YAY! Hoofdstuk TIEN! Sorry maar ik ben erg vrolijk! Nog nooit tien hoofdstukken geschreven namelijk… :P VEEL PLEZIERIOS!
"Maar we moeten Will redden!" zei Elizabeth wanhopig. De Gouverneur had besloten om weg te gaan en Will achter te laten.
"Ja! We moeten hem redden! Of… wacht even…" Emely boog zich naar Jack.
"Jack?"
"Ja?"
"Die piraten."
"Wat is daar mee?"
"Die zijn toch onsterfelijk?"
"Ja."
"Aha, Hoe lang zijn ze al piraat?"
"Lang…"
"En ze kunnen goed vechten?"
"Ja." Emely keek even naar Elizabeth en zag haar naar haar staren. Ze draaide zich weer naar Jack.
"Moeten we Will redden?
"Wat mij betreft niet. Maar als ik Lizzie-"
"Elizabeth!" verbeterde Elizabeth met rode wangen.
"Ja, Bethy. Als ik Bethy-"
"ELIZABETH!" schreeuwde Elizabeth nu met rode wangen.
"Ze is boos." Concludeerde Jack. Emely keek naar Elizabeth en wist nog dat ze ooit had gedacht dat ze nooit aan de slechte kant van Elizabeth wou staan.
"Oké, we redden Will…" zei ze verslagen. De gouverneur was het daar niet mee eens.
"Nee. Elizabeth, je bent nu veilig. We zullen nu teruggaan naar Port Royal en niet achter een aantal piraten gaan racen!"
"Dan veroordelen we hem tot de dood."
"En dat is niet leuk! Wil jij soms je strot doorgesneden krijgen door een stelletje ranzige piraten?" zei Emely, zoals gewoonlijk reageerde niemand.
"Worden jullie nou nooit moe van dat 'Negeer-Emely' spel?" vroeg ze.
"Het lot van de jongen is erg, maar het was zijn keus om met piraten om te gaan, trouwens, het lot zou mij nooit in de handen brengen van die piraten!"
"Het lot… hahahaha!" Emely zag Jacks blik.
"Sorry…" Elizabeth raakte geïrriteerd en reageerde op haar vaders antwoord.
"Om mij te redden! Om te voorkomen dat ook maar iets met mij zou gebeuren!" Emely keek haar nu boos aan.
"Ja, Elizabeth. Denk maar weer alleen aan jezelf! Ik bedoel, ik was er niet bij of zo! Hij zou mij niet proberen te redden! God!" Emely was helemaal pissig op haar. Jack deed nog één wanhopige poging om de Pearl in handen te krijgen.
"Als ik mijn professionele stem mag laten horen-"
"Nee."
"Emely…"
"Sorry…"
"Dank je… Zoals ik al zei! De Pearl was zwaar gehavend-"
"En roze…"
"EMELY!"
"Sorry!" Jack sloeg zichzelf voor zijn hoofd en zuchtte zwaar.
"Mag ik nu verder gaan?"
"Tuurlijk! Wat houd je tegen?" Jack keek Emely aan met een opgetrokken wenkbrauw.
"Laat ook maar!"
"De Pearl was zwaar gehavend na het gevecht. Het is onmogelijk dat ze snel kan varen nu. Denk erover. De Black Pearl. De laatste echte dreiging in de Caribbean, mate. Hoe kan je dat laten gaan?" Hij keek van Norrington naar de Gouverneur en glimlachte even snel.
"Ja! HOE kan je dat laten gaan!"
"Emely!"
"Wat?"
"Hou je mond!"
"Sorry… Maar hoe?"
"Met herinneren dat ik anderen dien, Mr. Sparrow, en niet alleen mezelf!" Norrington draaide zich om en wou weglopen, maar Elizabeth stopte hem.
"Commodore, ik smeek je. Doe dit voor mij. Als een bruidsschat." Emely's ogen werden groot. Elizabeth, trouwen, met een vent die haar vader kon zijn? Iew! De Gouverneur bleek ook verbaast te zijn, want hij keek verwonderd naar Elizabeth. Zelfs Norrington keek verbaast en dat is me een wonder!
"Elizabeth, accepteer je het aanzoek van de Commodore?"
"Ja."
"Een bruiloft! Ik HOU van bruiloften! Voor iedereen drinken!" Emely ging voor hem staan, met haar rug naar Elizabeth, Norrington en de Gouverneur.
"En dansen."
"Natuurlijk! Dansen!" Jack boog naar Emely en zij zakte door haar knieën. Daarna pakte Jack haar vast en samen walsten ze over het dek. Emely was aan het nadenken hoe ze deze boot een leuk kleurtje moest geven.
Toen ze weer terug kwamen keek Norrington hem woedend aan. Jack stak zijn armen uit.
"Ik weet het, sla hem in de boeien he?" Norrington keek heel erg professioneel en keek net over Jacks hoofd.
"Mr Sparrow, jij zal deze mannen volgen naar het roer en ons naar Isla de Muerta brengen. Daarna zal je de rest van de reis denken over het zinnetje: 'zo stil als het graf'. Is dat duidelijk?"
"Ongeloofelijk duidelijk…"
"Uh, Commodore?" Zei Emely vragend.
"Ja?"
"Wat gebeurt er met mij?"
"Jij gaat in de cel…" Emely zuchtte. Zoiets dacht ik al. Dacht ze en liet zich meenemen door een aantal mannen.
Dit was een heel kort hoofdstuk en ik hoop dat ik meer van Emely erin heb getypt. Het was wel moeilijk hoor! REVIEW!
Review!
Please?
Waarom lees je eigenlijk nog?