Nogmaals Amberez, en Me-loves-Orli, thanks voor de review, jullie maken m'n dag weer goed. Als een zonneschijn op een regenachtige dag. Als een tussenuurtje op een schooldag. Als een… na laat maar,dat dichten laat ik maar aan iemand anders over. Laten we het maar gewoon op HARTSTIKKE THANKS houden…
Tja veel weet ik niet om neer te zetten, o wacht toch wel.Ik moet over twee weken examen doen. Echt zwaar klote, ik heb geen zin om te leren. Leren is klote, kon ik maar door de tijd reizen…zucht… ik zie mezelf al liggen op een strand ergens in de Carabean, en opeens kont er een zwart schip voor bij… wacht ik dwaal af, sorry ik ga weer verder met het verhaal…
Hoofdstuk 5: Some party!
Duizelig en een beetje misselijk opende Collin z'n ogen. Jesus, hoelang was hij buiten westen geweest? Hij had het idee dat hij zich in het volgende millennium had geslapen.
Zachtjes werd er op z'n deur geklopt. Binnen, mommelde hij nog slaapdronken. Voorzichtig kwam Sue binnen. Ah, je bent wakker, wat een geweldige timing. We zijn bijna bij ons eiland, kom je kijken?
Voor hij iets kon zeggen werd hij uit bed gesjord en de deur uit getrokken. Verblind door het licht knipperde hij met z'n ogen. Toen hij eenmaal aan het licht gewend was keek hij om zich heen.
En wat vind je van Sparrow's Island? Vroeg Sue.
"Sparrow's Island" wat is dat nou weer voor een naam? Vroeg Collin schamper.
Tja, het was ook niet mijn eerste keus, maar toen Jack met de naam Captine Jack Sparrow Land, Rumcity en Tortuga Jr. kwam heb ik er snel wat anders van gemaakt,lachte ze. En zo is het ook nog een beetje mijn eiland.
Ze kwamen steeds dichterbij en Collin kon een haventje en mensen zien. Zeg Sue wie zijn al die mensen?
Dat zijn mensen die we hebben gered van schepen. Sommige waren gevangenen, vluchtelingen of piraten en meer dan de helft zijn slaven, atans dat zijn ze geweest. Herinner je m'n verhaal over de Kaap nog? Nou die dag vaarde we langs, hebben het schip overmeesterd en de slaven hierheen gehaald. Niet de beste plek om opnieuw te beginnen, maar tis beter dan niets.
Dus jullie hebben een soort opvanghuis voor ze gemaakt?
Ja, zo zou je het kunnen noemen.
Maar waarom, het levert jullie niks op?
Nou zoals ik al zij, wij pirates zijn lang niet zo slecht als jullie denken. En het is ook niet helemaal waar wat je zegt. Het levert ons een schuilplaats op als het nodig is en we kunnen hier nieuwe voorraden inslaan. Oja nog iets heel belangrijks, hier stoken we onze eigen drank, grijsde ze.
Langzaam vaarde ze het haventje in.
Opeens schiet Sue overeind, en begint te gillen: JOH, STANLEY, WE ZIJN HIER! En als een gek begint ze te zwaaien.
Vanaf de haven kijkt een brede grote man van een jaar of twintig op, en begint ook als een gek te zwaaien: JESUS, SUE IK BEGON ME AL AF TE VRAGEN WAAR JULLIE BLEVEN!
Stilletjes kwam Jack erbij staan terwijl Sue nog zo hard stond te zwaaien dat ze bijna ging opstijgen.
Just, friends heh luv?
Sue gaf hem een duivelse sut-up-look en sprinten van boord, waar nu al een stuk of twintig man zich verzameld had.
Collin stapte er stilletjes achteraan terwijl er van alle kante luid werd geschreeuwd. Vervolgens stapte Jack uit de boot met een blik vol trots. Men, milady, can i have youre attention please!
Meteen werd het stil en keken allen mensen naar Jack die op een soort platvorm ging staan: We, wijzend op Sue en zichzelf, hebben het weer voor elkaar gekregen om uit Port Royal te ontsnappen, de Commador nog gekker te maken dan ie al is en, voegde hij er aan toe, we hebben het ook nog voor elkaar gekregen om met z'n tweeën een heel schip te commanderen. (a/n: als je in de film een beetje hebt opgelet wet je wat dat betekend) Mag ik alsjeblieft een luid applaus voor Sue and the briljant,great and good looking Captine Jack Sparrow!
