Okey na vele,vele verhalen POTC verhalen, drie liter vanile cola en een zak pom-bar cpis besluit ik maar weer is aan Collin's Quest te beginnen. Waarom vraag je jezelf misschien af, meid ik heb geen idee. Gewoon even zin in Savvy?

Oja voor ik het vergeet dit hoofdstuk draag ik op aan de grime mensen uit POTC, alle eer is dit keer voor hun,dankzij hun kreeg ik een leuk ideetje…

Hoofdstuk 12) Make up, a auction and home at last.

Collin lag rustig aan de zijkant van het dek te slapen/te zonnen. Hij had altijd een lichte huid gehad en wilde daar graag verandering in maken, hij hoopte alleen niet dat hij zo diep in slaap viel dat hij straks met derdegraads brandwonden naar een ziekenhuis kon.

Voor de veelste maal spookte het gesprek met Sue door z'n hoofd.

"Maar toen wist ik nog niet dat je me lill' brother was. En feitelijk ben ik degen die op je moet letten aangezien we geen ouders meer…"

Wie zouden z'n ouders zijn geweest? Waren ze net als Sue en Jack ook piraat geweest? Of waren ze nette burgers, die hard werkte. Of waren het criminelen geweest? Collin kon zich z'n ouders niet meer voorstellen. Het enige wat hij zich nog goed kon herinneren was een versje voor kleine kinderen:

Lief klein kindje huil maar niet,

Tis je allemaal vergeven,

Alsjeblief kindje, dat doet je moeder zo'n verdriet,

Lief kindje, droog je traantje nu maar en geniet van het leven,

Wees vrolijk wordt groot, en geniet van je leven.

Collin wist nog dat een vrouw dat altijd voor hem zong als hij pijn had of niet kon slapen. Verder kon hij zich nog wat vagen beelden van Sue en Jack herinneren, maar verder niets. Z'n leven had pas vorm gekregen toen hij bij Commador Norrington woonde. Nee, z'n afkomst evenals verleden waren voor hem een groot raadsel.

Op dat moment werd hij ruw uit z'n gedachten gerukt door een hoop geschreeuw en gegil. Hij keek verstoord op. Voor de verandering stond Jack keihard en te schreeuwen naar het kraaiennest.

Even dacht Collin dat Jack een zonnesteek had opgelopen of dat hij EINDELIJK echt dronken was, maar toen hij goed keek zag Collin dat Sue met een vuurrode kop in het kraaiennest zat met een blik op onweer.

Collin stond op en liep naar de groep toe die zich onder de mast had verzameld. "Wat is er aan de hand?"vroeg hij.

Anna-Marie keek met pretogen op. "Sue en Jack hebben een klein meningsverschil."

"MENINGSVERSCHIL!"klonk het kwaad vanuit het kraaiennest." DIE JACKASSE DAAR HEEFT WEER M'N OOGPOTLOOD GEJAT!"

"Borrowed without permission ,luv…" Probeerde Jack te sussen.

"JA EN ZONDER VAN PLAN ZIJN HET TERUG TE GEVEN!"Brulde Sue weer.

"Whatever,luv, kom nu maar naar beneden EN GIVE ME MY HAD BACK!"

Aha, daarom was Jack dus zo aardig. Collin snapte al niet waarom Jack niet woeden naar boven was geklommen om haar hoogpersoonlijk naar beneden te halen. Ze had een gegijzelden, z'n hoed!

"NO I'M NOT COMMING DOWN! I'M PISSED OFF! DIT IS NAMELIJK AL DE TIENDE KEER IN TWEE MAANDEN TIJD DAT JE M'N OOGPOTLODEN JAT! WEET JE NIET HOE DUUR GOEJE MAKE-UP IS!"

De hele crew keek nu naar Jack, of beter gezegd naar z'n ogen. Vervolgens proesten ze het allemaal stuk voor stuk uit van het lachen.

