Hey there! Silver Winged Dragon is terug! En beter dan ooit.
Disclaimer: jep, de gebruikelijke blablabla. Ik bezit dus enkel de personages die ik heb verzonnen.
Pairings, nee, violence, later een beetje.
Geschikt voor jongeren onder de 16, ja.
Zo, weg met de gebruikelijke blablabla! Hier komt ie dan!
---
Silence before the storm
---
Wufei geloofde zijn oren niet toen Sally hem het nieuws vertelde, ´Drie volledige bases rebelleren tegen de Romafeller Foundation? En Trowa zit er midden in? Dan heeft Duo dus toch de waarheid gesproken...´
´heb je dan aan hem getwijfeld?´ vroeg Hiro lichtelijk gepikeerd.
Hij haalde zijn schouders op, ´Ik wachtte af, en dan denk ik werkelijk alles.´
Hiro knikte, maar dat stemde hem nog niet goed.
Quatre glimlachte weer toen een enorme truck met piepende remmen voor het huis op de oprijlaan stopte, ´als je het over de duvel hebt, hoor je z´n kettingen rammelen.´
Een grote truck met manshoge banden stopte voor het huis, Duo stapte uit en sloeg de deur met een klap dicht. Hij kon er maar net bijkomen. En toen liep hij naar het huis, met een gezicht als een grafzerk.
Quatre rende hem tegemoet en omhelsde hem alsof hij hem al jaren niet meer had gezien, ´Hoe is het met je, hoe is het met Trowa, hoe is het...´
Duo hoorde de vragen niet eens, keek naar Sally die nog in de deuropening stond, ´Je krijgt aardig wat mensen erbij, ongeveer 1375. Wees voorzichtig met Iridal. Ze is... Een vriendin van me.´
´Als dat alles is dat zo schokkend moet wezen, weet ik het ook niet meer. Hadden jullie dan geen twijfels over mij?´ Sally glimlachte, ´als zij jou vriendin is, is ze ook mijn vriendin.´
Duo keek haar verrast aan, ´Hoe bedoel je?´ Dit was niet de reactie die hij had verwacht.
´Romafeller, Alliance of OZ, het maakt niets uit, we hoorden eens tot dezelfde organisatie.´
Ze was melancholiek en bedroefd, ´Nu stellen ze mij aan als leider, nou, geen denken aan. Het was mijn eigen plan om jou in veiligheid te brengen en daarmee heb ik mijn functie als leider opgegeven. Het was onder andere Kim´s plan om de basis te verlaten en het verzet te zoeken.´
Kim onderbrak haar, ´Het was mijn plan om dat te doen, de Lothlorien basis liep meteen leeg. Rivendel en Demsterwold volgden.´
Ze knikte, ´maar zij volgden jou, niet mij.´
´Daar moet ik je gelijk in geven, en ik zal hen leiden.´
Iridal glimlachte, ´Maar voorlopig, vrienden, gaan we eerst maar eens onze eigen plek in deze wereld zoeken. Eens is er vrede, en dan gaan we met z´n allen feestvieren!´ Ze lachte luid en vrolijk, net als Trowa had gedaan.
Kim gniffelde, ´dus u bent nu bijrijder.´
Ze knikte, ´Ik wil hierbuiten staan, zodat ik Vriend hier kan beschermen. Velen zullen hem niet mogen, en mij ook niet, omdat ik bewijsmateriaal heb vernietigd en verdoezeld.´
´Dan staan jullie beiden onder mijn bescherming,´ sprak Kim luid, ´En laat niemand aan die verordening tornen.´
Het was doodstil, voor zover het in een luidruchtig kamp doodstil kon zijn.
Toen gaf Kruegel op bevel van Kim het bevel om op te stijgen en uit te rijden.
De laatste ruiters van de Demsterwold basis bleven alleen achter. Zij zouden een eigen verzetshaard vormen, maar iedereen wist al dat het niets zou uithalen. De Lothlorien basis en de Rivendel basis zouden naar het noorden gaan, vooral omdat Vriend kleine aanwijzingen gaf dat daar het verzet was.
Vriend - zoals ze Trowa noemden aangezien ze zijn naam niet kenden - reed naast Iridal, die enkel de paarden onder controle hield en de makkelijkste wegen uitkoos. Beiden leidden hen naar het noorden, waar men steeds meer vermoedde dat het verzet zich ophield.