Sue was ook op het platvorm gaan staan en kon het niet laten om te roepen: En mag ik er nog een applaus bovenop omdat Captine jack Sparrow er zo verschrikkelijk bescheiden onder blijft!
Er werd hard gelachen en nog harder geklapt. Onder luid gejuich sprong jack van het podium af. Nou mensen, genoeg geouwehoerd, nu wat actie. Dit moet gevierd worden! Op naar de kroeg!
Grinnikend bleef Sue naast Collin staan. Ik zweer lill' boy, al zouden we hier half dood zijn aangespoeld, dan zou hij nog een feest geven. C'mon let's go, ik heb wel zin in een feestje.
M-maar ik dan? Stamelde Collin, waar moet ik dan heen?
Jij gaat natuurlijk mee! Hartstikke gezellig, alleen zou ik maar niet zeggen dat je het zoontje van The Commador bent.
M-maar dat wil ik helemaal niet. Sue zag de angst in z'n ogen. Even was ze vergeten dat ze niet met een piraat stond te praten, maar met een jongetje van amper tien jaar oud. Ze herinnerde haar eerste dag nog. Nou toen stond ze ook niet te trappelen van ongeduld om een praatje met ze te gaan maken.
Okey,lill' boy ik heb een deal. Ik laat jouw eerst het heeeeele eiland zien en daarna gaan we even bij Jack langs.
Dat leek Collin wel een goed idee. Hij vertrouwde Sue wel redelijk, afgezien van het kleine "slaapincidentje", was ze een redelijk aardige meid. Nou vooruit dan maar, mommelde Collin.
Rustig wandelend liepen Sue en Collin het haventje uit. Toen ze een heel eind bergopwaarts hadden gelopen kon Collin het dorpje net aan zien liggen. Dat kwam niet omdat het zo ver weg was, maar omdat het midden in het bos lag. Net aan kon je de bomen van witachtige huisje onderscheiden.
In het dorpje was het een drukte van jewelste. Overal speelde kinderen, waren mannen bezig hout te hakken. Stonden koopmannen voedsel en wapens aan te bieden en waren vrouwen de was aan het doen.
En lill' boy wat vind je van het "gevaarlijk piratendorp"?
Wel aardig, zij Collin die niet wilde laten merken hoe hij onder de indruk was. Maar hoe hebben jullie dit in godsnaam gebouwd? Waar haalde jullie al die stenen vandaan?
Ze keek hem met een opgetrokken wenkbrauw aan: hello, pirates! Wat denk je? We hebben een paar goede schepen uitgezocht, overvallen en alle bruikbare dingen hierheen gesjouwd. En man, dat was nog een hele klus! Ik geloof dat we bij elkaar er drie maanden mee bezig zijn geweest. En een hele maand met alle teringzooi naar boven te krijgen.
Waarom hebben jullie dan niet gewoon het dorpje aan de haven vast gebouwd?
Nou dat zou wel een beetje opvallen heh? En mochten we opeens worden aangevallen dan hebben we nog de tijd om ons terug te trekken. Want als je de weg hier niet kent vindt je het dorpje nooit. Ze grijnsde triomfantelijk. Nou, drie keer raden wie dit briljante plan heeft bedacht… moi!
Sue begon een rondleiding te geven door het dorp. Als een echte gids begon ze te vertellen: en als u nu aan uw linkerzijde kijkt ziet u het allereerste boerderijtje van Sparrow's Island. En aan uw rechterkant kan uw het schooltje zien waar de leerlingen van alles leren over schepen,piraterij,landbouw, commanderen en natuurlijk hoe ze moeten lezen en schrijven. En daar recht voor ons ligt het kerkje.
Zijn piraten gelovig dan, wilde Collin weten.
Neeh, niet echt. Sommige wel, sommige niet. maar tis altijd handig zo'n kerk. Vooral als je iets ergs hebt uitgevreten. Je kan je wel voorstellen hoe vaak ik daar zit.
Wacht, ben jij ook gelovig?
