Chappie 5, jippie!
Disclaimer, jajaja, nu weten we het wel, ik bezit Gundam Wing dus duidelijk NIET. Maar goed, alles en iedereen die mijn lieflijk persoontje heeft verzonnen, behoort dus aan mijn lieflijk persoontje. For all the English lawyers outthere: I do not own Gundam Wing. Like many, I'd wish, but I don't. It belongs to those who created it and made it a complete succes!
On with da show!
---
Duo
---
Iridal liet Feline, Nicodemus en Crimson Red rennen alsof hun levens ervan afhingen.
Ineens was Crimson Red bokkig geworden en wilde zo snel mogelijk weg van waar ze nu waren. Trowa sukkelde langzamerhand in slaap, het ritmisch gehobbeld van de paarden werd vertrouwd en kalmerend.
Half slaperig keek hij om zich heen. De duisternis was ingevallen, en normaliter had hij nu met Quatre naar de sterren gekeken. Het was een somber aangezicht, melancholiek. Zou Quatre hem missen? Hij wist het wel zeker.
´we stoppen voor vandaag, de paarden zijn al veel verder dan een gewoon renpaard had kunnen komen.´ Iridal´s stem wekte hem uit zijn dromerigheid. Ze dreef de twee overige dieren naar een rotswand en steeg af. Toen hielp ze Trowa van de rug van het paard en liet hem op de grond zitten.
´Kan ik helpen?´ vroeg hij haar. Zachtjes duwde ze hem terug op de grond, en dat deed zeer aan zijn achterste. Ze moesten enkele uren gereden hebben en dat gehobbel deed zeer aan zijn achterste en benen.
´Nee, blijf maar zitten, je moet wel pijn hebben een bepaalde plaats.´ glimlachte ze zachtjes, ´Dat zal je vriendin wel leuk vinden. Of niet.´
De dieren waren moe en bezweet en ze zadelde ze snel en efficiënt af. Toen wreef ze de dieren droog met een paar doeken die ze had meegenomen. Ze kon het zich niet veroorloven om een spoor van stro achter te laten - stro werd normaliter gebruikt om de paarden te drogen.
Trowa keek toe, en nu snapte hij pas waarom Duo zo op Iridal gesteld was geraakt. Ze had iets over zich, iets ongrijpbaars, iets... vriendelijks.
---
Kim had geroepen, maar Duo kwam niet. Hij was gegaan zoals hij gekomen was: door de schaduwen. Toen gaf Kim zijn rijdier maar de sporen, want hij wist dat een Gundampiloot met plannen een gevaar was.
Duo had andere zaken te regelen. Hij was opgegaan in de schaduwen van de ondergaande zon, zoals hij ook was gekomen met de opkomende zon. Het had Duo´s hart in tweeën gescheurd dat hij moest vertrekken, maar het was noodzaak. De Gundam moest hier weg, als Dermail die zou vinden... Maar... Wat als Dermail onmiddellijk de ruiters zou achtervolgen? Dan hadden ze geen schijn van kans.
Op het borststuk van de Heavy Arms overdacht Duo de kansen van hem en de ruiters.
Ze hadden geen kans. Het was een wanhoopsdaad, wat Kim had voorgesteld.
Hij opende het luik dat hem toegang bood tot de cockpit en startte de Heavy Arms, ´Trowa zal hier niet blij mee zijn.´ glimlachte hij vervaarlijk en zocht het Alice systeem op.
Het Alice systeem leerde een piloot hoe de gundam te gebruiken, en aangezien Duo een andere Gundam vloog moest hij het hanteren.
De Gundam laten opstaan en voortbewegen was gelijk aan de Death Scythe, maar de Gundam laten aanvallen was een ander verhaal. Hij merkte al snel dat Trowa een behoorlijk sterkere piloot was dan hijzelf.
De linkerarm was zwaarder, wat zijn tol eiste van zijn eigen arm. Het Alice system liet hem zien wat te doen en hoe iets uit te voeren. Hij repeteerde het een paar keer voor zichzelf en kwam tot de conclusie dat het niet zo veel verschilde van de Deathscythe. Alleen zwaarder.
Dermail keek naar de lucht, vogels vlogen weg, in grote getale en alleen een donkere schaduw bleef achter. Verrast keken zijn mensen naar de lucht, niet begrijpend wat er gaande was.
Maar de ruiters grepen hun enige kans om te ontsnappen. Met donderend geraas viel de oranje-gele Gundam aan.
