Dit is mijn nieuwe verhaal. Het is min of meer mijn eerste pirates of the caribbean verhaal en please zeg wat je ervan vind! Er zullen wel wat spelfouten in zitten, maar let er maar niet op, ik ben dyslectisch en doe mijn best!

Jack is misschien een beetje OC… Sorry als dat zo is…

Succes Sue-AnneSparrow met je examen! Moest het gewoon even zeggen P

Now, on with the story!

It's bad luck to bring a woman aboard.

Hoofdstuk 1
Op weg naar port royal

Jack Sparrow liep over het strand, het was maanden geleden dat hij op het vaste land stond. Nu hij de Black Pearl had, wilde hij niet meer stoppen met varen en staren naar de horizon, maar ze waren een tijdje geen boot meer tegen gekomen en hadden geen eten meer kunnen wegroven, dus ze moesten op land om te kijken wat er daar te vinden was. Het eerste land dat ze zagen, was dit eiland.

Jack zuchtte, en staarde naar de hemel, een rode gloed door de ondergaande zon bedekte de meestal blauwe lucht. In eens werd hij uit zijn gedachten gehaald door een geluid, hij spande zich in om beter te luisteren, het was gehuil.

Hij volgde het geluid en liep tussen bomen en struiken door, het geluid werd luidruchtiger en al gauw had hij de oorsprong gevonden. Een kind zat naast een meer, haar knie was bedenkt met bloed. Toen het kindje Jack had opgemerkt werd het stil. Ze moest ongeveer 3 jaar oud zijn, haar gezicht was vies, haar blonde haren zaten vol met blaadjes en takjes en haar bruine ogen glommden van tranen.

Jack liep dichter naar het meisje toe en knielde naast het meisje neer. Eigenlijk had hij hier helemaal geen zin in en wenste een grote fles rum, maar hij kon het kind hier niet zo maar laten zitten.

"Wie ben jij?" Vroeg het meisje.

"Ik ben captain Jack Sparrow, en jij?" Het meisje begon weer te huilen, nog harder dan de eerste keer. "Wat doe je hier?" vroeg Jack.

"Ik- Ik…" hakkelde het meisje, maar voordat ze meer kon zeggen, begon ze wild om zich heen te slaan en schreeuwde dingen als: "Rot op!" en "Ga weg!" Jack keek om zich heen, maar zag niemand.

"Tegen wie heb je het?" Vroeg hij voorzichtig.

"AAAHHH!" Gilde het meisje. Jack zag een vreemde wond vormen op haar schouder. Hij keek als eerst met een opgetrokken wenkbrauw voordat hij door had dat het meisje geholpen moest worden. Hij tilde het meisje op, ze was erg licht en nu pas merkte hij hoe dun ze was. Ze had vast dagen niets gegeten. Hij rende terug naar het strand, zag de Black Pearl en glimlachte even, klom toen op het trapje, met het meisje over zijn schouder, die nog steeds hard aan het gillen en huilen was en legde haar op het dek. In eens was ze stil en keek naar Jack en de boot.

"Dus jij bent een piraat?" Vroeg ze, onschuldig. Jack knikte alleen, nog steeds niet zeker wetend wat hij net gezien had. Hij keek naar de wond op haar schouder, het leken wel klauwen. De wond op de knie van het meisje was gestopt met bloeden en was waarschijnlijk een schaaf wond van het vallen.

"Hoe heet je?" Vroeg Jack.

"Amy" antwoordde het meisje. "Ik heet Amy"

"Oké, Amy, wat doe je hier?" Jack keek zo vriendelijk als hij kon het meisje aan.

"Weet ik niet." Zei ze simpel. "Mag ik iets eten?"

"Captain Sparrow? Wie is dat?" Een van de crewleden was terug gekomen van het fruitplukken en was op dek geklommen. Jack wilde net zijn mond open doen toen: "Amy" zei het meisje. De captain lachte.

"Waar heb je haar gevonden?" Vroeg de man weer.

"In het bos" antwoordde Amy.

"Ik geloof dat hij het niet tegen jou heeft." Zei Jack. Het meisje giechelde.

"Jack, ik heb honger" zei het meisje, op een zeurderig toontje.

"Het is captain Jack, luv" antwoorde hij.

End flashback

Jack werd uit zijn gedachten gehaald door een harde klop op zijn schouder. Hij keek om en keek recht in het gezicht van Amy.

"Mag ik ook een keer sturen?" Vroeg ze.

"mooi niet!" Jack sloeg zijn armen om het roer, "Van mij!" grapte hij.

"Ah, Please!" ze keek met puppy oogjes naar Jack, die overdreven zuchtte en aan de kant ging zo dat Amy voor het roer kon staan.

