The Lord Of The Honing Rings

Langzaam opende hij zijn ogen en keek de kamer rond. Hij vond zijn bril op het nachtkastje. Hij pakte zijn slaapmuts vast en bracht deze naar de vertrouwde plek onder het kussen. De muts piepte even in protest, maar bleef kalm op zijn plek. Hij stond op en stapte in zijn pantoffels. Op de trap, naar beneden, viel hij nog een paar keer en bedacht zich: 'ik heb cornflakes nodig.' Echter, toen hij het kastje opentrok om het pak te pakken, was het verdwenen.

"O, nee!" Riep hij uit, draaide nog een paar extra pirouettes voor de show en viel kermend op de grond neer. "Wat moet ik nu doen? Zeg het me!" Hij voelde zich koud en verward. Nog nooit, in zijn hele leven, had hij zo iets verschrikkelijks mee gemaakt! Toen bedacht hij zich iets, hij had de dag hiervoor nog boodschappen gedaan, het was onmogelijk dat het gehele pak cornflakes op was. Hij stommelde moeizaam naar de kelder waar de tassen nog stonden en opende de eerste. De klap kwam hard, geen cornflakes. Hij trok de tweede naar zich toe en keek ook hierin, het pak straalde hem tegemoet. Hij pakte het op en omhelsde de dappere krijger. De warmte vulde zijn lichaam en ook het licht viel weer op hem neer. De felle bundel verblinde hem bijna in geluk. Hij liep samen met het pak zoete dappere cornflakes naar zijn keuken en bereidde zijn ontbijt voor. Hij pakte de mooiste kom van het kastje en zette het sierlijk op het aanrecht, waardoor deze zalig kreunde. Hij glimlachte terwijl hij naar het pak reikte en las het onderschrift: 'verrassing inbegrepen' hij grijnsde, gelukkig dat hij nu was. Hij opende het pak langzaam, zodat het geen pijn leed. Het plastic kraakte verrukt, terwijl hij het uit het pak trok. De kleine ringetjes ratelden zachtjes toen ze in een zee van spanning in de mooie kom vielen en daar tegen elkaar bonkten. Hij opende de koelkast en pakte er het pak melk uit. Hij keek op de datum: '56-21-36' Dat was nog wel even goed. Hij goot de melk over de ringetjes in een langzaam zwoel tempo. Een overweldigend geluid van bevrediging kwam hem tegemoet. Hij pakte een lepel en liep met de cornflakes in zijn ene hand en de lepel in de andere naar de tafel. Hij nam plaats op de stoel, die kraakte van genot. Hij doopte de lepel in de zee van verrukking en haalde hem er langzaam weer uit.

De lepel rees hij op naar zijn mond, terwijl hij zijn ogen sloot. Ringetjes en stukjes melk vulde zijn smaakknopjes.

"Hmmm…" zweimelde hij. Hij slikte de stukjes door en greep opnieuw naar de lepel en doopte deze opnieuw in de kom vol heerlijke zonnestralen. Hij kauwde langzaam en vond het maar al te spannend. Opeens merkte hij dat er iets anders in zijn mond zat, tussen alle hemelse stukjes voelde hij iets hards in zijn mond roteren. Hij beet erop en voelde het om krullen om zijn tanden. Hij bracht zijn hand naar zijn mond en haalde het harde stukje tussen de andere erotische korrels van verrukking uit. Het was een gouden voorwerp, van een hard ijzer. Was dit de verassing? Zijn ogen vulde met blijdschap, het was een gouden ring. Hij gooide het in de lucht en ving het met zijn mond. Door de kracht van het spannende lichaam van de geweldige ring brak een aantal van zijn perfect gepoetste tanden. Toch voelde hij hier niets van, de overweldiging van het contact bracht hem in extase. Hij slikte en voelde de klont door zijn slokdarm naar zijn maag glijden.

Hierna at hij in alle rust de rest van zijn hemelse bakje op. Bij het slikken van de laatste hap, kreunde hij even.

Hij was aan het einde gekomen van het ontbijt en voelde zich gevuld en klaargekomen.

The end… ?

Flub flabbie flammel review…

Flut flinnie gommelemoe links onderin.