Ik heb eergister de film The Cell gezien en er vielen me een paar dingen op. Het is echt een super goede film, ook al speel de grote BITCH ( nee niet eens Paris-SNOL-Hilten) JLO er in. Het acteerwerk was geweldig .Vooral van Vincent D'Onofrio, die de serie moordenaar speelt. Ik zal het verhaal niet teveel verklappen. Maar de moordenaar Carl Stargher heeft een stuk of zeven vrouwen op gruwelijke wijzen ( vond ikzelf wel meevallen) vermoord. Uiteindelijk ( na +- 40 min) wordt hij gevonden maar ligt hij in een diepe coma waar hij nooit meer uit komt. Daarom wordt er hulp ingeroepen van een soort droommachine. Hiermee kan een persoon (JLO) de dromen van de moordenaar in. Daar vind ze verschrikkelijke dingen, niet alleen de gedachten van de moordenaar maar ook z'n herinneringen. En geloof me die zijn echt niet mis! Zeker weten een keer kijken!

Het ander ding dat me opviel was: Dat er geen enkele FF van deze film is en bijna geen plaatjes van te vinden zijn. Als jij wel een FF over deze film weet of iets dergelijks MAIL ME PLEAZZZE!

( To much talk) Let's continue!

Hoofdstuk 7: Cleaning out my closet.

Voor z'n ogen zag hij het luikje dichtgaan. Binnen drie seconden was z'n kamer volledig verduisterd. "NEE!" Hij sloeg met z'n vuisten tegen de deur. "NEE! ALSJEBLIEFT LAAT ME ERUIT!" Weer verloor hij de controle over z'n ademhaling. Nee dit kon niet, probeerde hij zichzelf te overtuigen. "NIET ECHT!" Brult hij in de zwarte leegte.

Maar waarom hoor ik de muren dan nog steeds verschuiven! Hij begon te hijgen en voelde naar de dichtstbijzijnde muur. Die bewoog, nu alleen een stuk sneller. Mort rende naar de andere kant van de kamer en knalt binnen vier stappen al tegen de andere muur op. Zweet liep over z'n wang. "SHIT!" Als dit zo doorging zou hij in minder dan een minuut verpletterd worden. Mort rende weer terug naar muur waar de deur in zit. "DARLA, ALSJEBLIEFT LAAT ME ERUIT!" Hij begon hard tegen de deur te schoppen en te bonken. "ALSJEBLIEFT! LAAT ME ERUIT!"

Toen voelde Mort de achterste muur tegen z'n lichaam aandrukken. Hij gaf een gil en sprong tegen de deur aan. Hij stak trillend z'n hand uit en kon de muren al aanraken. Nog heel even en hij zou verpletterd worden! Z'n benen begaven het en hij viel op de grond. De muur voor hem drukte al tegen z'n hoofd. Dit was het dan…

Plotseling klonk er een verschrikkelijk krassend geluid. Mort's ogen werden groot en snel hield hij z'n handen voor z'n oren. Het leek niet te helpen.

Het geluid ging door merg en been en leek niet te stoppen. Mort kneep z'n ogen dicht en maakte zich zo klein mogelijk. Plotseling was het geluid weg. Mort bleef nog in dezelfde houding zitten, al was het geluid was de muren waren er nog steeds!

Maar na enkele seconden was hij nog niet verpletterd. Voorzichtig haalde hij z'n handen voor z'n oren vandaan en deed langzaam z'n ogen open. Alles was nog zwart maar hij hoorde de muren niet meer schuiven. Hij stond onhandig op en liep met z'n handen voor zich uit de ruimte dood. Pas na zeven stappen raakte hij de andere muur aan.

Had hij alles dan toch verbeeld? Maar alles voelde zo echt aan. Mort schudden met z'n hoofd, hij snapte er niks meer van. KLIKKLIK, klonk het opeens door de ruimte. Mort schrok zich dood en hield beschermend z'n handen voor z'n gezicht. Fel licht omringde hem en hij kneep z'n ogen tot spleetjes. Verwonderlijk zag hij dat het licht weer aan was gegaan. De muren waren nog steeds van kussens, waren nog steeds wit en zaten precies op dezelfde plaats als eerst.

Hij zuchten opgelucht. Alles leek normaal maar waar kwam dat geluid dan vandaan en waarom voelde hij zich zo in de val gelokt?

IEKKKKKKKKSSSSSS! Daar was het geluid weer. Mort greep naar z'n oren en liet zich op de grond vallen. Radeloos keek hij naar de deur die voor z'n ogen in stukken werd gereten. Diepe schuren kwamen er in het zeker tien centimeter dikke metaal. Het leek wel op zo'n documentaire over leeuwen die een dier in stukken scheurde met z'n klauwen. IEEK! IEEKK! Twee scheuren erbij, de deur begon af te breken.

