En hier is hoofdstuk 4! Van: It's bad luck to bring a woman aboard! In dit hoofdstuk word wel af en toe van POV veranderd dit is aangegeven met:
XXXXXXXXXXXX
Hoofdstuk 4
Amy verzette zich tegen de armen die haar vast hielden.
"Sst…" Hoorde ze een vrouw sissen, "rustig maar."
"W-wie ben j-jij?" Vroeg Amy, doodsbang.
"Later, nu eerst moet je mee komen." De vrouw nam haar mee.
"Waar ben ik?" Ze hoorde een deur dichtslaan.
"Je zit op een boot, de boot van mijn vriendin, heb je dat niet gemerkt?" Vroeg de vrouw verbaast.
"Ik ben fucking blind!" Schreeuwde Amy en begroef haar hoofd in haar handen, tranen liepen over haar wangen.
"Rustig meisie, kalm maar." In de stem van de vrouw was medelijden te horen en dat stond Amy niet aan.
"Nee! Ik wil naar Anamaria! Ik wil naar the Black Pearl! Dat is waar ik thuis hoor! Waarom heb je me meegenomen?"
"Je had die boot niet meer kunnen bereiken, te veel soldaten en toeschouwers. Er stonden er een stuk of 50 tussen jou en die boot, en uh… omdat… je dus uh…" De vrouw happerde even en vervolgde toen, "Omdat je dus niets kan zien, had je het nooit gehaald en ik wist toen je viel, dat het niet goed ging. Mijn vriendin heeft je op deze boot getild en ik heb je hier naar toe meegenomen."
"Waarom heb je me niet naar the Pearl gebracht?" Vroeg Amy.
"Hij was al te ver weg, snelle bood hoor, die Black Pearl, nog nooit een bood gezien die zo snel kan varen! Je mag je een gelukkig meisje noemen als je uberhaubt een glimp van die bood mag op vangen!"
"Bedoel je dat, dat the Pearl… Ik ben er op gegroeit! En wil er niet weg!" Amy keek geschrokken op, maar zag niets.
"Het spijt me, maar the Pearl is al kilometers van Port Royal vandaan."
Amy begon nog erger te snikken, ze waren weg! Zonder haar! Anamaria, Jack en de crew! Ze zou ze nooit meer tegenkomen, nooit meer horen, ze zou zelf het eeuwige bekvechten missen! Ze kon nu niet eens kijken hoe de bood waar ze zo veel van hield verdween op de horizon.
XXXXXXXXXXXX
"Waar is Amy?" Vroeg Anamaria.
"Je bent te laat, ze is nog ergens in Port Royal." Gaf mister Gibbs als antwoord.
"Ergens? Hoe bedoel je, engens!" Vroeg Anamaria boos en geschokken.
"We weten niet waar ze is." Zei mister Gibbs en vervolgde, "Ook weten we niet waar," hij zuchtte even, "Jack is ook niet aan boord."
"En jullie zijn gewoon weg gevaren?"
"We hadden geen keus? We konden Jack onmogelijk vinden en Amy ook niet, we hoopte dat ze al aan boord waren gegaan, maar…" Anamaria gaf hem een klap in zijn gezicht en draaide zich om. Ze liep boos weg.
Hoe konden ze dat nou doen? Een meisje van elf, die redt het nooit in Port Royal! Als ze word gevonden… Anamaria dacht daar maar niet aan. Jack zou zich waarschijnlijk wel redden, hij zou op een of andere tot dan toe onmogelijke manier ontsnappen. Waarom was Amy achter gebleven, van alle crewleden, waarom Amy? Als er iemand onschuldig was, was zij het wel. Ze had wel eens dingen uitgehaald die eigenlijk verboden waren, maar welk kind deed dat nou niet?
Maar ondanks alles wist Anamaria dat ze geen andere keuze hadden dan verder varen en hopen dat Amy en Jack in veiligheid waren. In haar gedachte wenste ze hun beide succes.
XXXXXXXXXXXX
Jack zag hoe zijn schip kleiner werd namaten het verder vaarde.
