DisclaimerHp is niet van mij, het is van Rowling. Dit vind je alleen aan het begin van dit verhaal. Wil je jezelf verzekeren van het feit dat Hp niet van mij is, kijk dan even hier…
Summary Lets just pretend.
Om niet te hoeven trouwens met Patty moet Draco een vriendin hebben, hij vraagt de enige persoon waarvan hij weet dat ze niet zal weigeren en het niet door zal vertellen. Zij is namelijk een vriend nodig om niet terug te hoeven naar Frankrijk... Langzaam valt het mensen echter op dat er dingen 'missen' en moeten ze telkens een stapje verder gaan om hun relatie op waarheid te laten lijken.
1.
"Oh werkelijk? En wat zit erin voor mij? Je geloofd zelf toch niet dat ik jou vriendin ga spelen zonder dat het mij iets oplevert," zei het blonde meisje terwijl ze de laatste hand legde aan de Franse vlecht die op haar rug rustte. Ze keek recht naar de jongen die tegenover haar aan een tafel in de uitgestorven bibliotheek van Zweinstein zat en ademde diep in, enkel om de geur van boeken diep in haar longen door te laten dringen.
"Als ik het goed begrepen heb hoef jij niet terug naar Frankrijk wanneer je een vriend hebt, voor jou zit er dus zeker iets in. En daarnaast heb je natuurlijk alle voordelen van het feit dat je mijn vriendin bent," antwoordde de blonde jongen en het laatste kwam er een tikkeltje arrogant uit waardoor het meisje een elegante wenkbrauw optrok. "Ik had niet het besef dat daar voordelen aan zaten," zei ze droog en boog zich voor een moment weer over het stuk perkament waar ze voor het gesprek nog mee bezig was geweest. De jongen trok nu echter met een ruw gebaar haar Spreuken & Bezweringen huiswerk bij haar vandaan.
"Ik verwacht dat je me aankijkt en antwoord geeft wanneer ik je iets vraag Clear. Vergeet niet wie je tegenover je hebt staan," zei de jongen en zijn ogen vernauwden zich terwijl hij zich over de tafel naar het blonde meisje boog. Die vernauwde haar ogen nu ook en zei op kalme toon: "Ik weet heel goed wie ik voor mij heb, iemand die mijn hulp nodig heeft." Met een kort gebaar trok ze haar huiswerk uit de handen van de jongen en zette een punt achter de laatste zin die ze geschreven had, zo dat was ook weer klaar.
Bibi Clear leunde langzaam achterover in de met rood fluweel bekleedde stoel en bekeek de jongen aan de andere kant van de tafel uitgebreid. Deze staarde zonder blikken of blozen terug en sloeg arrogant zijn armen over elkaar terwijl hij zijn benen voor zich uitstrekte. Zijn voorstel was eigenlijk nog niet zo slecht, maar er kon natuurlijk altijd een addertje onder het gras zitten. Bibi fronste terwijl ze de jongen nogmaals goed bekeek, maar ze kon totaal geen emotie meer ontdekken, niet in zijn houding en niet in zijn ogen.
Uiteindelijk krulde er echter een glimlach om Bibi's en leunde ze met haar ellebogen op de tafel voordat ze ook maar iets zei. "Ik heb hier tegenover mij de beroemde Zwadderaar Draco Malfidus zitten en hij doet mij een aanbod. Het aanbod is om tot het einde van het jaar zijn vriendin te spelen zodat hij niet met Patty Park hoeft te trouwen. In ruil daarvoor hoef ik niet terug naar Frankrijk, omdat ik verbonden ben met een invloedrijke familie. Dat is een eerlijke ruil, maar wie verteld mij dat er geen addertjes onder het gras zitten, je bent en blijft nu eenmaal een Zwadderaar," zei Bibi op kalme toon en terwijl ze sprak boog Draco Malfidus zich dichter naar haar toe, bijna alsof hij haar wilde intimideren.
Bibi toverde echter een spottende glimlach op haar lippen en liet op die manier maar al te duidelijk merken dat ze niet onder de indruk was. De jongen tegenover haar leek dit ook te merken en zakte geïrriteerd weg in zijn stoel. "Dat is mijn aanbod Clear, duidelijk en simpel. Neem hem aan of niet," zei hij uiteindelijk kortaf en Bibi trok langzaam een wenkbrauw op alsof ze juist het tegendeel wilde beweren van zijn woorden. "Ik denk niet dat het zo simpel is Malfidus," zei ze uiteindelijk terwijl ze langzaam overeind kwam en richting de toverdrankenboeken liep om een boek te zoeken dat ze nodig was. "Het is wel zo simpel Clear," gromde Draco, maar nam niet eens de moeite om op te staan en het meisje te volgen, zeker van het feit dat ze niet zomaar weg zou gaan.
