Jongens ik weet eindelijk wat ik wil worden ( mag ook wel als je al 16 jaar bestaat…) Ikke wordt iets met psychologie! ( Leuk heh dat ik dit meedeel:P) Maar goed, ik vind het echt vet interessant hoe mensen denken en waarom ze dingen doen,gedaan hebben. Zoals waarom worden mensen terroristen? Ik bedoel je wordt niet opeens wakker en denkt: Verrek, ik heb tijd over laat ik is een ziekhuis opblazen. Jahjah. Denk daar maar is een keer over na. Alleen nu niet want je MOET! Dit verhaal lese:P

Hoofdstuk 8) The Past of The Essence.

Door de pijn begaven z'n knieën het en hij viel tegen de vloer. Dit was geen normale pijn meer, dit voelde alsof iemand messen binnenin z'n hoofd stak. Hij beet zo hard op z'n lip dat die begon te bloeden. Wat gebeurden er? Waarom gebeurde dit bij hem! Opeens was de pijn even snel verdwenen als hij gekomen was. Mort stond duizelig op. Nu als de sodemieter weg van deze plek!

Hij keek om zich heen en zag dat hij niet langer in de archiefkamer stond maar in de bezemkast. Hij fronste, en liep naar de deur. Van buiten kwamen stemmen.

"Hoe is het nu met haar?" Vroeg een nerveuze vrouwenstem.

"Nog steeds hetzelfde mevrouw Foxworth, er is nog geen verandering in het gedrag." Zei een lage mannestem.

De vrouw zuchten. " Noem me alsjeblieft niet meer mevrouw Foxworth elke keer als ik die naam hoor…" Ze stopte met praten en begon te snikken. "Sorry hoor, maar…" Ze haalde diep adem. "Noem me alstublieft mevrouw Woods."

Mort fronste. Was Woods niet dezelfde achternaam als die van Darla's moeder? Heel voorzichtig openden hij de deur en keek door de kier naar buiten.

Daar stond het evenbeeld van Darla, alleen een stuk ouder,bedroefder en met trillende handen die een zakdoek vasthielden. Opeens keek ze op, recht in het gezicht van Mort.

Mort schrok maar staarde terug. Ze leek hem niet te zien staan. Voorzichtig opende hij de deur verder en liep de gang op. De vrouw keek nu weer terug naar de dokter. " Wat bent u nu verder met haar van plan, dokter?"

De man keek een beetje beteuterd naar de grond. "Daar ehhe… zijn we nog over aan het discuteren Ms. Woods." Hij keek op. "Het is nog steeds niet duidelijk waar Darla aan lijd."

Mort's ogen werden groot. Darla? Maar haar moeder, Ms. Woods, bezocht haar toch niet meer?

De dokter ging verder. "Sommige specialisten zijn er van overtuigt dat ze schizofreen is. Maar toch klopt dat niet helemaal, mensen met schizofrenie lijden namelijk aan waanbeelden en weten bijna niets meer na ze in een psychose zitten. Maar Darla schijnt alles prima te kunnen zien, alleen zegt het niet."

De dokter begon peinzend te kijken. "Mijn theorie is dat Darla in een trauma zit en daar niet uit kan. Jammer genoeg nemen m'n collega's dit niet al te serieus." Hij zuchten.

"En… en is er iets wat ik kan doen? Ik ben haar moeder, ik zou toch iets… iets moeten doen!" Weer kreeg Ms. Woods tranen in haar ogen. "O, god, had ik nou maar iets eerder naar een therapeut gebeld toen ze… twee jaar terug die eerste aanval had…"

De dokter keek haar scherp aan. "Over welke aanval heeft u het, Ms Woods?"

De bijna huilende vrouw keek op. " Heeft u dat niet gelezen? Darla is twee jaar terug op de dag van oud en nieuw door het ijs gezakt,toen ze samen met m'n man aan het schaatsen was op de grote meer bij ons thuis. Gelukkig wist m'n man haar nog uit het wak te vissen, maar ze kreeg toen een soort toeval. Ik weet niet ,volgens Chris leek het op een epilepsieaanval. Ik was er zelf niet bij, ik zat thuis, ik hou niet zo van die kou."

