Bedankt voor de review, Sue-AnneSparrow! Nou, hier, speciaal voor jou, het tweede hoofdstuk!

Hoofdstuk twee
Do I know you?

Zijn hoofd deed zeer toen hij die morgen wakker werd.

"Urgh.." (A/N denk niet dat ik dat hoef te vertalen, of wel?) Mort masseerde zijn slapen en stond toen op, heel even draaide de kamer om hem heen en hij voelde licht in zijn hoofd. Hij had veel te veel gedronken gister nacht nadat John Shooter hem eindelijk alleen had gelaten. Hij kon niet meer herinneren dat hij zo veel gerookt had in het afgelopen jaar en dat was vooral vreselijk omdar hij niets had gegeten. (A/N als je veel drinkt en rookt, zonder dat je eet, dan word je BEHOORLIJK misselijk, misselijker dan anders dan…) Hij liep naar de deur en hield zich even vast voordat hij verder liep de trap af, hij voelde een pijnlijke steek in zijn linker enkel en ging zitten onder aan de trap en trok zijn broek een stukje ophoog.

"What the…?" Wat… Zei hij tegen zichzelf en streek met een vinger over de blauwe plek, hij had zijn enkel verzwikt.

"but, how?" Maar, hoe? Hij kon zich niet herinneren dat hij was gestruikeld of zo. Zonder er verder bij na te denken gaf hij de wisky de schuld, hij zou het wel vergeten zijn of zo. Het zelfde gevoel als gisteren welde op in zijn maag, hij rende naar de badkamer, zo snel als zijn enkel dat toe liet en kon net op tijd over de wc buigen om te kotsen.

"Jucky…" Jakkie… zei hij, kokhalsde en gaf weer over. Hij poetste zijn tanden om de vieze smaak van maagzuur enig zins weg te spoelen en keek in de spiegel.

Hij schrok, op zijn voorhoofd was een rode wond zichtbaar. Hij bracht zijn hand naar de plek en zuchtte.

What the hell is going on? Wat gebeurd er in hemels naam?Hij hoorde zichzelf antwoord geven.

"You just drank to much." Je hebt gewoon te veel gedronken.

How do you know? Hoe weet jij dat?

"Well, I was there, wasn't I?" Nou, ik was er bij, toch?

Hij waste zijn gezicht en dronk wat om tot rust te komen.

Relax Mort, calm down. It's normal, thinks like this happen al the time when people drank too much alcohol. Ontspan Mort, rustig. Het is normaal, dingen als dit gebeuren de heel vaak als mensen te veel alcohol drinkt.

"Stop saying me to calm down and relax! You are the one that needs to calm down!" Kap met me te zeggen rustig en kalm te doen! Jij bent de gene die kalm moet doen! Mort werd gek en realiseerde zich dat hij gesprekken met zichzelf aan het houden was en schudde zijn hoofd, wat hem alleen maar beroerder maakte. Zijn hoofd was aan het bonken, zijn keel was pijnlijk droog en zijn maag was leeg en vol tegelijk. Of terwijl hij kon zich niet slechter voelen.

Hij nam wat pijnstillers, voor zijn hoofdpijn en ging liggen op de bank. Het duurde niet lang of hij viel in slaap.

Hij opende de deur en liep naar buiten, hij voelde een hoed op zijn hoofd en stapte in de auto en reed weg.

"He has had his victory, now let me have mine." Hij heeft gewonnen, nu is het mijn beurt. Zei hij en stopte voor een huis. Hij trapte de deur in en hoorde iemand verschikt naar adem zoeken.

"You again!" Jij weer! De jongen, stond op en liep naar achteren toen Mort op hem af kwam. De jongen pakte een bezem en hielt hem klaar om te slaan. Mort, die zoiets al verwacht had, greep naar zijn pistol en richtte hem.

"Any last wish before I kill you?" Nog een laatste wens, voordat ik je overhoop schiet?

"Mister, think about it, the police will find you. They know you tried to kill me this morning, round two! They know what you look like, and they will find you, but if you go, and go now, I swear I will not tell them you…" Meneer, denk erover na, de politie zal je vinden. Ze weten dat je me vanmorgen probeerde te vermoorden, rondom twee. Ze weten hoe je eruit ziet, en ze zullen je vinden, maar als je gaat, nu gaat, dan zweer ik dat ik niet zal zeggen dat je… een geweer schot klonk.

Mort opende zijn ogen verschikt en keek rond.

"Just a dream." Het was maar een droom. Zei hij om zichzelf te kalmeren. Hij stond op en voelde zich nog steeds misselijk, hij keek op zijn horloge, half past two already? Half drie al?

Hij liep naar de keuken en schonk een glas water in, dronk het gulzig op, nu had hij pas door hoe dorstig hij was. Hij voelde het koude water zijn brandende pijnlijke keel enigszins verzachten.

