Sorry dat het zo lang duurde tot ik er en nieuw hoofdstuk neerzette. Maar ik heb meerdere dagen de griep gehad, waardor ik niet naar school kon om op internet te gaan en een nieuw hoofdstuk te plaatsen.

Hoofdstuk 6

Mattew deed de deur dicht en hoorde het geluid van de deur door de zaal galmen. Hij draaide zich om en keek de zaal door. De zaal was reusachtig en heel wit. Het leek wel of je in een kerk stond alleen was het veel witter en luxer. Aan de linker en rechterkant van de zaal waren grote ramen en daarvoor hingen witte gordijnen. De vloer was van wit marmer en glansde alsof hij net nieuw was. In het midden van de zaal stond een eiken tafel en… " Joost!" Matt rende snel naar Joost toe terwijl Joost opkeek. " Oooh! Ik was zo ongerust! Ik was bang dat iemand je ontvoerd had en en…" Joost keek hem grijzend aan en zei: " Ik ben oké hoor. Ik werd vroeg in de ochtend wakker met stervende honger, dus ging ik op jacht in de stad. Ik heb de soldaten weten af te leiden en ben toen naar binnen geglipt. Eenmaal in de stad kwam ik niet ver omdat twee soldaten me opwachtte. Ze zeiden dat de baas me zocht en als ik meeging ik een uitgebreid maal kreeg. Maar ik vertelde hun dat ik jou moest halen voor ik mee ging. Ze zeiden dat ze mij ook zouden halen en toen sleurde ze me mee. En nou zit ik hier met jou." Matt keek hem aan. Hij leek heel blij om hier te zijn en vertrouwde de boel. Maar Matt wist het niet, de stekende hoofdpijn leek als een waarschuwing voor iets. Maar wat? " Waarneer komen ze met het eten?" " Zo meteen! En daarna wil de bazin van die gasten ons spreken. Ik ben benieuwd waarom." Maar voordat Matt weer een vraag kon stelen kraakte twee deuren open. Uit de deuren kwamen bediende met schotels, glazen, drinken, toetjes, salades en nog veel meer dingen. Ze liepen naar de tafel en zette het voor de neuzen van Matt en Joost. Matt wist bijna zeker dat hij Joost daarnet zag kwijlen. Toen liepen de bediende weg en verscheen er een man met trompet uit de deur. Hij toeterde een melodietje en toen zei hij: " De Vrouwe Serpetunia Caniscius,en haar bewaker." En toen liep hij de zaal weer uit. Matt en Joost keken naar de deur die langzaam open ging. De deur maakte een krakend geluidje. Een vrouw kwam uit de deur met een bewaker achter haar. De vrouw was groot en Matt schatte haar zo'n 20 jaar oud. Ze had lang sluik zwart haar en droeg een donkerrode jurk. De bewaker achter haar had en zwart uniform aan en op dat uniform stond het logo van een slang. Hij droeg een groot lang zwaard bij zich. Ze liepen langzaam richting de tafel, eenmaal bij de tafel gingen ze zitten. Ze keek eerst naar Joost en toen naar Matt, maar ze bleef naar Matt kijken. Het leek wel een minuut lang maar daarna keerde ze zich gelukkig naar haar bewaker. Ze gaf hem een knikje. Toen keek ze weer naar Matt en Joost. " Ik ben Serpetunia Canisius. Ik heb jullie uitgenodigd omdat hij iets heeft wat ik wil." Ze wees naar Matt. Matt kreeg een brok in zijn keel. Hij had iets wat zij wou. " Joost denk je dat ze het over mijn steen heeft?" " Ja, volgens mij wel. Me moeten maar oppassen." " Oké." Matt keek weer naar Serpetunia. " Wat heb ik dan wat u wil?" " Dat weet je wel. Maar vertel eerst iets over jezelf." " Nou, oké. Ik ben Mattew Turner en ben 15 jaar oud." " Oooh! Ben je nog zo jong, ik schatte je 18 jaar oud. Maar dat maakt niet uit. Dat is alleen maar beter." Serpetunia stond op en liep naar Matt toe. Ze ging voor Matt staan, Matt voelde zich gedwongen om haar aan te kijken. Hij keek in haar ogen en zag dat de ogen gifgroen waren. Ze leken wel slangvormig. Terwijl hij naar haar gifgroene ogen keek fluisterde ze wat tegen hem, maar hij hoorde niks want hij zonk weg in haar ogen. Het werd opeens groen om Matt heen. Matt had stond in de groene leegte en voelde zich suf en moe. Een stem zei iets in zijn hoofd, eerst heel zacht. Zo zacht dat hij het niet kon horen, maar na een tijdje werd de stem steeds harder. " Geef me je drakensteen. Geef het! Versuft graaide Matt in zijn zakken opzoek naar de steen. Maar toen hij de steen omklemde met zijn hand werd het weer helder in zijn hoofd. " Nee!" zei hij. De groene leegte om hem heen vervaagde en hij belandde weer in de zaal. Serpetunia hing over hem heen. "Weg! Weg jij!" schreeuwde hij naar haar terwijl haar weg duwde. " Mattew? Wat is er?" zei Joost tegen hem. " Ze probeerde me te hypnotiseren! Ze wou mijn steen!" Joost keek verbaasd naar Mattew en toen naar Serpetunia. " Echt?" " Ja, echt!" Mattew richtte zijn aandacht op Serpetunia die woedend leek te zijn. Haar gifgroene ogen leken wel aan het gloeien en er was een vreemde groene aura om haar. Haar woedende en sissende stem siste: " Ik krijg altijd wat ik wil, en dat is jou steen, Geef het! Geef het aan mij!" " Nee!" " Dan pak ik het wel! Wees klaar voor de strijd!" De bewaker kwam richting Joost die piepte van angst en keek naar Mattew. Maar Mattew lette niet op de bewaker of Joost, hij lette op Serpetunia. Zij gloeide geheel op. Haar sluikse haar veranderde in plukken, die in slangen veranderde, die driegend in zijn richting keken. Mattew hoorde achter hem een angstig gepiep. Toen hij zich om draaide zag hij dat de bewaker richting Joost liep en verdween toen in het niks. " Joost! Pas op! Volgens mij kan die gast ontzichtbaar worden." Maar het was al te laat, Joost werd door het onzichtbare wezen tegen de muur gesmakt. Matt wou er heen rennen maar iets pakte zijn been vast. Toen hij keek zag hij een grote glibberige slang die een poging nam om in Matt zijn been te bijten. Hij begon hevig met zijn been te schudden om het beest er af te krijgen. Toen het er af vloog pakte Matt zijn zwaard en spitste het dier eraan, wat toen veranderde in as. Hij hief zijn zwaard op en richtte zich naar Serpetunia. Die hem met een brede glimlach aankeek. " Geef het op jongen. Ik krijg je steen wel." Ze hief haar handpalm op en er schoot iets uit haar palm. Matt dook en ontweek het. Toen zette hij de aanval in, hief zijn zwaard op en rende naar haar toe. Hij zag zichzelf steeds dichter bij komen, en zette zich schrap om zijn zwaard ergens in te rijgen. Maar toen hij op dat moment stond dook ze weg. Matt draaide zich om zodat hij haar een trap kon verkopen. Maar Serpetunia was hem voor en greep zijn been. Haar vlijm scherpe nagels porde zich in zijn been. Toen draaide ze zijn been om waardoor Matt werd mee geslingerd en met een smak op de viel. Hij kon de pijn in zijn been voelen van haar nagels. Er kwamen rode vlekken in zijn broek. Mijn God wat is die vrouw sterk, dacht Matt. Als ik snel niks verzin ben ik straks tot moes geslagen. Hij stond met moeite op en richtte zijn aandacht weer op Serpetunia, die hem met een gemene glimlach aankeek.