Hij richtte zijn vuur direct op de gebouwen en overviel Dermail´s escorte zodanig, dat ze niet achter de vluchtelingen aankonden. Duo was tevreden, maar vreesde tegelijkertijd ook Trowa´s woede.
Niemand behalve hij en Quatre mochten aan de Heavy Arms komen, laat staan vliegen. De eerste en de laatste keer dat Wufei dat deed omdat ze Trowa en de Heavy Arms moesten weghalen, kwam de arme Wufei dat te weten. En nu moest het weer gebeuren. Trowa raakte nu eenmaal in de problemen, dacht Duo bij zichzelf, maar ja, wie van ons niet?
Kim keek nog eenmaal om. Vanaf nu golden rangen noch standen. Kim was de aangewezen leider, en alleen met de zes sergeanten, naast Sanches die gewoonweg niet meer te vertrouwen was, konden ze nog ver komen. Kim liet North Star naast hem galopperen. Ze had de weg naar Iridal met Crimson Red, Feline en Nicodemus gevonden. Ze had de weg naar de vrijheid gevonden.
---
Zo snel als de Gundam was verschenen, verdween deze ook weer. En Dermail was woedend, ´Vind hen!´ riep hij almaar. Zijn kleindochter Dorothy glimlachte droef, ´Ze staan dus onder bescherming van de Gundampiloten. Maar dit keer geen Sanc Kingdom dat ze kan redden.´
Ze keek naar haar grootvader, groothertog van Frankrijk, ´Laat een bevel uitgaan, dat éénieder die hen kan vangen of arresteren, een beloning van 1000 dollar krijgt!´ Dorothy wist donders goed dat Dermail het nooit zou uitkeren. Maar ze moedigde de soldaten wel aan.
---
De rebellie van de Lothlorien basis bleef niet onopgemerkt. Al snel verscheen het overal op het nieuws in alle landen en allerlei talen.
---
´Maar wie bestuurde de Gundam dan?´ Quatre keek verwonderd naar het nieuws, en hoorde het verbazingwekkende feit aan dat niet alleen de Lothlorien basis rebelleerde, maar ook de Rivendel basis en de Demsterwold basis. Drie basis waar paarden en tradities centraal stonden. Volgens de berekeningen marcheerden ze naar het vroegere Canada. Historici meldden van een rebellie eind jaren 30 van de 20ste eeuw. Maar geen enkele Romafeller soldaat kon begrijpen dat dit gebeurde. Iedere Treize Faction soldaat wel. De leiders van de Treize Factiën - aanhangers van de onlangs afgezette Treize Kushrenada - roemden het besluit van de bases, maar geen van hen wist wie het werkelijk begonnen was. Zij waren al ver weg.
´Zou Trowa veilig zijn?´ Quatre trok zijn knieën op tot zijn borst, ´Is hij wel veilig?´
´Trowa is een grote jongen, hij red zich wel.´ Wufei glimlachte vriendelijk, ´Dat weet je toch?´
Quatre glimlachte en merkte niet dat Hiro was opgestaan om de voordeur te openen.
´Duo.´ Hiro was altijd koel en kalm in zijn woorden en houding.
Duo zei hem vaak dat hij vrolijker moest zijn en meer open. Hij vorderde langzaam.
Duo walste meteen de huiskamer in, ´Ik heb nieuws, over Trowa, de Lothlorien basis en de Heavy Arms.´
´Het is op het nieuws.´
´Nee, niet dat Wufei, Iridal heeft hem meegenomen, volgens hun sporenzoeker Kruegel gaan ze richting het vroegere Canada. Daar zal Sally op hen wachtten. Ik heb de vluchtelingen een behoorlijke aftocht gegeven.´
´Laat Trowa daar maar niet achter komen.´ glimlachte Wufei en wreef zijn kaak, hij herinnerde zich die kaakslag nog wel en Trowa´s furie.
Quatre glimlachte, ´Hoop gloort aan de horizon.´ Hij wist dat hij een van de weinigen was die altijd hoop hield, maar hij hield nimmer iets van deze hoop voor zichzelf.
Duo keek naar de herhaling van het nieuws. Er was niet zoveel nieuws op tv sinds de afzetting van Treize. De rebellie die erop volgde was groots, maar geen van de rebellen had dit kunnen bedenken.
