Hoofdstuk: 27: het leger van Lira.

Ik deed mijn ogen open, ik zag naast me Harry. Ik stond op, en ik zag dat we opnieuw in een ronde kamer waren, maar dit keer met gewoon licht van de vakels.

Ik zag dat Ron,Harry en Hermelien ook opstonden.

'waar zijn we?':vroeg Harry.

'in een ronde kamer...':zei Hermelien.

Opeens hoorde we geluid. Er ging een poort open, er kwam wat uit, het was zwart, alleen hun ogen waren zichtbaar.

'wat...wat...zijn dat?':zei Ron.

'volgens mij de leerlingen':zei Ik.

I het licht werden ze zichtbaar, het waren inderdaad de leerlingen. Hun gewaaden waren met groen slijm bedekt, hun gezichten zagen er mager en heeldonker groen uit. Ze hadden bloed rode ogen, ze hadden leine slagtanden, net als een vampier. Hun handen zagen er ook heeldonker groen er uit. Ze zagen er heel mager uit, en keken gemeen en hongerig.

'maar...Lira...zij dat ze hun levenskracht ofzo er uit had gehaald':zei Hermelien.

'is het ook...en daarna heeft ze hun in zombies veranderd':zei Harry. We liepen achter uit.

'het spijt me dat ik je verdachte Hermelien';zei Ik.

'geef niet Kiri...maar nu moeten we ze proberen om hun eigen leven terug te geven': zei Hermelien.

De zombies kwamen dichterbij. Toen werden we ingesloten.

'nog spreuken?':vroeg Ron.

'nee...ik weet het niet...':zei Hermelien.

'Maraos!': riep ik uit, uit mijn toverstok ik had gepakt, kwam er een paarse straal en raakte een leerling zombie en viel neer.

'waar heb je dat geleerd?':vroeg Hermelien.

'uit een boek in bib...jammer genoeg werkt het maar even': zei Ik en die ene zombie die ik geraakt had stond weer op.

'maar het is teminste iets...MARAOS!':riep Harry en raakte ook een zombie.

De leeling zombies kwamen dichterbij.

'hm...zombies kunne toch niet tegen licht?':zei Hermelien.

'weet ik veel':zei Ron. Hermelien deed haar toverstok in de lucht en riep: 'LUMOS EXTREEM!'. Uit haar toverstok kwam erg vel licht. Toen het weg was. Zagen we alle zombies op de grond, ze waren bewusteloos.

'goed werk Hermelien':zei Harry.

IK bekeek de zombies. En ja hoor ik zag Dioni liggen. Ik liep naar haar toe. Ze zag er niet best uit.

'Kiri...kom niet dichterbij': waarschuwde Harry.

Ik zag dat ze een beetje bij kwam, haar rode ogen keken mij aan.

'Dioni...herken je me nog?...ik ben het... je vriendin...Kiri':zei Ik.

Ze keek me verward aan. Ze blaaste een beetje, toen.

'Kiri...': zei Dioni die overheind ging zitten.

'ja ik ben het':zei Ik, ik geloofde dat ze begreep.

'gebruik...de spiegel...die Perka...mentus...heeft...':zei Dioni en blaaste weer als een kat.

'spiegel?...oh die spiegel';zei Ik, maar het probleem was, ik heb de spiegel niet meer.

Dioni stond op en sloeg me. Ik viel op de grond.

'MARAOS!':riep Harry en Dioni viel neer.

Ik stond op.

'wat heeft ze gezegt?';zei Ron.

'ze zij dat ik een spiegel moet gebruiken...die Perkamentus nu heeft':zei Ik.

'gebruik Acio':zei Hermelien.

'Acio?':vroeg ik verbaast.

'het zorgd er voor dat je spiegel terreug bij komt...hoop ik':zei Hermelien.

'ik probeer het...Acio...spiegel van Lira':mompelde ik. Na een seconde.

'volgens mij werkt het niet':zei Ik. We zagen dat de zombies bewogen.

'lekker zeg...':zei Ron.

De zombies stonden op.

'Hermelien...gebruik die spreuk':zei Harry.

'kan niet...je kan het maar één keer gebruiken..':zei Hermelien.

We werden opnieuw ingesloten. Het was allemaal mijn schuld, als ik die stomme spiegel niet had gepakt, was Lira nooit op vrije voeten, en was ik maar nooit naar Zweinstein gegaan. Ik wou dat het allemaal voorbij was, weg met de zombies, weg met alles. Opeens verscheen er licht, het was een soort voorwerp, het vloog naar mij toe, het was de spiegel die ik had gevonden.

'je hebt hem':zei Harry.

Ik pakte de lichtgevende spiegel aan. Opeens kwamen er allemaal straalen uit, die de zombies raakte. Alle zombies vielen neer. Na een minut, veranderde de zombies in de leerlingen. Ze waren normaal en bevrijd.

