Een gil. " Matt? Matt! Mattew!" gilde een schrille stem in zijn oor. Matt nam moeizaam een hap met adem die hem een pijnlijke steek in zijn borst bezorgde. " Snel! Haal de EHBO!" schreeuwde de schrille stem weer. Matt probeerde zijn ogen te openen maar zijn oogleden voelde zo zwaar dat het niet lukte. Hij bleef liggen en liet al de herrie en geluiden over zich heen gaan. Hij deed weer een poging om te wakker te worden maar merkte dat het zinloos was omdat het hem niet lukte. Hij hoorde voetstappen van meerdere mensen. " Iedereen ga weg! "Geef de jongen wat lucht."zei een stem. " Hij is bewusteloos." Matt voelde dat een sterke hand hem in een houwding legen. " Hij heeft een wond bij zijn hoofd. Kan iemand een emmer lauw water en een doekje pakken?"zei de zelfde stem weer. Matt hoorde de voetstappen weg gaan en veel gemompel om zich heen, toen zei de stem weer iets: " Hoi Matt. Ik ben Harrie Filso van de school EHBO. Het komt allemaal goed. Als je me kunt horen kun je dan een sein geven?" Matt kon hem horen maar kon geen kick geven. " Hij moet naar het ziekenhuis. Marie start de auto."zei de stem. Opeens voelde Matt een natte lauwe doek tegen zijn hoofd aan gaan. Een vreselijke steek zorgde er voor dat Matt de intense pijn uit zijn droom weer voelde. Hij gaf een kreun van de pijn. Iemand pakte hem op. Opnieuw probeerde Matt zijn ogen open te doen. Langzaam gingen zijn oogleden open en zag Matt een man met zwart warrig haar. De man keek omlaag en zag er ernstig serieus uit. Toen de man zijn hoofd weer omhoog deed zag keek Matt recht in de felle zon. Snel deed hij zijn ogen weer dicht van vermoeidheid en tegen de felle zon. Toen verloor hij weer zijn bewustzijn.
Een steek van pijn schoot door Matt heen. Hij voelde dat iemand hem op een soort van hard bed legde. Matt deed zijn ogen open en zag dat hij in het ziekenhuis lag. Twee mannen stonden naast hem. Hij keek opzij en zag dat de ene man meneer Filso was. Toen hij de andere kant op keek zag hij en doktor staan met naald en draad. Matt gaf een gil. En wou omhoog schieten maar werd meteen terug geduwd door een assistente. " Matt ik ben Doktor Henk Kruif en ga je behandelen. Je bent in de klas bewusteloos gevallen en tijdens je val ben je tegen de ijzeren punt van het bureau gevallen. Waardoor je een lelijke hoofd wond gekregen. Je bent veel bloed verloren en zal je dus wat misselijk voelen. Je zal bloed krijgen toegediend via het infuus. Ook moet ik je wond hechten. Om te zorgen dat je geen pijn meer voelt krijg je een verdoving. Morgen zul je wakker worden." De assistente gaf een spuit aan de doktor. Die hem in Matt zijn arm stook. Matt voelde zich een beetje suffig en toen werd alles donker.
Matt deed voor de zoveelste keer zijn vandaag zijn ogen open. Maar in plaats van het felle licht wat hem steeds tegemoet scheen elke keer als hij wakker werd, was het donker om hem heen. Hij ging overeind zitten en keek om zich heen. Hij zat in een kamer met vier bedden. Waarvan er drie bezet waren. Een man lag tegenover hem te snurken. Naast hem zat een oude vrouw te lezen. Ze keek op en glimlachte naar hem. Ze legde haar boek weg en zei: " Ook eindelijk wakker jongenman? De doktors werden al ongerust over jou om dat je maar niet wakker werd." " Welke dag is het vandaag?"vroeg Matt met een schorre stem. " Om precies te zijn is het vandaag dinsdag 4 januari en de tijd is half twaalf 's nachts. Je hebt maarliefst twee dagen geslapen. Daarom waren de doktors zo ongerust, omdat ze bang waren dat je te veel bloed was verloren en dat je op een of andere manier in coma zou raken." Mattew schrok. Hij had maarliefst twee dagen geslapen. En had er niets van gemerkt. Matt ging weer liggen en voelde de wond op zijn hoofd weer steken.