´Wufei, waarschuw Sally, ze moet de Paardenmeesters toelaten, zeker als Iridal zich onder hen bevind.´
Wufei knikte, ´heb ik al gedaan, ze weet dat ze naar Iridal moet uitkijken. En ik heb zo´n vermoeden dat deze Iridal nogal een strijd kan leveren.´
Duo glimlachte, ´heb je ooit vijftig paarden die als een stoomtrein door een muur van mensen heen braken? Of een massieve muur van paarden gezien die een nog grotere groep mensen stopten? Ik wel, en geloof me, als zij aan onze kant staat, wat ik ook denk, dan krijgt Romafeller het nog zwaar met ze.´
---
Iridal had de nacht gewaakt, Trowa was in een diepe slaap gevallen. Ze redeneerde dat het een nawee van de koorts was. Hoewel zijn been nog steeds licht ontstoken was, had ze hem die avond heet water met citroen en suiker gegeven. Met veel gekke bekken had hij het opgedronken.
Trowa vond het ronduit smerig en beloofde zichzelf dat hij dat marteldrank nooit aan anderen zou geven of zelf zou gebruiken. Iridal had geglimlacht en hem aangemoedigd het te drinken.
Crimson Red graasde even verderop, nog steeds gezadeld. Feline en Nicodemus waren gepikeerd, maar Crimson Red nam alles. Zonder hoofdstel graasde hij tevreden en liep al grazend op Iridal af.
´Hey, waarom moet je altijd het gras onder mijn achterste hebben.´ snoof ze geïrriteerd, ´jij oude etterbak.´
Hij tapte met zijn hoef tegen haar achterste en duwde haar weg met zijn neus. Toen vrat hij tevreden al het gras op, daar waar zij had gezeten.
´Jij...´ Plagerig hief ze haar vuist, maar hij schonk er geen aandacht aan. Ondertussen was Trowa wakker geworden.
´Goed geslapen, slaapkop?´ glimlachte ze plagerig, ´wil je koffie?´ Ze schonk hem gewoon in, er was niets anders.
´Je kan geen koffie maken.´ bromde hij toen hij de hete drank opdronk, ´Nog erger dan wat ik maak.´
´Je hebt een mooie stem, warm en vol, volgens mij ben je van Latijns Amerikaanse afkomst.´ ze knipoogde, ´Maar ik val er niet voor.´
Hij wist niet of hij gelukkig moest zijn of moest janken.
Die ochtend reden ze weer vroeg weg van hun overnachtingsplek. Feline was wat vriendelijker naar Trowa, ze stond hem tenminste toe op haar rug en droeg hem naar waar Iridal en Crimson Red wilden.
Trowa merkte dat het kouder werd naar mate ze noordelijker gingen. De drie paarden waren verre van uitgeput, maar niet zo snel als Trowa had gehoopt.
Toch vond hij het vreemd dat niemand achter hen aankwam, en dat niemand hen stopte. Trowa keek om zich heen en toen naar Iridal.
Ze dreef haar paarden voort om de afstand zo groot te maken als mogelijk was.
Half staand in de stijgbeugels bleef ze doorrijden; de drie paarden waren niet moe te krijgen en reden voort alsof een muur van vuur hen op hielen zat.
Trowa probeerde haar te imiteren, maar het werd na een tijdje vermoeiend voor zijn benen. Toch leek het alsof iemand hen achterna zat... En toen klonk het hoorgeschal.
---
Kim had de paarden die dag en nacht tot het uiterste gedreven en het uiterste gevergd van de ruiters.
---
Een kleine 1800 paarden galoppeerden over de velden, en er zouden nog tenminste twee leeggelopen bases bijkomen met nog eens respectievelijk 2000 en 1500 paarden.
Dat betekende 500 en 375 ruiters extra.
En het was al moeilijk om dit zooitje van 450 ruiters in toom te houden.
---
Ze hadden alles gepakt wat ze nodig hadden, maar zelfs zo´n uittocht als deze bracht de nodige spanningen met zich mee. Naast hem galoppeerde een nog altijd onvermoeibare North Star, ze zocht haar familie. Het witte dier was echt de dochter van Crimson Red.
Hoewel langzamer dan de renpaarden, was ze onuitputtelijk. En Kim zag aan haar houding dat ze haar vader bijna had gevonden. Haar hoofd fier in de lucht, haar manen wapperend in de wind en de verlangende blik in haar ogen, de hunkering naar familie en vrienden. Als ze maar over de heuvel kwamen...
Kim gaf Kruegel het bevel de hoorn te blazen en zo hun aankomst aan te kondigen bij Iridal en haar bevrijde gevangene.
Het geschal was oorverdovend en de paarden reageerden erop. Ze renden nog feller en sneller dan ze al deden.