"Oh nee, zo makkelijk is het niet. Zo zijn er bijvoorbeeld details, afspraken en dat soort onzin," zei Bibi toen ze weer verscheen met een dik boek onder haar arm en Draco trok een wenkbrauw op. "Oh werkelijk? En wat zie jij dan voor je?" vroeg hij uiteindelijk en gaf daarmee aan dat hij wel over Bibi's afspreken na zou willen denken wanneer zij ze zou zeggen. "Het lijkt mij logisch dat ik niet van plan ben om een enorm plakkerig, slijmerig stel uit te gaan hangen, zo ben ik nu eenmaal niet. Je legt geen beslag op mijn leven en ik niet op die van jou. Ik ben niet van plan om je te kussen of, Merlijn verhoed het, met je naar bed te gaan. Jij overlegd bepaalde acties op voorhand met mij en visa versa. Het moet gewoon lijken, ga niet te snel, je voelt vast wel aan wat wel en niet kan. Mee eens of niet?" zei Bibi achter elkaar terwijl ze Draco recht aan bleef kijken. Deze leek na te denken over haar woorden na te denken en zei uiteindelijk: "Oke Clear, deal." Met die woorden stak hij zijn hand uit en na even geaarzeld te hebben pakte Bibi deze aan.
"Deal," herhaalde Bibi en voegde eraan toe: "Het is trouwens niet geloofwaardig als je mij Clear noemt, noem mij Bibi en ik zal jou Draco noemen." Hierop knikte Draco en stond met een ruk op. "Geen woord tegen iemand anders, ik zie je morgen," zei hij kortaf en liep vervolgens de bibliotheek uit. "Dag schat!" riep Bibi hem lachend na en keek toe hoe Draco bij de deur verstijfde en vervolgens hoofdschuddend doorliep. Bibi grinnikte nog even, maar begon toen langzaam haar spullen op te ruimen in de magisch vergrootte leren boekentas die ze altijd om haar schouder droeg. Een diepe zucht kwam over Bibi's lippen terwijl ze naar de enorme eikenhouten deuren van de bibliotheek liep. Ze had het vreemde idee dat ze haar ziel zojuist aan de duivel had verkocht en er drie wensen voor terug had gekregen die ze nooit zou mogen besteden,…
"Dag schat!" riep de blonde feeks hem na en Draco verstijfde in zijn passen, het was sprekend Patty geweest. Hij had haar alleen aangesproken omdat zij het laatste redmiddel was in de oorlog tegen zijn moeder. Deze had besloten dat hij met Patty moest trouwens wanneer hij niet tegen het einde van zijn laatste jaar een vriendin had en om eerlijk te zijn begon de tijd nu te dringen.
Hij, Draco Malfidus was in staat om ieder meisje te krijgen die hij wilde, maar toch had hij er zelf bewust voor gekozen niet een willekeurig meisje uit de gang te plukken en deze te vragen om hem te helpen. Dat zou zo ongeveer de stomste zet zijn geweest die hij kon maken, maar op dit moment vroeg hij zich af of het wel zo verstandig was geweest om Bibi Clear te vragen om mee te werken aan zijn plan. Ze was koppig en wanneer iets haar niet aanstond zou ze hem nog wel in een zeer benarde positie kunnen brengen door iets ondoordachts te doen. Draco twijfelde er niet aan of het meisje die hij even ervoor in de stoffige en bovendien vieze bibliotheek achter had gelaten dacht dat ze nu iets had om hem te pakken te nemen. Niets meer dan het tegendeel was echter waar, niemand kon een Malfidus iets maken.
Een grijns verscheen op Draco's gezicht terwijl hij richting de leerlingenkamer van Zwadderich begon te lopen. Het meisje die hij even ervoor in de bibliotheek ontmoet had was Bibi Clear, zeventien jaar en een Ravenklauwer. Ze was uit Frankrijk gekomen om hier lessen te kunnen volgen aan Zweinstein, maar nu was haar vergunning echter bijna verlopen en de enige manier waarop ze zou kunnen blijven was door een relatie te beginnen met iemand die in Engeland of Schotland geboren was. Dit hoefde niet eens een permanente verhouding te zijn, maar had met zijn toevalligheid Draco wel recht in de kaart gespeeld.
Hij hoefde niet met Patty te trouwen en zij hoefde haar opleiding niet af te breken om terug naar Frankrijk te gaan. Iedereen wist dat hun opleiding het belangrijkste in de gehele wereld was voor Ravenklauwers en Draco had daar, geniaal als hij was natuurlijk perfect op in kunnen spelen. Op dat moment leek hij zich echter te herinneren dat hij weinig gezegd had, hij had enkel het voorstel op tafel gelegd en vanaf dat moment had de Ravenklauwer helemaal de touwtjes in handen genomen. Draco snoof en haalde zijn handen door zijn haren, het maakte niets uit, het was zijn geniale idee geweest om het haar voor te leggen en hij had ook op een dergelijke reactie van haar kant gerekend. Ravenklauwers waren zo voorspelbaar,…