"BLOODY SUE, I DON'T WEAR MAKE-UP!ME AM A PIRATE!"

Sue keek nu heel triomfantelijk vanuit het kraaiennest naar Jack die boos stond te springen."O,NEE JOH! EN WAT DOET DAT ZWARTE LIJNTJE DAN OM JE OOGJES!"

"THAT'S DIFFERENT, DAT IS M'N IMAGE! EN KON NOU ALS DE SODEMIETER NAAR BENEDEN, AND GIVE MY HAD BACK!"

"NO!" Schreeuwde Sue als een doorgeslagen puber."ME STILL MAD AT YE!

Collin voelde toen verschrikkelijk veel bewondering voor Jack die het presteert te glimlachen, terwijl hij net totaal voor schut stond voor z'n crew, verrot gescholden werd en ook nog werd uitgelachen. Die hoed moest wel heel belangrijk voor hem zijn.

"C'MON, LUV, YE CAN'T STAY MAD AT GOOD OL'D JACK, CAN YE!" De puppy blik verscheen in z'n ogen.

"YES I CAN! AND I DO WHAT I LIKE, SO DON'T GIVE ME THAT LOOK, WON'T HELP THIS TIME!" Sue keek gemeen over het randje van het kraaiennest.

"OKEY, I'LL LET YE STEER MY SHIP!" probeerde Jack voorzichtig.

"NO!"

"I'LL BUY YE A DRINK!"

"NO!"

"I'LL GET YOU A NICE DRESS!"

"TEMPTHING, BUT NO!"

"WELL WHAT THE BLOODY HELL DO YE WHANT THEN!" Jack had z'n geduld verloren en begon een lading scheldwoorden te vloeken. Zo erg dat Anna-Marie snel haar handen voor Collin's oren deed.

Na nog zo'n anderhalve minuut schelden moest hij eindelijk adem halen. Sue zat ondertussen KEIHARD te lachen vanuit het o zo veilig kraaiennest.

"ZIT ME NIET UIT TE LACHEN, OF IK KOM JE PERSOONLIJK HALEN!"Brulde Jack.

"ALS JE DAT DOET LAAT IK JE HOED WEGVLIEGEN!"Dreigde Sue.

"FINE COME DOWN AND TELL ME WHAT YE WHANT!" Zuchten Jack.

"NO, WANT DAN WURG JE ME METEEN!"

Jack keek even zoekend rond. "OKAY, I SWERE DAT IK JE NIKS DOE, ANDERS MAG ANNA-MARIE ME SLAAN!"

"MAAR ZE SLAAT JE ALTIJD!"Klonk het verward uit het kraaiennest.

"DAN MAG ZE DIT KEER SLAAN ALS EEN VENT IN PLAATS VAN EEN MEID!" Antwoorde Jack fijntjes.

"HEY!" Schreeuwde Anna-Marie, dit keer verontwaardigt.

"OKAY, I'LL COME DOWN!" Sue zetten Jack hoed op en stapte rustig aan op het touw en klom naar beneden. Nog voor ze een voet op het dek zetten werd ze bij haar nekvel gegrepen en tegen de mast geduwd. "DON'T YE NEVER,EVER TOUCE MY HAT AGAIN!" Jack ogen schoten vuur.

"EN BLIJF JIJ VAN M'N MAKE-UP AF! Sue ogen schoten vuur. Jack dacht even na. "DEAL!" Hij stak z'n hand uit. Sue pakte hem aan."DEAL!" Vervolgens liepen ze beide een andere kant uit en was de oorlog over, of in ieder geval tijdelijk gesust.

Iedereen ging rustig verder met werken alsof er niks was gebeurd. Behalve Anna-Marie die nog op Jack stond te vloeken over z'n GROTE belediging.

Collin zag Jack met Mr. Gibbs overleggen waar ze het best de boten konden ruilen als ze eenmaal al wal waren. Aan de reling zag hij Sue staan en liep naar haar toe.

