Hoofdstuk 3

'FAY!' bulderde een stem in Fay's oor. Fay viel uit haar bed van schrik en keek in het lachende gezicht van Ginny.
'Doos! Ik schrok me rot!' riep ze en ze lachte ook.
'Sorry hoor, maar de lessen beginnen over tien minuten!' zei Ginny.
'Oh…ik moet m'n haar nog doen!' zei Fay verschrikt en ze begon haar kleren bijeen te rapen.
'Doe ik wel,' zei Ginny, die een borstel pakte.
Terwijl Fay zich aankleedde, borstelde Ginny haar haar.
'Sta stil!' zei ze, toen Fay op één been hinkte terwijl ze haar sok aandeed. Ze hinkte door de kamer en struikelde daarbij over een stapel boeken.
'Niet grappig,' zei ze zuur. Ginny probeerde haar lachen in te houden.
Even later waren ze op weg naar de eerste les, Bezweringen.

'Mevrouw Zwarts, opletten!' riep professor Anderling voor de zoveelste keer bij hun laatste les, Transfiguratie.
Fay schrok wakker en Anderling ging weer verder met de les. Fay lette steeds niet op, ze moest steeds aan de spiegel denken en aan haar vader. Zou ze het toch tegen Harry zeggen? Het zou een beetje asociaal zijn om niks te zeggen, Harry had hem ten slotte een tijdje gekend.
Een kwartier lang zat ze te wiebelen op haar stoel en te wachten op de bel, tot ze het niet meer uithield en een stukje perkament pakte en er iets opschreef voor Harry:

Harry, ik heb in die spiegel van jou Sirius gezien. Hij praatte tegen me! Ik neem aan dat je hem ook wilt zien, dus blijf voor het avondmaal in de leerlingenkamer.
Zie je daar, Fay.

Ze draaide zich om naar Harry en gaf hem het briefje. Hij las het en Fay zag zijn ogen groot worden.
'Wat is dat briefje?' zei professor Anderling opeens. Ze had het dus gezien. Ze liep naar Harry toe en pakte het briefje af. Net als bij Harry werden haar ogen groot. Alle leerlingen keken haar nieuwsgierig aan.
'Potter, Zwarts…' –ze lachte even toen ze dat zei- 'Kom mee naar mijn kantoor. De les is over.'
De andere leerlingen keken blij en begonnen snel hun tassen in te pakken. Harry en Fay volgden Anderling naar haar kantoor.
'Ga zitten,' zei ze toen ze neer was geploft op haar eigen stoel. Harry en Fay gingen tegenover haar zitten.
'Is het waar wat er op dat briefje staat, mevrouw Zwarts?'
'Ja,' zei Fay.
'Mag ik die spiegel zien? Is die van jou, Harry?'
Harry knikte.
Fay voelde zich een beetje beledigd omdat Anderling haar 'mevrouw Zwarts' noemde en Harry gewoon 'Harry'.
Na vijf minuten was Fay terug met de spiegel. Ze gaf hem aan Harry.
'Probeer maar,' zei Anderling.
'Sirius Zwarts!' zei Harry.
Er gebeurde niets.
Harry schudde de spiegel heen en weer.
'SIRIUS ZWARTS!'
Fay wist niet of ze moest lachen om Harry's hysterische geschreeuw en geschud of dat ze teleurgesteld moest zijn omdat de spiegel niet meer werkte.
'Misschien weet professor Perkamentus hier iets over!' zei Anderling luid. Harry stopte met de spiegel heen en weer schudden. Ze stonden alledrie op en liepen naar het kantoor van Perkamentus.
'Pepperpeppil' zei Anderling. De waterspuwer ging open en ze gingen naar boven. Anderling klopte op de deur en ging naar binnen.
'Hallo Minerva. Ah, en…Harry en mevrouw Zwarts,' zei Perkamentus glimlachend. Opnieuw voelde Fay zich beledigd.
'Ik heb hier een spiegel van Harry…een Tweewegspiegel,' zei Anderling. Perkamentus pakte de spiegel aan en bekeek hem aandachtig.
'Ja…deze heb ik eerder gezien…was die niet van James of Sirius?'
'Van mijn vader,' zei Harry.
'Dus u heeft Sirius hier in gezien, mevrouw Zwarts?' vroeg Perkamentus.
'Ik heet Fay!' flapte ze eruit.
Tot haar verrassing werd Perkamentus niet boos, maar glimlachte hij.
'Goed, sorry Fay, maar je hebt hem gezien?'
'Ja,' zei Fay.
'Maar mij lukte het niet…' zei Harry.
'Dat zal ik je uitleggen. Sirius leeft niet meer, dus alleen een familielid kan hem nu oproepen. Aangezien Fay Sirius' dochter is en jij geen echte familie van hem bent, kan zij hem wel oproepen en jij niet,' vertelde Perkamentus. Hij gaf de spiegel aan Fay, die wel snapte wat ze moest doen.
'Sirius Zwarts,' zei ze duidelijk. De spiegel lichtte weer op en Sirius hoof verscheen weer. Fay glimlachte, maar wist niet zo goed wat ze moest zeggen.
'Sirius?' riep Harry al, voordat Fay iets kon bedenken.
'Hallo Harry…en Fay,' zei Sirius grijnzend.
Fay keek even naar Harry en ze zag tranen in zijn ogen staan. Ze keek even recht in Perkamentus' ogen en zag hem glimlachen. Ze glimlachte even terug.
'Ik eh…ga maar weer eens terug,'
Anderling knikte en Fay volgde haar naar beneden.