Weer voelde hij een misselijkheid opwellen in zijn maag, maar dit keer anders dan de vorige keren. Zijn maag rommelde en zijn zicht werd zwart, hij had sinds gister middag niets meer gegeten realiseerde hij zich. Hij ging op de grond zitten en wachtte tot de zwarte vlekken voor zijn ogen waren weg gevaagd en liep toen naar de kast, pakte wat brood smeerde er alleen boter op en had geen zin meer om er ook nog wat anders op te doen dus at het zo op.

Nadat hij de laatste hap had door geslikt, liep hij naar buiten voor wat frisse lucht.

Het zachte briesje op zijn gezicht, speelde met de rook die zijn sigaret verspreide.

Zijn T-shirt plakte aan zijn rug, door de regen die in bakken tegelijk naar beneden begon te vallen en in enkele minuten het zand dat voor zijn huis lag in een smerige modderige bende veranderde. Hij speelde met de sigaret tussen zijn vingers, hij wist wel dat het niet zo'n goed idee was om nu te gaan roken, maar op het moment kon dat hem niet veel schelen. Hij voelde zich ellendig en de sigaret bood enige troost. Toen de laatste stukjes as op de grond vielen, gooide hij de sigaret weg en bleef nog even staan, zodat nu niet alleen zijn T-shirt, maar ook zijn haar en bril kledder nat waren.

Hij zette zijn bril af -veel zag hij er nu toch niet meer door- wilde hem droog maken met zijn T-shirt, die zo nat was dat dat geen zin had en liep toen maar naar binnen. Toen hij de warme kamer in stapte, had hij pas door hoe koud hij het had, daarom ging hij naar boven en trok een trui aan, zijn natte shirt hing hij over de verwarming en liep toen naar zijn laptop. Hij wist dat hij aan het werk moest, maar hij had er niet echt zin in. Hij zuchtte en drukte toen op de aan/uit knop op de computer. Het scherm flikkerde aan en na een minuut was het ding opgestart.

Mort klikte op de file waar zijn verhaal in stond en begon eraan verder te schrijven, maar toen hij net een paar regels had geschreven, zuchtte hij weer en maakte een afkeurend geluid.

"Not good, not good, very bad writing!" Niet goed, niet goed, heel erg slecht geschreven! Zei hij en drukte op de delete knop. Hij keek naar het scherm en zijn gedachten dwaalde af. De screensaver ging aan en een bal begon over het scherm te stuiteren. Mort tikte de muis aan en het document met zijn verhaal werd weer zichtbaar. Op dat moment hoorde hij een knal in de badkamer en sprong op van de stoel waar hij in had gezeten. Hij pakte een stok die tegen de muur aan stond en waagde zich in de kamer naast hem, zijn slaapkamer. Liep langzaam richting de badkamer en haalde een keer diep adem, voordat hij de deur open trapte en de kamer in stormde.

Hij wist nog steeds niet waarom hij het deed, hij wist zelf net zo goed dat hij Shooter niets kon doen, het was niemand, hij bestond alleen in zijn hoofd.

Maar toen hij de kamer in kwam was het niet John Shooter die er was, maar een vrouw, die toen Mort haar beter wilde bekijken weg vaagde. Hij schudde zijn hoofd en maakte nog een afkeurend geluid. "I do believe alcohol can make someone go crazy now, I really do!" Ik geloof dat alcohol iemand gek kan maken nu, echt waar!Zei hij afkeurend tegen zichzelf.

Mort luisterde hoe de klok op het kaste monotoon tikte. Hij kende de vrouw, of herkende de vrouw. Maar hij had niet lang genoeg gehad om haar goed te zien. Het enige dat hij had gezien waren blonde haren en gescheurde kleren.

Hij besloot nog eens in de badkamer te gaan kijken, misschien had ze iets achter gelaten. Ook al was dat onzin, hij wist ook wel dat hij haar niet echt had gezien.

Toen hij de kamer binnen kwam, viel hem niets op. Hij wilde zich bijna omkeren toen iets hem opviel. Op de grond, precies waar de vrouw had gestaan, was een rode vlek zichtbaar, met een duidelijke afdruk van een schoen.

Het was bloed, het vertrouwen in zichzelf werd elke dag minder, hij kon de realiteit niet meer van nep onderschreiden en was daar zelf ook van bewust. Ook wist hij dat dingen uit zijn geheugen waren gewist. Hij wist wel dat hij het huis van zijn vrouw Amy in de fik had gestoken, maar kon zich dat niet herinneren, niet als een persoonlijke herinnering in ieder geval, meer als een waas. Hij had mensen vermoord, zonder het zich te herinneren.

Hij kon zich eigenlijk niet eens herinneren hoe hij zijn vrouw had doorboord met een schop. Alleen dat hij maïs had geplant.

Maar na de brute moord op Amy, wist hij zeker dat hij nooit meer iets in Shooter's positie had gedaan. Tenminste dat hoopte hij.

TBC

Nou, wat kan ik zeggen? Gewoon, REVIEW!