De dokter, greep meteen een blocnote uit z'n zak en begon te pennen. "Heeft ze verder nog van de aanvallen gehad?"

Ms. Woods knikte langzaam. "Ja nog een paar keer. De eerste keer was precies zes weken na de eerste. Ik had haar in bad gezet omdat ze zei dat ze zich niet lekker voelde en het koud had. De telefoon ging, m'n moeder belde dat haar kachel het had begeven en wat ze moest doen. Ik heb toen een half uur met haar gebeld, toen ik opeens gegil en gespetter van water. Ik schrok me rot en renden snel de badkamer in. Darla lag onderwater en was om zich heen aan het slaan en trappen. Ik trok haar snel omhoog en…"

Ms. Woods leek in gedachten verzonken en beet op haar lip. "Uw zal wel denken dat ik gek ben, maar ik weet zeker dat het water ijskoud was. Niet afgekoeld maar echt ijskoud." Ze zuchten. "Ik trok haar uit het bad en meteen was haar aanval over. Ze was blauw in haar gezicht, later vertelde de dokter me dat het door zuurstof gebrek was, maar… volgens mij kwam het omdat het water zo koud was." Ze begon met haar ring te spelen. "En, dit klinkt echt heel dom, maar Darla keek in de grote spiegel die boven de wasbak ving, en ik keek ook, omdat het leek alsof ze iets zag. En toen ik in de spiegel keek leek het, een fractie van een seconden of ik iemand anders in m'n armen had, een heel ander kind."

De dokter zat nog druk te pennen terwijl Ms. Woods gekweld naar de grond staarde. "Uw zult wel denken dat ik gek ben." Mompelde Ms. Woods.

De dokter keek op en glimlachten beleeft. "Nee, mevrouw, natuurlijk niet." Hij schreef z'n laatste ding op en stopte z'n pen en blocnote weg. "Wilt u nog naar Darla?"

Ms. Woods knikte langzaam. "Ja, ik denk van wel…" De dokter knikte. "Volgt u mij." Beide liepen ze de gang door en sloegen een hoek om.

Mort kwam snel uit z'n trans en renden geruisloos door de gang. Bij de hoek bleef hij staan een keek langzaam om het hoekje. Daar stonden Ms. Woods en de dokter bij een deur, waar op een naamkaartje 'Darla D.M, Foxworth' opstond.

"Dokter Davenson!" Klonk het opeens van achter hem, waardoor hij bijna een hartaanval kreeg. Snel keek hij over z'n schouders en zag Zuster Valentina staan. Meteen sprong hij een meter de lucht in, midden in beeld van de dokter en Ms. Woods.

"Dokter, Davenson!" Zei zuster Valentina weer, zonder ook maar Mort een blik waardicht te keuren. "Heeft u een momentje, ik moet even met u praten over patiënt WX9472-C van plek D."

Mort mond viel open toen ze hem niet meteen aanvloog met een verdovingspijl. Sukkel ze is dood! Schoot het opeens door z'n hoofd.

"Zuster Valentina, ik ben bezig op het moment."Antwoorden de dokter, zonder zich iets van Mort aan te trekken. " Ik ben met Ms. Woods bezig."

Zuster Valentina ging bits verder zonder naar Ms. Woods te kijken. "Maar dokter Davenson, patiënt WX9472-C probeert op het moment zichzelf te verhangen!"

De dokter schrok."Owh." Hij keek naar Ms. Woods. "Excuseert u mij voor een moment, ik ben zo terug." Snel sprinten hij met zuster Valentina richting de lift.

Ms. Woods bleef eenzaam achter voor de deur. Mort kreeg medelijden met haar. Ze was haar man kwijt, haar kind en dan krijgt ze ook nog Valentina op haar dak. Stilletjes ging hij naast haar staan voor morele steun, al wist hij dat ze hem niet kon zien.