Dit keer reed hij op de rug van North Star, het donkerbruine paard - dochter van Crimson Red. Trowa was blij, ze was een stuk tammer en sneller dan de bokkige Feline, die vrij reed in de kudde.
Maar met hun trek naar het noorden kwam een vraag opspelen: Met hun aankomst bij het verzet, zouden ze hun locatie prijsgeven. Hoe dat te voorkomen?
---
De avond ervoor...
'Kruegel.' Kim's stem was luider dan anders. Kruegel reageerde meteen, het was hem nu eenmaal aangeleerd. En Kruegel en Kim mochten elkaar ondanks het verschil in rang erg graag. Ze werden Brothers genoemd, omdat ze vrijwel altijd samen waren.
'Ja, Kim?' Kruegel salueerde enkel nog uit respect.
'verzamel alle sergeants en hogeren in rang. Ik wil ze spreken. Nu, stuur desnoods enkele scouts om hen hierheen te halen. Rapporteer de namen van hen die niet willen komen. Het is belangrijk.' Kim keek uit over de grasvlakte, die langzamerhand veranderde in een veld vol bloed nu de zon onderging achter de bergen verderop. Het zou niet lang meer duren voor er sterrenlicht zou zijn, het geliefde licht van Iridal.
Kruegel rende het kamp uit en sprong op de rug van Feniks, die geirriteerd hinnikte, maar luisterde naar zijn meester. 'Korporaal, stuur scouts naar alle sergeants en hogeren in rang van de andere kampen. Zoveel als er kampen zijn. Ze moeten allen komen, of hun namen worden gerapporteerd.' Gaf hij door en nam het westgedeelte van het kamp. Hij gaf Feniks de sporen en deze rende weg, zich afvragend waarom zijn meester zo is.
Niet lang daarna kwamen zes verschillende sergeants op de oproep af, de scouts nog bij hen. Sommigen wilden niet komen. Het maakte veel uit of ze wel of niet kwamen. Want het was Iridal d'r tactiek om hen te helpen die haar ook hielpen. Zo niet, liet zij ze barsten.
In stilte ontving Kim hen. Ze salueerden uit respect, omdat hij tot de leidster van deze rebellie hoorde. Iridal was nog immer iemand om rekening mee te houden.
'Goedenavond, heren. Ik wil dit kort maar krachtig houden.' Ze gingen zitten rond een kampvuur dat vrolijk knetterde, 'we zijn hier door de rebellie tegen Dermail. Niemand wil zien dat de paarden worden afgemaakt en niemand wil meemaken dat ze worden afgemaakt. We zijn momenteel onderweg naar het Noord Chinese Verzet dat zich vreemd genoeg schuil houdt in Canada. Wie gaat mee, wie niet?'
Een oudere man keek hem aan, 'wat betekent dit voor ons?'
'Iets wat de Horsemasters altijd hopen, sterven in de strijd, of sterven als een oude man of vrouw. Wat kiest u, is eigenlijk een betere vraag. Sterven in een wellicht zinloze strijd, of leven en ieder een eigen weg gaan met de paarden die men bezit? Kies.'
Dezelfde oudere man glimlachte, 'Ik kies ervoor met mijn paarden te sterven. Als zij sterven. Zo niet, mogen zij van mij vrij deze grasvlakten begrazen. Laat de dieren die eens zijn uitgeroeid weer terugkomen. Laat het leven weer vorm aannemen en geef ons weer adem om te leven.'
Een ander nam het woord, 'Ik heb velen verloren, en zo ook mijn mensen. Vrienden, familie, kennissen. Hier op Aarde als in de Kolonien. En we kennen allen het verhaal van Iridal, met de kleine Duo Maxwell. Ik was nog haar commandant toen hij stierf. Of leefde. Zoals men nu denkt. Ik heb haar hart gezien, aan stukken gescheurd door dat ene bevel dat ik moest geven van mijn meerderen. Nee. Ik eis wraak voor wat ons allen is overkomen.'
'Ga naar het noorden, ga naar dat verzet.' Sprak de derde rustig, 'en strijd tot de laatste man!'
