Hoofdstuk 16: Opnieuw de stem.
'zal ze het redden?':zei een zachte meisjes stem.
'natuurlijk…natuurlijk..ze moet nu alleen rusten…':zei een vlotte vrouwen stem.
'ik hoop voor haar dat ze niet in coma ligt':zei een jongens stem.
'coma!..hoe kon je op dat idee Ron':zei de meisjes weer.
Ron, waar was ik?. Voorzichtig deed ik mijn ogen open, Ik besefte dat ik de ziekenzaal was. Ik kwam voorzichtig overheid en zag Hermelien op mijn bed, Harry en Ron stonden ernaast.
'wat..wat doe ik hier?':zei Ik.
'je was flauw gevallen….':zei Hermelien.
'hoe..hoe dan':zei Ik verbaast.
'geen idee…misschien voelde je niet echt lekker':zei Harry.
Waarom dat..ik voelde me kip lekker. Toen.
'de stem':flapte ik er uit.
'wat voor stem?':zei Harry.
'wat ik me kan herinnen is dat ik een stem hoorde…toen ik….die spiegel vast hield':zei Ik en pakte de spiegel van het nachtkastje.
'waar heb je die gevonden?';zei Ron.
'in de oude mijngroef….':zei Ik.
'oh..maar voel je wel goed?..je ziet er nog al bleek uit':zei Harry.
'het..gaat wel':zei Ik vlug. Na een paar minuten liep ik naar de leerlingen kamer. Ik had de spiegel in mijn hand. Maar opeens.
'je voelt je nog onzeker niet…waar?': zei de stem.
Ik stond stil. Ik keek om me heen, er was niemand in de lange gang.
'wees maar niet bang….beschouw mij maar als een vriendin': zei de Stem.
'wat wil nou van me!':riep ik tegen de gang.
'ik hoef eigenlijk niets….ik wil alleen..dat jij je zeker voelt…ik wil je zien…ik zal je vinden': zei de stem dreigend.
Ik moest opeens aan het verhaal van Suki denken en ik begon te rennen.
'je kan je niet verstoppen…ik kan je overal zien': zei de stem.
'laat me met rust!':riep ik opnieuw.
'wij zijn onafscheidelijk..mijn vriendin…ik kan je vinden….je kan nergens heen…je eigen vriendinnen maken alleen maar ruzie': zei de stem. Ik stond stil.
'ja…ze denken alleen maar aan zich zelf…ze willen je niet meer…kom met mij mee..en ik zal je helpen': zei de stem.
'waar mee helpen':zei Ik.
'met het ding die jij vast houd…..kijk…KIJK ERIN!': zei de stem dreigend.
Mijn hand bewoog vanzelf, mijn hand wou de spiegel laten zien. Ik greep mijn vrije hand naar de andere hand. De hand met de spiegel had een vrije wil. Vlug pakte mijn vrije hand de spiegel en ik deed het vlug in mijn gewaad.
Ik rende vlug weg. Ik botste tegen Suki op.
'Kiri…wat is er..ik heb het gehoord dat je flauw was gevallen':zei Suki.
Ik wou het zeggen wat er gebeurt was, maar er kwam geen geluid uit.
'Kiri?….is alles…goed':zei Suki bezorgd.
'nou…eh..eh..de…de stem…..het…het volgt me en…':zei Ik en de stem kwam terug.
'ik zal niets zeggen..ze is niet echt….kijk in de spiegel der zorgen...het zou je zorgen laten verdwijnen…KIJK IN DE SPIEGEL!': zei de stem.
'LAAT ME MET RUST!':riep ik hard.
'Kiri…wat is er…waarom…':zei Suki. Maar ik hoorde opeens. 'Halinama'.
Ik voelde opeens erg slaperig, Suki werd erg wazig voor me ogen. En ik viel neer Suki vangde me op.
'Dioni?…waarom deed je dat':zei Suki verbaast.
'er is iets mis met haar….kom mee…..we gaan naar Perkamentus':zei Dioni.
Sorry dat deze hoofdstuk kort was. Blijf R&R.