"Moet je is kijken we zijn bijna in Tortuga, de grootste hoerenstad in dit continent." Ze wees op een eiland dat ongeveer nog honderd meter voor hun lag, maar waar nu al geschreeuw,gejoel en schoten vandaan te horen waren.

Collin keek schaapachtig naar de stad, schudden met z'n hoofd en keek Sue van opzij aan. "Weet je wel niet hoeveel geluk je hebt gehad! Ik dacht dat Jack je echt ging wurgen!"

"Neeh, I know my limit en Jack zou me nooit wurgen." Ze ging een beetje over de reling hangen op het stadje nog beter te kunnen zien."Naja misschien zou hij me wurgen als ik z'n Pearle in de fik stak, maar geef hem dan is ongelijk."

"Maar…"Collin snapte het niet, nog geen minuut geleden zat zij boven in de mast te schreeuwen en te schelden en stond Jack onderaan de mast, te dreigen te vervloeken en te schreeuwen alsof z'n leven ervan af hing. En nu deden ze alsof er niks was gebeurd.

"No, but, lill' brother. Aangezien je nu een piraat bent zal ik je een paar dingen vertellen over de regels, the crew en mij en Jack.

"De regels hier zijn heel simpel. Doe je werk goed, vermoord geen mede-crewleden, niet van mede-crewleden jatten, je mag dronken worden als je maar je werk doet en de belangrijkste luister altijd naar the Captine. Dat zijn de basisregels."

"De crew is ook heel makkelijk. They like ye ore they hate ye. D'r is geen tussenweg. En geloof me ze mogen je, dus je hoort er bij."

"Dan heb je Jack en mij nog. Zou d'r niet teveel aandacht aan schenken. We maken veel ruzie,schelden elkaar verrot en zo maar geloof me hij vermoord me echt niet. Moest ie is proberen…"

"En dan heb je nog een regel, de belangrijkste. Leef en kijk niet terug. Doe je dat wel dan blijf je hangen, krijg je zelfmedelijden en is je einden nabij."

Ze keek hem grijnzend aan."Maar natuurlijk mag je wel je meest vreemde en vage verhaal rondbazuinen, dan krijg je een naam en status."

"Maar…" probeerde Collin nog een keer. Maar Sue drukte hem al een hand voor de mond. "Ssst, kijk ze zijn al aan het aanleggen."

En inderdaad The Interseptor, lag stil in het water en Sayid, Stanley en Charlie waren al bezig met vastmaken. Binnen nog geen twee minuten was het totale schip leeg, behalve Jack die nog moest ruilen, en was iedereen klaar om of te gaan zuipen, naar de hoeren te gaan, of zichzelf leeg te shoppen. Sommige gingen zelf voor allemaal.

Sue was in een opperbest humeur en had een flinke zak geld bij zich. "C'mon lill' brother, laten we is normale kleren gaan kopen." Snel drentelde Collin achter haar aan en bleef dicht bij haar in de beurt. Hij moest toegeven dat het stadje Tortuga er niet erg vriendelijk uitzag. Zeker niet als je gekleed was in Navy kleding.

Maar Sue leek zich wel thuis te voelen in het ontspoorde stadje. Ze waren nog geen minuut onderweg of Sue had al drie bekenden gegroet, een paar sandalen gekocht en een dronkeman uitgelachen die een kroeg werd uitgeschopt.

Na nog een straat kwamen ze uit op een klein winkeltje dat kleding verkocht. "Hier moeten we zijn Collin, het ziet d'r uit als een krot maar hier verkopen ze de beste kleren uit het hele dorp."

Krakend deed ze de deur open en liep een feloranje geverfde kamer binnen. Overal, maar dan ook echt overal lagen kleren. Van broeken tot hoeden. Zelf een hele kist met sierraden. "Nou Collin leef je uit, zoek maar wat je leuk vind, ik betaal!"

