8.

"Je ziet wat bleek, gaat alles wel goed?" vroeg Draco terwijl hij een blik op de lijkbleke Bibi wierp. "Nee," mompelde Bibi tussen opeengeklemde kaken door terwijl ze de zijkant van de koets greep om het geschommel tot een minimum te beperken. Draco leek nu te snappen wat er aan de hand was want nu boog hij zich naar voren en legde een hand op Bibi's been terwijl hij zei: "Haal diep adem, we zijn er bijna." Bibi gaf geen antwoord en Draco reikte langs haar heen om het raampje open te zetten, waarbij hij Bibi nauwlettend in de gaten hield.

Bibi klemde haar kaken nog stijver op elkaar, dit was gewoon een ramp. Ze was er dan ook zeker van dat Sneep dit allemaal bedacht had. Het was verschrikkelijk warm in de koets, hoewel het buiten pijpenstelen regende. Daarnaast was de koets zo klein dat Draco's knieën die van haar raakten bij elke hobbel, en dat waren er aardig wat. Een cynische grijns verscheen op Bibi's gezicht toen de koets eindelijk tot stilstand kwam en schoot vervolgens de koets uit, de koetsier niet eens de kans gevend om het deurtje te openen. Ze ademende die in en uit terwijl ze haar hoofd tussen haar benen stopte en het kippenvel over haar rug kroop door de regen.

Draco stapte een stuk later uit, maar liep gelijk naar Bibi toen en legde ene hand op haar rug terwijl hij vroeg: "Gaat het? We moeten eigenlijk naar binnen, de regen zal de zaak niet veel goed doen." Bibi mompelde iets dat niet te verstaan was en ging vervolgens rechtop staan terwijl ze Draco's hand pakte. Ja, laten we maar naar binnen gaan," zei ze nu op verstaanbare toon en toverde een lach op haar gezicht terwijl ze samen door de regen naar de enorme voordeur van het landhuis liepen

Binnen werd Draco gelijk omhelsd door zijn moeder terwijl Bibi met een zuur gezicht haar toverstok pakte en zichzelf droogde. Vervolgens draaide ze zich langzaam om en viel haar blik op niemand minder dan Lucius Malfidus. De blonde man leek Bibi op te nemen alsof hij alle negatieve dingen in Bibi's verschijning later op wilde sommen. Bibi besloot echter om zich er niets van aan te trekken en nam Draco's vader langzaam op.

Hij had lange blonde haren die bijeen werden gehouden met een elastiek, grijze ogen die kil op zijn omgeving neer leken te kijken en dunne lippen die in een spottende grijns omhoog krulden. Hij had een crèmekleurig hemd aan met een op maat gemaakte zwarte broek, waaronder een paar glanzend gepoetste schoenen Bibi tegemoet glinsterden. Juist op het moment dat ze besloten had dat ze man niet gevaarlijk was en weg zou kijken viel haar echter iets op wat een grijns op haar gezicht toverde, de eerste van die dag.

Om de enkel van de oudere man zat namelijk een metalen band en plots herinnerde Bibi zich de voorwaarden waarop Lucius vrij was gelaten uit Azkaban. De vermeende dooddoener mocht Azkaban verlaten, maar kreeg van het ministerie huisarrest opgelegd. Dit om te voorkomen dat hij weer het slechte pad op zou gaan, wat het Ministerie uiteraard verwachtte van iemand met Lucius Malfidus zijn reputatie. Het grappige van de hele situatie was dat Lucius nu gebonden was aan zijn huis met een dreuzeluitvinding! Een dooddoener die geen kant uit kon door technologie van de mensen waar hij een grote hekel aan had. Oh de ironie ervan! De grijns op Bibi's gezicht verbreedde iets, maar toen ze de blik van Lucius opving verborg ze hem snel en stak beleefd haar hand uit.

"Hallo meneer, ik ben Bibi Clear," zei ze op eveneens beleefde toon toen Lucius haar hand aannam en seconden later zei Lucius: "Aangenaam u te ontmoeten jufvrouw Clear. Ik ben Lucius Malfidus, maar dat wist u ongetwijfeld al." De oudere man knikte langzaam, maar liet Bibi's hand niet los, terwijl deze hem juist discreet terug probeerde te trekken. "Ja, zoiets had Draco laten weten," zei Bibi nog steeds op beleefde toon, maar trok vervolgens haar hand met een ruk los, waardoor ze ineens de aandacht van Narsissa en Draco verdiende.

"En wie hebben we hier?" vroeg Narsissa op een toon waardoor de haren op Bibi's nek recht overeind gingen staan. "Moeder, ik wil u graag voorstellen aan het meisje van mijn dromen. Bibi Clear," zei Draco op een toon die Bibi misselijk maakte en terwijl ze vocht om een spottende blik niet op haar gezicht te laten verschijnen kwam Draco naast haar staan. Narsissa trok langzaam een wenkbrauw op en wierp een spottende blik op Bibi voordat ze langzaam zei: "Dat is geweldig nieuws." Echt blij klonk ze niet, maar Bibi besloot om dit te negeren en plakte een grijns op haar gezicht terwijl ze haar beide armen om Draco's middel sloeg en zei: "Ik ben erg blij dat ik uw zoon heb ontmoet. U heeft hem netjes opgevoed, hij is een echte heer."

