. De schim kronkelt nu van de ene man naar de andere en het ziet er uit als een touwtrek wedstrijd. De spanning was te voelen. De lucht knettert en met een gil die niemand van de aanwezigen ooit zal vergeten schiet de schim door de borst van Voldemort en rukt zijn hart eruit. Vol verbazing kijkt hij naar het gat in zijn borst en geeft zijn broer nog een laatste gemene grijns. Hij wist dat niet alleen hij verloren had.
In een vloeiende beweging stuift de schim op Samuel af en begraaft zichzelf en het hart van Tom, in zijn borst. Voldemort valt dood voorover en Samuel explodeert in een wolk van gitzwart stof. Met een flits is de wolk verdwenen en Hannah zakt huilend op haar knieën en voelt hoe ze haar geliefde Samuel is kwijtgeraakt. De flits van pijn en verdriet vlak voordat hij explodeerde staat in haar ziel geëtst. Ze wist dat ze hem nooit meer zou zien.
Grace legt haar hand op haar buik.
"De vervloeking is verbroken." Jerry kijkt naar haar starende blik en ziet hoe de tranen beginnen te stromen.
"Is vader dood?"
"Nee Jerr. Veel erger. Hij heeft er voor gekozen om alles wat hem menselijk maakt en hem dierbaar is van zich af te gooien en te veranderen in een wezen zonder gevoelens of het vooruitzicht op de dood. De macht die hij nu bezit is zo enorm, maar ook zo zwart, dat een demon als Belail zelfs geen schijn van kans zou maken. De man die je vader was is voorgoed verdwenen."
Ganesa stond naast haar.
"Alleen heeft hij het gedaan om de verkeerde redenen. Het ritueel dat de heksen hebben gecreëerd was om te straffen. Ultiem te straffen. Ze gingen er vanuit dat de broers dit zouden doen om de ultieme macht te bereiken kost wat kost. Maar Samuel heeft het gedaan voor jou kleintjes en alle kinderen die zouden volgen. Dit is niet acceptabel. Sommeer hem Grace!"
Grace kijkt haar aan of ze water ziet branden.
"Ben je gek geworden dat is veel te gevaarlijk."
"Sommeer hem nu! Voordat het te laat is!"
"Ik weet niet wat je van plan bent maar ik hoop dat je weet wat je doet." Grace sluit haar ogen en zoekt naar het wezen dat ooit Samuel was. Als ze hem vindt wordt ze koud tot in het diepst van haar ziel. Maar ze doet wat haar gevraagd is.
"Vader! Ik sommeer je hier en nu te verschijnen!"
Er verschijnt een zwarte stofwolk en die muteert in een lange duistere gedaante die zoveel kou uitstraalt dat iedereen in de tent witte wolkjes ademt. Er was niets menselijks meer te bekennen.
De stem die klinkt heeft niets meer van een menselijke stem.
"Ben je levensmoe Grace?" Zijn woorden gaan als ijspegels door haar heen.
Ze kijkt opzij maar Ganesa was verdwenen. Donkere wolken pakken zich boven de tent samen en er slaat dwars door de tent een geweldige lichtkogel en komt met een onwaarschijnlijk geweld neer op het wezen voor haar. De vorm vervaagd, hervormd en met grote verbazing kijkt ze in de donkere ogen van haar mentor. Hij kijkt verbaast om zich heen en lijkt helemaal de oude. Maar als ze goed kijkt ziet ze nog iets meer. Haar ogen worden groot van verbazing maar ze zegt niets.
Hannah ziet hoe Samuel terugveranderd in zijn eigen vorm en voelt direct zijn aanwezigheid en liefde voor haar en de mensen om hem heen. Hij was terug!
Als een speer vliegt ze op hem af en vliegt hem om de nek.
"O Sam. Halve gare. Hoe kon je ons dit aandoen!" Hij kijkt haar beduusd aan.
"Halve gare?" Zijn reactie was zo kenmerkend voor zijn persoonlijkheid dat iedereen vrolijk begint te lachen. De spanning van de laatste minuten hadden hun tol geëist waardoor hier en daar mensen overschakelden van gelach in een huilbui.
Grace kijkt naar het lichaam van Tom en met een handgebaar deponeerde ze het lichaam midden in de hal van het Engels ministerie van toverkunsten. Ze ziet de dooddoeners met lege ogen op een kluitje staan. Samuels pupillen hadden ze als schapen bijelkaar gezet. Met nog en hand bewegingstonden ook zij in Engeland.Opgeruimd stond netjes.
Jerry was zó blij dat hij Grace in zijn armen neemt en rondslingert. Als ze weer staat fluistert ze in zijn oor.
"Het is niet mogelijk om een wezen als voorheen, terug te vormen naar een mens Jerr." Verschrikt kijkt hij haar aan.
"Dus dat is mijn vader niet?"
"Jawel, maar hij is geen mens meer."
"Ik begrijp je niet." Ze kijkt hem veelbetekend aan.
"Ze hebben dát gedaan wat nog als enig optie mogelijk was. Ze hebben hem een god gemaakt."
"Wat?" Hij kon zijn oren niet geloven.
"Het enige voordeel dat we nu hebben is dat hij het zelf nog niet weet." Met een brede grijns kijkt ze hem aan.
"En als hij er achter komt?"
"Dan wordt het even wennen. Zowel voor hem als voor ons. Wist je dat goden niet magisch zijn?"
"Hoe bedoel je?"
"Mijn toverstok doet het bijvoorbeeld niet meer. Als ik een spreuk gebruik gebeurt er niets. En ik kan ook niet meer op een bezem vliegen."
"Heb jij een bezem?"
"Ja, ik gebruikte hem niet vaak maar ik kan er nu alleen nog maar mee aanvegen."
"Ik snap er geen hout van. Je kan nu toch alles en dus ook op een bezem vliegen?"
"Jawel Jerr, maar dan vliegt de bezem met mij en ik niet met de bezem, snap je. Geen bezem meer nodig, dus werkt ie niet. Ik bezit geen magie meer die de bezem activeert."
"Dus pap had gelijk."
"Ja. Dit verandert je tot in het diepst van je wezen."
Jerry schiet iets te binnen.
"Kan een god de tijd beïnvloeden?" Grace moet glimlachen.
"Om meteen al dit soort vragen uit de weg te ruimen. Een god kan álles. Maar of je het als god ook moet doen, is de belangrijkere vraag." Ze kijkt naar boven naar het gat in de tent. Met een gedachte is de tent weer als nieuw.
De gasten kwamen tot rust en de muziek begon weer te spelen.
Jerry buigt zich naar Grace.
"Mag ik deze dans mevrouw Smith?"
"Maar natuurlijk meneer Smith."
"Het wordt een hele klus om al die geheugens aan te passen van al die dreuzels."
"Klopt. Dus heb ik het maar even gedaan. Helaas."
"Helaas?"
"Ja Jerr. Vindt je niet nu we in 21e eeuw leven dat de kans op heksenvervolgingen voorbij is? Er zou eens een keer een eind moeten komen aan al die verstopperij."
"Ik weet het niet Grace. Ik weet het echt niet."
De gordijnen schuiven opzij en de band van Jean Michelle Jarre komt tevoorschijn. Ze waren live aanwezig en het publiek begint luid te applaudisseren. De leden buigen dankbaar voor het open doekje en het feest is perfect.