Hoofdstuk 9 : de zweintein Express.

Ik lag nog steeds op mijn bed. Het was half 2 in de de nacht. De maan scheen helder over de donkere steegjes.

Ik kon nog steeds niet geloven, hoe mijn Stiefmoeder er van wist van mijn nieuwe school. Kon zij ook toveren, zat zij vroeger ook op die school?. Voor dat ik iets voorstelde, werd er ruw op mijn raam getikt.

Ik schoot van schrik overheid, en zag voor mijn raam een mevrouw van ongeveer 21 jaar. Ze gebaarde dat ik de raam open moest doen. Ik liep naar mijn raam en deed het open.

De mevrouw kwam binnen,op een bezem en landen op de grond.

' bedankt...u bent zeker Kiri Dentel?':zei de mevrouw. Ik keek haar verward aan. Ze had een donkergroene gewaad aan, en ze had blond haar tot aan haar middel.

'eh...ja..dat ben ik':zei Ik.

' mooi...ik hoop dat u klaar bent...dit is jou koffer..toch?': zei de mevrouw en pakte mijn koffer.

' ja..maar wie bent u?':vroeg Ik aan de mevrouw.

' Ik ben Professor Fleury ik ben uw assistent leraares Verzoring voor Fabbel dieren':zei Proffessor Fleury.

' Assisent?':zei Ik verbaast.

'ja ik ben nog in opleidleiding, maar kom mee, moeten gaan..':zei Professor Fleury.

'waarom? het is nog laat':zei Ik en ik wees op de klok.

' ja..dat is zo..maar ik heb gehoord dat je van je dreuzel stief ouders niet mog, maar Perkamentus, heefd mij opgedragen, om u te gaan halen, voor dat de zweinteion Expres gaat':zei Professor Fleury.

'dat lijk me fijn, maar..hoe komen we daar?':vroeg ik.

' we moeten eerst naar Londen, spring maar achter op mijn bezem..':zei Professor Fleury en stapt op haar bezem. Ik stapte achter haar op.

'en mij koffe dan?':zei Ik en keek naar me koffer.

' geen zorgen':zei Professor Fleury, en pakte haar toverstok en richte op mijn koffer.

' Aro Mentis': mompelde Professor Fleury en de koffer begon te krimpen en vervolgens lag er dan een kleine koffer op mijn hand.

Ik stond er met een verbaaste blik naar de kijken.

' in londen maak ik hem weer groot':zei Professor Fleury en steeg op met de bezem en we vlogen het raam uit.

We vlogen wat hoger. Ik kon nog wel wat zien, de huizen, de straat lantarens die nog aan waren. Een klein speeltuintje.

' maar...Professer Fleury...hoe weet mijn stiefmoeder dat ik naar...zweinstein ga?':zei Ik.

' ik heb geen idee...dat moet je maar aan Perkementus vertellen': zei professor Fleury.

Na 2 en een half uur zwefen, op een bezem. Kwamen we aan in Londen. Het was erg stil, je hoorde zelfs de wind waaien.

We landen bij een trein station.

' waarom zijn we hier?':zei Ik en ik stapte van de bezem af.

' voor de zweintein Express natuurlijk...hoe wil je dan naar zweinstein?':zei Professor Fleury. En we liepen op het donker parron.

' maar waarom gaat de trein dan zo laat?': vroeg ik.

' voor Dreuzels...ze mogen niet weten dat we bestaan':zei Professor Fleury.

' Dreuzels?':vroeg ik verbaast.

' mensen die niet kunen toveren...ah...we zijn er':zei Professor Fleury. We stonden voor een muur, boven hingen twee bordjes, met de cijver 9 en 10.

' en nu?': zei ik ongeduldig.

' goed, je loop door de muur heen en dan kom je op het parron van de trein':zei Professor Fleury.

' pardon?':zei Ik en ik keek haar raar aan. Ik dach dat ik verstond door de muur.

' waar wacht je op...je moet zo gaan': zei Professor Fleury ongeduldig.

Ik keek naar de muur. Maar voor dat ik het wist werd mijn koffer groter, die Professor Fleury klein had gemaakt. En Ik werd door Professor Fleury tegen de muur aangeduwd, maar ik ging er helemaal door heen.

Ik kwam aan de andere kant weer uit met mijn Koffer.

Ik zag een grote mooie rode trein, hij stomde mooie rook pluimen uit.

Hier begon het, mijn eerste stap naar zweinstein, daar kan ik op zoek gaan naar me verleden.

Hier bij het Parron van de zweinstein Expres begon mijn Avontuur, vol gevaren en plezier. Hoop Ik.

Blijf R&R.