Ja terug van weggeweest… Collin's Quest. Jullie dachten toch niet echt dat ik m'n twee beste hoofdpersonen liet dood gaan? Tsss…. Nee hoor ik ben niet helemaal achterlijk! En Collin ook niet trouwens die heeft het allemaal voor me bedacht, hadden jullie vast niet van zo'n rijkeluis jochie gedacht,heh? Maar goed zonder nog verder te ouwenhoeren hier is het dan, EINDELIJK:
Hoofdstuk 10) Oeps…We Did It Again!
Commador Norrington keek nog een laatste keer naar de twee bewegingloze lichaam die aan de galg hingen. Mogen God genadig zijn met jullie zielen. Hij was blij en bedroef te gelijk. Hij had eindelijk de twee Sparrow's gepakt en zou de geschiedenis in gaan als een held. Maar aan de andere kan, wat was er nu nog te doen? Z'n grote triomf was uitgekomen. Waarschijnlijk zou hij de rest van z'n leven zich moeten storten op onbenullige dingetjes zoals een gestolen paard of een uit de hand gelopen ruzie.
Hij liep samen met de andere het pad af. Het was maar goed dat hij naar z'n zoon had geluisterd.
Flashback:
Commador Norrington zat in z'n kantoor papierwerk na te kijken toen er op de deur geklopt werd. "Binnen". Mompelde hij ongeduldig.
Tot z'n verrassing kwam Collin binnen. "Vader kan ik even met u praten over morgen?"
"Natuurlijk Collin ga je gang."
"Ik denk niet dat het verstandig is om de twee Sparrow's morgen op te hangen als het hele dorp meekijkt" Zei z'n zoon.
"Waarom niet Collin?" Vroeg Norrington verbaast.
"Omdat de twee Sparrow's door vele worden gezien als helden, die slaven redden, rijke beroven en het geld aan de arme geven. Het zou nog wel is tot een opstand kunnen uitlopen en dat is slecht voor onze goede naam".
Norrington was totaal geschokt van Collin. Ten eerst omdat hij het had over de Sparrow's als helden en dat hij om hun goede naam gaf. Maar z'n zoon had wel gelijk. Ook Norrington was het geroddel over hun goede daden niet ontgaan. Misschien was het toch wel een goed idee om het wat vroeg te doen. Dan was er geen kans op een opstand en waren ze al dood.
"Je hebt gelijk, Collin. We doen het morgen vroeg".
End Flashback.
Nee, dacht Commador Norrinton nog een keer, hij had er goed aan gedaan het zo vroeg te doen…
……………………………………………………………………………………………………………………………..
Ondertussen waren er vijf gedaantes uit de bosjes gesprongen, die achter de galgen stonden. Het waren Collin,Stanley, Anna-Marie, Mr. Gibbs en Charlie.
Charlie rende het platvorm op en sneed snel de touwen los. Als eerst viel Sue op de grond gevolgd door Jack. Snel bogen Stanley en Anna-Marie, die een beetje verstand van EHBO hadden, zich over de beide Sparrow's heen. Mr. Gibbs en Collin bleven ondertussen op de uitkijk staan.
"Bloody Hell, ze ademt niet!" Fluisterde Anna, die angstig naar Sue keek. "Je moet haar hard op haar borst stompen, precies tussen de ribbenkast in." Anna, keek hem niet begrijpend aan. Stanley, vloekte har op. "Laat mij maar Anna, probeer jij Jack maar bij z'n positieve te brengen, hij adem al wel weer."
Stanley ramde twee keer hard, en Sue deed haar ogen en begon te kokhalzen.
"Rustig,rustig, Sue! Gewoon rustig ademhalen, het ergste is al voorbij."
Sue keek hem venijnig aan, maar begon al iets rustig adem te halen. "Ja… jij… k-kan…makkelijk…."hijg"…praten.. jij ..hebt…n-niet…"hijg"…bijna… een..uur..aan..een…touwtje…gehangen…"HIJG".
Stanley grinnikte. Zo kende hij Sue weer, geïrriteerd en sarcasties als altijd. "Nou Sue, niet overdrijven, je hing daar nog geen vijf minuten."
"Nou, echt niet minstens een half uur, ik zag al licht aan het eind van de tunnel." D'r stond al een engeltje naar me te zwaaien, met een fles rum en een kaartspel…"
Ze grinnikte even bij het beeld van een zwaar bezopen cupido. "Over rum gesproken waar is Jack?"
