Dit is alweer het zevende hoofdstuk en ik wil graag Me-Loves-Orli en Sue-AnneSparrow bedanken en natuurlijk ook Persoon Achter Computer. Ik zou graag willen weten wie je bent want je hebt dezelfde soort humor als ik!

Veel plezierios met lezios!

"Blijkbaar zit hier een lek!"

"Blijkbaar hier…. niet." Jack draaide zich naar Emely om en staarde haar aan. Zij staarde terug.

"Waarom staar je me zo aan?" klaagde Jack.

"Jij begon!" kaatste Emely terug.

"Oew! Ben jij even slim!"

"Dank je…"

Emely en Jack waren in twee aparte cellen gestopt tegen over elkaar. En ze waren er niet blij mee. Nu moesten ze de hele tijd naar elkaar kijken

"Waarom heb je de Pearl geverfd?"

"Barbossa wou mij niet meenemen in die leuke grot waar jullie met zijn allen ingingen."

"Je wist dat ze Elizabeth zouden vermoorden, toch?"

"Ja, ik wou dat stoppen." Jack zuchtte en draaide zich om naar het gat in het schip. Hij keek er even uit en Emely hoorde toen geklots. Jack draaide zich heel snel om met zijn rechteroog stijf dichtgeknepen.

"HET BRAND!" schreeuwde hij en Emely grinnikte. Jack had zeewater in zijn ogen gekregen en het zag er dolkomisch uit. Jack keek haar vernietigend aan met 1 oog,

"Het is niet grappig!" en zij begon voluit te lachen en te hikken.

"Ja, ha ha ha! Het doet pijn hoor!"

"A gossie! Wil je er een kusje op?"

"Ja…" zei Jack in een kleine jongensachtige stem.

"Nou, sorry. Maar als je het nog niet door had, zit ik 6,56 voet van je vandaan en hoe lenig ik ook ben, daar kan ik echt niet bij!"

"Hoe weet jij dat het zoveel voet is?"

"Heb ik uitgerekend."

"Zoho! Hoe?"

"Ik weet heel toevallig dat 2 meter, 6,56 voet is!"

"Hoe?"

"Geen flauw idee…"

"Hoe?"

"Huh?"

"Hoe?"

"Wat?"

"Hoe?"

"Jack…"

"Hoe?"

"Hou op…"

"Hoe?"

"Door je mond dicht te doen of geen 'hoe' meer te zeggen." Emely begon geïrriteerd te raken.

"Hoe?"

"Jezus!" Ze deed een poging om weg te lopen maar bedacht dat ze in een cel zat. Ze keek vernietigend naar Jack en hij grijnsde.

"O, nee!" zei ze, maar dat hielp niet. Jacks grijns werd breder en…

"Hoe?"

"AHHHHH!" Emely sprong naar de voorkant van de cel, stak haar armen er doorheen en probeerde bij Jack te komen. Hij stak zijn tong naar haar uit.

"Zoals je weet zit ik 6,56 voet van je vandaan en hoe lenig je ook bent, daar kan je echt niet bij."

"Ja hahaha!"

Jack grinnikte Zie je het al voor je? Een grinnikende Jack? WAHAHAHA! En keek weer uit het gat.

"Jack?"

"Hmm?"

"Denk je dat we kunnen zinken door dat gat?"

"Huh?"

"Kijk me niet zo aan! Het is geen domme vraag!" Jack schudde zijn hoofd en keek weer uit het gat.

"Het is nacht…" Emely's ogen werden groot en ze beet op haar lip. OP het dek was gestommel en gescheld en Barbossa stormde naar beneden met een rood hoofd en bloeddoorlopen ogen..

"JIJ!" schreeuwde hij uit en hij wees op Emely. Zij glimlachte half en zwaaide.

"Hoi?"

"Je wist dat het licht gaf! NIET DAN?"

"Uhhh, ja…"

"IK WIST HET!" Jack keek verward naar Emely en toen naar Barbossa.

"Wat is er aan de hand?"

"MIJN SCHIP GEEFT NU LICHT IN HET DONKER DOOR DIE VERDOMDE VERF!"

"uhhh, sorry?"

"SORRY? SORRY! IK MAG HOPEN DAT JE SPIJT HEBT!"

"NOU! JIJ WOU MIJ NIET MEENEMEN IN DIE LEUKE GROT!"

"WIL JE SOMS DOOD!"

"MISSCHIEN W- nee."

"Dat dacht ik al!"

"God, god wat een eigendunk!" Jack lette helemaal niet meer op het vechten van Emely en Barbossa.

--------------------------------------------

Het was nu weer ochtend en Jack werd wakker onder het geluid van mooie sjirpende vogeltjes. Wacht eens even, vogeltjes? Op een SCHIP! dacht hij, draaide zich om en zag Emely snurkend slapen. Het snurken leek op het sjirpen van vogels. Het was best wel schattig. Schattig? SCHATTIG! JECH! NIET SCHATTIG! IEWLIEWLIEWL! Schreeuwde hij in zijn hoofd. Hij keek weer eens uit het gat en zag allemaal vaten ronddrijven.

"EMELY!" Ze schrok wakker en stootte haar hoofd tegen het bankje waar ze met haar hoofd onderlag.

"Wha?"

"We zijn dichtbij de Interceptor!"

"Jippie… Ik ga weer slapen… 'Trusten." En ze viel weer snel in slaap. Jack schudde zijn hoofd.

"Raar kind…" zei hij zachtjes.

"Da 'oorde 'k…" zei Emely zachtjes en ze zwaaide met 1 vinger in de lucht die daarna weer neerviel en het snurken begon weer. Jack grinnikte en bleef weer uit het gat kijken.

--------------------------------------------

Emely schrok wakker van een ruwe ruk in haar buik. Ze zag Jack zich wanhopig vastklemmen in zag geen blauwe lucht meer in het gat. Alleen nog donkerkleurig hout. Ze keek vragen naar Jack en hij keek weer terug. Ze hoorde allemaal geschreeuw boven haar op het dek en even later kanonschoten. Jack bukte zich en Emely keek beangstigend.

"Emely? Wat is er?"

"Ik ben nog nooit in zo'n gevecht geweest…"

"Oh…"

"Ja, oh…" Toen kwam er een enorme knal en Jack werd teruggeslingerd. Emely zag dat het slot van zijn cel weg geblazen was.

"Jack?" Maar hij was druk bezig om een soort fles open te maken en er wat drinkbaars uit te halen. Daarna zag hij opeens dat slot en deed de celdeur open.

"Ha!"schreeuwde hij en hij liep weg.

"JACK! KLOOTZAK! KOM TERUG HIER!" Maar hij was al weg.

En dat was er weer 1. Wel wat langer dan de andere maar ook niet al te lang. REVIEW!