Sue glimlachten. Nee ik ben niet echt gelovig. Ik bid niet, ik vloek zo erg dat zeelui er pijn in hun oren van krijgen, ik zuip als een alcoholist maar ik geloof wel dat daar boven iemand zit die me een beetje in de gaten houd. Ze grijnsde, anders had ik hier vast niet gestaan. Nee, meestal kom ik hier biechten, en vaak is dat nodig ook…
Ze liepen weer verder en kwam op een openplek uit. Aan de randen stonden allerlei huisje, met kleine tuintjes en een schoorsteentje.
Laten we is effe bij little miss Kira kijken. Zonder te kloppen liep Sue een huis in. Binnen zaten een stuk of zeven kinderen van verschillende leeftijden. Hey, guys, hoest d'r mee? Man wat ben ik hier al lang niet meer geweest.
Collin dit zijn de kinderen van Mama Sissi. Dit zijn Joe, Daisy, Tom, Rhonda, James, Mary en de tweeling Cory en Cary.
Nadat Collin zich had voorgesteld en een klein gesprek ging Sue verder. Enne… waar is kleine Kira?
Een van de kinderen knipoogde. Ja… we hebben geen idee waar kleine Kira is. Ze was er net nog en is spoorloos verdwenen.
Heh, das nou jammer zeg, glimlachte Sue, ik had net zo'n mooie cadeautje voor haar meegebracht. Na het woord cadeautje sprong er een klein donkerbruin meisje met honderden kleine vlechtjes onder de bank vandaan. HIER BEN IK SUE! Kijk dan,kijk dan! Ik had me verstopt! Goed heh! Krijg ik nu een cadeautje? Heh,heh,heh!
Rustig aan Kira, god jij bent nog niks veranderd, nog steeds hetzelfde drukke ADHD-ertje als altijd. Sue haalde een pakje uit haar zak. Kijk is, voor jou.
Als een bezetene begon Kira het papier eraf te scheuren. In het pakje zaten een houten vader, moeder en baby popje. Kira knalde zowat uit elkaar toen ze de poppetje in haar hand hield. O, dankje,danje,danje wel Sue! Ze zijn prachtig. Ze vloog Sue om haar hals.
Jaja, rustig aan straks krijg je nog een aanval, grinnikte ze. Heh, helaas moet ik weer verder gaan. 'T begint al laat te worden en ik wil het feestje niet missen. Ik kom morgen nog wel effe langs, als ik dan nog vooruit te branden ben. Ze gaf Kira een kus, groeten de andere kinderen en liep samen met Collin naar buiten.
Heh, Sue waarom gaf je eigenlijk alleen dat kleine meisje een cadeautje en de rest niet?
Omdat, wijsneus Kira het enige weeskind is. Haar ouders waren slaaf en zijn vermoord op de Kaap. Ik heb haar gered en hierheen gebracht. Godzijdank wilde mama Sissi voor haar zorgen want haar meenemen op The Pearle leek me veel te gevaarlijk. Daar is zo nog niet oud genoeg voor. Misschien over een paar jaartje kan ze mee. Ik kan niet wachten om haar me op reis te nemen. Ze is altijd gek geweest van varen en zwemmen. Ja dat word nog is een echte piraat.
Geweldig idee zeg, een klein kind opleiden tot piraat, zij Collin sarcasties. Wat moet er van dat kind worden?
Nou irritantje misschien heb jij dan een beter idee. Voor het geval je het je niet is opgevallen, ze is een "zwarten" en al maakt mij dat geen reet uit, ze zal nooit een eerlijke kans krijgen in jouw wereld. Dan heb ik liever dat ze bij mij blijft en vrijheid heeft.
Mmmm… en toch blijft het fout. Mopperde Collin.
Wat jij wil rijkeluiskind. Ik wil wedden dat jij nog nooit bent genegeerd,achtergesteld of bent gediscrimineerd! Was de felle reactie van Sue.
Wijselijk besloot Collin z'n mond te houden.
Dat dacht ik al lill' boy, haar ogen twinkelden, nou laten we gaan feesten!