Nou dit liet Collin zich natuurlijk niet voor een tweede keer zeggen. Na een kwartiertje zoeken had hij een leuke verbeterde outfit gevonden: Een donkerbruine broek met fel rode zakken aan de zijkant, een brede bijpassende leren riem, een wit T-shirt met een kleine print van een doodshoofd op borsthoogte, een donkerbruine vest, een blauwe bandana en als laatste nog een paar glimmende zwarte laarzen.

Hij bekeek zichzelf in de spiegel, men hij zag er goed uit. Langzaam draaiende hij zich om, om z'n rug te zien. Toen zag hij Sue staan, die ook niet had stilgezeten.

Ze had een donkergroene driekwart broek aan, met nog steeds die riem met het doodshoofdje, een wit T-shirt met allerlei verschillende stofjes erop genaaid, voor haar bandana in de plaats was een donkergroene haarband met Hawaïbloemetjes gekomen, een sierlijke zwarte parel ketting en ze had haar zwarte sandalen aan gedaan. Vervolgens pakte ze nog een felgele zijden doek en knoopje hem om haar middel, zodat het net leek of ze een jurk aan had. Ze leek bijna onschuldig, als je haar zwaard en pistool niet mee telde.

"Nou ik geloof dat we hier wel klaar zijn."Snel rekende ze af en liepen ze de winkel weer uit. Sue was in een opperbest humeur. Ze had net nieuwe kleren gekocht het was lekker weer en niemand viel haar lastig.

PATS, iemand had haar op haar achterste geslagen. Ze stopte direct met lopen en draaide zich langzaam om. Voor haar stond een ontzettend dappere piraat, breed naar haar te grijnzen. "Hoe is het schoonheid!"

Collin had het ook gezien en deed uit eigenveiligheid een paar stappen achteruit.

Sue handen veranderde in vuisten. Ze kraakte haar nek, schraapte haar keel en kuchten een keer. Nog steeds stond de piraat naar haar te lachen… dat had hij beter niet kunnen doen…

Sue begon tegen de piraat te schelde met iets dat begon met: YER SICK SONE OF A BITCH! En eindigde op,JE MOET MET JE POTEN VAN ME AFBLIJVEN! ( A/N de rest van de scheldwoorden laat ik wijselijk achterwegen…) De uitdrukking van de piraat veranderende van grinnikend naar bloednerveus. En dat kwam niet alleen door de grote groep mensen die zich om de twee verzameld hadden maar ook omdat de blik van Sue per seconden feller werd. Net toen de piraat het op een lopen wilde zetten vloog Sue op hem af. Ze raakte hem midden in het gezicht en moest door drie man van de piraat af worden getrokken.

Boos landen ze op de grond en keek nog één keer vernietigend naar de piraat. Op dat moment liep Jack stralend langs gevolgd door Stanley en Charlie. "Well, luv, als ik niet zo blij was zou ik nu sarcastische opmerkingen over je maken."

Sue keek hem dodelijk aan en stond op."Als je dat doet lig je binnen twee seconden vier meter onder de grond JAH!"

Jack hield z'n handen voor zich, als teken dat ze moest relaxen. "Rustig aan luv, me go get the Pearle, wanna come!"

"Ehhe, nee… Ik zit over een paar dagen weer maanden op dat schip, nee ik pas!" Jack keek even geraakt, keurde Sue geen blik meer waardig en keek naar Collin."And boy do ye wanna come!"

Collin had zomaar het idee dat Sue niet de gezelligste compagnon op het moment zou zijn en knikte met z'n hoofd. Met z'n vieren liepen ze weg naar de andere kant van de haven en lieten Sue alleen op de grond zitten.

