Jippie, m'n tentamen gehaald!
En hier, de gevraagde update speciaal voor Omnicat! Moge je inspiratie nimmer uitdrogen en moge er immer schitterende verhalen uit je pen rollen.
------
Disclaimer: Lees chappie 1. Dan weet je het. For all the english reading lawyers Read chappie 1, than you'll know.
----
Escapes
Crimson Red en zijn twee nakomelingen galoppeerden over de vlakten.
Trowa hobbelde en bobbelde op de rug van Feline, die hem minder en minder mocht.
Als ze stopten omdat Iridal moest navigeren beet ze naar hem en probeerde hem eraf te werpen door te steigeren en te bokken.
´Je hebt zeker nog nooit gereden?´ Iridal greep de teugels van Feline en sprak het paard streng toe, dat, als ze kon, haar een nog vuilere blik teruggaf. Nu beet Feline zelfs naar Iridal.
Even keek hij haar verbaasd aan, ze bleef al die tijd vriendelijk. In theorie was ze zijn vijand. In de praktijk eveneens. En toch lachte ze naar hem. Toch hielp ze hem te ontsnappen. Als ze al zouden ontsnappen, want hij had er een hard hoofd in.
Hij knikte, ´Nooit.´
´Ah, je spreekt!´ glimlachte ze, ´Je moet jezelf uit het zadel halen, kijk, zo.´
Ze deed het hem voor, maar het lukte hem niet echt haar te imiteren. ´Dat wordt een probleem, we moeten nog tenminste zeshonderd mijl. En deze paarden zijn gefokt op afstand, niet op snelheid.´ Ze dacht even na, ´ik weet wat beters, je komt voor mij zitten.´
De vrouw bleek sterker dan hij dacht en tilde hem uit het zadel om hem voor op haar zadel te zetten, ´Daar zit je beter,´ glimlachte ze en keek naar Feline, die geërgerd haar rug bekeek en bevoelde met haar zachte neus.
´Arme Feline, je bent ook echt een verwent nestje, niet waar?´
Crimson Red draaide zijn enorme hoofd en keek hem aan, ´wat moet dat jochie hier?´ leek hij te zeggen.
Maar als zijn vriendin Iridal niets zei, zei hij ook niets.
Toen gaf ze Crimson Red de sporen, pakte onderwijl het leidsel van Feline en ging verder met de paarden, naar waar zij vond dat het veilig was.
´We hebben ontdekt dat het Noord Chinese Verzet zich daar ophoudt. Onder leiding van voormalig Alliance Majoor Sally Po.´
Die naam kwam hem vaag bekend voor, Wufei had het wel eens over haar en hij besloot dat het daar nog best veilig kon zijn. Maar dan moesten ze eerst uit deze jassen. Ze waren warm en comfortabel, maar dat was alles. Zou Sally hen accepteren met die OZ jassen aan? Of zou ze hen zonder pardon neerschieten? Gezien hij Sally niet kende, was het onmogelijk de acties van die vrouw in te schatten.
Onder hem galoppeerde Crimson Red verder, en weer bonkte hij in het zadel. Iridal greep zijn middel en drukte hem tegen haar aan, ´Voel je, zo moet je bewegen.´
Hij bootste haar na, en het leek alsof hij seks had met het zadel.
Toen ze zag dat hij het paardrijden eindelijk onder de knie begon te krijgen, lachte ze luid over de vlakte, zo tevreden was ze. Het kon haar niets meer schelen of ze haar hoorden of niet.
Sanches keek naar de drie lege stallen. Ze had het beter gepland dan hij had gedacht. En dat stak. Dat stak heel erg bij de man die immer haar vertrouweling was geweest. En Iridal had hem zeer pijnlijk geraakt. Ook gij Brutus? was zijn gedachte. Een wild plan kwam bij hem op, waarvan hij wist, dat als hij niet zou uitschakelen, dat hem zou ondermijnen en zelf terecht zou laten staan wegens insubordinatie.
´Die gevangene heeft haar ontvoert!´ riep hij uit, 'De gevangene is weg! En Iridal ook!' Bulderde hij door de basis, een wild vuur flakkerde hevig in zijn ogen. Hij was de vertrouweling van de Luitenant Kolonel, en dus geloofwaardig. Enkelen van de oudsten en de hoogste in rang leidde hij terug naar de stallen om hen zijn bewijzen te tonen.
´Hier, hier heeft hij zijn boeien afgeworpen en de paarden gepakt. Het zijn slome dieren en dus halen we die zo in.´ sprak hij verder.
Een donkere schaduw luisterde aandachtig toe, en hipte onrustig maar zorgvuldig van de ene balk naar de andere. De paarden konden wel eens van hem schrikken. Tot hij zich in de lege stal van Nicodemus verschuilde.