……………………………………………………………………………………………………………………………
De "kroeg" zoals Sue het had genoemd bestond uit een klein hutje met een bar erin. Hij was zo klein dat er net aan tien mensen inpasten en daarom was het feest grotendeels op het strand aan de gang. Er was een groot vuur aangestoken met eromheen afgezaagde boomstammen waar je op kon zitten. En er werd muziek gemaakt. Toen Collin en Sue aankwamen lag een kwart van de "gasten" al zwaar bezopen op de grond te lahalen (a/n ander word voor heel dronken praten, je weetwel met een dikke tong praten en niet weten wat je zegt. Excuus voor de onderbreking) Collin had er al meteen de ziekte in. Hier had hij dus asoluut geen zin in!
Heh, Sue je bekijkt het maar, hier ga ik dus echt niet rondhangen, ik ga terug naar The Pearle, ik ga slapen, zij hij boos.
Weet je het zeker je weet niet wat je mist, vroeg Sue. Maar toen ze z'n gezicht zag wist ze genoeg. Okey wat jij wilt als je maar niks probeert. Je kan niet ontsnappen van dit eiland…
Jaha! Stampvoetten liep Collin weg.
Sue haalde teleurgesteld haar schouders op. Men, rijkelui weten ook niks van feesten. En huppelend liep ze op Jack af, die breed grijnsde en haar een mok rum aanbood.
Bloody hell,luv, ik dacht dat je niet meer zou komen.
Dan ben je echt zwakbegaafd! Dacht je nou echt dat ik die wilde missen! En meteen zetten ze de mok aan har lippen. Komop jack, ze greep hem bij z'n arm, DANSEN
!Dit zou een geweldige avond worden, dat wist ze nu al…
……………………………………………………………………………………………………………………………..
Wat een verschrikkelijk avond! Sue werd de volgende dag wakker met het idee dat iemand een gat in haar hoofd stond te boren.
Fucking Hell, man, dit is niet meer normaal! Ze keek onderzoekend het strand rond. Overal lagen slapende mensen,overgevende mensen en net wakker wordende mensen. Jesus, man wat is d'r gebeurt?
Na een paar minuten brainstormen met haar gedachten was ze eruit: Ze had gedag gezegd tegen the lill' boy, was Jack tegen gekomen, had wat gedronken, wat gedanst, nog wat gedronken, nog wat gedanst, weer wat gedronken, gelachen om iemand die in het vuur was gaan staan, weer wat gedronken, nog wat gedanst,zelf nog wat gezongen en was wakker geworden. Ja ze geloofde dat dat het zo'n beetje was.
Aarzelend ging ze rechtop staan. Nooit geweten dat lopen zo moeilijk kon zijn. Okey, rustig blijven Sue, diep ademen, handen uitsteken voor de balans en stap, ja goed zo nog een keer, stap, stap, baf. Met een gilletje viel ze in het zand. IEMAND had haar pootjegehaakt!
Kwaad keek ze om. Half over haar heen gebogen stond Jack die zoals altijd zelf ook redelijk wankel stond.
Laat me raden Jack, er was een onzichtbare man die z'n voet uitstak en snel wegrenden voordat jij iets kon doen!
No,luv, geen smoesje voor nu, zij hij fijntjes. Je bent nog zo lam dat je niet eens op je benen kan staan. M'n gezicht is nu dus nog even veilig, dus ik kan doen wat ik wil.
Dat zullen we nog wel is zien. Snel sprong Sue overeind, slaakte een kreet en viel weer terug in het zand. Okey, misschien heb je voor het moment even gelijk.
Jack glom van trots, omdat hij gelijk had EN dat zij het toegaf. Dit was een moment om vast te leggen…
Nou blijf je nog lang zo staan? Help me is overeind, schreeuwde Sue kwaad.
Jammer genoeg, dacht Jack, blijven die momenten nooit lang duren.
Hij stak z'n arm uit en trok Sue omhoog. Sue stond zo'n anderhalve seconde recht overeind, verloor haar evenwicht weer en hiel voorover tegen Jack aan. Baf, nu lagen ze allebei in het zand.
Luv, ik weet dat je op good ol'd Jack valt, maar zou je dat iets minder letterlijk willen nemen?
Haha, Jack heeeeeel grappig en voor je dat verkeer opvalt, dat was zo sarcasies als het kan bedoeld. Maar goed. Hoe komen we nou terug op the Pearle?We kunnen amper lopen.
