Zo, hoofdstuk 11 al! En dat met 1 review per hoofdstuk, op het eerste hoofdstuk na dan!

Hoofdstuk 11
More behind one

Mort stak de sigaret aan en gooide het pakje in de la terug. Hij haalde er zo stiekem mogelijk een kurkentrekken uit. Toen draaide hij zich naar Melanie en begon op haar af te lopen.

"She isn't the cause of your problems!" Schreeuwde Amy, Mort draaide zijn hoofd richting haar en schreeuwde.

"Stop yelling at me! I know what I am doing!" Hij draaide zich weer richting Melanie en negeerde haar geshockeerde gezicht. "Now you've got me mis." Zei hij, "I can't let you go now. It would reveal to much."

Melanie wilde zich net omdraaien toen Mort ineens de andere kant op begon te rennen en met een kurkentrekken die hij verstopt had gehouden in de lucht begon te steken alsof hij iemand aan het dood steken was.

"He was right," Mort's stem klonk weer gewoon, "It is you I hate." Mort keek de andere kant op naar een ander denkbeeldig iets, "Why?" … "She wouldn't" … "I can't damnit! To many already!" Melanie snapte er niets van, Mort bleef maar dingen zeggen tegen iemand die er niet was, of misschien wel meerdere personen. Hij was schizofreen, dat was voor haar net duidelijk geworden. En dat soort mensen waren in staat om te moorden. Ineens had ze het door, ineens wist ze wie de moordenaar was van Amy en Ted. Op dat moment leek het of Mort achteruit werd geduwd, hij viel met zijn hoofd tegen het aanrecht, maar het leek of hij niets had gemerkt. Aan de ene kant wilde ze weg rennen, en haar eigen leven in veiligheid brengen, maar dat zou betekenen dat ze dat van Mort moest riskeren. Maar als ze hier bleef, zou ze haar eigen leven op het spel zetten. Ze keek naar Mort en zag een pluspuntje, aangezien hij last had van zijn enkel en zij daarom waarschijnlijk sneller kon rennen was het misschien nog wel veilig als ze maar niet te dicht bij Mort in de buurt kwam. Hij pakte een mes van het aanrecht en gooide dat waar voor haar een muur zat, maar waar voor hem duidelijk iemand stond. Ze was allang blij dat het mes niet richting haar kwam vliegen, voor de zekerheid deed ze toch een stap achteruit. Mort deed een hele tijd niets meer en voorzichtig vroeg ze:

"Mort, are you okay?" Mort keek haar kant uit.

"I am fine lady." Dat walgelijke accent was terug. "I have some business to take care of." Dit keer was het een schaar dat Mort pakte. Melanie keerde zich om en rende de keuken uit. Toen vluchtte ze het huis uit en raasde naar de auto. Ze was nog nooit zo blij geweest dat ze de sleutels van de auto er in het kontact had laten zitten. Ze starte de auto en reed weg, in haar achteruitkijk spiegel zag ze Mort naar haar kijken. Hij gebaarde dat ze haar mond moest houden over wat er was gebeurd en hees een arm op en deed of hij een piestol naar haar wees en afschoot. Dat was het laatste wat ze van hem zag voordat ze de bocht met onmogelijke snelheid nam. Ze wilde het vertellen aan de politie, maar schizofrene mensen waren slim. Ze konden veel bereiken, het was net of een echt iemand hun hielp. Er waren veel geniën geweest die ook door middel van schizofreen dingen hebben bereikt dat voor andere onmogelijk was, denk maar aan professor Nash. Maar het ging nu om Mort, moest ze het vertellen en haar eigen leven in gevaar brengen, of het voor haarzelf houden en zich niet meer met Mort bemoeien. Ze koos voor het laatste. Toen ze thuis aankwam, deed ze de deuren en ramen op slot, ze wist dat ze paranoïde bezig was, Mort wist niet eens waar ze woonde. Ondanks dat was ze doodsbang. Als Mort geen last had gehad van zijn enkel, was ze er naar alle waarschijnlijkheid niet meer geweest.

Mort liep naar binnen en sloeg de deur dicht, hij zag dat het slot kapot was. Melanie had het opengebroken, maar het kon hem niet schelen, het zou Shooter niet helpen weg te blijven. Hij dacht weer aan de gebeurtenis voor Melanie binnen was gekomen. Shooter had hem bijna vermoord.

"He couldn't" zei hij hardop

Why not? He already came very close.