De discussie werd langzaam overgenomen, en Kim hoorde hen spreken, hun meningen, hopen en wensen. Het doel was hen duidelijk. Door de oorlog zelf hadden velen familie en vrienden verloren en leven was nutteloos geworden zonder hen. Door een laatste veldslag konden ze wellicht het tij keren en mensen aan hun verstand brengen dat oorlog niet zo leuk was als het leek. Dermail zou - dat wisten ze - er veel publiciteit aan geven. Er waren nog 1125 ruiters en 4300 paarden over. Een klein aantal zou het einde van de reis niet halen. Iridal schatte dat een kleine 4290 paarden de reis wel zou halen.
---
Iridal glimlacht toen ze het nieuws van Kim hoorde. 'Jij!' riep ze op haar gebruikelijk verraste toontje, 'Oh, als ik dat had geweten, dan snap ik dus nu ook waarom er zoveel mee zijn gegaan!'
Kim bloosde en verborg zijn gezicht onder zijn hand, 'Het spijt me, maar ik vond dat het moest. Trouwens, u heeft toch al het gezag uit handen gegeven.'
Sally trof haar voorbereidingen maar bleef bij de jongens om hen de laatste nieuwtjes te vertellen en roddels over hoge piefen te delen. Quatre lachte weer en voelde dat ook Trowa tevreden was.
Quatre was altijd van slag af als Trowa weer op missie ging.
Maar nu leek Duo juist van slag af te zijn.
´Iridal was een zeer goede vriendin... Maar waarom moeten al mijn vrienden sterven?´ murmelde hij bij zichzelf, ´waarom toch?´
Hiro sloeg z´n armen om de middel van z´n vriend, ´We zullen haar allemaal welkom heten, zelfs Wufei.´
Duo gniffelde, ´Ja, tuurlijk, en hij gaat dansen met Treize.´
´Dat zie ik hem nog niet doen.´ antwoordde Hiro en drukte een kus in z´n nek, ´Ik miste alles aan je, je lichaam, je persoontje, je geur... Zelfs die vlecht van je...´
Weer kuste Hiro z´n nek en likte z´n weg naar Duo´s oor om eraan te sabbelen, ´kom bij me liggen...´
Duo greep Hiro´s hoofd, hij wilde van geen wijken weten en liet zich kussen en likken door zijn vriend. Hiro´s handen gleden over zijn sweater naar de riem, die hij lospeuterde en het shirt uit z´n broek trok.
Duo gniffelde, ´jij weet me altijd weer op te vrolijken,´ en met z´n ogen dicht stond hij Hiro toe hem te strelen.
Voor iemand die een harde persoonlijkheid had, was Hiro met z´n handen en lippen verbazingwekkend zacht en teder.
Zijn handen gleden onder z´n shirt en streelden de stevige buik en borstkas. ´Je ribben zijn voelbaar...´ Duo vond het niet echt romantisch klinken, maar hij had wel gelijk.
Hij had al een paar dagen niet meer gegeten van spanningen en zorgen.
Maar dat wilde niet zeggen dat Duo het spelletje afbrak. Een kreetje ontsnapte zijn lippen toen Hiro zijn hand in Duo´s broek liet glijden en zijn harde penis voelde.
Hij omklemde deze stevig en schoof z´n hand heen en weer. Hiro klemde Duo´s lichaam met zijn nog vrije arm tegen zich aan toen hij hem aftrok.
Hiro glimlachte en keek naar Duo, die hijgde in zijn greep van lust en verlangen en met een gedempte kreet klaarkwam.
Toen zakte Duo ineen, en Hiro viel mee.
Te moe om te staan, beoordeelde Hiro en liet hem tegen zijn eigen lichaam liggen. Hij suste hem, en wiegde hem tot hij uiteindelijk in slaap viel.
In Frankrijk, waar Dermail zetelde, liep het personeel onrustig heen en weer. 'Waar is Relena!'
De jonge koningin liet niets van zich horen. Het was haar een genoegen hem te teisteren. Zelfs als ze hem botweg weigerde te spreken. Maar ja, eens moest ze dat doen.
Met haar gebruikelijk o zo vriendelijk gezicht liep ze haar kamer uit, begeleid door Dorothy, die honderd uit babbelde over de laatste nieuwtjes, en Hiro. Hij is homo, jij idioot. Weet je dat nou nog niet? dacht ze blij, Jammer voor mij, maar goed voor jou. Ze liet Dorothy in haar waan. Eens zou ze eruit komen. En dat zou een genot zijn voor Relena.