Nou voor zover het 'één voor alle,alle voor één gevoel'. Mompelde Sue boos in zichzelf. Naja, het maakt niet uit. Ze vond het ook wel fijn om is twee tellen alleen te zijn. De crew, Jack en Collin waren hartstikke aardig maar als je maanden achter elkaar op elkaars lip zit is alleen zijn ook niet verkeerd. Besids, ze had nog een paar belangrijke dingen te doen.

Langzaam stond ze op klopte het stof van haar nieuwe kleren af, vloekte toen ze zag dat er NU AL een vlek op haar broek zat en liep een steegje in.

Na een paar minuten kwam ze uit op een markt, waar ze sierraden,kleding,fruit, dieren, wapens en slaven verkochten. Daar was ze voor gekomen. De slaven, elke keer als ze de vertoning zag schaamde ze zich ervoor piraat te zijn. Het was echt een zieke vertoning. Moeders werden van hun kinderen gescheiden. Mannen werden als een stuk vee bekeken en elke keer hoorde je een gil als iemand werd gebrandmerkt. Maar elke keer als ze in Tortuga kwam moest ze er even heen, om in ieder geval één iemand van een vreselijk bestaan te redden. Dat had ze sinds ze piraat was geworden aan zichzelf beloofd.

Snel klom ze het podium op waar alle slaven op een rijtje stonden. Vinnig beukte ze een paar man van het platvorm af die een paar slaven aan het afkraken waren, alsof die arme mensen al niet genoeg vernederd waren.

Na een paar stappen zag ze een klein chinees jongetje staan, vastgebonden aan een paal helemaal alleen. Hij keek haar bang aan. "Hello, lill'boy what's yer name". Vroeg Sue vriendelijk. Het jongetje begon nog banger te kijken een deed een paar stapjes terug. Sue zag dat het jongetje heel mager was en een brandmerk had op z'n rechterschouder. Het arme schaap…

"Ahh, miss, ye like the little boy!" Een veel te vriendelijke, brede piraat met donkerrood haar stond achter haar. "He's only a penny, geloof me een koopje voor een Chinees, moeilijke te krijgen weet u."

Sue keek hem vol walging aan. Die vent is echt getikt! Maar ze zou het spelletje netje meespelen, om het jongetje niet te verliezen. Snel haalde ze een penny uit haar zak en gaf het aan de man.

De man beet erop, hield hem tegen het licht en maakte het jongetje los. "He's youres miss." Hij keek haar glimlachende aan. Sue wist zeker dat hij minder zou glimlachen als hij wist dat zij z'n geldbuidel had doorgesneden toen hij met de touwen van het ventje bezig was.

Nogmaals glimlachte ze vriendelijk tegen de verkoper, greep het ventje bij de hand en liep weg.

……………………………………………………………………………………………………………………………

Jack was in de zevende hemel. Hij had z'n Pearle weer terug, hij had net een potje poker gewonnen en was ernstig aangeschoten. Heerlijk om een piraat te zijn. Grijnzend stond hij aan het roer en fluisterde dingen tegen z'n Pearle. Dat hij haar gemist had, dat ze snel weer zouden zeilen en dat hij haar nooit meer in de steek zou laten.

Collin, Stanley, Mr.Gibbs en Anna zaten op het dek nog zwaar te balen van het geld verlies en keken af en toen met een opgetrokken wenkbrauw op naar Jack als hij hardop tegen The Pearle stond te praten.

Stanley tikte tegen z'n voorhoofd en liep naar het benedendek om wat kaarten te bestuderen. Ondertussen druppelde de rest van the crew binnen aangezien het al laat was geworden.

Collin gaapte en vroeg zich af waar z'n zus zou zijn. Het was of een engeltje hem gehoord had want door kwam Sue al aangerend, achtervolgd door een horde boze piraten. "JONGENS, ZEIL HIJSEN, LOOP PLANK INTREKKEN WE MOETTEN GAAN!" Schreeuwde ze gehaast.

Voor de eerste keer in bijna een maand vloog the crew overeind en begon het zeil te hijsen, touwen los te maken en de loopplank in te trekken.