Mort keek versteend naar de lange slierten krullend metaal. Wat daar ook de oorzaak van was, het was verschrikkelijk sterk en waarschijnlijk verschrikkelijk gevaarlijk. Hij kroop zo ver mogelijk weg in een hoekje en bleef lijkbleek naar de deur kijken.

Na nog drie diepe krassen was de onderkant van de deur totaal naar de knoppen. Er klonk een luide bonk en de scharnieren van de deur begaven het. Langzaam viel de deur naar voren en viel op de grond. Door het gewicht van de deur vloog Mort een paar centimeter van de grond.

Flauw Tl-licht viel naar binnen en een kleine silowet stond in de deuropening met in haar handen een klein knuffelkonijntje. Mort's mond viel open. "Darla?" hij keek nog beter. Ja het was haar geen twijfel mogelijk. Maar… wat deed ze daar? Zij zou toch niet?

Mort keek met grote ogen naar de zwaar gehaverde deur en toen op naar Darla. Nee, dat was onmogelijk! Hij schudden met z'n hoofd.

"Mort jij moet opstaan, jij moet iets zien."

Mort had absoluut geen behoefte om naar de stem te luisteren die in z'n hoofd klonk. Hij bleef netjes op de grond zitten en zou wachten tot een aardige broeder of zuster hem een prikje gaf. Ja dat klonk als een aangenaam idee.

"Mort, jij hebt hier geen tijd voor! OPSTAAN!"

En voor hij het wist werd hij door een ijzeren greep bij z'n schouders gepakt en overeind getrokken. Hij kreeg een harde duw richting de deur opening. Darla glimlachte flauw. "Jij bent echt grappig als je bang bent Mort." Zei ze zonder haar lippen te bewegen.

Mort keek haar met grote ogen aan. Ik wordt gek, echt ik wordt echt gek! "Jij wordt niet gek, alles verandert alleen." Darla glimlachte flauwtjes. Mort keek haar angst aan. "Wat bedoel je daarmee?"

Darla keek verdrietig naar de grond. "Dat kan ik niet zeggen, als hij erachter komt dat ik iets heb gezegd, dan gebeurt er iets vreselijks. Ik kan alleen zeggen, alles veranderd, regels worden gebroken. En jij hebt Valentina niet vermoord, jij was alleen de executeur. Maar jij moet snel iets doen Mort, anders gebeurt het weer!"

Mort greep haar bij de schouder en knielde neer zodat ze op gelijke hoogte zaten. "Wat gebeurt er dan weer Darla?" Het meisje keek hem bedroeft aan en op dat moment klonken er voetstappen aan het eind van de gang. "Je moet gaan Mort, anders vinden ze je en ik weet niet of ik HEM nog een keer tegen kan houden. De muren zijn sterk weet je?"

Ze keek hem nog een keer aan en liep langzaam weg. Mort wilde eigenlijk achter haar aan gaan maar zag dat ze in de richting van de voetstappen liep. Mort stond op en renden op z'n tenen de gang door opzoek naar een schuilplaats.

KELDER, stond er boven een deur. Perfect, dacht Mort. Alleen zag hij dat er een slot op zat. De voetstappen waren vlakbij en hij zag Kurt de gang al inkomen.

KLIK, deed de deur en langzaam ging die open. Mort sprinten naar binnen en sloot de deur zachtjes. Zou dat Darla zijn geweest met die deur? Hij keek de ruimte rond en zag dat er met een groot bord met archiefgegevens erop staan. Natuurlijk was het Darla geweest.

Mort liep langs kasten die vol zaten met papieren en op naam en datum waren genummerd. Alles zat onder het stof en vuil. Waar moest hij eigenlijk naar zoeken? Wat was de bedoeling dat hij vond?

Een paar meter voor hem viel een doos naar beneden. De doos viel uiteen en pagina's begonnen te ritselen alsof de wind ermee speelde.

Mort keek er ongelovig naar. "Okay, dit wordt echt freaky." Mompelde hij en liep naar de map toe toen de pagina's waren gestopt met ritselen. Het was Darla's bio zag hij. "Nogmaals Mort, dit wordt echt freaky…"

Naam:Foxworth.

Voornaam: Darla Daisey Monique.

Geboorte datum: 1 april 1995.