In de raadszaal wachtte onder ander Markies Weyridge op haar. Hij glimlachte zachtjes. Tubarov, een grote gewelddadige idioot, zat tegenover hem met zijn gebruikelijke vriendelijk gezicht. (lees zuurpruim). Van binnen glimlachte ze. Dit zou haar gevangenschap goed doen! Ze ging zitten en opende de vergadering – een vergadering bijeen geroepen door Hertog Dermail.
Dermail had woedend geroepen dat die verdomde veestapel uitgedund moest worden. Maar Relena zag wat er werkelijk gebeurde. De veestapel, zoals Dermail het noemde, ging regelrecht naar het verzet en zou van daaruit nog één veldslag leveren om het verzet veilig te stellen. En dat vreesde Dermail, maar nog meer vreesde hij Luitenant Kolonel Iridal North Solaris. Zij was er een van de oude stempel, van veldslagen en man tot man gevechten. Als zij die hele groep rebellen, en wat er nu zat, kon mobiliseren tot een strijdmacht, was Romafeller nergens meer.
´Nee! Geen enkele Mobile Doll zal daartegen worden ingezet!´ sprak ze kalm, ´Geen enkele.´ Geschokt keken alle aanwezigen haar kant uit. Markies Weyridge glimlachte ongemerkt. Als koningin van de wereld, zoals Dermail haar had gedoopt, had ze het laatste woord over wat er zou gebeuren met de rebellen.
Hiermee kon ze Hiro een kans geven. Hij mocht dan niet op vrouwen vallen, maar ze zag hem wel als haar vriend. En als ze hem kon helpen, dan deed ze dat.
Dermail keek haar met open mond aan, geschokt als hij was vergat hij z´n mond te sluiten. Dorothy stond op, ´maar vrouwe Relena, deze rebellen zijn gevaarlijk, ze kunnen uw heerschappij ondermijnen.´
Dorothy stuitte op een woedende blik van Relena, ´Hoe durf je! Als jullie deze oorlog niet waren gestart, was dit niet nodig geweest. Ik geloof dat het zichzelf oplost. En als jullie er troepen heen sturen, dan stuur je er mensen heen.´ En nu, nu zullen we zien wie er werkelijk van deze oorlog houdt. dacht ze bij zichzelf, en dat zal Dermail zijn, die ervan houdt.
Nog geen half uur later kreeg ze gelijk. Hij stuurde 6000 man om de rebellen in de kiem te smoren...
---
Trowa kende het verzet behoorlijk genoeg, ´Kreugel, kun je ons aankondigen?´
Kruegel keek hem aan, ´Natuurlijk.´ Hij blies de hoorn, tegelijkertijd gaf Kim het bevel de kudde te stoppen.
Toen gaf Trowa North Star het bevel om naar voren te lopen en een groot risico te nemen. Hij wist dat praktisch het gehele verzet dat daar in de bossen voor hem aanwezig was, nu in de frontlinie lag, klaar om hen aan te vallen. En ook het feit dat er nog mensen in het verzet waren die hem liever dood dan levend zagen.
Met luide stem sprak hij, zijn stem galmde over vlakte:
´Ik ben Trowa Barton, piloot van de Gundam Heavy Arms, rebel van L3.´
Het was stil, iedereen hield z´n adem in. Wat zou er gaan gebeuren?
Een man kwam uit de bossen tevoorschijn, gekleed in groene camouflagekledij, hij ging volledig op in het groen-bruine woud achter hem. De man was ongewapend. Een risico op zich. Hij was niet echt groot, maar dat zou komen door de afstand tussen hen.
Met een luide warme stem die over de vlakte galmde antwoordde hij: ´Ik ben afgezant van Sally Po, voormalig Alliance Majoor, rebel van Aarde. Welkom.´
---
´Dus ze komen achter ons aan?´ Kim was er nauwelijks van onder de indruk, net als Iridal en Kruegel.
´Wat gaan jullie eraan doen?´ vroeg Trowa hen nieuwsgierig. ´zo te horen zijn het slechts 6000 man. Met onze kleine aantal van 1125 maken we weinig kans om te overleven, maar dat is ons ook geleerd.´
Iridal strekte haar armen en benen, ´als je mij een beetje kent, weet je dat ik dol ben op oude veldslagen. Man tegen man. Bloed zweet en tranen. En trouwens: zonder paarden maakt Dermail weinig kans. Dat betekent dat hij 2250 man tegenover zich heeft. En het verzet dat zich elders kan vestigen.´
´Jullie hebben ons prijsgegeven.´ bromde de afgezant van Sally ongerust om deze ontwikkelingen. Als waarnemend leider had hij haar taak overgenomen voor zolang ze weg was. En dit stemde hem niet gunstig.