Droevig keek ze door een groot raam, dat volgens Mort's herinneringen eerst niet in Darla's deur zat. Mort besloot haar voorbeeld te volgen en keek ook naar binnen. Hij herkende meteen de rode kamer, het bed en de tekenspullen. Maar tot z'n verbazing zag hij Darla zitten, alleen zag ze er een stuk jonger uit. Niet dat ze zich kinderachtig kleden, maar echt een stuk jonger en kleiner. Ze zat stil en onderuitgezakt op haar bed, met haar konijntje op schoot. De cd-speler naast haar pruttelde zacht.

"Jezus, Darla, wat is er toch met je…" Zei Ms. Woods zachtjes. Er rolde een traan over haar wang. " Wat moet er toch van je worden…" Langzaam legde ze haar hand op het glas.

Meteen schoten Darla's ogen naar het raam. Ze staarde naar Ms. Woods met koude ogen. Mort evenals Ms. Woods zelf, keken fronsend naar het meisje.

Ze begon met haar ogen te rollen, met haar hoofd te draaien en te grijnzen. Ze draaide aan de volume knop van de cd-speler. Het geluid van een vastlopend bandje was nu te horen. Darla schudden met haar hoofd alsof ze het ergens niet mee eens was. Opeens stopte ze en pakte een zwarte viltstift op. Langzaam haalde ze de dop eraf en draaide zich naar de muur.

You're not real! Schreef ze met hanenpoten op de muur. You're black, you're nothing, and he will get you, just like daddy! En Darla begon drifting op de muur te krassen.

Ms. Woods sloeg een hand voor haar mond en begon hysterisch te huilen. Mort werd een beetje bleek. Meelevend keek hij naar Ms. Woods die op de grond zat met haar knieën tegen zich aan getrokken en verslagen zat te snikken.

Woest keek hij op naar Darla. Hij sloeg op de deur. "DARLA KAP DAAR MEE!" Hij sloeg met beide vuisten op het glas. "STOP DAARMEE! JE MAAKT JE MOEDER AAN HET HUILEN!"

Darla stopte met krassen en keek op. Ze keek Mort recht aan, iets wat hem bang maakte, ze leek hem te zien. Ze schudden met haar hoofd. Can't stop, he's making me! Een rilling liep over Mort's rug. "WIE! WIE LAAT JOU DINGEN DOEN!"

The boogyman! Schreef ze met dikke snelle letters op de deur. Ze keek even op met droevige ogen en ging verder. He's here and he will come for you too! Mort deinsde achteruit en begon zwaar adem te halen.

"Christ, dit kan niet, ik wordt gek!" Alles begon hem te duizelen. Hij renden door de gang, opende een kantoor en schoot naar binnen. Hij ging zuchten tegen de deur aanzitten en keek rond. Hij zat in een kaal klein kantoor met alleen een bureau en een boekenkast erin. En een grote kalender, recht tegenover hem. 23 januari 2004 Stond erop.

Die datum, die had hij eerder gelezen, alleen waar? En alsof hij door de bliksem was geraakt, was de onmenselijke pijn in z'n hoofd weer terug.

……………………………………………………………………………………………………………………………

Lara zat verveeld en gapend achter haar bureautje."My god, wat ben ik moe!" Ze streek door haar haar. "Is kijken, wat moet ik nog doen voor morgen!" Ze begon gapend haar bladeren en mappen op datum te sorteren. Opeens viel haar oog op de printer. Daar lagen een pakketje uitgeprinte blaadjes. Ze fronste. "Ik had toch niks uitgeprint?" Ze pakte het paketje op. www. Hauntedhouses. Com. stond er elke regel van alle blaadjes aan elkaar getypt.

Ze vloekte. "Zeker weer een virus op m'n computer. Echt net wat ik nodig heb!" Ze bekeek de blaadjes, er waren er zeker meer dan vijftig. "Naja, ik moet toegeven, ze zijn vasthouden." Ze zetten haar computer aan. "Het kan vast geen kwaad om even te kijken…"

Nadat de computer na veel gemorrel was opgestart tikte ze de site in: www. Hauntedhouses. Com. Als eerder kwam er een kakelende lach door haar kamergalmen, schrok ze zich te pletter en zetten snel haar geluid zachter. Ze klikte even op een paar icoontjes maar kon niet veel interessants vinden, behalve wat vage spookverhalen.