Van een afstandje luisterde Duo aandachtig mee, slome paarden, me hoela! Die dieren zijn sterker dan de gemiddelde Leo. En als er iemand is die dat zeker weet, ben ik dat wel.
Duo zag dat Crimson Red weg was en keek verder. Boven iedere staldeur hing een portret van een paard zoals die eruit zag in de tijd van het veulen zijn.
´Feline, Nicodemus.´
Hij wist nog dat dit de twee nakomelingen waren van Crimson Red, hij had ze nog gekend als veulens, speels en jong, net als hij ooit. Verder was er hevige opschudding over wie wat had gedaan.
Deze Sanches was er heilig van overtuigd dat Iridal door Trowa ontvoert was, maar was er heilig van overtuig dat Iridal Trowa had gered van de ondergang.
De lange man sprak onrustig ´Jullie weten hoe zeer haar hart bij de koloniën lag, en niet bij de overheersing. Iridal heeft hem gewoon meegenomen, zoals ze dat ook met de kleine Duo van Maxwell´s Church deed.´ De zwartharige man met de zeeblauwe ogen keek rond. Zijn oog viel op een schaduw met een kastanjebruine vlecht. Hij glimlachte melancholiek, Duo was er.
Geschrokken deinsde hij achteruit de schaduwen in, maar Kim had hem al gezien en deed niets.
Toen de rust of wat er van over was, weder gekeerd was, keek de man naar de stal, ´ik weet dat je er niet meer zit, maar Iridal heeft naar je gezocht toen Maxwell´s Church vernietigd werd. Ze was ontroostbaar toen ze zelfs je lichaam niet vond.´ Hij wachtte, er kwam geen antwoord.
Hij glimlachte, ´Maar je leeft nog. Ga met ons mee. Er zijn tenminste zeshonderd man hier die weg willen. Weg van OZ, weg van de oorlog, weg van het leger. Met jou aan onze zijde, kunnen we iets makkelijker bij het verzet komen.´
Onderwijl was Duo van Nicodemus stal naar een andere lege stal gekropen, als schaduwen die lengen bij het ondergaan van de zon.
´Mobiliseer ze dan.´ Gaf Duo als antwoord en werd weer 1 met de schaduwen.
Kim was een behoorlijk onverschrokken ruiter, stamde af van de Russische Huzaren en kon nog beter rijden dan Iridal zelve. Hij trainde haar nog in zijn tactieken en was trots op het feit dat hij een Luitenant Kolonel nog wat kon leren.
Maar hij had daarmee ook Crimson Red nog wat te leren, want dat was in de handen van iemand anders dan Iridal of Kim een totaal onwillig dier dat zich met geen enkele hand of zweep liet temmen.
Kim zocht zijn vrienden met beleid, vertrouwelingen van Iridal of hem, kennissen, vrienden, ondergeschikten met wie beiden een goede relatie hadden. Hij vertelde hen van Duo van Maxwell´s church, die nog leefde, van vriendschappen die ze hadden gesloten met de bewoners van L2, met hun vrienden en familie op Aarde.
Hier en nu, moesten ze zelf vechten voor hun vrijheid, voor hun leven. Want Treize vernietigde nu alleen maar, voor totale overheersing.
Uniformen en rantsoenen en dikke warme dekens werden verzameld, geld voor de reis van de bank gehaald en paarden geborsteld en gezadeld, ze zouden lange tijd niet zo tot in de puntjes verzorgd worden.
Iedere ruiter had vier paarden, waarmee hij een nauwe band onderhield. Dit vereiste veel werk, want ieder dier werd opgepoetst.
Duo keek vanaf de nok toe hoe de mannen en vrouwen naar alle bedrijvigheid. Kim meende wat hij zei. Dit was een vrolijke uitgelaten stemming, die onderdrukt werd door de aanwezigheid van Sanches en zijn team. Het waren er enkelen, maar toch werd besloten om hun paarden ook mee te nemen.
En toen kwam het nieuws...
Hertog Dermail was hoogste leider van de Romafeller Foundation. Deze organisatie leidde OZ en de Alliance. Maar ze had besloten dat de Alliance teveel invloed kreeg en koos voor vernieuwing met het jongere OZ, wat zich uitte in operation daybreak.
Maar nu vond ze dat OZ teveel invloed kreeg en besloot dat ze zelf maar moest leiden. Deze coupe werd niet op prijs gesteld door velen van de Romafeller Foundation. Maar wat de Horsemasters helemaal niet op prijs stelden was dat hun paarden moesten worden vernietigd.