Ze waren nog bewusteloos.

'stuur ze terug...':zei Ik tegen de spiegel. De leerlingen verdweenen naar hun slaapzalen. Zodat ze konden uitrusten.

'oké...dat hebben we gedaan...nu moeten wij terug':zei Hermelien.

'nee...eerst moeten we Lira laten verdweinen...wie gaat er met me mee?':zei Ik. De anderde keken benauwd, ik wist zelf dat het erg gevaarlijk zou worden, maar Lira moest hoe dan ook voorgoed weg zijn. Opeens ging Harry naast me staan.

'ik ga met je mee...':zei Harry.

'echt waar?':vroeg ik aan hem.

'we laten je niet in de steek...':zei Harry. Dat was het mooiste wat hij tegen me zei.

'dan blijf ik ook niet hier...ik ga ook mee':zei Ron.

'oké...dan...laten we gaan':zei Hermelien.

'spiegel...breng ons naar je meesteres':zei Ik.

We verdwenen van de ronde kamer, en kwamen uiteindelijk op een openplek. We waren in het verbode bos, op die openplek waren we eerst waren. De cirkel was nu paars geworden.

Opeens hoorde we een stem achter ons, we draaide ons om en zagen Lira.

'ook gezelig dat jullie hier zijn':zei ze en liep om ons heen.

Ze liep naar de cirkel.

'wij zorgen dat jou plannen voorgoed stoppen':zei Ik overtuigd.

'wat jij wil Dentel...ik heb genoeg krachten...ik kan ook heus zonder die achterbakse kleuters...en wat aardig van je Dentel...dat je mijn spiegel hebt...ik wil een deal met je sluiten...als je mij die spiegel geeft...laat ik jullie en de rest van zweinstein met rust': ze stak haar hand naar mij toe.

Ik geloofde haar niet.

'nee...je bent gewoon niet te vertrouwen':zei Ik vel.

'oké Dentel...je weet niet eens hoe veel kracht dat ding heeft...het kan je zo overnemen...alleen spiegel heksen kunnen die grote kracht alleen aan, en niet normaalen stervelingen':zei Lira.

'wat bedoel je daarmee':vroeg Ik.

'dat jij nooit een machtige spiegel kan vasthouden...dat snapt iedereen toch domwicht':zei Lira.

'en waarom...kan zij het wel vasthouden?';vroeg Harry.

'puur geluk...niet iedereen kan die spiegel vasthouden...alleen spiegelheksen':zei Lira.

'ik...ik ben een spiegelheks?':vroeg ik verbaast.

'zo moeder...zo dochter...heeft je tante niets verteld dat je mam's een spiegelheks was?':zei Lira met een kinderachtige stem.

'wat in godsnaam is een spiegelheks?':zei Hermelien.

'dat is een heks...die door spiegels kan reizen...en spiegels als een krachtbron gebruiken...weinig meisje's worden een spiegelheks...omdat het zo zeldzaam is':zei Lira.

'waarom is het zo zeldzaam?':vroeg Ron.

'genoeg vragen!...ARANA-MIRANO!':riep ze en er kwamen allemaal wolven, ze waren paars en haden gifgroenen ogen. Er waren 10 wolven.

'eens kijken of jullie hier tegen kunne':zei Lira en keek toe.

Hermelien richte haar toverstok op één wolf.

'VERDER-KA!':riep Hermelien uit haar toverstok kwam een grijze straal, die de wolf raakte en in zwarte rook veranderde.

Ik,Harry en Ron dede het zelfde. In een paar tellen.

'hm...jullie zijn wel sterk...wat maak dat nou weer uit...TAI-NA-RION!':riep Lira. Er kwamen blauwe planten te voorschijn. Ze waren groot en leken op vleesetende planten er waren er 10 en ze waren om ons heen gecirkeld.

'nog ideeen?':vroeg Ron.

'eh...nee...Harry?':vroeg Hermelien.

'ook niet...':zei Harry de planten kwamen dichterbij.

'ik heb ook geen ideeen':zei Ik zomaar.

'misschien help dit...':zei Harry en richte zijn toverstok op een plant.

'LI-MONES!':riep Harry en de plant veranderde in een rookwolk en verdween.

Ik,Ron en Hermelien deden het zelfde.

Toen alle planten weg waren.

'tss...kleuters...wat moet je er mee...oh...broetje lief!':zei Lira.

Er kwam iemand uit de bosjes, hij had een zwarte keep om.

'AAAAHHHH!': riepHarry uit, en drukte zijn hand tegen zijn voorhoofd, en viel in één.

De persoon deed zijn keep af. Hij was kaal en had bloed rode ogen.

Het was niemand minder dan Voldemoort.

Blij R&R!