"Nou, als dit alles is…" Ze stond op het punt om weg te klikken en met haar verslagen verder te gaan. Toen vielen haar ogen op een link: The Essence, just murder, or is there more? Snel klikte ze de link aan. Ademloos las ze het bericht:

The Essence, just murder or is there more?

Al sinds de mysterieuze verdwijning van de voormalige bewoners van huizen The Essence in (gebouwd in 1546), gaan er al verhalen ronden over een gruwelijke massamoord. De familie Foxworth zou in hun eigen huis op gruwelijke wijzen zijn vermoord. ( datum ontdekking van de moord: 1 januari 1866) Niemand heeft enig idee waarom de familie is vermoord, maar de verhalen doen de ronden dat de vader ( Christopher Foxworht II) eigenhandig z'n vrouw en zn twee kinderen heeft vermoord. Zo blijkt dat hij z'n vrouw haar keel heeft doorgesneden en het zoontje is ( Maxwell Foxworth I) door drie messteken in z'n borst is overleden. Van het dochtertje (Monique) is nooit meer iets vernomen. Christopher Foxworth is na drie dagen gevonden op de bodem van de kleine vijver vlak onder het huis. Kennelijk is hij na de moorden uit het raam van de torenkamer gesprongen, dwarst door het ijs gebroken en is gestorven aan verdrinkingsdood.

Maar dit alles is nog niet het vreemdste van het huis The Essence. Na de moorden is er een lange tijd geen koper geweest voor het huis. Pas na meer dan twintig jaar kocht een rijke zakenman het als vakantie huis. Hij heeft het laten opknappen, maar heeft er maar kort plezier van gehad. Al na een week vertrok hij en z'n vrouw weer uit het huis. Ze schenen stemmen te horen,zagen vreemde verschijningen, voetstappen op het behang, vloer en plafon te zien en het scheen plotseling vreselijk koud te worden, al was het midden in de zomer.

Hierna duurde het nog langer voor het huis werd opgekocht. Dit keer kocht een ondernemer het, om het te slopen en om er daarna een grote fabriek neer te zetten. De dag nadat hij het contract had getekend stierf hij in z'n slaap. De doktoren concludeerde een hartaanval, alleen het rare was dat de man nog maar begin dertig was, iets heel erg ongewoons dus.

Een hele lange tijd is er niks met het huis gedaan. Pas in 1945 is het gerenoveerd en is er een psychiatrisch centrum van gemaakt. Er zijn nog een paar keer vermeldingen geweest van 'onnatuurlijke dingen', maar er is verder niet opin gegaan.

Snel klikte Lara het stukje weg. "Wat een onzin zeg!" Zei ze overtuigend tegen zichzelf. "Alsof er zoiets als 'onnatuurlijk bestaat…" Ze zetten haar computer uit. "Maar wel raar, dat me nooit is verteld dat hier zulke moorden hebben plaatsgevonden…"

Ze begon een dagbeoordeling van een patiënt na te kijken. Toch kon ze haar aandacht er niet goed bijhouden. Het stukje zat haar niet lekker, het klopte gewoon niet dat ze nog nooit zoiets had gehoord.

Ze wilden net haar computer weer aanzetten om meer informatie over The Essence te zoeken. Maar Kurt stormde haar kamer in. "Dok, het is Rainey, hijs ontsnapt!"

Heh, sorry van de verschrikkelijk flashbacks en kilo's info die je krijgt. Hopelijk is het niet saaie geworden, maar ik moet echt het nodigen vertellen anders is het straks niet meer te volgen wat er gebeurt.

En sorry dat ik niet eerder heb geüpdate, ikke was effies alles kwijt. Maar heb het nu weer terug!

Luvzzzz Sue-AnneSparrow,

-TBC-