Dankje voor de review Sue-AnneSparrow! Yer tha best!

Ik vertaal geen Engels meer. Als je niet weet wat iets betekend, kijk dan onderaan, daar staan wat dingen vertaalt. Niet alles dus, dat zou te veel worden.

Disclaimer: Meestal doe ik niet aan disclaimers, omdat het nogal duidelijk is dat ik het niet bedacht heb. (Hallo fanfiction, duhuh) maar er komen hier stukjes in voor die absolute niet van mij zijn. Er komen twee schreefgedrukte teksten in voor en die zijn allemaal geschreven door de geweldige supergave genie, Stephen King. Net als de personen die bekent voorkomen. Melandie en Andrew zijn wel van mij!

Secret watcher

Hoofdstuk 6

Not another one!

Een paar dagen waren voorbij gegaan en er was niet veel gebeurd. Mort begon zich echter iets te realiseren, als zijn enkel niet snel genas, dan had hij een groot probleem. Hij kon zijn huis niet meer uit, omdat hij niet langer dan vijf meter kon lopen. Zijn huis was nog steeds een rommeltje, maar dat kon hem niets schelen, niemand kwam hier toch ooit, en niemand zou het zien. Dit was echter fout gedacht. De bel ging en geïrriteerd liep Mort naar de deur, nou ja, hinkelde. Hij opende de deur en zijn geïrriteerde blink werd alleen maar erger.

"Ow…" Zei hij, het was iemand die hij nooit meer hoopte te zien, Melanie Lingham.

"Hello, Mort." Dat irritante psycholoog stemmetje van haar!

"What do you want?" Vroeg hij.

"I just wanted to check if everything was okay." Hij zag dat ze keek naar de rotzooi binnen.

"I am fine, can you leave?" Het kon hem niets schelen dat hij onvriendelijk overkwam.

"Mort, I am here to help you and…" Begon ze maar werd onderbroken.

"I don't need your god damn help!" Schreeuwde hij boos terug en wilde de deur dicht gooien maar ze had haar voet er tussen gezet, gelukkig had ze behoorlijk stevige schoenen aan. Hij opende de deur opnieuw.

"Let me finish, I am here to help you and listen to you."

"You didn't listen to me when I asked you to leave." Zei Mort nors.

"You know what I mean, so, let me listen to you." Wat was dat nou voor een zin? Mort was behoorlijk boos en had geen zin meer om nog langer te discussiëren.

"Well, there isn't much to listen at." Zei hij, Melanie glimlachte, Ow great! Dacht Mort, she likes my jokes! Hij zuchtte en liet Melanie toen naar binnen. Ze liep de kamer in en keek aandachtig rond, dingen mompelend. Ze pakte een klein kladblokje uit haar broerzak en begon dingen op te schrijven. Mort had er nu al spijt van dat hij haar binnen had gelaten. Melanie ging zitten op de bank en keek de kamer nog eens goed rond. Mort zuchtte nogmaals en ging toen zitten in de stoel die tegenover de bank stond.

"Okay, what exactly do you want me to say?" Vroeg Mort toen het een tijdje stil was geweest.

"Nothing, just things you need to get out of your system."

"Which is practically nothing at all!" Zei hij terug, en keek de vrouw doordringend aan. De vrouw lied zich niet wegjagen door zijn blik en keek op een soortgelijke manier terug.

"You don't want to say anything about your ex? Why you killed her, is a good start."

"I did not kill her!" Riep hij terug, "I know who did, that's all!" De vrouw keek hem verbaast aan.

"You know, who killed Amy Rainey?" Vroeg ze na een tijdje.

"I know who killed Amy, yes." Zei Mort rustig terug.

"But you didn't inform the police? Why not?" Mort zei niets terug, hij had geen zin meer om met dit mens te praten en wilde het liefst een sigaret roken en weer gaan slapen. Hij keek een beetje verveeld om zich heen en deed of hij de vraag van de vrouw niet had gehoord. De vrouw bleef naar hem kijken en na een paar minuten was Mort het zat.

"Just go!" Zei hij en tot zijn verbazing stond de vrouw op.