Nog net op tijd sprong Sue aan boord."JESUS, NORMAAL MOET IK JULLIE BIJNA EEN SCHOP ONDER JE HOL GEVEN OM IETS GEDAAN TE KRIJGEN EN NU LUISTEREN IEDEREEN IN ÉÉN KEER!"

Ze draaiden zich om en zag een HELE boze groep piraten staan. Grijnzend ging ze langst de reling staan en stak haar tong uit."Lekker voor jullie! Pak me dan als je kan! JE KAN ME TOCH NIET KRIJGEN!"

Jack stond geplichtstgetrouw aan het roer. "Luv, wat ben ik toch blij dat je je zo VERSCHRIKKELIJK VOLWASSEN gedraagt."

Nog steeds stond in stand-kleuter de piraten op de haven uit te dagen. "Huh! O, ja nou ze vroegen er om hoor!" Ze duwde een klein Chinese ventje naar voren dat er doodsbang uit zag."Moet je kijken wat ze met hem hebben gedaan.

Jack's blik verduisterde. "Slave-auction?"

Sue zuchten. "Jup, just like always."

"Had dat meteen gezegd, dan had ik die klootzakken ter plekken doodgeschoten!"

Sue bromde wat. Ze wist dat Jack niet blufte of stoer deed. Ze snapte niet waarom maar als het woord slavenhandelaar langs vloog was Jack in staat iemand ter plekken te wurgen.Maar ja, weer een van de vele geheimen van The Sparrow…

"Ik ga dat ventje effe naar bed brengen, hij ziet er moe uit." Sue pakte het jongetje bij de hand en liep haar vertrouwde cabine in. Alles was nog precies zoals ze het had achtergelaten.

Al was haar cabine een beetje aan de kleine kant, toch was hij heel licht dankzij het grote raam dat aan de linkerkant van de kamer zat. De muren had ze oranje en rood geverfd en op de vloer had ze een wit tapijt laten plaatsen, dat onderhand al vol zat met rum vlekken. Verder stond er nog een groot bed in de kamer, een kist waar haar spullen in konden, een klein bureautje en een kledingkast die op het punt van ontploffing stond.

Ze zetten het jongetje op bed haalde haar kast overhoop en vond een matras een deken en een kussen. Ze legde het neer, tilde het jongetje op en stopte hem in.

"Me am Sue-Anne." Ze wees op zichzelf. "What's youre name."

Het jongetje scheen het te begrijpen. Hij vrolijkte een beetje op. " Me Li Chin!"

Sue glimlachten. Ze stak haar duim op."Nice name." Nogmaals stopte ze hem in. Ze maakte met haar handen een kussenbeweging en deed of ze sliep." You go sleep now, Li Chin."

Het jongetje knikte en sloop ze ogen. Stilletje liep Sue haar cabin uit en sloot de deur. Ze had weer iemand gered, dacht ze trost bij zichzelf. Ze trippelde naar boven en zag dat nog meer dan de helft van de crew op was en dat haar lill' brother iedereen aan het blut spelen was met poker.

Grijnzend ging ze er bij zitten, kreeg van Jack een rumfles aangereikt en keek hem grijzend aan. Ze hield de fles omhoog. "We zijn weer thuis Jack."

Jack sloeg z'n eigen fles tegen die van haar, waardoor een kwart eruit kletsten. "Ye, luv we did it again!"

My god! Als ik met dit verhaal begin kan ik never nooit meer stoppen met typen! 13 pagina's en zo'n 3.350 nog wat woorden! Me just like this story so mats!

Maar goed ik ga kappen tis laat en ik moet morgen weer werken.

Oja nog een dingetje, wat vonden jullie van het gedichtje bovenaan? Heb ik zelf snel snel geschreven. Je kan wel zien dat ik geen dichter ben…

Luvzz Sue-AnneSparrow.

En zekerweten –TBC-!