"Bloody Hell". Hoorde ze Stanley vloeken, snel beende hij naar Anna toe, die Jack hard op z'n wang mepte, onder het mom van 'wordt is wakker'.
Sue keek angstig toe, hoe Stanley en Anna hopeloos probeerde Jack bij z'n positieve te brengen. Opeens sprong Mr. Gibbs tussen beide, draaide z'n kleine veldflesje open en gooide de inhoud over Jack heen.
Nog geen seconde later sprongen Jack's ogen open en begon verward om zich heen te kijken. "Wie is hier rum aan het verspillen!"
Stanley sloeg Mr. Gibbs op z'n schouder die er triomfantelijk bij stond. "Gewoon een gokje, 't was dit of een hoertje".
Nogmaals keek Jack verwonderd rond en zag Anna naast hem zitten die hem vol medelijden aankeek. "Godverdomme, zit ik toch in de hel…"
Meteen had hij een harde pets op z'n wang zitten. Jack begon hard te lachen."Just, kidding Bloody Anna, ben hartstikke blij je weer te zien."
Sue zuchten opgelucht. Ze was nog niet dood. Nee, wacht ze was weer niet dood. Het was haar en Jack WEER gelukt om Norrington te slim af te zijn. Ze zat even te genieten van het zonnetje toen ze vanuit haar ooghoeken Collin zag staan.
"Wat doe jij hier vies,vuil verradertje?" Ze probeerde op te staan en greep het zwaard van Stanley. Snel kwam Charlie tussen beide staan. "Rustig Sue, hij heeft alles geregeld. Als hij er niet was geweest hingen jullie daar nu echt als lijken."
"Als hij er in de eerste plaats niet was geweest, dan zouden we daar helemaal niet hebben gehangen." Zei ze fel terug, en keek nog feller naar Collin.
"C'mon Sue, hij wist niet beter,en hij is en blijft je broertje". Susten Charlie.
"Nou, vooruit dan maar."bromde Sue."Maar je moet me wel twee dingen beloven,lill' Boy…"
"En dat is". Vroeg Collin voorzichtig.
"Dit flik je met never,ever,ever nooit meer." "En"voegde ze grijnzend aan toe."Je trakteert me bij het eerst volgende café!".
"Deal". Collin stak z'n hand uit.
"Deal"Zij Sue en ze schudden elkaar de hand.
"Hey, en poor little me dan?" Schreeuwde Jack beledigt.
"Jou laten we bij het eerste te beste café achter."Lachte Sue.
"C'mon, jongens, schiet op we moeten terug naar The Pearle, ga daar maar als en stel kleuters bekvechten". Bromde Mr. Gibbs. En met ze allen begonnen ze te lopen.
"Ja, maar hij begon". Pruilde Sue.
"Nietes!" Zei jack beledigt.
"Welles". Kaatste Sue terug.
"NIETES!"
Mr. Gibbs keek Anna onderzoekend aan. "Hadden we ze echt niet beter kunnen laten hangen?"
"JA!"beaamde Stanley en Charlie.
"HEY, DAS LULLIG!"schreeuwde Sue en Jack tegelijk.
Opeens bleef Collin staan. "Zeg jongens, vergeten we niet wat?"
Sue keek even om zich heen. "nee hoor iedereen is er."
"Nee, dat bedoel ik niet. Zijn we niet vergeten om Commador Norrington tot ziens te zeggen?"
Jack, klopte op Collin's schouder. "Nou, welp, je begint echt als een piraat te denken.
Sue begon opeens dromerig te grijnzen. "Jongens, ik geloof dat ik het PERFECTE afscheid weet…
…………………………………………………………………………………………………………………………...
Commador Norrington zat in z'n kantoor te werken. En ja hoor hij had gelijk gehad. Nu er geen gevaarlijke piraten meer waren, was hij gedoemd tot het papier werk. Hij zat zich nu al een middag rot te zweten op de brieven. Zuchten legde hij even z'n pen neer en wreef over z'n voorhoofd. Hij had er gewoon koppijn van gekregen.
Misschien zou wat frisse lucht hem goed doen. Hij deed z'n balkondeur open en liep naar buiten de nacht in. Hij ademde een keer diep in en begon zich meteen al wat relaxter te voelen.