"But he doesn't exist."

You have to stop believing that crab! He exists alright.

"Maybe you're right."

He almost killed you.

"I know! Wait, if I made him, how the hell can he kill me?"

You just found out.

Mort ging zitten op de bank.

"But that would be suicide."

"You wouldn't have died Mort." Het was Amy die naast hem op de bank kwam zitten.

"How the hell would you know?" zei Mort geirriteerd.

"Why don't you believe me? You believe him and he is a murderer."

"And you a victim which would make you an enemy of him and that doesn't necessarily make you good."

"No, it doesn't. But I did not try to kill you." Zei Amy

"You just said it wouldn't have worked." Antwoordde Mort.

"That's not the point." Zei Amy "The point is that he tried it."

"Why wouldn't it work? I mean, he came pretty close." Vroeg Mort die nieuwsgierig begon te worden.

"Your brain would have protested and in the end maybe even after you're unconscious you would breath again, because your brain will command you to take a breath." Legde Amy uit.

"So you mean he can't kill me?" Vroeg Mort hoopvol.

"Unfortunately he can."

"How?"

"You will find out." Amy keek hem met een tikkeltje medelijden aan, maar stond toen op en liep weg.

"Wait…" Maar de vrouw had de deur al dicht geslagen.

Die avond zocht Mort naar iets eetbaars, het enige dat hij vond was een pak cornflakes, een zak heel oud brood dat hij meteen nadat hij het gevonden had, had weggegooid. En een zak doritos. Aangezien de melk ook al een week over datum was, begon hij maar aan de chips. Hij moest echt weer eens naar de winkel. Nu hij weer een beetje op zijn enkel kon staan, kon hij proberen auto te rijden. Zo moeilijk kon dat toch niet zijn. Maar hij had nog wat af te handelen, Melanie.

Melanie zat op de bank haar dilemma te over denken, ze wilde het tegen de politie zeggen. Maar ze was bang, heel erg bang. Wat als ze het zou zeggen en Mort haar zou vinden, dan was ze er geweest. Waarschijnlijk wist Mort haar wel te vinden. Gelukkig wist hij nu niet waar ze was, want dan zou ze niet durven te gaan slapen. Hoe had ze het niet gelijk kunnen zien? Hoe had hij het geheim kunnen houden voor iedereen? Als haar baas had geweten dat hij schizofreen was, had hij haar nooit met Mort laten werken. Maar het punt was, dat ze het nu wel wist. Ze zou niet meer naar Mort toe gaan. Hij wilde haar duidelijk dood en als ze zich daar nog een keer zou wagen, zou ze het waarschijnlijk niet overleven. Ze zuchtte diep en nam een hap van haar havermout. Het smaakte nergens naar, maar goed ze moest wel wat eten. Ze zou morgen gewoon naar haar werk gaan en daarna zou ze wel kijken wat ze verder ging doen. Ze kon haar baas niet iemand anders naar Mort toe sturen, dus het was geen optie te zeggen dat ze het toch niet kon. Dan zou dat iemand anders leven kunnen kosten en dat zou ze niet kunnen doen. Maar wat kon ze wel doen? Ze had geen ideeën meer.

Nadat Mort wat gegeten had, was hij in slaap gevallen op de bank. Hij droomde dat hij in een kamer was, maar het was te donker om iets te zien en het rook er alsof niemand er in jaren een deur of raam open had gezet. Er kwam een licht straal door het raam, de maan was duidelijk achter een wolk vandaan gekomen. De straal licht viel op een voorwerp op de grond. Toen Mort beter keek, zag hij dat het een schop was. Hij liep naar het voorwerp toe en pakte het op. Hij realiseerde zich dat het de schop was waarmee hij Ted Miller en Amy had doorboord.

Voor iedereen die secret window een leuke film vond, om meer dingen dan alleen Johnny Depp, kijk dan eens A Beautiful Mind. Een super goeie film! Daar heb ik mijn inspiratie voor dit hoofdstuk aan te dienen. Waarschijnlijk is het wel te merken op sommige stukjes… In A Beautiful Mind komt John Nash voor, die ik ook in dit hoofdstuk heb genoemd.

Prettige vakantie iedereen!

Please review! Kun je gelijk zeggen of er stukjes in het Engels waren die je niet begreep, want nu ik niets meer vertaal kan dat zo zijn toch? Gewoon zeggen en dan kan ik kijken welke stukjes ik toch nog wel zou moeten vertalen.