/De volgende morgen/
De zon scheen door de bruin geblokte gordijnen van het ziekenhuis. De vogeltjes zongen in de berkeboom die naast het raam stond.
Ryou opende zijn ogen. Bakura zat nog op dezelfde plek als gisteravond. Je kon zijn gezicht niet zien.Verscholen achter de leuning van de stoel. "Nee" fluisterde Bakura en draaide zich om, een moeilijke uitdrukking op zijn gezicht.
"Bakura?"vroeg Ryou bezorgd.
Bakura schoot wakker, viel daarbij uit zijn stoel en landde op de harde ziekenhuisvloer.
"Waar is ie!"hisste hij kwaad, hij vloog omhoog.
"Wie Bakura?"vroeg Ryou heel onschuldig.
Meteen wist Bakura weer waar hij was. Zijn blik verzachte bij het zien van zijn hikari.
"Nainu."zijn stem klonk erg kwaad toen hij die naam uitsprak.
"Wie is Nainu?" Ryou had de naam van zijn overvaller niet gehoord.
"De vent die jou probeerde te vermoorden."
"Maar Bakura je had gezegd dat hij dood was, als iemand van 5 verdiepingen springt, is het niet normaal als hij dat overleeft."Ryou keek hem aan. En zette toen de tv, van de ziekenhuiszaal aan met de afstandbediening. Bakura zuchtte en dacht 'Niet alweer.'
"Ryou ik denk dat het nu geen tijd is voor cartoons maar voor herstel."zei Bakura zijn hoofdschuddend.
"Gewoon even kijken wat er op het nieuws is, "fluisterde Ryou.
"Er is een man gevonden bij de haven. Hij is uit het raam van de 5e verdieping gesprongen. Men denkt dat hij zelfmoord heeft geprobeerd te plegen, maar de zaak is in onderzoek. De man wordt op dit moment naar het ziekenhuis gebracht, in kritieke toestand."
De tv leek geen geluid meer uit te brengen. Flitste en ging uit. Een moordende stilte vulde de kamer.
Het geluid van wieltjes op de gang, hielden stil bij de deur.
Een man werd de kamer ingereden.
"Mijn god."fluisterde Ryou en greep Bakura's arm beet."Is dat…"
Bakura stond op als een tijger klaar om te doden. Hij liep naar het bed aan de andere kant van de kamer.
'Diepe shit', dacht Bakura.
Een blik van herkenning. De hartmonitor van Nainu sloeg op hol.
"Ryou mag ik zo vriendelijk zijn om hem naar het schaduwrijk te sturen voor eens en altijd."zei Bakura op een vriendelijk met sarcastische ondertoon.Terwijl hij vol 'medelijden' naar zijn toekomstig slachtoffer keek.
De man op het bed snakte naar adem. " Jij bent niet dood!"bracht Nainu uit.
"Nee mijn hikari is nog levend, Nainu. Maar jij daar in tegen…"hij bracht een bol schaduw magie dichter bij de voormalige grootgrondbezitter met een wreede grijns.Wachttend op antwoord...
"Ja, dat mag je Bakura."antwoordde Ryou vanuit zijn ziekenhuisbed."Hij heeft ons te veel pijn bezorgd."
Met een tevreden gezicht bracht Bakura de bal Schaduw magie naar beneden.
Nainu's mond opende zich in een geluidloze schreeuw. Zijn ogen werden leeg en zijn lichaam viel leveloos in de kussens.
Zijn´s ziel had een enkele trip naar het schaduw rijk. En zijn lichaam bleef zielloos achter.
Het zachte gebeeb van zijn hartmonitor werd een aaneensluitende beeeeeeeeep…
Zusters kwamen de kamer binnen, probeerden hem te reanimeren. Zonder succes.
Een wit doek werd over het bed gespannen. Ze reden hem de kamer uit.
Ryou keek naar Bakura.
Bakura keek naar Ryou.
Bakura omhelsde Ryou.
Ryou bloosde.
"Volgende keer beloof ik je beter te beschermen, beloof ik."
"Dankje wel Bakura."
Alles was… zoals het was…en hoorde te zijn…
"Oh you were so wrong
I have a place where I belong
In your arms safe from all harm
Gentle words that work like a charm
You let me drown in those beautiful eyes
They showed me the true paradise
A lullaby to put me to sleep
And leed my draems to heavenskeep
I want to thank you Kami
For I found rest in the arms of my yami."
-EINDE-
A/N: Zo zal ik het hier maar bij laten. Ik wil graag de mening van de lezers. Die kan ik gebruiken voor mijn volgende verhalen. Mijn hoofd zit vol en Inspiratie komt van tijd tot tijd. Soms zul je moeten wachten, maar nooit te lang. REVIEW AUB