Medicijnen: Ja, sinds 2000 1 april kalmeringspillen, antidepressiva. 2001 sinds december 23 kalmeringspillen verhoogd tot 2 per dag, antidepressiva gestopt. 2002, kalmeringspillen hebben geen effect meer. Onbehandelbaar verklaard, nu per dag dosis spierverslappers en als te agressief shot verdovingsmiddelen. 2003, sinds verjaardag totaal in zichzelf gekeerd, toont geen enkele belangstelling meer naar de buitenwereld. 2004 1 januari, spreekt niet meer, is niet meer agressief, niet meer onrustig niet meer druk, alle kalmerende middelen zijn gestopt. Denken erover om met moeder over andere speciale medicijnen te gaan praten, misschien shocktherapie.

Mort fronste. Dat soort dingen als shocktherapie kon je toch niet op kinderen toepassen? En waarom kreeg ze zoveel medicijnen?

Bio:

Datum binnenkomst: 2 april 2000.

Reden van aanmelding: Wordt verdacht van moord op eigen vader ( Chris Foxworth 1 januari 1964-1 april 2000) De zaak wordt tot op heden als mysterie beschouwd ( zie foto's) Omdat Darla als minderjarig werd gereken en als krankzinnig wordt gezien is ze bij ons terecht gekomen. ( geprobeerd te plaatse bij kinderafdeling, maar werd te gevaarlijk voor medebewoners)

Moord las het stukje nog een keer en keek toen naar de foto's. Daar waren bewijsstukken te zien, de kamer waar het gebeurt was en een mes. Ze had haar eigen vader vermoord? Maar… Mort snapte er helemaal niks meer van.

Voor geschiedenis patiënt: Volgens moeder, familie was Darla altijd een vrolijk en druk meisje. Soms had ze wel problemen op school wegens vernieling van een raam of het bekliederen van muren. Darla was volgens moeder (Catherina Woods), arts en juf totaal geen probleem geval en was zelf behulpzaam en toonde liefde naar andere toe. Daarom is de hele moord zaak zo'n klap geweest voor de familie en moeder. Volgens de moeder had Darla een speciale band met haar vader en was wel de laatste persoon die haar man iets aan wilden doen. Er is nog een 12-uur durend onderzoek ingegaan met Darla om te kijken of haar vader haar soms bedreigde of mishandelde, maar daar kwam juist het tegendeel van uit, dat hij haar had proberen te beschermen. Waarschijnlijk zijn het allemaal verzinsels, aangezien ze krankzinnig is verklaard. ( interview Darla, zie band).

Mort bladerde door de map en zag een hoes van een band zitten. Hij keek of er een band in zat, zag de band en rukte de hoes eruit. Die moest hij maar bekijken las hij de tijd had…

Bijzonderheden: is zeer creatief, hou van kleuren, is bang in het donker, spreekt sinds 2004 totaal niet meer. Daarvoor was het ook al bijna niks. Nooit meer dan, ja, nee, laat me met rust. Een zinnig gesprek was niet uit haar te krijgen. Maar is zeker niet achterlijk. Kan heel goed puzzels en rekensommen oplossen. Niet op commando, alleen als ze zelf wil. Verder is er niet na te gaan hoe ze zich voelt en vertoont bijna of geen emotie meer. Behalve als ze tot iets gedwongen wordt. Dat kan eten zijn, dat kan naar bed gaan zijn.

Mort begon nog meer aan de hele zaak te twijfelen. Toen hij Darla voor het eerst zag, leek het hem een vrolijk meisje met niks kwaads in de zin. Gek weliswaar, maar zeker niet gevaarlijk of emotie loos.

Bezoeken familie, vrienden:

2009 mei 23: bezoek moeder, samen met begeleider. Darla lijkt moeder niet meer te herkennen.

2000 juni 18: bezoek moeder, samen met begeleider. Darla kreeg driftbui, geen succes.

2000 juli 29: bezoek moeder, samen met begeleider. Darla negeert haar volkomen, geen vooruitgang.

En zo ging er nog een hele lange lijst door tot de datum 23 januari 2004. Er stond nog een kort berichtje bij: Moeder heeft samen met centrum beslist dat verdere bezoeken niet meer doorgaan. Darla toont geen enkele verbetering en moeder heeft nieuwe vriend en kan het niet meer aan om haar kind zo te zien. Het centrum heeft ermee toegestemd.

Mort las het laatste stukje nog een keer over, net voordat gruwelijke pijn z'n hoofd vulde.

Ik wilde eigenlijk nog niet stoppen met dit hoofdstuk. Maar het is al 2000 nog wat woorden en ik wil eerst weten of het duidelijk is waar de map van Darla over gaat. EN ik wilde het weer cliffy laten worden MWHAHAHHAH……

p.s ik wilde snel update dus er kunnen foutjes in DA SPELLING zitten, pleas don't hate me!

Luvzzz Sue-AnneSparrow,

-TBC-