"dank je, dank je, dank je!" riep ze uit en greep het roer vast.

"Is Amy niet een beetje jong om te sturen?" vroeg Anamaria

"Jong!" Riep Amy uit. "Ik ben elf jaar, das niet jong!" Jack grinnikte en nam nog een grote slok rum uit een flesje dat hij in zijn hand hield. Amy die al wel vaker gevaren had met the pearl liet opnieuw zien hoe goed ze erin was, niet dat er veel gestuurd werd, ze waren op weg naar port royal en dat lag nu nog, als de wind niet zou draaien, ongeveer één dag varen weg.

"Captain Jack mag je wel graag hè?" mr. Gibbs kwam naar Amy toe, nadat ze het varen weer aan Jack over had gelaten, "Ik bedoel, meestal laat hij niemand aan het roer komen, behalve als hij rum moet halen of absoluut geen keuze heeft."

"Ja, zal wel" antwoordde Amy ongeïnteresseerd, terwijl ze in haar ogen wreef. Daar had ze nu al heel lang last van.

Die avond nadat ze gegeten hadden, werd er veel rum gedronken, aan het eind was Amy een van de weinigen die nog nuchter was en besloot naar bed te gaan. Met alleen maar dronkelui om je heen is er ook niets aan.

De volgende morgen, toen Amy haar ogen opende zag ze wazig, snel wreef ze het slaapzand dat haar zicht verstoorde weg en opende haar ogen opnieuw, nog steeds wazig. Snel sprong ze uit bed en op de tast zocht ze de weg naar buiten, daar eenmaal aangekomen, probeerde ze nog maal haar zicht te verbeteren. Weer zonder succes, wat was er aan de hand? Ze was nu behoorlijk in paniek geraakt. Ze had nooit helemaal scherp gezien, maar nu zag ze wel heel weinig, ze zag alleen wat wazige dingen en wat donker en licht. Ze hoorde stemmen:

"Hoe lang blijven we in port royal, je weet dat je als piraat niet helemaal veilig rond kunt lopen daar?" Zei Anamaria.

"Ja, dat weet ik, maar we blijven er net lang genoeg om wat oude vrienden op te zoeken." Antwoordde Jack.

Ze strompelde met haar armen vooruit gestoken naar het geluid en opende de deur naar de keuken.

"hey, slaapkop, jij ook hier?" Grapte Jack.

"haha," zei ze nog steeds in paniek.

"Is er iets?" vroeg Anamaria, die keek hoe Amy zich inspande om nog een beetje te kunnen zien. "Je ziet er bleek uit, je hebt toch geen rum gedronken gister avond hè?" Amy schudde haar hooft.

"Nee, i- ik…" ze kon niet uit haar woorden komen, haar hoofd deed zeer van het inspannen, haar ogen jeukten en paniek had haar in zijn macht, ze begon te huilen en haar gezicht begroef ze in haar handen. Ze hoorde dat iemand zijn of haar stoel achteruit schoof en naar haar toe kwam. Ze voelde hoe ze werd op getild en op schoot bij iemand kwam te zitten.

"Ssst… Amy," zei Anamaria, "stil maar, wat is er aan de hand?"

"Ik," snikte ze, "zie" snik… "niets!" Ze begon nog harder te huilen en sommige mannen verlieten de keuken vluchtig.

"Hoe bedoel je?" Vroeg Jack.

"Snap je het niet! Ik zie niets! Ik ben blind!"

"Blind?" Vroeg hij, verbaast.

"JA!" Gilde Amy.

"Jack, laat mij nou maar." Zei ze een beetje geïrriteerd naar Jack

"Captain Jack…" Zei hij. Anamaria negeerde hem en vervolgde op een lieve toon tegen Amy: "Misschien heb je gewoon niet genoeg geslapen en ben je moe."

"Niet genoeg geslapen!" Riep Jack, "Weet je wel hoe laat het is!"

"JACK!"

"Captain Jack, luv."

"OW! Amy is misschien blind en het enige waar jij aan kan denken is je titel!" Het maakte Amy misselijk om zo wazig te kijken en haar hoofd bonkte door het huilen, nu werd het kleine beetje dat ze nog zag zwart en viel ze flauw, nog net op tijd kon Anamaria haar tegenhouden van op de grond neer te vallen.

To Be Continued.

Helaas heb ik Writers block en ik denk dat je dat ook wel kan merken, vooral aan het laatste stuk, maar ik vond dat ik niet nog langer kon wachten, want dan zou het alleen erger worden, dus heb ik het maar zo gelaten… Hoop dat het nog een beetje leuk is. P

Ik kan ook nooit eens positief denken hè?

Maar, was Jack OC of niet. (OC Out of character, of terwijl niet Jackachtig P)

Please Review!