´Nee, we wisten al weken dat jullie hier zaten, maar onder het mom van een missie voorbereiden, deden we niets.´ glimlachte Kruegel tevreden, ´Nu kunnen jullie met alle gemak jezelf verplaatsen naar elders en ons laten vechten.´
´Dus dat was de hele opzet. Jullie redden niet alleen de paarden, maar ook ons en jezelf.´
Geen van hen had echt begrepen wat hun plan was, naast het verzet prijsgeven. ´Dus... Jullie wisten het...´ de man leek ontstelt, ´Dan gaan we, zo ver weg als we maar kunnen. Morgen treffen we de voorbereidingen.´ Kruegel knikte, ´ik zal het doorgeven aan Iridal.´
Trowa zat op een boomstronk, op z´n hurken, en keek naar Iridal die Crimson Red tot in de puntjes verzorgde.
´Hij weet wat eraan komt, niet waar?´ Iridal knikte, ze was te stil voor haar doen.
´Gaat hij ook sterven?´
´Dat weet ik niet,´antwoordde ze na een tijdje, ´hij kan het overleven. Maar Dermail kennende, dood hij iedereen, ook de paarden.´ ZE krabde de hoeven uit en poetste Crimson Red op, tot hij glom als een edelsteen in een ring.
´Hij is een goede vriend.´stelde Trowa vast, ´Wees trots op hem.´
Ze knikte, ´Meer dan trots.´ Glimlachend nam ze afscheid, ´volgens Kruegel kunnen we morgen de eerste aanval verwachten. De paarden zijn moe, laat hen maar komen. Dan slaan wij de eerste golven af.´
´Een gundam zou je wel kunnen helpen.´ glimlachte Trowa mismoedig.
Iridal schudde haar hoofd, ´Nee. Wij vechten alleen. Geen MS, of MD, geen Gundams. Wij zijn wie we zijn, strijders van de oude orde, wij sterven als krijgers van de oude orde.´ Ze verhief haar stem, iedereen luisterde, ´Morgen treedt de Dood binnen in dit kamp. Wij slaan hem terug, als hij ons wilt, moet hij ervoor vechten!´
De rede was kort, maar krachtig en vol trots en overtuiging van hun overwinning juichten de ruiters. Nu pas leek het kamp in actie te komen. Zwaarden werden geslepen, tuigage en zadels opgepoetst, kleding en laarzen hersteld en gepoetst, dieren verzorgd en opgeknapt. De mensen van het verzet hadden weinig middelen om hun goederen en mensen snel te verplaatsen, en de paarden waren een beter alternatief dan de goederen achterlaten en nog slomer zijn dan ze al waren. De paarden werden onder hen verdeeld, met tuigage, zadels en kleding. Het zou niemand verbazen als er maar 1125 mensen uitreden. Misschien minder, aangezien sommigen terug wilden naar hun families. Uiteindelijk zou Kim maar 1100 mensen overhouden, bereidt te sterven voor een doel dat ze allang niet meer begrepen: Vrede.
Die avond inspecteerde Iridal met Kim de troepen. Weinig was er over, maar de slagorde was niet aangetast. Het verzet had een nieuw zwaard voor Iridal gesmeed, als teken van respect voor haar en haar mensen. Trots bood de leider het aan, ´Voor de dame die onze levens redde.´
Iridal keek ernaar, het weigeren was getuigde van disrespect. Ze pakte het zwaard van hem aan, ´Dan zal dit zwaard de eerste slag toebrengen in de gelederen van onze gezamenlijke vijand. Moge het veel van hun bloed proeven.´
De mannen lachten, meer uit nervositeit, dan uit vreugde. Toen ging ze verder met het inspecteren van de troepen. De 1100 man zouden die avond nog waken, en bij het krieken van de dag uitrijden om hun vijand en masse te verslaan!
TBC
Review iemand? Alsjeblieieieieieieieieieft!
Nog 1 of 2 chappies te gaan! Tja, gezien school me voor de komende 8 weken weer goed bezig houd, moet ik natuurlijk wel mijn lezers met dit tevreden stellen. Groetjes en tot de volgende keer!