De zeshonderd ruiters dreven ze met moeite voort, ze wilden hun eigen weg.
Vooral de mustangs.
Gedreven door hoorngeschal renden ze maar voort, naar daar waar de Lothlorien Horsemasters hen wilden hebben. En niemand wist precies waarheen. Ze dreven de paarden over de heuvel, en North Star stormde naar beneden, haar paardenfamilie was daar!
Feline was niet te houden toen ze haar zuster hoorde hinniken, Trowa kon haar met moeite in toom houden. Iridal greep de teugels en kneep in haar bovenlip, ten teken dat ze moest gehoorzamen. Maar ze reageerde niet en wierp Trowa af om vervolgens Crimson Red aan te vallen en naar haar zuster te rennen terwijl Trowa nog met zijn voet in de stijgbeugel zat. Iridal kon voor een paar seconden niets anders doen dan toekijken naar de brute kracht van Feline.
Toen liet ze Nicodemus los en gaf Crimson Red de sporen. Als een razende storm rende hij achter Feline met Trowa aan en Iridal greep de teugels van Feline nogmaals. Toen zag ze pas wie eraan kwamen. Kim gaf Kruegel het handsignaal dat hij de paarden naar een rustplek moest brengen, weg van hen.
Iridal steeg af en rende naar Trowa, voor Feline er opnieuw met hem vandoor kon gaan. Ze haalde zijn voet uit de stijgbeugel en keek naar hem. Hij was bewusteloos geraakt door het voorval; ze tikte hem op zijn wangen tot hij weer wat kleur had en wakker werd.
´Gaat het een beetje?´ Ze nam Trowa in haar armen en knuffelde hem, ´Dat zullen behoorlijke blauwe plekken worden.´
Hij keek suffig om zich heen, een straaltje warm bloed liep langs zijn nek de sweater in. North Star en Feline speelden ondertussen vrolijk met elkaar als twee vrouwen die elkaar in jaren niet gezien hadden.
´Slim plan Kim, om North Star voor dit te gebruiken.´ mopperde ze, ´heb je verband, hij bloedt.´
Kim stond op en doorzocht de zadeltas van Sandslash naar verband en ontsmettingsmiddel. Met wat verbandwatten gedrenkt in het stinkende middel in verband om zijn hoofd werd Trowa helemaal wakker, Iridal maakte thee en eten voor hem klaar en Kim vertelde hen wat er was gebeurd.
Trowa had moeite om zichzelf kalm te houden en te vragen of Duo iets had losgelaten over Quatre. Hij hield zich in om hun beider veiligheid. Hij noemde Duo´s naam niet eens op. Hij luisterde slechts.
´Dus Duo is in orde?´ Nu ze het levend bewijs had begon ze te huilen van opluchting.
Ze praatten verder over van alles en nog wat en ondertussen maakten de ruiters kampvuren voor elkaar. Warm en knus en veilig voor roofdieren. Het enige roofdier dat hen kon bedreigen was de militaire macht van de Romafeller Foundation.
´Vanavond ontmoeten we de andere ruiters van de Rivendel basis en de Demsterwold Basis. Daarna zullen we met tenminste 3500 paarden en 1325 ruiters verder moeten trekken. De enige vraag is, wat doen we uiteindelijk met de paarden?´ Iridal en Kim keken elkaar aan, zoekend naar een antwoord, tot Kruegel hen stoorde, ´als ik even mag, Luitenant Kolonel Legolas en Arwen zijn hier.´
Iridal knikte, ´Goed, laat hen maar komen, Kruegel, wil je onze nieuwe vriend ergens anders onderbrengen? Ze hoeven dit niet te weten. Er heerst op dat front totale geheimhouding. Op straffe des uitstoting.´ Trowa keek haar aan, straffe des uitstoting was een gevaarlijke straf. Een huurling was dan volledig op zichzelf aangewezen en had niet meer de bescherming van een groep. Dood zou snel volgen, tenzij hij of zij zich bijzonder goed kon redden. Maar dat kwam niet vaak voor.
Kruegel glimlachte naar Trowa, die op de rug van Feniks zat. Het dier was kalm, sloom en rustig, maar was als een ware feniks. Als men dacht: die doet niets meer, spurtte hij er als een haas vandoor. Feniks was een prijzenswaardig paard, vele malen gewond geraakt, maar altijd had hij zijn ruiter David Kruegel gered.
Kruegel praatte honderduit tegen Trowa, die het gelaten aanhoorde. Maar Trowa´s gedachtegang draaide op volle toeren. Als Duo hen had gewaarschuwd, had hij wel degelijk banden met OZ soldaten, of voormalig OZ soldaten.