Omdat ze te duur waren!
MS had de toekomst, niet man en paard. En zij moesten wijken voor MD.
Toen de Horsemasters hier achter kwamen, werd er een unaniem en anoniem verbond gesmeed: De Horsemasters zouden zich voegen bij het verzet, en als één man uitrukken voor een laatste veldslag. Mens versus machine...
Kruegel verspreidde het nieuws op de Lothlorien basis, geschokt vertelde hij alles aan Kim -
Kim had de rang van 1e Luitenant, en stond direct onder Iridal.
Dit vond Sanches verschrikkelijk en opende een tegenoffensief dat Iridal hem als vertrouweling had. Al snel werd hij in het gevang gesmeten, iedereen werd hem zat.
Het idee van Kim, dat velen koesterden, werd openlijk vertrouwd en Duo besloot tot iets wat geen enkele gundampiloot durfde of deed.
Hij sprong van de dwarsbalk die onder de nok liep naar beneden en landde temidden van de chaos.
´Ik vertrouw Iridal en daarmee ook Kruegel en Kim.´ sprak hij dodelijk kalm en richtte zijn revolver op Sanches, ´jou niet.´
Kim glimlachte, de man met het zwarte haar was nog altijd even vriendelijk als vroeger, zag Duo nu. Hij had verwacht zelf een gevangene te worden. Kim richtte zich nu weer tot Sanches, maar het was Duo die sprak.
´Sluit 3e sergeant Roger Sanches op in het gevang en knevel hem desnoods. Zijn aanwezigheid is vanaf nu ongewenst.´ Sprak Duo verder, en het verbaasde hem dat hij invloed had op hen.
Toen Sanches was afgevoerd keek Kim om. Duo was ondertussen weer in de schaduwen verdwenen.
Duo glimlachte bij zichzelf, zoals Iridal het verzet nu een handje hielp, hielp hij dit beginnend verzet.
´Alle Horsemasters Bases weten het al, en ze zijn het er mee eens. Als zij moeten wijken voor machines, gaan ze het gevecht nog liever aan. Ze sterven nog liever met hun paarden dan zonder!´ Het was genoeg voor hen die aanwezig waren, voor hen die Kim en Iridal steunden. Rangen deden er niet meer toe, titels waren nutteloos geworden. In een paar minuten tijd. Kim vervolgde met luide stem, de mensen luisterden geboeid naar wat hij te zeggen had. Paarden reageerden onrustig, ze hinnikten en bokten in hun stallen. De sfeer werd uitgelaten, vreugdevol, maar toch ook melancholisch.
De speech van Kim galmde door de basis, en overal weerklonk gejuich. Dit was de droom van iedere Horsemaster: Strijdend ten ondergaan.
Kim liep naar buiten, de stallen waren hem momenteel te druk. Er was veel bedrijvigheid, nu de mensen beseften dat ze de basis snel zouden ontvluchten. Niemand zou blijven, alleen zij die zich onmiddellijk overgaven. En die zouden ze op hun paarden vastgebonden meenemen.
Naast de deuropening, die onlangs vernield werd door Iridal en haar drie paarden, stond Duo van Maxwell´s Church.
Relaxed stond hij met een knie gebogen, voet tegen de muur, de vlecht hing over zijn schouder naar beneden en wapperde mee met de wind.
´Ik hoop voor jou dat het je gaat lukken.´
Kim lachte, een warme welkome lach die Duo had gemist, ´en dat uit de mond van een Gundampiloot.´
Duo lachte mee, ´Heb je nog zo´n paard als Crimson Red?´
Kim dacht even na en knikte toen, ´North Star. Ze is een uitstekende merrie, de dochter van Crimson Red.´
Duo vermoedde dat Kim van zuid Koreaanse afkomst was, zijn ronde gezicht, zachte zwarte haardos en zachte stem. Het was in hun contreien onbeleefd om met harde stem te spreken. Wufei was ook zo. Hoe zou het trouwens met hem zijn. Maar om daaraan te denken, Duo kreeg er de tijd niet voor.
Duo was kalmer dan hij zelf durfde te denken, ´Ik denk dat ik haar wel kan berijden. Crimson Red duldde mij, dan moet North Star mij dus ook dulden.´
´Crimson Red duldde geen anderen behalve jij, ik en Iridal. Hij is bereidt om vooral voor Iridal tot de dood te rennen.´ Kim draaide zich om, ´het klinkt wat rustiger, kom mee, dan stel ik je voor aan North Star.´
Duo volgde gelaten, maar zijn hart sprong van vreugde. Hij zou een nakomeling van Crimson Red berijden!