Correctie,luv, jij kan amper lopen, ik loop perfect! Dus de mazzel. En vrolijk liep hij weg.
Jack ,klootzak! Schreeuwde Sue hem achterna. Je kan me hier niet laten liggen! En je loopt HELEMAAL NIET perfect!
Ten eerste ,luv, is het Captine klootzak en waarom zou ik je niet laten liggen? Hij keek heel zielig, je loop arme Jack alleen maar uit te schelden…
Sue zuchten, ze wist dat geen keus had. Okey, Captine Jack Sparrow wat moet je hebben?
Luv, je raakt me diep. Hoe kun je denken dat ik omkoopbaar ben? Maar nu je er toch over begint… Vraag het is aardig…
Captine Jack Sparrow, wil je me terug naar The Pearle brengen? Vroeg Sue met haar kaken op elkaar.
Nou,luv dat kan nog wel wat aardiger…
Hoezo! Wat moet ik dan zeggen!
Begin is met geweldige, zij Jack die naar z'n nagels keek.
Okey, Geweldige Captine Jack Sparrow, kan je me terug naar The Pearle brengen? Vroeg Sue zuchtend.
Neeh,luv dat kan nog wel wat beter, doe nog maar een keer, met alsjeblieft erbij, grijsde Jack gemeen.
Sue vlieg hem niet aan, blijf rustig, tel tot tien. Okey hier gaat ie: Ahum, Geweldige Captine Jack Sparrow zou je me ALSJEBLIEFT terug naar The Pearle willen brengen, ALSJEBLIEFT!
Tuurlijk,luv! Je hoefde het maar te vragen. Lachend greep Jack Sue vast, wachten tot ze op eigen benen stond, ondersteunde haar met z'n arm en begon te lopen. Nou, luv, ik ga dit straks meteen aan the Crew vertellen, ze zullen je vast als een prachtig voorbeeld gaan zien.
Ik zal je een voorbeeld op je neus geven als je dit aan IEMAND verteld, bromde Sue boos. Hell, wat kon Jack toch kinderachtig zijn. Zij zou nooit zo stom gereageerd hebben. Ze grijnsde van binnen. Zij had hem eerst een tijdje zelf laten aankloten. Ze zag het al voor zich: Jack die over het strand stuiterde en te lam om op te staan…
……………………………………………………………………………………………………………………………..
Na een eeuwigheid kwamen Jack en Sue zwalkend bij The Pearle aan. Aan boord liet jack Sue gelijk los en ze flikkerde languit op het dek.
BLOODY HELL, waar sloeg dat op?riep Sue nijdig.
Dat was voor de anderhalve kilometer die ik net met je gezuld hem! En om het feit dat je DE HELE FUCKING weg hebt lopen zingen!
Dat is niet waar,Jack…… niet de hele weg. Zij Sue.
Whatever ,luv.
Gapend kwam Collin vervolgens het dek op lopen. Man wat heb ik goed geslapen. En hoest met jullie? Aan de blik van de twee piraten besloot Collin dat het maar beter was z'n mond te houden.
Well,luv als alle crewleden zo aan boord zijn kunnen we weer vertrekken. Wat jij? Jack was naar de rand van The Pearle gelopen en keek verlangend naar de horizon.
Jup, Jack 't wordt weer tijd om te vertrekken. De zee is aan het roepen. Wach… zeg maar liever aan het schreeuwen, grinnikte Sue.
Yer right ,luv. Hij keek dromerig naar de zee, z'n schip en naar de horizon: let's catch the horizon…
En toen alle crewleden zich met een kater hadden gemeld aan boord, steken ze het zeil en vaarde weg… Naar god weet waar…
Okey, het einde is niet supper goed maar ach, ik wilde gewoon een nieuw hoofdstuk posten. Duzz droog je traantjes er komt zo snel mogelijk nog meer aan. Alleen er is een maar…… Ik wil per nieuw hoofdstuk één nieuwe review. Maakt niet veel uit van wie. Las er maar iets instaat over het verhaal, wat je ervan vind, wat er beter kan ( behalve de spelling, das zinloos) enne… of je nog van plan bent verder te lezen of een vn m'n andere verhalen.
Nou zeker weten TBC, als er maar reviews binnen blijven komen…
-X-Sue-AnneSparrow.