Maar hoe het ook zij, hij zou tot het bittere eind vechten.
Maar tegen wie?
Dit was te verwarrend, wel vijand, geen vijand, wel, niet wel niet, wat was het! Hak die knoop door!
Voor Trowa maakte het weinig uit, als de vijand eenmaal duidelijk was, zou hij aanvallen om de vijand te stoppen.
´het zal lastig worden, vriend, om hen in toom te houden.´ het duurde Iridal te lang voor het kamp was opgebroken.
En het gesprek met de twee leiders van Basis Demsterwold en Rivendel had haar ook geen goed gedaan.
´Ze wilden een onafhankelijke partij worden, om een eigen macht te vormen. Dat werkt niet,´ lichtte Kim Trowa in, ´áls we een front willen vormen, zullen we wellicht samenwerking moeten zoeken met het verzet. En Kruegel heeft een tot nog toe verborgen contact met een zusje in het verzet. Ze voorzagen elkaar altijd van informatie, zodat ze elkaar altijd ontliepen. Als we nog thuis waren, was Kruegel hier behoorlijk voor gestraft. Nu is hij naast mij en jou de vertrouweling van Iridal. O ja, Sanches is overgelopen naar het kamp van Demsterwold. Lothlorien, waar wij twee nu toe behoren, gaat naar het noorden, ver weg van hen. Wellicht dat Demsterwold nog bijdraait, maar zij staan nu alleen. Of wat er van over is, want meer dan de helft liep vannacht over naar Lothlorien. Alsof Iridal daar blij mee moet zijn.´
Hij glimlachte, ´Ze werd al ongewild Luitenant Kolonel en nu is ze het helemaal zat. Ze heeft het leiderschap aan mij en Kruegel overgedragen, en aan Legolas.´
Trowa keek naar hem, Iridal die zomaar het leiderschap op gaf om... Om wat?
´Goedemorgen.´ Trowa zag haar naderen, Feniks die vrolijk hinnikte en speels bokte en Crimson Red die hinnikte als antwoord.
Ze zag er goed uit, ´Goedemorgen.´ Trowa glimlachte terug, warm en open en het maakte Iridal blij.
´Jullie zien er goed uit vandaag, allemaal, Kim, Vriend, willen jullie bij mij blijven vandaag?´ Kim en Trowa knikten, ´Wij blijven bij je vandaag.´
Iridal had besloten haar eigen groep te leiden, en Legolas, die haar plan deelde, zou met haar meegaan en zijn troep leiden. Tegelijkertijd leidden ze ook de overgelopen groep. De laatste 500 die niet mee wilden met hen gingen met Arwen mee. En dat zou niet veel goeds voorspellen. Arwen was nogal opvliegend en heetgebakerd. Ze kon veel vernielen. En met Sanches bij haar, dat was helemaal olie op het vuur gooien. Trowa was meer dan blij dat die vent weg was. Voorgoed. Hoopte hij althans.
Toen gaf Iridal Crimson Red de sporen, en het reusachtige dier stormde naar voren. Kruegel blies de hoorn, de dieren op de vlakte - zonder ruiter - verzamelden zich op de tonen van de hoorn en stormden als een zee van warme paardenlijven achter de leider aan. Trowa reed naast Iridal op Feline, het dier dat hem meer en meer mocht. Aan haar andere zijde reed Kim met Sandslash en daarachter reed Kruegel met Feniks.
---
Hoog boven hen fotografeerden de spionagesatellieten van de Romafeller Foundation de bewegingen van de Horsemasters. Ze gingen noordwaarts.
De foto's die werden bekeken door de soldaten van de Romafeller zagen niets anders dan een zee van paarden. Dit zou problemen gaan geven. En er naderden nog twee van zulke groepen...
Hertog Dermail bekeek ze stuk voor stuk. Iridal had sinds de vernietiging van Maxwell's Church voor de nodige problematiek gezorgd – het pleiten voor de kolonisten en de kolonien, vrede, veiligheid en totale ontwapening van OZ, Alliance en Romafeller – het had niets uitgehaald. De oude man legde de foto's weg. Nu was ze echt te ver gegaan.
---
zo... dit was het dan voor nu.. Reviewtje iemand? mag altijd , hoe meer hoe liever... PS: Lieve Omnicat: ik zal niet meer zo stom doen met verhalen wissen en terugplaatsen... mopperdemopper, wat een klunzenbijter was SWD die ene avond.