'Yer all a bunch of fucking bastards!' Dacht hij. Als hij kon, had hij een mooi scheldwoorden gebedje opgezegd zo hard dat de hele wereld kon mee genieten. Maar het was nu van levens belang stil te zijn. Hij had zich verstopt achter een paar dozen, zelfs the famous captain Jack Sparrow kon geen twintig soldaten aan.
De meeste soldaatjes waren nu al weer vertrokken, nu the Pearl al weg was hadden ze niet zoveel werk meer te verichten, niets eigenlijk.Jack keek naar de andere schepen die aan de oever stonden, 'the Daunthlus' was één van de weinige grote schepen, samen met 'the Interseptor' waren het de enige. Er stond nog een op ander vaag kut schip dat nog niet zou kunnen dienen als wc volgens Jack's ideeën. Verder stonden er alleen maar, nog kleinere bootjes als de wc-pot bood, waar je helemaal niets aan had.
Hij wist al welke bood hij zou nemen om weg te gaan op zoek naar the Pearl, the Interseptor was het snelste schip. Alleen deze nacht had hij geen kans om hem te stelen, hij moest wachten, de soldaten waren nu op hun hoede en klaar wakker.
XXXXXXXXXXXX
"Slaap anders even," zei de vrouw tegen Amy. Amy was niet meer gestopt met huilen sinds de vrouw haar had verteld dat the Pearl weg was zonder haar. Ze had de vrouw verteld hoe ze heette en de vrouw had geantwoord met:
"Ik heet Aisly."
Amy was inderdaad heel moe en deed dan ook wat de vrouw van haar verwachtte. Ze lag op een zacht matras, veel zachter dan die masieve dingen die ze in the Pearl matrassen noemden. Toch kon ze beter slapen op the Pearl. The Pearl was haar thuis en nu ze er niet was, terwijl ze er wel hoorde te zijn, voelde ze zich raar.
XXXXXXXXXXXX
The Pearl was verdwenen achter de horizon en Jack die pissed of was begon Port Royal binnen te lopen. Maar goed, hij was vast besloten the Pearl terug te krijgen, tenslotte was hij niemand minder dan Captain Jack Sparrow!
XXXXXXXXXXXX
Amy opende haar ogen, ze ging zitten. Wat een vreemde droom had ze gehad.
Ze wilde opstaan. Op een of andere manier voelde haar voeten de grond niet langzaam gleed ze uit bed en viel op de grond, ze slaakte een kreet. Vreemd, ze kon zich niet herinneren dat haar bed zo hoog van de grond stond. Iemand had haar blijkbaar horen gillen, want de deur werd opengedaan.
"Gaat het?" Vroeg een vrouw, ze herkende de stem niet. "Hier…" Iemand pakte haar hand en hielp haar omhoog.
"Sorry, ik heb mu nog nie voorgesteld." Haar stem was diep voor een vrouw en er was een accent hoorbaar. Het was een zelfde accent als iedereen op the Pearl sprak, alleen was het bij deze vrouw iets minder duidelijk aanwezig.
"Ik ben Kelly." Zei de vrouw vriendelijk.
"Amy." Gaf Amy als antwoord.
"Wil je mischien wah eten? Je zult wel honger hebben na zo'n nacht als gisteren."
Het was dus geen droom, het was de bittere werkelijkheid, The Black Pearl was zonder haar weg.
Ze vroeg zich af of zij de enige achterblijver was. Waarschijnlijk wel, zij was de enige die niets kon zien.
XXXXXXXXXXXX
Anamaria had niet goed geslapen, eigenlijk had ze helemaal niet geslapen en was ze nu doodop. Ze had verwoede pogingen gedaan om Gibbs over te halen terug te varen en Amy en Jack kosten wat het kost terug op the Pearl te halen.
"We zullen terug gaan," Had hij geantwoord, "Over een paar dagen, als de soldaatjes het niet meer verwachten."
Anamaria had in gestemd en kon alleen hopen dat Amy en Jack niet gevonden en gepakt waren en dat als ze terug kwamen ze niet dood aan een touwtje bungelden.
TBC
Review!
Zeg dan ook wat je er goed en fout aan vond! Anders heb ik er niet zo veel aan!
-X- Me-Loves-Orli