Hij keek even over z'n perfecte stad uit. Hier en daar branden nog een lichtje en er liepen nog wat mensen rond. En voor de rest was het rustig en stil. Speciaal omdat de twee piraten waren opgehangen had hij z'n soldaten een avondje vrij gegeven. Want wat kon er nu nog gebeuren?
Ja, hij had het helemaal onder ontrollen. Nog een keer wierp hij een blik over z'n stad. Z'n blik viel op de nieuwe trots van de stad. De kerk. Hij was na vijf jaar bouwen eindelijk klaar en sinds een week open.
Hij was veel mooier dan de oude die in de fik was gestoken door het BLOODY Sparrow meisje.( A/N dit is er dus in bloody 2005 in hfdst 19 roof on fire gebeurt. Wil je mer weten lees het verhaal)
Maar wat was dat? Een lichtje? Hij wreef nog eens goed in z'n ogen. Ja, verrekt het was een klein lichtje. Hij pakte z'n verrekijker erbij. Rond de kerk stonden een paar personen met toortsen in hun hand. Twee waren duidelijk door het dollen heen en stonden rond de kerk te springen.
Toen ze uitgesprongen waren liepen alle mensen die een toorts vast hielden naar de kerk. En renden snel weer weg.
Norrington snapte er niks van. Wat moesten die wildvreemde bij ZIJN kerk? ( A/N mhahahawa, daar komt ie snel achter…)
Opeens klonk er een ongelofelijk harde knap waar de grond van trilden. Norrington dacht dat het een aanslag was en dook op de balkonvloer. Hij kneep z'n ogen stijf dicht. Maar toen er na een paar seconden niks gebeurde deed hij ze snel weer open. Wat hij zag was verschrikkelijk…
Op de plek waar nog geen minuut geleden de gloednieuwe kerk had gestaan was nu een grote krater, om de krater heen vlogen vuurpijlen rond en vielen smeulende stukjes hout, tapijt en gordijn op de grond. Z'n mond viel open. WIE OF WAT HAD DIT GEDAAN!
Vanuit z'n ooghoeken zag hij iets bewegen in de haven. Het was The Interseptor, z'n troste schip, de pracht van de Royal Navy… en het voer weg?
Snel greep hij z'n verrekijker nog is, en richten hem op het schip. Daar stond de HELE crew van de eens zo prachtige Pearle te dansen en te drinken. Opeens kreeg hij een jongetje in het oog.
Het was Collin, z'n zoon Collin. Z'n grote trost…… Wacht is even! Norrington keek nog is goed. Collin leek het naar z'n zin te hebben, hij stond te lachen en werdt op z'n rug geslagen door…… SPARROW!
Okey, James, rustig blijven je moet vast heel moe zijn. Adem in, adem uit en kijk nog is goed. Hij greep z'n verrekijker weer vast en…… O LORD het was nog erger geworden. DAAR STOND OOK SUE-ANNE SPARROW!
Het leek wel of ze wisten dat hij kek, want het meisje tikte Collin op z'n schouder en gaf Jack een stomp. Met z'n drieën begonnen ze hardt en uitbundig te zwaaien naar hem.
Z'n verrekijker viel op de grond, en hijzelf viel op z'n knieën. BLOODY,BLOODY,BLOODY HELL! Hij wist niet hoe, maar het was ze weer gelukt!
Ahhhh…… geweldig om weer een hoofdstuk met Sue en Jack te schrijven… Hopelijk was het niet teveel humor, maar ik was nogal druk en vrolijk toen ik het schreef en de vorige twee hoofdstukken waren beste wel depri.
En geweldig natuurlijk dat ik er weer een kerk doorheen heb gejast. GO SUE! ( voor de mensen die gelovig zijn, ik bedoelde er niks mee, hoor. Het komt: de kerk is meestal de trost van de stad, en dat moest nog een keertje kapot). En men, weer geweldig om die Norry op z'n nummer te zetten! En wat vind je van Collin dan? Een echte pirate in de leer.
En nu heb ik nog een laatste vraag aan jullie, beste,geweldige reviewers…
MOET COLLIN'S QUEST NOG DOORGAAN, OF VINDEN JULLIE HET AF!
Want zelf kan ik het me wel voorstellen dat je denkt van, meid stop d'r is mee.
Duzz…… review-ze en wees niet te hardt voor dit verhaal anders stuur ik Jack en Sue op je af!
-TBC?-
Luvzzz Sue-Anne Sparrow.