Het dier bleek uitzonderlijk mooi, een witte vacht met zilveren glans, hemelsblauwe ogen en lange zilveren manen. Ze stond hoog op de benen en was iets dunner van bouw dan haar vader, Crimson Red. Maar desalniettemin, een dochter van Crimson.
In stilte begon Duo haar te borstelen zoals Iridal hem had geleerd, krabde het vuil uit de holtes van de hoeven en zadelde het dier, dat hem duldde, zorgvuldig en rustig. Onderwijl hoorde hij Kim tot hem spreken, en luisterde half. Het was heerlijk vertoeven in zijn herinneringen.
´North Star is een uitstekend spoorzoeker, ze kan haar familie vinden zelfs al zijn ze mijlen ver uit elkaar.´ vertelde Kim verder terwijl hij Duo zadel, hoofdstel en andere attributen gaf.
´Dan moeten we Iridal snel vinden. Denk je... ´
´dat ze blij zal zijn dat jij nog leeft?´ Kim knikte, ´van iedereen was Iridal het meest geschokt en verdrietig toen Maxwell´s Church vernietigd werd. Ze is het eigenlijk nooit meer te boven gekomen en vroeg na drie weken van rouw overplaatsing hiernaar toe aan. Wij vroegen het eveneens aan, omdat we haar niet in de steek wilden laten. En omdat het onze plicht is haar te volgen, waar ze ook heen gaat.´
´en hoe staat het met de paarden?´
´Ze moeten over drie dagen naar een nog nader te bepalen punt worden gebracht, waar ze worden afgemaakt als beesten. Eerder heeft men dit gedaan, in de jaren dertig van de 20ste eeuw. Toen hebben vier soldaten ruim vierhonderd paarden weten te redden door ze naar Canada te brengen.´
´Canada?´
´Dat heette toen nog zo. Tegenwoordig is het allemaal geannexeerd door OZ of Romafeller.´ ´Oh.´ North Star keek even achterom naar haar nieuwe ruiter, hinnikte goedkeurend en wachtte af wat hij zou doen.
´Zullen we dan maar gaan?´ Vroeg Duo Kim, welke knikte.
´Ik zal ze verzamelen. We gaan direct.´
---
Kruegel had de hele middag buiten gelopen, op zoek naar sporen van Iridal. Hij wist dat als hij North Star los liet dat zij hem zo snel als haar benen haar dragen konden naar Crimson Red zou brengen, maar hij wilde het zeker weten.
Ze kon tochtig zijn en een hengst uitzoeken om hem haar te laten dekken. Kruegel wist niet veel van paarden, maar wist wel dat een tochtige merrie voor problemen zorgde. Iedere hengst zou haar direct willen dekken.
Hoe langer hij erover nadacht, hoe meer hij sympathiseerde met de koloniën en de Gundampiloten. Het werd hoe langer hoe gekker. Maar de koloniën waren gebouwd om vrij te zijn temidden van de sterren. En Aarde bezette ze. Hij begreep hun bedoelingen. Eindelijk vond hij wat sporen, vaag, maar duidelijk. De tijd had al geprobeerd ze uit te wissen, maar zijn scherpe haviksogen zagen ze. De hoeven waren groter dan die van een gemiddeld paard, het waren overduidelijk Shires
En ook waarom zijn leidster, Luitenant Kolonel Iridal Solaris North ervoor gekozen had om de Gundampiloot in veiligheid te brengen.
Toen hij hoorde van het plan van Dermail, dat uitgevoerd zou worden, begreep hij dat ze moest hebben voorvoeld wat er zou gebeuren. Hij zou temidden van 100 paarden in een kuil gedreven worden, en worden afgemaakt op een beestachtige wijze, die men in de jaren dertig van de 20ste eeuw ook wilde toepassen.
Kruegel draaide zich om, alleen maar om te zien dat er een colonne auto´s naderde. Dermail wilde zijn paarden.
---
Als een hazewindhond rende hij terug naar de stallen, maar vond tot zijn grote opluchting alleen maar gezadelde paarden, ´Dermail komt eraan!´riep hij uit, sprong op de rug van zijn dier en stoof de stal uit.
De vele ruiters in de basis gehoorzaamden de stille oproep die met Kruegels houding werd uitgezonden.
Alsof een muur van vuur hen op de hielen zat, was dat het teken dat de ruiters hun voormalig thuis verlieten en de wijde vlakten op renden. Met nog eens 1797 paarden voor zich uitdrijvend lieten ze Dermail en zijn kornuiten ver achter zich. Ze haalden weliswaar de woede van Romafeller op de hals, maar daarmee konden ze leven, gezien het feit dat hun kameraden de paarden als minder dan hun ergste vijanden werden afgemaakt.