" Je kunt je nu nog overgeven Matt. Ik geef je deze laatste kans."zei ze. " Nee! Nooit!" " Oke, dan ben je er geweest!" Ze hief haar handen op, er schoot een bruine naald uit en voor Matt kon reageren raakte de naald zijn been. Matt keek naar zijn been, waar niks mee aan de hand leek te zijn. " Is dat alles wat je kunt? Nou da….! Whaaaa!" Op het moment dat Matt een stap naar voren wou zetten lukte het niet. Snel keek hij naar zijn been, het was geheel van steen geworden. En het zat vast aan de grond. Matt probeerde het van de grond de trekken maar dat lukte niet. Hij keek weer naar Serpetunia die zei: " Wat zei ik je? Je bent er geweest." Ze hield haar handen tegenover elkaar, en begon te mompelen. Eerst gebeurde er niks maar naar een tijdje begon er een rood bolletje te ontstaan. Wat steeds groter werd en er kwamen zwarte naalden in. " Hiermee zul je geheel in steen veranderen, zodat ik nog een mooi standbeeld voor me verzameling heb. Het was leuk je te kennen Matt!" Aan het einde van haar zin vuurde ze haar rode bal op Matt af. Die zijn zwaard liet vallen en zijn handen naar voren hield om zich te verdedigen. Een hevige angst ging er door hem heen en hij had het gevoel dat hij hevig aan het trillen was. " NEE, dit mag niet!" schreeuwde hij. Ik mag nog niet sterven, ik heb nog een taak te vervullen, dacht Matt. De rode bal was er al bijna. " Nee!" ……………..

Matt opende zijn ogen. Er was een rood schild voor zijn handen. Een schild wat uit zijn handen was gecreëerd. Het hield de bal tegen. Hij deed zijn handen wat naar voren en het schild vuurde de bal terug, richting Serpetunia. " NEE! Dit mag niet. Dit kan niet! Neeee!" De rode bal raakte haar en ze was binnen paar seconden van steen. Opgelucht en blij maakte Matt een zucht. Hij voelde een kriebel bij zijn been en zag dat het niet meer van steen was. Snel keek hij in de rondde om te zien waar Joost was. Joost zat tegen de muur van de hal aan. Matt liep naar hem toe om te zien hoe het met hem was. Joost keek op en zei: " Goed gedaan!" " Dank je. Hoe is het met jou gegaan?" " Oké, ik heb hem van kant gemaakt. Ik zag hem in het begin niet omdat die onzichtbaar maar toen ik me concentreerde kon ik hem horen. Waardoor ik hem alsnog kon verslaan. Nu heb ik zijn kracht van onzichtbaarheid." " Ja! Misschien heb ik dan de kracht van haar." Mattew keek naar het standbeeld van Serpetunia. Eerst leek het alsof er niks lag, maar toen hij er heen liep zag hij dat er een kaart voor lag. Hij pakte de kaart op en keek ernaar, er stond een gifgroene slang op. " Ja! Ik heb haar kracht ook!" " Laten we proberen naar huis te gaan." Nadat Joost zijn zin had afgemaakt verdwenen Joost en Mattew in lichtjes.