Toen Matt de volgende dag weer wakker werd scheen ditmaal het licht wel fel in zijn gezicht. Hij staarde recht voor zich uit en zag dat het nachtkasje naast hem vol met snoep, cadeaus en andere dingen lag. Toen hij naar het prikbord achter hem keek zag hij dat het vol geprikt was met kaartjes. Hij pakte een kaartje met een smilie erop eraf en begon hem te lezen.
Lieve MattewIk wens je beterschap en hoop je snel weer te zien op school.
De hele klas was ongerust toen je bewusteloos viel.
Iedereen was zo verslag toen je naar het ziekenhuis werd gebracht,
Dat iedereen van onze klas de volgende dag niet naar school hoefde.
Ze zeiden dat je er heel ernstig aan toe was.
En misschien wel in een coma kon raken.
Mattew ga alsjeblieft niet dood.
Liefs Mieke xxx
Ach god. Mieke is een echt soms een overdreven kwijlbal, ze deed altijd zo tegen me. Iedereen weet bijna zeker dat ze op me is, dacht Matt. Hij zag dat de man die s'nachts tegenover hem lag, lag er niet meer. " Hij heeft vlak nadat jij in slaap viel een hartaanval gehad."zei de oude vrouw naast hem met een droevige stem. Matt stapte uit bed en ging voor de spiegel staan. Hij zag een jongen met donkerbruin haar en blauwe ogen. Hij was niet zo groot als hij ooit had gehoopt te zijn maar was ook niet klein. Hij draaide zijn hoofd om en zag een grootte lelijke wond. Hij zag er vies uit en Matt deed even zijn ogen dicht om van het vieze letsel af te zijn. Toen hij ze open deed zag hij een jongen in de spiegel staan die een kop groter was dan hem. Zijn haar aan de rechter kant stond omhoog als een soort kuif. Hij had blauwe ogen. Hij droeg een groene keep soort van zwart T-shirt en een witte broek. Matt stak zijn hand naar het spiegelbeeld. Het spiegelbeeld deed het zelfde. Matt knipperde weer even met zijn ogen om te bevestigen of dit echt zijn spiegelbeeld was. Maar toen zag was de jongen weer weg en zag hij zichzelf weer in een lelijke witte ziekenhuis pyjama. Toen pas drong tot hem door dat het die jongen van zijn droom was. Stond die daar echt in de spiegel of was het een illusie? " Illusie.."mompelde Mattew. " Zei je iets schat?"zei de vrouw. " Nee."
Ergens was het ontbijt opgediend want Matt rook een heerlijke geur van vers brood. Toen pas voelde hij hoe honger hij had na twee dagen niet te hebben gegeten. Hij trok hij zijn pantoffels en vest aan die naast zijn bed lagen en liep de kamer uit. De gang was zoals hij al dacht geheel wit. Rechts liep dood dus sloeg hij links af. Aan het einde van die gang was een t splitsing en een groot groen bord met info over de verdiepingen. Matt was op de eerste verdieping, de intensive care. Er waren in totaal 8 verdiepingen. De ziekenhuis kantine was op de derde verdieping. Dus liep Matt naar de lift. Die was geheel leeg en hij drukte op het knopje met de drie. De lift ging schrokkerig naar boven en toen die stopte liep Matt weer in een witte gang. Maar ditmaal hingen er schilderijen die door kinderen waren gemaakt. Zijn neus leiden Matt toen naar de kantine. Het zag er heerlijk uit. Verse witte boterhammen, croissantjes, bolletjes en ….. een stevige hand die hem bij de schouder pakte. Geschrokt keek Matt naar achter. Het was die doktor Henk Kruif. " Zo. Je bent wakker. Werd tijd want we werden al ongerust."zei Kruif. Matt begon lichtjes te blozen en vroeg of hij eerst wat te eten mocht. " Nee. We moeten eerst een paar onderzoeken met je doen om te kijken of je hersenen geen schade hebben opgelopen. En je krijgt je eten daar wel." Matt liep gehoorzaam achter doktor Kruif aan. Ze belandde op de 6de verdieping, met als hoofdonderdeel hersenen. Met een buik vol zenuwen ging Matt een kamer binnen vol eng apertuur. Daar kwam een assistente aangelopen met een bord met eten voor hem en een kaartje die hij aan Matt zijn pyjama spelde. Er stond op:
Naam: Mattew Turner.
Afdeling: Intensive Care.
Leeftijd: 15 jaar.
Op het bord met eten lagen twee droge beschuitjes een wortel en daarbij zat een plastic bekertje met water. " Jak!"mompelde Matt en hij begon langzaam te eten.
TBC…
Het zal nog even duren tot hij achter de steen komt. Geduldt…