Harry was heel wat vrolijker geworden en ook betere vrienden met Fay geworden.
'Waar ga je heen?' vroeg Ginny. Ze zaten buiten bij het meer, het zonnetje scheen.
'Eh..'
'Naar Harry zeker…'
Fay knikte en voelde zich weer lullig. Dit was al vaker gebeurd, ze ging vaak in de pauzes naar Harry om samen met Sirius te kletsen en liet Ginny dan alleen achter.
'Sorry,' zei ze nog en ze liep snel naar binnen, waar Harry al wachtte.
'Waar zijn Ron en Hermelien?'
'Hermelien is binnen aan het lezen en Ron weet ik niet,' antwoordde Harry. Fay pakte de spiegel uit haar tas. Ze keek even of ze niemand om zich heen zag.
'Sirius Zwarts,'
Sirius hoofd verscheen al meteen in de spiegel.
'Is het al gelukt?' vroeg Harry.
'Wat?' zei Fay, die niet wist waar Harry het over had.
'Harry wil met James praten,' legde Sirius uit. 'Ik heb hem ontmoet, maar ik weet niet of het wel werkt…en misschien kan je het dan beter eens proberen als je alleen bent…'
Harry knikte.
Even later ging Fay terug naar Ginny, die verveeld naar het meer zat te staren.
'Hoi,' zei Fay en ze plofte naast Ginny neer.
'Hoi,' zei Ginny. 'Volgende week is het Halloweenbal hè?'
Gelukkig was Ginny nooit lang boos.
'Ja! Met wie ga jij?' zei Fay opgewekt.
'Marco uit Ravenklauw. Hij heeft me gevraagd! En jij?'
Fay dacht even na.
'Ik weet nog niet, ik wacht wel tot iemand mij vraagt…' besloot ze.

Die avond lette Fay goed op of er nog leuke jongens waren waarmee ze naar het bal kon gaan. Ze werd gevraagd door een tweedejaars uit Huffelpuf die twee koppen kleiner was als haar, dus daar zei ze meteen 'nee' tegen. En nog door een knappe maar arrogante jongen uit Zwadderich, en ook die wees ze af.
's Avonds na het eten zag ze Felix op zich afkomen.
'Hoi,' zei hij.
'Hoi,'
'Ik had niks te doen…heb je zin in een potje Knalpoker ofzo?'
'Oh..ja hoor,' zei Fay teleurgesteld. Ze dacht dat hij har ging uitvragen!
En zo speelden ze de hele tijd Knalpoker (Felix won steeds).
Fay wou graag met hem naar het bal, dus besloot ze het zelf maar te vragen.
'Eh…Felix?'
'Ja?'
'Wil je…wil je met me naar het Halloweenbal?'
'Oh…sorry Fay, ik ga al met Aylin,'
Het was alsof er een blok ijs in Fay's maag plofte.
'Oh oké..'
'Sorry,'
'Geeft niet! Maar…ik ga maar weer eens,'
Ze stond op en liep teleurgesteld naar de leerlingenkamer.
Ze kende Aylin wel, ze zat ook in Griffoendor in het vierde jaar. Ze moest zorgen dat het niet doorging!