"If you want me to leave, I will leave. But, I will be back another day, to check on you." Zei ze.

"Why in heavens name didn't you leave when I asked you the first time!"

"I had to talk to you, and now we talked, so I can leave." De vrouw liep naar de deur en opende hem. "Bye." Zei ze en deed de deur dicht. Mort zuchtte opgelucht, die is weg! Hij had nu al genoeg van dat mens. Alsof hij hulp nodig had.

Melanie gooide haar tas op de bank en zuchtte. Het zweet stond op haar voorhoofd en ook haar handen waren vochtig. Het was stikheet buiten, echt weer zo'n zomerse dag. Te warm om binnen te zitten, maar ook te warm om buiten te zitten. Melanie had er een lange dag op zitten, ze had een stuk of tien cliënten gehad, wat ze onmogelijk veel vond. En toen kreeg ze nog bericht van haar baas dat ze naar Mort Rainey toe moest om te kijken hoe het met hem ging. Ze was ook niet lang gebleven, toen hij tegen haar had gezegd dat ze weg moest gaan had ze het de eerste keer genegeerd, maar die laatste keer dat hij het zei. Hij meende het. Ze zuchtte opnieuw en trok het elastiekje uit haar haar. Schopte haar schoenen uit en liep toen naar de keuken om wat te drinken. Ze schonk een glas wijn in voor haar zelf en weer viel het haar op dat het zo stil was in huis. Haar vriend, Andrew, was op zakenreis, maar ze miste hem niet zo erg. Hij was altijd zo strak en kon nooit lachen om een grapje. Hij had haar al een keer gevraagd om te trouwen, maar ze had nee gezegd omdat ze bang was de belofte niet te kunnen houden. Ze waren gelukkig samen, daar niet van. Ze had genoeg cliënten, waaronder Morton Rainey, waaraan ze kon zien wat een huwelijk aan kon richten. Nee, daar begon ze niet aan. Ze liep naar de kamer en ging zitten ze pakte haar tas en haalde er een aantal dossiers uit. Ze keek ze allemaal even door en zag toen de ene waar Morton Rainey opstond. Ze opende hem en keek de papieren nog maal door. Er zat een kopie van één van zijn verhalen in. Ze haalde het eruit en keek het door. Het was voor haar een gebruikelijkheid om eerst het einde te lezen, en maakte deze keer geen uitzondering. Haar handen pakte het laatste blaadje van het manuscript en haalde het onder de andere vandaan. Dit is wat ze las:

"I know I can do it," Todd Downey said, and helped himself to another ear of

corn from the steaming bowl. "I'm sure that, in time, her death will be a mystery even to me."

Het was mooi geschreven, maar eng. Ze legde het weer onder de stapel en keek het hele manuscript nog maal door, haar ogen lazen sommige stukjes snel door. Ze had gehoord dat schrijvers vaak iets van hun zelf in hun verhalen stopte en ze zocht naar een aanwijzing.

Todd Downey thought that a woman who would steal your love when your love was really all you had was not much of a woman. He therefore decided to kill her. He would do it in the deep corner formed where the house and barn came together at an extreme angle—he would do it where his wife kept her garden.

Ze zuchtte en legde de blaadjes weg, weer in haar tas. Ze besloot wat eten te maken en maakte een simpele maaltijd klaar. Gewoon wat pasta met een sausje. Toen ze de eerste paar happen had doorgeslikt kreeg ze een vreemd gevoel in haar maag. Alsof iemand naar haar keek. Ze probeerde het te negeren maar het gevoel bleef. Toen ze het niet meer hield van de zenuwen stond ze op en liep naar de kamer om te kijken, ze wist dat het nergens op sloeg. Toen ze het hele huis was doorgelopen liep ze weer naar de keuken om verder te eten. Niets was veranderd, het was gewoon haar stomme fantasie. Opnieuw ging ze zitten en at haar bord leeg. Ze zette de spullen weg en ging weer naar de kamer ze wilde gaan zitten op de bank toen ze zich realiseerde dat de papieren die ze op de tafel had laten liggen waren verdwenen. Iemand was in haar huis geweest! En had Mort's dossier meegenomen. Ze ging zitten op de bank en zag dat de andere dossiers nog gewoon op de tafel lagen, naast haar tas. Haar tas! Natuurlijk! Ze had het in haar tas gestopt. Ze opende hem en daar zat het inderdaad in, opgelucht haalde ze adem. Ze had wel eens nachtmerries over hoe iemand haar huis binnen sloop en dat spullen zomaar verdwenen. Ze huiverde bij de gedachte en knipte snel een lampje aan dat op het kastje naast de bank stond.