Narsissa leek gevleid door het compliment, maar Lucius trok nu langzaam een wenkbrauw op en vroeg: "Hoe hebben jullie elkaar ontmoet dan?" Bibi werd knalrood en bleef even stil terwijl ze naar Draco keek, voordat ze zei: "Ik liep met een stapel boeken door de gang en Draco liep me omver. Hij verontschuldigde zich en hielp mij de boeken oppakken, wat ik zeer vreemd vond aangezien ik had gehoord dat hij niet alleen bot was, maar ook zeer onbeleefd tegen andere afdelingen." Narsissa kreeg een kleur van woede, maar zei niets toen Draco zacht grinnikte en zei: "De waarheid was dat ik haar expres omver had gelopen, ik wilde al een tijdje met haar in contact komen en dat was het juiste moment. Als een trouwe Ravenklauwer liep ze met zo'n stapel boeken dat haar gezicht niet meer te zien was en ze zelf dus ook niets zag. Ik zag mijn kans en greep hem." Een arrogante grijns verscheen op Draco's gezicht terwijl Bibi hem plagend een tik tegen zijn arm gaf en zei: "Ik zag best iets!" Hierdoor werd zijn grijns alleen beter en zei: "Ja, daarom liet jij je zeker omver lopen!"

Nu werd Bibi knalrood terwijl Draco in lachen uitbarstte en een arm om haar middel sloeg voordat hij haar mee begon te sleuren richting de salon. "Kom op! We kunnen niet in de hal blijven staan!" riep hij nog naar zijn ouders, die vervolgens langzaam achter het tweetal aanliepen.

In de salon werd er beleefd over koetjes en kalfjes gesproken, maar Narsissa's gedrag tegen Bibi was toch ijselijk te noemen. Lucius leek, in tegenstelling tot zijn vrouw,naar elk woord te luisteren die de nieuwe vriendin van zijn zoon uitsprak. Hij hield zich echter bijna geheel afzijdig van het gesprek, tot het moment waarom er een stilte in de kamer viel. "Je bent toch wel een puurbloed hoop ik?" vroeg Lucius op kalme toon en de tempratuur in de kamer daalde merkbaar een paar graden terwijl Bibi haar ogen zich vernauwden.

"Ik zou verwacht hebben dat u al genoeg in de problemen zat door dat soort uitspraken," zei Bibi uiteindelijk op verbazingwekkend vriendelijke toon en wierp een blik op Lucius zijn enkel. Even zag het ernaar uit dat Lucius, Bibi de wind van voren zou geven, maar het volgende moment krulde er echter een sardonische glimlach om zijn lippen. "Het waren niet mijn uitspraken die ervoor hebben gezorgd dat ik een gevangene ben in mijn eigen huis door een stuk dreuzeltroep," zei Lucius op kalme toon, maar toch met een hint van walging in zijn stem. "Nee, volgens mij kwam dat kleine feit door de acties die gepaard gingen met die uitspraken," zei Bibi op eveneens kalme toon en keek over haar theekopje toe hoe Lucius overduidelijk met zichzelf vocht om zijn kalmte te kunnen bewaren. Op het moment dat Lucius echter zijn mond opende om iets te zeggen besloot Narsissa, die het gesprek tussen de twee vol verbazing had gevolg, tussenbeide te komen.

"Draco, waarom laat jij je nieuwe vriendin het huis niet zien? Bibi zal in de blauwe kamer verblijven, als je daar zou willen eindigen, dan kunnen jullie je vervolgens bij ons voegen in de eetkamer. Ik verwacht dat de huiselven tegen die tijd het eten klaar zullen hebben," zei ze tegen haar zoon en voorkwam daarbij dat haar man zijn gedachten zou verwoorden. Draco knikte langzaam en stond op terwijl Bibi naar Lucius bleef kijken, bijna alsof ze hem uit wilde dagen om zijn woorden alsnog hardop te zeggen.

"Ga je mee Bibi?" vroeg Draco en nu verbrak Bibi haar staarwedstrijd met Lucius door langzaam op te staan en naar Draco te glimlachen. "Ik zou je niet zonder mij weg laten gaan." zei ze op plagende toon en seconden later werd Bibi door Draco de salon uitgesleurd. Zodra ze buiten gehoorafstand waren van Draco's ouders keek hij zuur naar Bibi en vroeg: "Waarom zat je mijn vader zo uit te dagen? Ben je totaal gek geworden?" Bibi haalde echter luchtig haar schouders op en zei: "Macht der gewoonte, ik kon er niets aan doen.

"Hoe kon het nu macht der gewoonte zijn, je ziet mijn vader voor het eerst," siste Draco terwijl hij een wenkbrauw op en Bibi grijnsde breed. "Maar lieverd, nu ik jou niet meer mag pesten moet ik toch wel een ander slachtoffer zoeken en je vader lijkt enorm op jou," zei Bibi op plagende toon terwijl ze heupwiegend op Draco afliep. Die zijn ogen werden groot, maar het volgende moment zei hij: "Daar heb ik nog niets van gemerkt," en begon vervolgende de gang door te lopen. Het huis was groot en veel tijd hadden ze niet, dus konden ze beter beginnen met de grote 'tour.'