Come on! Melanie, your scaring yourself! You are a grown up woman! Zei ze tegen zichzelf. Ze gapte en keek op de klok, half twaalf geweest, hoogste tijd om naar bed te gaan. Langzaam liep ze de trap op en kleedde zich om, uitgeput viel ze op bed. Ze had een vreemde droom.

Ze lag in een vreemde tuin, op de mossige grond. Ze probeerde op te staan, maar op één of andere manier lukte het haar niet. Ze keek omhoog en zag een muur van een huis. Het huis moest wel iets van 10 meter hoog zijn, het was gigantisch! Ze zag iets liggen in het gras en wilde er heen lopen, het leeg alsof de lucht een grote gelatinepudding was, met moeite trok ze zich er doorheen. Maar steeds als ze een stap dichterbij het voorwerk kwam, leek het voorwerp verder weg te liggen tot het helemaal uit zicht was verdwenen. Ze keek om zich heen en zag dat het huis achter haar was verdwenen en het gras waar ze net nog op lag was veranderd in een zanderig droog velt waar hier en daar een paar bruine sprietjes uit staken. Ze hoorde een vreemd geluid, een vreemd gezoem. Het kwam dichterbij. Melanie wist niet wat het precies was, maar één ding wist ze wel. Het klonk niet goed. Slecht, heel slecht. Ze keek naar achteren waar het geluid vandaan kwam, ze moest weg. Ze probeerde te rennen maar de gelatinelucht hield haar tegen, ze moest sneller. Maar het lukte haar niet, het gezoem was nu oorverdovend hard en kippenvel verspreide zich over haar lichaam. Ze werd bang en zweet liep langs haar gezicht naar beneden, ze moest weg hier weg, ze moest! Één stap, het was niet genoeg, het gezoem won. Het haalde haar in. Ze keek over haar schouder. Haar ogen sperden wijd open toen ze zagen wat het gezoem was. Een vreemde gil die niet van haarzelf leek te komen ontsnapte haar lippen.

THE END!

Hier nog wat vertalingen:

I just wanted to check if everything was okay. – Ik wilde alleen kijken of alles goed ging.
I am fine, can you leave? – Het gaat goed, kun je nu weg gaan?
Mort, I am here to help you and… – Mort, ik ben hier om je te helpen en…
I don't need your god damn help! – Ik heb jou verdomme hulp niet nodig!
Let me finish, I am here to help you and listen to you. – Laat me uitpraten, ik ben hier om jet e helpen en naar je te luisteren.
You didn't listen to me when I asked you to leave. – Je luisterde niet naar me toen ik je vroeg weg te gaan.
Well, there isn't much to listen at. – Nou, er is niet veel om naar te luisteren.
Okay, what exactly do you want me to say? – Oké, wat wil je precies dat is zeg?
Nothing, just things you need to get out of your system. – Niets, alleen dingen die je kwijt wilt.
If you want me to leave, I will leave. But, I will be back another day, to check on you. – Als je wilt dat is weg ga, dan ga ik. Maar, ik kom een andere keer terug, om te kijken of alles goed gaat.

Moet ik dat Engels houden of niet? Ik kan me namelijk wel voorstellen dat je het gewoon helemaal in het Nederlands wil lezen, zeg het maar! Review ze!

Ff voor de duidelijkheid, het is niet echt THE END hoor! RUSTIG! Het was maar een grapje!

HIER KIJK DAN! HIER BENEDEN JA!

TBC (haleloeja)